All Chapters of The Spoiled Wife of Attorney Dankworth: Chapter 611 - Chapter 620

SA MGA SANDALING iyon ay nasa garden ang mag-asawang Dankworth. Pasalampak na nakaupo sa bakuran na nalalatagan ng bermuda grass. Libang na libang silang pinagmamasdan habang panaka-nakang nakikipaglaro sa kanilang apong si Brian. Makikita sa kislap ng kanilang mga mata ang galak na kaharap ang pangalawang apo. Nakapangtulog pa ang mag-asawa at halatang walang planong umalis ng mansion ng araw na iyon para sa makasama lang ang kanilang apo sa bunsong anak. May bakas ng kaunting pagsisisi na hindi nila ito nagawang kargahin at alagaan noong sanggol pa lang ito gaya ng kanilang naranasan noon sa unang apokay Gavin na si Gabe. Nagkalat ang maraming laruan ni Brian sa paligid na animo ginawang carpet nilang tatlo ang nakalatag na damong bermuda. Ang pinaka-paborito niya doon ay ang bola na pinapagulong habang dinadaganan niya ng kanyang marungis ng katawan. May iilang dahon na ng bermuda ang kanyang katawan at buhok. Sumasama sa mahinang ihip ng hangin ang bawat halakhak ni Mrs. Dankwort

NAGNGALIT NA ANG mga ngipin ni Giovanni upang supilin ang baha ng kanyang strangherong emosyon. Marami siyang gustong sabihin pero hindi niya alam kung tama bang iusal niya iyon gayong wala naman doon ang kanyang dating nakarelasyon na magbibigay ng linaw sa lahat ng mga iyon. Kumibot-kibot na ang kanyang nangangatal na bibig. Humapdi na rin ang bawat sulok ng kanyang mga mata. Abot-abot na rin ang kanyang kaba na para bang nasa harapan siya ng mga kalaban at makikipag-debate rito sa kanila. Nakita niya kung paano matakot sa kanya ang mga mata ng bata sa mas humigpit na hawak nito sa damit ng kanyang Lolo na kulang na lang ay mahubaran sa ginawa niyang paglapit. Tumayo pa ang bata upang talikuran lang siya na ilang hakbang na lang ang layo ay tuluyang makakalapit na siya sa kanila. Bahagya itong umingit na nangunyapit na sa leeg ni Mr. Dankworth. Hindi na itinuloy pa ni Giovanni ang paglapit. Sa tanawing iyon ay parang nahahati ang kanyang puso. Gusto na niya itong mayakap. Hindi niya

AKMANG PAMARTSANG TATALIKURAN na sana ni Briel ang mga kaharap pagkasabi noon nang bigla siyang matigilan nang makita ang pagdating ng kanyang kapatid sa pavilion, kasunod nito ang kanyang asawa na may seryoso ng mga tingin sa kanya. Alam ni Briel na narinig ng kapatid ang mga sinabi niya. Hindi pa man nakakarating sa pavilion sila ay dama na ni Briel ang pagiging seryoso at dominante ng kapatid taliwas sa nakangiting puno ng concern na mukha ng asawa nitong si Bethany. Iyong tipong lahat ng sabihin nito ay kailangan niyang sundin. Ilang saglit pa ay nabaling na rin sa mag-asawang bagong dating ang paningin nina Donya Livia, at ng mag-asawang Dankworth na seryosong-seryoso. Tanging si Giovanni ang hindi nagbaling ng tingin na nanatiling parang estatwang nakatayo. Malayo ang lipad ng isipan ng Gobernador na prino-proseso pa rin ang katotohanang kanyang mga nalaman. Hindi niya pa rin lubos maisip na nagkaroon sila ng anak nang hindi niya agad natunugan. Anong klase siyang ama? Bakit hi

LABAG MAN SA loob ay piniling makinig ni Gavin sa kanyang asawa, dahil kung hindi ay siya naman ang paniguradong malilintikan dito mamaya. Mabuti nang sundin na lang niya ang kagustuhan ng kanyang asawa.“Fine, pero pwede bang tama na ang sumbatan?” mungkahi ng dating abogado na halatang problemado na rin, nanatili ang kanyang mga mata sa kapatid at kay Giovanni. “Tapos na rin naman iyon. Nangyari na. May magbabago pa ba kung patuloy kayong magsisigawan? Babalik ba kayo sa nakaraan upang itama ang ugat ng problema niyo ngayon? Pareho lang lang naman kayong nagkamali. Bakit hindi niyo pa rin matanggap iyon? Briel? Sa halip na ayusin niyo na lang ang mga dapat niyong ayusin. Magkasundo kayo para sa kapakanan kay Brian na lumalaki na.”Pilit na inayos ni Giovanni ang kanyang tayo. Hindi niya alam kung iyon ba ang tama ngunit gusto niyang makausap si Briel nang sila lang nito. Bukod sa nahihiya siya na patulan ang mga sinasabi ni Briel, dala na lang din iyon ng respeto niya sa pamilya Dan

NABULABOG ANG MAHIMBING na pagtulog ni Briel ng tawag ng kanyang hipag kinabukasan. Pagdilat ng kanyang mga mata ay wala na sa kanyang tabi si Brian. Lingid sa kanyang kaalaman ay maaga itong kinuha ng kanyang ina upang ibaba at makasama nila ni Donya Livia sa garden upang magbilad sa hindi pa masakit na sikat ng araw. Kumamot siya sa ulo at nakapikit na sinagot ang kanyang cellphone. Wala pa siyang planong ibangon ang sarili niya.“Tulog ka pa?” “Hmm, bakit ang aga mo namang tumawag Bethany?” Mahinang tumawa si Bethany sa kabilang linya. “Anong maaga pa? Alas diyes na kaya Briel. Huhulaan ko napuyat ka kakaisip kay Tito, ano?” Awtomatikong bumukas na ang mga mata ni Briel nang mabanggit iyon ni Bethany sa kanya. Totoo naman iyon, hindi niya rin kailangang itanggi. Ganunpaman ay hindi niya kinumpirmang iyon nga ang dahilan ng pagkapuyat. “Bangon na. Papunta na ako diyan. Samahan mo akong magsukat at mamili ng isusuot nating gown.” “Bakit?” lutang na tanong ni Briel, wala siyang