All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 451 - Chapter 460

เมื่อก่อนเฟิ่งชูอิ่งคิดว่าจิ่งโม่เยี่ยนั้นฟั่นเฟือน ทว่าตอนนี้กลับคิดว่าเมื่อเอาความบ้าดีเดือดของจิ่งโม่เยี่ยมาเทียบกับเขาแล้วไม่นับว่าคุ้มค่าให้พูดถึงนางไม่เคยพบเคยเห็นปู๋เยี่ยโหวเช่นนี้มาก่อนจิ่งโม่เยี่ยเอ่ยถาม “ท่านลุงก็ถูกราชครูสังหารหรือ?”ปู๋เยี่ยโหวพยักหน้า “หลังจากที่ท่านแม่ของข้าเสียชีวิต ท่านพ่อก็คิดแต่จะแก้แค้นให้ท่านแม่”“ผู้คนข้างนอกต่างพูดกันให้ทั่วว่าท่านพ่อพลาดตกน้ำตอนออกไปเที่ยวชมทะเลสาบ แต่ตอนนั้นท่านแม่ข้าเพิ่งจากไปได้ไม่นาน ท่านพ่อไหนเลยจะมีกะจิตกะใจไปเที่ยวชมทะเลสาบได้?”“ที่จริงแล้วในคืนนั้นท่านพ่อนั่งเรือเพื่อสืบหาเบาะแส จากนั้นจึงถูกราชครูใช้มนต์ควบคุมให้กระโดดลงทะเลสาบไป”ปู๋เยี่ยโหวไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้จิ่งโม่เยี่ยฟังมาก่อน เพราะความแค้นของบิดามารดาของเขานั้น เขาจะต้องเป็นคนแก้แค้นมันด้วยตัวเองฉะนั้นแล้ว ราชครูมีแต่ต้องสิ้นชีพด้วยน้ำมือเขาเท่านั้นหลายปีมานี้นับแต่สำนักลี้ลับถูกทำลาย ราชครูก็ได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้เจาหยวนอย่างรวดเร็วพระราชพิธีบูชาสวรรค์ก่อนหน้านี้ ล้วนได้ราชครูนำนักพรตของอารามเทียนอี้เข้ามาช่วยฮ่องเต้เจาหยวนประกอบพิธีจนแล้วเ

ปู๋เยี่ยโหวกล่าวยิ้ม ๆ “ก็ไม่เลวนะ ข้าเองก็คิดว่าข้าเก่งกาจไม่เบาเหมือนกัน”จิ่งโม่เยี่ย “...”เขามองเฟิ่งชูอิ่ง พลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “จอมโกหก”เฟิ่งชูอิ่งพูดจาโกหกพกลมต่อหน้าเขาไว้มากมาย และนางเองก็ยอมรับชื่อเสียงเช่นนี้แล้ว ยามนี้นางจึงทำราวกับไม่ได้ยินปู๋เยี่ยโหวกล่าวด้วยใบหน้าสงสัยใคร่รู้ “หากยึดตามที่เจ้าพูดมา เช่นนั้นบิดาของเจ้าก็คงจะเป็นเจ้าสำนักลี้ลับน่ะสิ แต่เรื่องนี้ก็ฟังดูไม่ถูกต้อง!”เฟิ่งชูอิ่งหัวเราะแล้วเอ่ย “ใช่แล้ว ข้าก็ว่าว่ามันแปลกๆ”“เพราะฉะนั้นแล้ว ข้าต้องตรวจสอบเรื่องนี้ดูอีกครั้ง ไม่ว่าท่านพ่อข้าจะใช่เจ้าสำนักลี้ลับหรือไม่ แต่ข้านั้นมีความสัมพันธ์กับสำนักลี้ลับแน่นอน”ปู๋เยี่ยโหวพูดด้วยท่าทางที่ดูเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ “หากบิดาของเจ้าเป็นเจ้าสำนักลี้ลับจริง เช่นนั้นระหว่างพวกเราก็นับว่ามีวาสนาต่อกันแล้ว”“บิดาเจ้าเคยช่วยชีวิตข้าไว้ วันนี้เขาไม่อยู่แล้ว ทั้งข้ายังไม่อาจตอบแทนคุณเข้าได้อีก คงได้แต่ตอบแทนบุญคุณนั้นกับเจ้าแล้วล่ะ”“ข้าไม่อาจหาอะไรมาตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตนี้ได้ เหลือเพียงแต่ต้องมอบกายมอบใจให้เท่านั้นแล้ว หรือไม่ก็เจ้าไม่ต้อง

