Semua Bab ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Bab 431 - Bab 440

ราชครูเอ่ยเสียงขรึม “บังเอิญจริงๆ”เฟิ่งชูอิ่งรู้ว่าเขามาหาตนเองจะต้องไม่ใช่เรื่องดีอันใดแน่ ทว่ายามนี้ทั้งคู่อยู่ในสถานที่ที่มีคนพลุกพล่าน ต่อให้เขาเสียสติกว่านี้ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะลงมือกับนางกลางถนน นางจึงยิ้มบางพลางเอ่ย “ไม่ได้เจอราชครูมาสักพักแล้ว ราชครูดูหล่อเหลาสง่างามกว่าเดิมอีกนะ”ราชครูมองดูท่าทางยิ้มหวานที่ราวกับไม่ได้เกี่ยวข้องอันใดกับการลอบโจมตีในวันนั้นของนางแต่ราชครูรู้ว่านางเป็นคนทำเรื่องนั้น กอปรกับเรื่องที่พระสนมสวี่บอกว่าตนเองถูกลอบโจมตีในจวนฉู่อ๋องก่อนหน้านี้ เขาก็รู้แล้วว่านางเลี้ยงวิญญาณร้ายไว้ตนหนึ่งผู้เลี้ยงวิญญาณร้ายโดยมากมักใช่วิธีการโหดร้ายทารุณทำให้วิญญาณร้ายยอมสยบดังนั้น ผู้เลี้ยงวิญญาณร้ายจึงมักมีไอพยาบาทรุนแรงหรือมีกลิ่นอายชั่วร้ายบนร่างแต่เขากลับสัมผัสไม่ได้ถึงกลิ่นอายดังกล่าวจากบนร่างเฟิ่งชูอิ่งเลยแม้แต่น้อยแม้แต่ในฝัน ราชครูก็คงคิดไม่ถึง วิญญาณร้ายทั่วไปมักสูญเสียสติสัมปชัญญะ ทำอะไรบ้าคลั่งไร้สติ หากไม่ใช้วิธีที่เด็ดขาดรุนแรงก็ไม่มีทางยอมสยบต่อมนุษย์ แต่เฉี่ยวหลิงกลับยอมติดตามเฟิ่งชูอิ่งโดยสมัครใจนอกจากนี้ เฉี่ยวหลิงยังแตกต่างจากวิญญาณร้

เฟิ่งชูอิ่งแสร้งทำเป็นใคร่ครวญ นางลากเสียงเป็นเชิงครุ่นคิดแล้วเอ่ยว่า “เจ้าต้องการให้บิดาทำอะไร?”น้ำเสียงของนางแฝงความไม่สบอารมณ์ที่เย็นชาอยู่หลายส่วนปฏิกิริยาเช่นนี้เหมาะสมกับตัวตนของนางที่สุดแล้ว ราชครูเห็นท่าทางของนางก็พอใจมากจึงกล่าวว่า “ผู้อาวุโสไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย”“แค่ต่อไปผู้อาวุโสไม่สนใจเรื่องของจิ่งโม่เยี่ยก็พอ”“หลังจากเขาตายไป หากผู้อาวุโสไม่ต้องการอยู่ในเมืองหลวง ข้าก็สามารถส่งผู้อาวุโสไปจากเมืองหลวงได้”คิ้วของเฟิ่งชูอิ่งเลิกขึ้นเล็กน้อย “บิดาจะได้ประโยชน์อันใดจากเรื่องนี้?”ราชครูตอบ “เมื่อครู่ข้าพูดไปแล้ว ขอเพียงผู้อาวุโสไม่เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ ข้าสามารถมอบทรัพยากรที่ดีที่สุดให้ผู้อาวุโส”เฟิ่งชูอิ่งยิ้มเย็น “เจ้าพูดปากเปล่าก็จะให้ข้าไม่ยุ่งเรื่องนี้ สิ่งที่สัญญาก็เป็นเรื่องในอนาคต ทำไมบิดาจะต้องเชื่อเจ้า?”ราชครูดูจะเข้าใจความกังวลของนาง จึงล้วงของสิ่งหนึ่งออกมาแล้วส่งมาถึงตรงหน้านาง กล่าวว่า “นี่คือยาลูกกลอนที่ข้าหลอมด้วยตนเอง”“ยาลูกกลอนนี้ช่วยเสริมพลัง ขณะเดียวกันยังช่วยปรับสภาพให้วิญญาณกับร่างกายเข้ากันได้ดีขึ้น”เฟิ่งชูอิ่งมองเขาแวบหนึ่ง แล้วยื่นม

