HINDI NAMAN IYON pinansin ng Gobernador na ang isipan ay gumagala na sa paligid. Hinahanap ang dating nobya kahit pa alam niyang malabo itong magpakita. Nakapunta na siya sa mansion ng mga Dankworth pero hindi niya pa nagawang galugarin ang buong paligid noon. Gaya ng ina ay ngumiti lang din siya sa mga maid na hindi niya maintindihan kung bakit panay ang sulyap sa kanya tapos titingin sa mga kasamahan nila na para bang ang kanilang mga mata ay nag-uusap ng mga bagay na hindi niya magawang maunawaan kung tungkol iyon sa kung saan. Lingid sa kaalaman niya na lowkey na siyang pinag-uusapan ng mga mata nila sa pagkakaroon ng malaking hawig kay Brian. Pilit na iwinaglit iyon sa isipan ni Giovanni kahit na medyo naiilang. Kung maid lang nila ang gagawa noon sa kanya, baka nagawa na niyang sisantehin ang lahat ng iyon dahil pakiramdam niya ay wala silang modo sa kanya. “Wala pong anuman, Donya Livia.”Ginaya ni Giovanni ang inang kumuha ng maiinom upang libangin ang kanyang sariling habang
NAGNGALIT NA ANG mga ngipin ni Giovanni upang supilin ang baha ng kanyang strangherong emosyon. Marami siyang gustong sabihin pero hindi niya alam kung tama bang iusal niya iyon gayong wala naman doon ang kanyang dating nakarelasyon na magbibigay ng linaw sa lahat ng mga iyon. Kumibot-kibot na ang kanyang nangangatal na bibig. Humapdi na rin ang bawat sulok ng kanyang mga mata. Abot-abot na rin ang kanyang kaba na para bang nasa harapan siya ng mga kalaban at makikipag-debate rito sa kanila. Nakita niya kung paano matakot sa kanya ang mga mata ng bata sa mas humigpit na hawak nito sa damit ng kanyang Lolo na kulang na lang ay mahubaran sa ginawa niyang paglapit. Tumayo pa ang bata upang talikuran lang siya na ilang hakbang na lang ang layo ay tuluyang makakalapit na siya sa kanila. Bahagya itong umingit na nangunyapit na sa leeg ni Mr. Dankworth. Hindi na itinuloy pa ni Giovanni ang paglapit. Sa tanawing iyon ay parang nahahati ang kanyang puso. Gusto na niya itong mayakap. Hindi niya
PARANG SINAMPAL NG malakas sa kaliwa at kanang pisngi niya si Giovanni ng naging mga katagang iyon ni Briel. Nanunuot ito hindi lang sa kanyang kalamnan kundi sa kanyang mga buto lalo pa at sa pasigaw na paraan iyon sinabi ng dating nobya. Dama niya ang frustration nito, ang sama ng loob na namuo nang dahil sa ginawa niya. Tama nga naman si Briel, kung pakaiisipin iyong mabuti. Natiis niya ang dating nobya na hindi makita ng dalawang taon, doon pa lang ipinakita na niyang wala nga siyang pakialam na sa kanyang nararamdaman. Ipinaramdam niyang hindi ito kawalan at mahalaga tapos ngayon ay harap-harapang sasabihin niyang minahal niya ang dalaga? Isang kahibangan nga naman niya iyon! Kumalat na ang mapait na pakiramdam sa sikmura ni Giovanni na alam niyang hindi normal. Malamang hindi talaga siya ni Briel papaniwalaan. Kahit na ginawa lang naman niya iyon, dahil ito ang alam niyang tama at makakabuti sa kanilang dalawa. Kung patuloy niya naman itong papasubaybayan sa mga tauhan niya at
