All Chapters of เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง: Chapter 581 - Chapter 590

เจียงรั่วหานสีหน้าแดงก่ำ หายใจหอบถี่ หลับตาลง “หลินหยาง...”เธอมุ่งมั่นขนาดนั้น มหาปรมาจารย์หลินไม่ค่อยถนัดเรื่องการปฏิเสธเจียงรั่วหานนอนอยู่ในห้องโดยสารที่มืดสลัวรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝันต่อให้เธอฝันก็คิดไม่ถึงว่า จะมีวันหนึ่งที่ตนจะเหมือนกับซ่งหว่านอวี๋ ชีวิตตกต่ำอยู่ในน้ำมือของผู้ชายคนนี้หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ รถหรูคันหนึ่งจอดอยู่ข้าง ๆ กระจกรถลดลงจ้าวเจิ้งฮ่าวกล่าวอย่างหมดความอดทน “นังโสเภณี แกรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้! ฉันไม่อยากพูดเป็นรอบที่สอง!”เนื่องจากฟิล์มรถค่อนข้างมือ เขามองไม่เห็นเหตุการณ์ที่อยู่ข้างใน เห็นเพียงมีเงาคนราง ๆอยู่ด้านในเท่านั้นเจียงรั่วหานรีบหลบที่ด้านหลังเก้าอี้ ไม่กล้าขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อยถ้าหากถูกจ้าวเจิ้งฮ่าวพบว่าตนอยู่กับหลินหยาง เขาจะต้องฆ่าตนแน่นอน!แต่ทว่าหลินหยางกลับแง้มกระจกรถลงทันทีเจียงรั่วหานตกใจจนตัวสั่นเทา ขยับเขยื้อนไม่ได้ หลินหยางลูบบ่าของเธอ ส่งสัญญาณให้เธอไม่ต้องกลัววินาทีที่เห็นหลินหยาง จ้าวเจิ้งฮ่าวก็กล่าวด้วยสีหน้าตะลึงงันทันที “หลินหยาง? ทำไมแกถึงอยู่ในรถของรั่วหาน?”“ตอนนี้เป็นรถของฉัน มีปัญหาอะไรไหม?”หลินหยางแสยะยิ้

“จริงเหรอ?”เจียงรั่วหานดวงตาเปล่งประกาย ราวกับพานจินเหลียนที่เพิ่งลอบเป็นชู้กับซีเหมินชิ่ง อยากจะอยู่กับชายชู้ทุกวินาทีเลยทีเดียวเธอลุกไปจูบหลินหยางด้วยความตื่นเต้นหนึ่งที แต่สีหน้ากลับแดงก่ำ “ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อน”เธอเหมือนกับสาวน้อยที่กำลังมีความรัก หลังจากลงจากรถก็รีบสาวเท้าเดินกลับไปอย่างรวดเร็ว...หลินหยางลูบคาง “นับว่าฉันทำเรื่องดีหนึ่งเรื่องแล้วใช่ไหม?”อย่างไรเสียเจียงรั่วหานอยู่กับตน ยังไงก็ดีกว่าอยู่กับจ้าวเจิ้งฮ่าวมหาปรมาจารย์หลินจดลงในบันทึกความดีในใจของตน แล้วก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังภูเขาจื่อเสียหลินหยางตามหาสถานที่แห่งหนึ่ง นั่งขัดสมาธิลงไป หลังจากปรับลมหายใจจนสม่ำเสมอแล้ว ก็หยิบหนังสือวิทยายุทธ์เล่มหนึ่ง ออกมาจากในกระเป๋าเฉียนคุนตนไม่ใช่คนไร้สมอง จ้าวเจี้ยนชิงจะลงมืออีกครั้ง ตนจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมสักหน่อยถึงจะถูกต้องและช่วงนี้ตนต่อสู้ค่อนข้างบ่อย ทะลุขีดจำกัดหลายครั้ง เพิ่มพูนความเข้าใจต่อวรยุทธ์มากยิ่งขึ้น สามารถเรียนรู้วรยุทธ์ที่แข็งแกร่งทรงพลังมากกว่าเดิมอื่น ๆ ได้หลินหยางค้นหาวรยุทธ์หมัดจ่างชุนจากด้านในก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อจะให้