อันที่จริงจิ่งโม่เยี่ยไม่เห็นพานเหรินซิ่นอยู่ในสายตาสักนิด การสั่งสอนพานเหรินซิ่นสามารถทำได้ แต่การสังหารพานเหรินซิ่นทำให้มีปัญหาตามมามากเกินไป เขาจึงไม่คิดจะลงมือยามนี้พานเหรินซิ่นตายแล้ว ด้วยนิสัยของฮ่องเต้เจาหยวนจะต้องจดบัญชีนี้ไว้ที่เขาแน่นอน ทีนี้ความยุ่งยากก็จะตามมาก่อนที่เขาจะออกไปข้างนอก เขากลัวว่าเฟิ่งชูอิ่งอยู่ที่จวนแล้วจะถูกคนรังแก จึงให้หลางซานอยู่กับนาง กำชับหลางซานเป็นพิเศษว่าให้ปกป้องนางให้ดีนางกลับดีนัก อาศัยช่วงที่เขาไม่อยู่บ้านพาคนไปจัดการพานเหรินซิ่นเฟิ่งชูอิ่งยิ้มบาง “ไม่ต้องเกรงใจเพคะ แต่ข้าทำเพื่อท่านอ๋องขนาดนี้ก็นับว่าคู่ควรกับคำขอบคุณของท่านอ๋องจริงๆ นั่นล่ะ”นางรู้แต่แรกแล้วว่าเรื่องนี้ไม่เหมาะให้จิ่งโม่เยี่ยลงมือ พอดีกับที่เขาไม่อยู่ นางจึงลงมือเองเสียเลยพอเขากลับมาก็มาพูดจาแปลกๆ กับนางแบบนี้ นางก็ต้องโต้ตอบกลับไปอยู่แล้วสิจิ่งโม่เยี่ยฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่านางไม่พอใจ สตรีช่างเอาใจยากเหลือเกินเขากระแอมเบาๆ “สถานการณ์ในเมืองหลวงซับซ้อน คนที่อยากให้ข้าตายมีเยอะกว่าที่เจ้าคิดมากนัก”“เรื่องต่อจากนี้ ข้าจะจัดการเอง เจ้าไม่ต้องเข้ามายุ่งแล้ว”เฟิ่งช

คำพูดของเฟิ่งชูอิ่งคือความจริง วันนี้ตอนนางไปทวงหนี้พานเหรินซิ่นก็คิดไว้เรียบร้อยแล้วปู๋เยี่ยโหวหาเรื่องนางอยู่ได้ทุกวัน นางจะต้องลากเขาลงน้ำไปด้วยให้ได้ดังนั้นนางจึงไปหาคนที่ปู๋เยี่ยโหวพาไปอารามเทียนอี้วันนั้น รับปากพวกเขาว่าถ้าได้เงินมาจะแบ่งให้พวกเขาทั้งหมดหากไม่ได้เงิน คนที่ไปด้วยวันนี้ก็จะได้รับคนละสิบตำลึงคนเหล่านั้นล้วนแต่เป็นนักเลงข้างถนน ปกติชีวิตไม่ได้สุขสบายนัก เงินสิบตำลึงสำหรับพวกเขาแล้วไม่ใช่จำนวนน้อยๆ เลยนอกจากนี้ พานเหรินซิ่นยังเป็นชาวหนานเยว่ ไม่กล้าทำอะไรพวกเขาจริงๆ พวกเขาจึงให้ความร่วมมือกับเฟิ่งชูอิ่งอย่างเต็มที่ปู๋เยี่ยโหวได้ยินวาจาเฟิ่งชูอิ่งก็รู้แล้วว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรยามนี้เขาเสียใจเหลือเกินที่พาคนเหล่านั้นไปก่อเรื่องที่อารามเทียนอี้กับเฟิ่งชูอิ่งในวันนั้นไปครั้งเดียวก็เท่ากับยื่นจุดอ่อนของเขาให้ถึงมือเฟิ่งชูอิ่ง นางจึงนำมาใช้ประโยชน์ไม่จบไม่สิ้นเรื่องที่น่าโมโหที่สุดก็คือ ครั้งนั้นคนเหล่านั้นโกนผมจนโล้น การตามหาเป็นเรื่องง่ายดายอย่างยิ่ง เขายังไม่อาจบอกปัดว่าไม่เกี่ยวกับตนเองฮ่องเต้เจาหยวนมองมาที่ปู๋เยี่ยโหวอย่างเย็นชา “ล้วนแต่เป็นคนของเ

กรมราชทัณฑ์กับศาลต้าหลี่ร่วมกันสืบสวนคดีนี้ ธนูดอกนั้นจึงกลายเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดในการเอาผิดจิ่งโม่เยี่ยเนื่องจากคนของกรมราชทัณฑ์เคยบุกเข้ามาในจวนอ๋องฉู่ จนได้ธนูที่มีตราสัญลักษณ์ของจวนอ๋องฉู่ไปคดีนี้หากมองจากมุมนี้ก็ค่อนข้างง่ายดายด้วยเหตุนี้ กรมราชทัณฑ์จึงเชิญจิ่งโม่เยี่ยและเฟิ่งชูอิ่งไปที่กรมราชทัณฑ์ ถ้าคราวนี้ตัดสินความผิดของเขาได้ ทั้งสองก็จะถูกส่งเข้าคุกโดยตรงจิ่งโม่เยี่ยเป็นผู้กระทำผิด เฟิ่งชูอิ่งเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดหลังจากทั้งสองไปถึงกรมราชทัณฑ์ รองเจ้ากรมราชทัณฑ์ก็นำธนูดอกนั้นออกมาพลางกล่าว “อ๋องฉู่ ยามนี้มีหลักฐานแน่ชัดแล้ว ท่านยอมรับความผิดหรือไม่?”หลายวันนี้พวกเขาเก็บรวบรวมสิ่งที่เรียกว่าหลักฐานจากตรงนั้นทีตรงนี้ที อันธพาลกับนักเลงที่เฟิ่งชูอิ่งพาไปด้วยในวันนั้นก็ถูกจับมาสอบสวนหลายคนพวกเขาทนรับการลงทัณฑ์ทรมานไม่ไหว จึงสารภาพเรื่องที่เฟิ่งชูอิ่งจ่ายเงินให้พวกตนไปล้อมจับพานเหรินซิ่นออกมาแต่เรื่องนี้พวกเขากล่าวเช่นนี้ ในบันทึกคำให้การของกรมราชทัณฑ์กลับบอกว่าจิ่งโม่เยี่ยบงการให้เฟิ่งชูอิ่งไปทำ อย่างมากนางก็เป็นเพียงผู้สมรู้ร่วมคิดเฟิ่งชูอิ่งรู้ดี ที่กรมราชทัณ