AKMANG PAMARTSANG TATALIKURAN na sana ni Briel ang mga kaharap pagkasabi noon nang bigla siyang matigilan nang makita ang pagdating ng kanyang kapatid sa pavilion, kasunod nito ang kanyang asawa na may seryoso ng mga tingin sa kanya. Alam ni Briel na narinig ng kapatid ang mga sinabi niya. Hindi pa man nakakarating sa pavilion sila ay dama na ni Briel ang pagiging seryoso at dominante ng kapatid taliwas sa nakangiting puno ng concern na mukha ng asawa nitong si Bethany. Iyong tipong lahat ng sabihin nito ay kailangan niyang sundin. Ilang saglit pa ay nabaling na rin sa mag-asawang bagong dating ang paningin nina Donya Livia, at ng mag-asawang Dankworth na seryosong-seryoso. Tanging si Giovanni ang hindi nagbaling ng tingin na nanatiling parang estatwang nakatayo. Malayo ang lipad ng isipan ng Gobernador na prino-proseso pa rin ang katotohanang kanyang mga nalaman. Hindi niya pa rin lubos maisip na nagkaroon sila ng anak nang hindi niya agad natunugan. Anong klase siyang ama? Bakit hi
SAMANTALA, GUSTONG YAKAPIN ni Briel ang ama nang dahil sa pagiging prangka nito at pananatili sa side niya. Hindi kasi nito iginiit na magpakasal siya kahit na alam niyang iyon ang tumatakbo sa isipan ng Daddy niya. Matanda itong tao, ma-prinsipyo. May reputasyon din at pangalang iniingatan ang kanilang pamilya hindi lang ang mga Bianchi kung kaya naman marapat lang na pilitin siyang magpakasal nang walang masabi ang mga taong nasa palibot nila. Higit pa roon ay nang hindi ito ma-bully ng iba nilang relatives kapag nalaman na disgrasyada siya.“Kung magpapakasal man sila in the future, sila ang may kagustuhan noon at hindi lang napipilitan dahil sa responsibilidad nilang nasa balikat bilang magulang ni Brian. Kung hindi man iyon ang kapalaran nilang dalawa, hayaan na lang natin. Baka iba ang nakatadhana sa kanila. Maging casual na lang sila para sa ating apong si Brian.”Lihim na naikuyom ni Giovanni ang kanyang kamao. Lumalaban ang kanyang damdamin. Wala pa man ay nagagalit na siya s
LABAG MAN SA loob ay piniling makinig ni Gavin sa kanyang asawa, dahil kung hindi ay siya naman ang paniguradong malilintikan dito mamaya. Mabuti nang sundin na lang niya ang kagustuhan ng kanyang asawa.“Fine, pero pwede bang tama na ang sumbatan?” mungkahi ng dating abogado na halatang problemado na rin, nanatili ang kanyang mga mata sa kapatid at kay Giovanni. “Tapos na rin naman iyon. Nangyari na. May magbabago pa ba kung patuloy kayong magsisigawan? Babalik ba kayo sa nakaraan upang itama ang ugat ng problema niyo ngayon? Pareho lang lang naman kayong nagkamali. Bakit hindi niyo pa rin matanggap iyon? Briel? Sa halip na ayusin niyo na lang ang mga dapat niyong ayusin. Magkasundo kayo para sa kapakanan kay Brian na lumalaki na.”Pilit na inayos ni Giovanni ang kanyang tayo. Hindi niya alam kung iyon ba ang tama ngunit gusto niyang makausap si Briel nang sila lang nito. Bukod sa nahihiya siya na patulan ang mga sinasabi ni Briel, dala na lang din iyon ng respeto niya sa pamilya Dan
NANATILING KALMADO ANG reaction ni Giovanni habang ang mga mata ay nakatingin pa rin kay Briel na nakaharap na sa kanya at nakahawak na ang dalawang kamay sa magkabila niyang beywang. Sa dami ng kanyang mga napagdaanan ng problema, normal na sa kanya ang maging kalmado sa lahat ng oras. Umihip ang hangin at nagulo ang buhok ni Briel na ang ilang hibla ay walang habas na tumakip sa kanyang mukha dahil nakatalikod siya sa banda kung saan nanggaling ang hangin. Parang may sariling buhay ang katawan ni Giovanni na humakbang papalapit kay Briel. Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay hindi na nagawa pang mag-react ng babae. Natagpuan na lang niya na ilang pulgada na ang layo ng katawan ng Gobernador sa kanya. Nakahawak na sa mukha niya. Pinapalis na ang ilang hibla ng kanyang buhok na dumikit sa kanyang nanlalagkit na mukha. Napamulagat na ang mata niya. “Anong ginagawa mo?!” sigaw niya sabay sampal sa kamay nitong dumikit sa kanyang balat. Parang nahimasmasan naman si Giovanni na mabil