ถังฮ่าวหรานโมโห “คุณตื่นสักที เขาไม่คู่ควรที่จะให้คุณต้องเสียทุ่มเทมากขนาดนี้!”“คุณหุบปาก!”เมื่อหลี่หรูเยว่ได้ยินดังนั้นก็สีหน้าซีดขาว น้ำเสียงสั่นเครือ “ตอนนั้นเขาก็คืออัจฉริยะ แต่ก็เพราะป่วยหนักถึงได้กลายเป็นคนปัญญาอ่อนแบบนี้ คนอื่นว่าเขาได้ คุณในฐานะที่เป็นพ่อพูดจาแบบนี้ได้ยังไง!”เธอเห็นลูกชายเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง แต่กลับคิดไม่ถึงว่า ถังฮ่าวหรานจะมองม๋อจื่อเป็นเพียงแค่เครื่องอุปกรณ์เท่านั้น!หลินหยางกำลังดูละครคุณธรรมที่กำลังออกรสออกชาติของครอบครัวนี้ เมื่อได้ฟังถึงตรงนี้ก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย กล่าวอย่างสงสัย “เดี๋ยวนี้ เธอกำลังพูดถึงเรื่องบ้าอะไร? จะฝึกฝนวิชาแปลงอสูรสวรรค์ ไม่น่าเกิดอาการป่วยหนักอะไรนะ”“หมายความว่ายังไง?”หลี่หรูเยว่งุนงง“วิชาแปลงอสูรสวรรค์มีข้อกำหนดทางกายภาพที่สูงมาก ผู้ที่ฝึกฝนไม่มีทางเป็นปัญญาอ่อนเพราะป่วยหนัก แต่ผู้ที่ฝึกฝนจะต้องกินยาพิษก่อน เพื่อทำให้เขากลายเป็นคนปัญญาอ่อน ถึงจะควบคุมความเป็นมนุษย์ได้”เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาก็หันไปมองหน้าหลี่หรูเยว่อย่างประหลาดใจ “เรื่องพวกนี้คุณไม่รู้ได้ยังไง?หลี่หรูเยว่กลับตกตะลึงไปโดยสิ้นเชิง เธอหันหน้าไปมองถังฮ่าว

หลินหยางส่ายหน้าอย่างหมดคำพูด ก้าวออกไปข้างหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับถังฮ่าวหรานกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง ๆ “วันนี้ฉันจะฆ่าแกไอ้ปัญญาอ่อน แล้วก็นอนกับผู้หญิงของแก เตรียมตัวเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”ถังฮ่าวหรานตกตะลึง ใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้มโมโหที่เหยียดหยาม “แกเนี่ยนะอยากจะฆ่าฉัน? แกรู้ไหมคำว่าตายสะกดยังไง?”หลินหยางครุ่นคิดพร้อมกล่าว “ตอ อา ยอ?”ชายหนุ่มที่อยู่ข้างถังฮ่าวหรานตะลึงไปทันที “ลูกพี่ เหมือนว่ามันกำลังล้อเลียน มันกำลังด่าลูกพี่อยู่เลย...”ถังฮ่าวหรานพลิกฝ่ามือแล้วตบหน้าเขาทีหนึ่งคำราม “ใครใช้ให้แกพูดไร้สาระ ฉันรู้!!”ลูกน้องเอามือกุมหน้าอย่างเชื่อฟัง ไม่กล้าพูดมาก“ในเมื่อรนหาที่ตาย ฉันจะทำให้แกได้สมความปรารถนา!”ถังฮ่าวหรานตะโกน กระโจนตัวเข้าใส่หลินหยาง ปรมาจารย์ระดับหกสี่คนที่เหลือก็พุ่งตัวเข้าใส่พร้อมกัน!“จบเห่แล้ว...”หลี่หรูเยว่สีหน้าสิ้นหวัง ตนสละชีวิตให้หลินหยางเพื่อหาโอกาสหนี แต่กลับถูกหลินหยางทำให้สูญเปล่าไปแบบนี้...ถังฮ่าวหรานยังทำท่าทางสบาย ๆ ต่อไป หลังจากกลับไปยังสามารถได้รับรางวัลจากหลูอ้าวตงเธอไม่ยอม!เธออดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองสนามรบนั่น ในใจมีความหวังอันริบห

เขาหยิบยาพิษสี่เม็ดออกมาจากในกระเป๋าเฉียนคุน โยนให้พวกเขา“ยาพิษนี้มีแค่ฉันเท่านั้นที่ถอนได้ ถ้าหากพวกแกกล้าทรยศ จะต้องตายอย่างน่าเวทนามากแน่อย่างแน่นอน”ปรมาจารย์ทั้งสี่เข้าใจว่าหลินหยางไม่เชื่อใจพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ยาพิษนี้ไม่กินก็ต้องกิน จากนั้นก็กลืนยาพิษลงไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยเมื่อทั้งสี่คนกลืนยาพิษลงไปแล้ว หลินหยางถึงได้ไปช่วยรักษาม๋อจื่อภายใต้การจับตามองอย่างประหม่าของหลี่หรูเยว่หลินหยางใช้เข็มวาสนาฝืนลิขิต ม๋อจื่อค่อนข้างไม่ธรรมดา รากฐานกระดูกแข็งแรงมากมาตั้งแต่กำเนิด มุมมองของหลินหยาง เหมาะที่จะเดินเส้นทางเทพวรยุทธ์มากแต่น่าเสียดายที่ถังฮ่าวหรานความคิดตื้นเขิน ใช้วิชาแปลงอสูรสวรรค์ฝึกฝนเขาจนกลายเป็นคนไร้ประโยชน์หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ม๋อจื่อก็ฟื้นขึ้นมา ทันทีที่ลืมตาดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ ท่าทางดุร้าย“ม๋อเอ๋อร์ฟื้นแล้ว!”หลี่หรูเยว่ดีใจเป็นอย่างยิ่งขึ้นมาทันที หันหน้าไปมองหลินหยางพูดด้วยความซาบซึ้งใจ “ขอบพระคุณนายท่าน!”ก่อนหน้านี้ม๋อจื่อดูเหมือนคนกำลังใกล้ตาย เวลาแค่เพียงครู่เดียวหลินหยางก็รักษาเขาจนหายดีแล้วนับว่าเธอนับถือฝีมือการรักษาของหลินหยางอย่างถ