เฟิ่งชูอิ่งดึงของสำหรับแก้คำสาปออกมาจากกำไลมิติของตัวเอง นางวางค่ายกล แล้วให้เขาเข้าไปยืนด้านในเมื่อเขาเดินเข้าไป นางก็ขับเคลื่อนวางค่ายกลเพื่อแก้คำสาปให้เขาจิ่งโม่เยี่ยรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของค่ายกล รวมทั้งความเจ็บปวดที่สลักอยู่ในจิตวิญญาณหน้าผากของเขาผุดเหงื่อเย็นออกมาเพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทว่าตั้งแต่เริ่มจนบัดนี้เขากลับไม่ส่งเสียงร้องออกมาสักนิดเดียวเฟิ่งชูอิ่งเองก็เหงื่อโซมไปทั้งกายหลังจากที่แก้คำสาปให้เขาเสร็จเรียบร้อยยามที่นางเพิ่งทะลุมิติมาใหม่ๆ นั้นไม่อาจแก้คำสาปนี้ได้ ตอนที่ราชครูยังมีชีวิตอยู่นางก็ทำไม่ได้เช่นกันเพราะวิถีเต๋าของราชครูนั้นแข็งแกร่งกว่านางเป็นเท่าตัว นางแค่แตะต้องคำสาปนี้เพียงเล็กน้อย ราชครูจะต้องรับรู้ได้ แล้วโจมตีนางผ่านคำสาปนี้แน่นอนหากนางต้องประมือกับราชครูแบบซึ่งๆ หน้า ฝ่ายที่ต้องตายตกไปต้องเป็นนางแน่นอนอีกทั้งยังเป็นอันตรายใหญ่หลวงต่อตัวจิ่งโม่เยี่ย ที่ถึงขั้นอาจจะทำให้ชะตาของเขาต้องสูญสิ้น จนถึงแก่ชีวิตภายในชั่วพริบตานางเอื้อมมือมาเช็ดหยาดเหงื่อพลางกล่าว “ยินดีกับท่านอ๋องด้วย ถอนคำสาปเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ”“นับแต่วันนี้ไป ไม่ว

เพียงแต่เมื่อเขานึกถึงพระสนมสวี่แล้ว ชั่วชีวิตนี้ของเขาจนถึงตายตกล้วนไม่เคยได้ตัวพระสนมมาครอบครองเลยเมื่อนึกถึงความเฝ้าหลงใหลของตนแล้ว ราชครูก็ไม่อยากรั้งรออีกต่อไป ยามมีชีวิตเขาไม่อาจได้นาง พอสิ้นชีพแล้วกลับอยากชดเชยให้กับความปรารถนาของตนเองดูสักหน่อยขณะที่ราชครูกำลังร่ายสัตย์สาบานอยู่นั้น จู่ๆ องค์ชายสิบสามที่อยู่ในวังหลวงก็ลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นอ้าปากหอบหายใจอย่างรุนแรงเขาอ่อนแอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หลังจากที่เฟิ่งชูอิ่งช่วยถอนคำสาปให้จิ่งโม่เยี่ย แล้วช่วยดึงชะตาชีวิตของเขากลับมาได้บางส่วนนั้น องค์ชายสิบสามก็ไม่อาจทนรับได้ไหวที่เขาสามารถมีชีวิตอยู่ต่อมาได้ถึงทุกวันนี้ เป็นเพราะหล่อเลี้ยงด้วยชะตาชีวิตของจิ่งโม่เยี่ยหากราชครูสังหารจิ่งโม่เยี่ยได้ในตอนนี้ แล้วนำชะตาทั้งหมดของจิ่งโม่เยี่ยมามอบแก่องค์ชายสิบสาม จากนั้นก็ช่วยเขาเปลี่ยนแปลงโชคชะตา เขาก็จะสามารถมีชีวิตได้อย่างคนปกติทว่าตัวเขาในยามนี้ยังไม่ทันได้เปลี่ยนแปลงดวงชะตาเลยชั่วขณะที่ชะตาของจิ่งโม่เยี่ยถูกดึงออกไปนั้น เขาก็กลับกลายไปเป็นตัวเองอีกครั้งเขารู้สึกเพียงแค่ว่าเจ็บปวดไปทั่วทั้งกาย แรกเริ่มเป็นอาการหายใจไม่ออก

นางกำนัลตอบด้วยอาการอึกอัก “ราชครูถูกอ๋องฉู่กับเฟิ่งชูอิ่งร่วมมือกันสังหารไปแล้วเพคะ”พระสนมสวี่ถูกขังอยู่ในตำหนักเฟิ่งไหล ฮ่องเต้เจาหยวนอยากให้นางรู้ข่าวอะไร นางถึงจะได้รู้ข่าวนั้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น พระสนมสวี่ก็ถึงกับชะงักงัน “เจ้าว่าอย่างไรนะ?”นางกำลังกล่าวต่อ “ราชครูต้องการช่วยพระสนมกำจัดอ๋องฉู่กับเฟิ่งชูอิ่ง ทว่ากลับถูกเขาสังหารแทนเพคะ”พระสนมสวี่ได้ยินเช่นนี้แล้วก็ทรุดตัวนั่งลงกับพื้นทันที “เขาตายแล้ว? เขาจะตายได้อย่างไร?”ในใจนางนั้น ราชครูเก่งกาจเป็นที่สุดหลายปีมานี้ เขาคอยอยู่เคียงข้างนางมาตลอด ไม่ว่านางอยากทำอะไร เขาก็จะช่วยคิดหาวิธีช่วยนางให้สำเร็จครั้งนี้เรื่องที่ราชครูต้องการสังหารจิ่งโม่เยี่ยกับเฟิ่งชูอิ่งนั้น นางก็รู้แม้ว่านางจะคิดว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นไปได้ยาก แต่นางก็ยังคงเชื่อมั่นในตัวราชครูว่าเขาทำได้แน่หลายวันมานี้นางถึงกับฝันว่าเขาสังหารพวกนั้นได้สำเร็จอยู่หลายหน แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะตายแทนเสียนี่!นางกำนัลเล่าเรื่องราวเพียงคร่าวๆ สุดท้ายจึงสรุปออกมาว่า “หากไม่ใช่เพราะอ๋องฉู่เลวทรามต่ำช้าไร้ที่สิ้นร่วมมือกับปู๋เยี่ยโหวแล้วล่ะก็ ราชครูไม่มีทางสิ