NABULABOG ANG MAHIMBING na pagtulog ni Briel ng tawag ng kanyang hipag kinabukasan. Pagdilat ng kanyang mga mata ay wala na sa kanyang tabi si Brian. Lingid sa kanyang kaalaman ay maaga itong kinuha ng kanyang ina upang ibaba at makasama nila ni Donya Livia sa garden upang magbilad sa hindi pa masakit na sikat ng araw. Kumamot siya sa ulo at nakapikit na sinagot ang kanyang cellphone. Wala pa siyang planong ibangon ang sarili niya.“Tulog ka pa?” “Hmm, bakit ang aga mo namang tumawag Bethany?” Mahinang tumawa si Bethany sa kabilang linya. “Anong maaga pa? Alas diyes na kaya Briel. Huhulaan ko napuyat ka kakaisip kay Tito, ano?” Awtomatikong bumukas na ang mga mata ni Briel nang mabanggit iyon ni Bethany sa kanya. Totoo naman iyon, hindi niya rin kailangang itanggi. Ganunpaman ay hindi niya kinumpirmang iyon nga ang dahilan ng pagkapuyat. “Bangon na. Papunta na ako diyan. Samahan mo akong magsukat at mamili ng isusuot nating gown.” “Bakit?” lutang na tanong ni Briel, wala siyang
SA NARINIG NA dahilan ay bumaba na rin si Giovanni ng kama at hinagilap ang kanyang mga damit na hinubad. Mabilis niyang sinuot iyon. Nagtaka na doon si Briel. Ipinilig niya ang ulo nang maisip na bakit nagmamadali itong magbihis ng damit. Itinuon na lang niya ang pansin sa pamumulot ng mga damit na hinubad nito na kanyang planong labhan sana kanina na dalawang beses ng naudlot. Dadalhin niya muna iyon sa ibaba, siya na ang kusang magsasalang sa washing at babantayan na rin. Paniguradong tulog na ang mga maid at hindi na makatao kung gigisingin pa niya para utusan. Siya na lang ang gagawa noon. “Saan ka pupunta, Giovanni?” lingon na niya sa lalaki nang makita sa gilid ng mga mata ang pagsunod nitong ginagawa nang patungo na siya sa pintuan, “Nagugutom ka ba? Nauuhaw? Kukunan na lang kita ng tubig. Dito ka na lang. Dito mo na lang ako hintayin. O baka naman gusto mo ng kape? Titimplahan kita.”Umiling si Giovanni na hindi inaalis ang tingin kay Briel. Namumula na naman ang buong mukha
MALAPAD ANG NGISING iniiling ni Briel ang kanyang ulo na tila wala na rin sa tamang pag-iisip. Sa kabila ng lantarang warning ni Giovanni na malapit na siya ay hindi man lang siya kinabahan kahit na katiting. Lalo pa ngang na-excited doon si Briel na mas ginalingan ang paggiling sa ibabaw nito hanggang sa maramdaman niya sa kanyang loob ang mainit na katas nito na sinundan nang sabay at malakas nilang ungol na dalawa. Nanghihinang bumagsak ang katawan ni Briel na katawan ni Giovanni na agad namang niyakap ng Gobernador. Bumalatay ang masiglang ngiti sa kanyang labi na hindi makapaniwala na muling may nangyari sa kanilang dalawa ng dalaga. Ilang minuto ang lumipas at inalis niya si Briel sa kanyang ibabaw na halatang pagod at parang nanlalantang gulay ang katawan “Shower tayo, Baby…” bulong niya nang makita ang kalat ng kanyang katas na kumapit sa katawan. Umungol si Briel at umiling ngunit wala itong nagawa nang buhatin niya na ang katawan at walang imik na dalhin sa bathroom. Yakap
NAMUMULA ANG MAGKABILANG tainga na lumabi na si Giovanni na agaran ang naging pag-iling ng kanyang ulo. Natatawa siya sa reaction ni Briel at the same time ay napuno ng gigil ang kalamnan. Walang pasubaling hinugot niya ang kanyang sarili at muli pa iyong ibinaon nang mas malalim sa lagusan nitong sobrang dulas at basang-basa na. “No, Baby, it’s not that big at wala akong anumang ginamit. Kung ano ito noong huli mong natikman, siya pa rin ito hanggang ngayon. Your pretty pussy were just tight and of course you’d missed me.” paanas niyang tugon binasa na ng dila kanyang labi. Halos tumirik ang mga mata ni Briel na napahawak na sa buhok ng Gobernador nang mas bilisan niya pa ang pagbagyo at sunod-sunod na ang paglabas at pasok sa kanyang bukana. Dama na ng Gobernador na mas nag-init pa doon si Briel sa dami ng tubig na inilalabas ng pagkababae niya kaya mas ganado siya. “Ang sarap mo pa rin talaga!” puno ng gigil na turan pa ni Giovanni na patuloy sa ginagawa sa ibabaw. Sa tindi nam
PUNO NG PAGSUYONG iniiling ni Giovanni ang kanyang ulo upang pabulaanan ang binibintang na ni Briel. Hindi naman talaga iyon ang naiisip niya habang nakatingin sa katawan nito kung kaya marapat na itanggi niya. Upang pigilan na kumalat pa ang lumatay na sakit at pagkapahiya sa mukha ni Briel ay mabilis na umahon ng kama si Giovanni para lapitan siya. Sa loob ng isang kisap-mata ay walang kahirap-hirap na nagawa ng Gobernador na ikulong sa kanyang mga bisig ang hubad na katawan ni Briel na mabilis na dumiklap. Sa bilis ng mga pangyayari ay hindi na nagawa pang makapagbigay ng reaksyon ng babae na agad inangkin ni Giovanni ang labi matapos na hawakan nito ang kanyang baba upang mas magkaroon siya ng mas malawak na access. Nakapikit ang mga matang sinipsip na ng Gobernador ang labi ni Briel.“No, you never changed even a bit. You are still gorgeous, Briel like two years ago.” nanghihinang bulong pa ni Giovanni na mas ginaanan ang halik na ginagawa sa labi na sa sobrang gaan, pakiramdam n
HINDI NA MAPIGILAN ni Briel na manindig ang kanyang mga balahibo sa buong katawan lalo na sa may bandang kanyang batok nang maramdaman nito ang pagtama ng mainit na hininga doon ng Gobernador. Hindi niya maintindihan kung naiihi ba siya o natatae. Ngayon na lang siya ulit nakaramdam ng bagay na ito. Hindi pa nakatulong na nakayakap ito sa kanya kung kaya naman nararamdaman niya ang init ng katawan nito na malamang ay dala pa rin ng kanyang ininom na alak kanina. May kung anong pumipintig na sa may bandang puson ni Briel, at bilang batikan ay alam niyang init na rin iyon ng kanyang katawan na tumutugon sa binibigay ni Giovanni ngayon. Hindi na niya mapigilan ang pakiramdam na parang kinikiliti ang gitnang bahagi ng mga hita niya na mabilis niyang pinagdikit. Mariin na niyang naipikit ang kanyang mga mata. Pilit na humuhugot ng lakas upang labanan ang ginagawa ni Giovanni na alam niya saan sila hahantong kung hindi niya iyon mapipigilan nang maaga. Bago pa siya makaangal ay nahigit na n
HINDI NAGLAON AY nakatulog na si Brian na iginupo na ng antok. Papikit na rin sana noon ang mga mata ni Briel nang mag-vibrate ang cellphone niya. Si Giovanni iyon. Tinatanong kung tulog na raw ba siya. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig na biglang nagising ang diwa sa message na natanggap niya dito.‘Ano naman kung gising pa ako? Gusto niya ba ng continuation doon sa ginagawa namin kanina?’Napakagat na ng labi niya si Briel nang maramdaman na may nag-iinit sa kanyang tiyan na para ba siyang kinikiliti. Ilang minuto niyang pinakatitigan ang message ng Gobernador na hindi na naman nadagdagan pa. Iniisip niya kung magre-reply ba siya o hindi na at hahayaan na lang niyang bukas ng umaga magkita? Kung pupuntahan niya ito, ano naman ang sasabihin niya? Hindi niya rin naman kailangan magpaliwanag.‘Baka naman gusto niya lang talagang mangumusta. At oo nga pala, iyong mga labahin niyang damit.’Nasapo na niya ang noo nang maalala ang hinubad nitong damit. Marahil ay nagtataka na rin
MARAHANG ITINANGO NI Gabe ang kanyang ulo na sumasang-ayon sa sinabi ng kanyang Lolo. Tiningnan ni Mr. Dankworth ang asawa sabay iling na halatang dismayado sa inasta nito kanina. Nakuha na niya kung bakit nagagalit si Briel sa ina. Gusto niya sana itong kausapin ng tungkol doon, pero ayaw niyang marinig ng apo at makadagdag pa sa emotional stress ng bata. Sinarili na lang niya muna ang mga sasabihin niya.“Kaya nga po Lolo nag-sorry na ako kay Tita Briel…”“Gabe, makinig kang mabuti sa mga sasabihin ng Lolo. Hindi lahat ng pagkakamali ay makukuha sa isang simpleng sorry lang natin lalo na kung involve ang emotions natin. Okay? Kagaya niyan. I am sure nag-sorry na rin ang Tita Briel mo habang umiiyak ka, di ba hindi mo pa rin siya pinakinggan kahit may sorry na siyang sinabi?”Hinintay ni Mr. Dankworth ang reaction ni Gabe na muli lang marahang itinango ang kanyang ulo.“Bakit kaya? Bakit kaya hindi mo siya pinakinggan? Kasi galit ka noon sa kanya at pinapairal mo ang baha ng emosyon
NAPAKURAP NA NG mga mata niya si Briel na hindi maitatangging naantig ang puso at nakuha na ni Gabe ang buong atensyon sa paghingi pa lang nito ng tawad. Hindi man niya sabihin ay bahagyang nabasa na ang bawat sulok ng mga mata niya. Ang makatanggap ng sorry sa isang batang paslit na nakagawa ng mali ay hindi naman big deal pero ang sincere noon at pure innocent sa pandinig niya. Ayaw niya na sanang pansinin pa ang pamangkin, pero hindi niya kaya na basta talikuran na lang ito. Mahalaga ito sa kanya. Mahal niya ito kagaya na lang ng pagmamahal niya sa kanyang kapatid. Biglang natunaw na ang inis niya sa paslit. Parang bulang naglaho at sumama iyon sa hangin. Seryoso pa rin ang kanyang mukha.“I want to sleep with you and Lolo Governor with Brian, tonight. Please let me do it, Tita Briel…”‘Tsk, nagmana talaga siya kay Kuya Gav! May gustong hilingin kaya kinakailangang mag-sorry.’Umikot si Briel upang harapin sila at sabihin ang laman ng damdamin niya. Hindi porket bata at mahal niya
SA HALIP NA tumigil at makinig ang mga bata ay mas lalo pang umiyak ang magpinsan na ang akala ay sila ang pinapagalitan ni Briel at pinagtataasan ng boses. Hindi na maikakaila ang pagkarindi ng babae sa mga nangyayari.“Oh my God naman! Bakit niyo ba ako pinapahirapan ng ganito? Gavina? Gabriano? Ayaw niyo talagang tumigil? Wala kaming ginagawang masama sa inyong dalawa ha? Kung makaiyak naman kayo para kayong minamaltrato!” Gulantang na tinitigan siya ni Giovanni na windang na windang na rin sa boses ng dalawang bata. “Briel—” “Ano? Wala ka bang maisip na gawin para patigilin sila o kunin ang isa sa kanila? Do something naman, Giovanni!”Napaawang na ang bibig ng Gobernador na pati siya ay biglang nadamay sa init ng ulo nito. Tinalikuran siya ni Briel na akmang patungo na ng pintuan ng silid nang biglang lumakas pa ang iyak ni Brian na nagwawala na sa ibabaw ng kama. Hindi siya pinansin ni Briel na sa mga sandaling iyon ay nais ng humingi ng tulong sa kanyang ina sa ibaba. “Momm