All Chapters of Angel, Don't Fly So Close To Me: Chapter 21 - Chapter 30

Maagang gumayak si Yzabelle upang daluhan ang mahalagang araw para sa kinabibilangan niyang nunnery congregation. Ang anniversary ng Blue Sisters ay sinecelebrate sa pamamagitan ng mga charity works tulad ng pagbibigay ng mga damit at food packs sa mga less fortunate, pagtuturo sa mga bata, pag-aalaga ng mga may sakit, pagtulong sa mga kababaihan at pagbibigay ng hospice service para sa mga taong malapit ng mamatay. Kahit wala siya sa kumbento ay importante sa kanya ang ganitong okasyon kung kayat wala siyang pag-aalilangang dumalo at makibahagi. Tiyempo namang may mahalagang gagawin si Eric sa kanyang upisina kung kayat si Alkins na lamang ang inutusan nitong sumama sa kanya. Sinabi niya sa binata na kaya naman niyang dumalo mag-isa ngunit hindi ito pumayag sapagkat pinag-iinitan pa ng grupo ang kanyang kapatid at baka pagtangkaan ang kanyang buhay. Dahil sa mga naranasan hinggil dito ay hindi naman na siya nagprotesta pa bagkus ay nagpasalamat siya sa binata.Pagbaba niya sa may ha

“Don Sebastian?”, halos magkasabay na wika nina Eric at Yzekiel pagkatapos ay kapwa tumingin sa isa’t isa. Malapit kay Eric ang matanda sapagkat bukod sa kaibigan ng kanyang ama ay ninong din niya kung kayat wala sa hinigap nilang dalawa na ito ang mastermind sa tangkang pagdukot kay Yzabella.“Parang awa niyo mga bossing, itago niyo ang pamilya ko baka sila ang pag-initan ni Don Sebastian.”, turan ng lalaki ngunit tumingin lamang ang dalawa dito. Pagkaraan ng ilang sandali ay nakatanggap ng mensahe ang cellphone ni Yzekiel, nang tingnan niya ito ay halos mapatalon ito sa tuwa na ikinataas ng kilay ni Eric.“Natrace na ni Nate ang location ng cellphone number na ginamit noong naframe-up ako.”, excited na turan niya kay Eric kung kayat bigla ring nagliwanag ang mukha nito.“Really? where?”, ang binatang nasa mukha ang excitement. Kahit naman nagduda at sumama ang loob niya kay Yzekiel dahil sa pag-aakalang nagtraidor ito sa samahan lalong lalo sa kanya ay hindi naman nawala ang paniwa

Kinabukasan ay nagkaroon ng biglaang pagtitipon ang lahat ng may katungkulan sa grupo. Gabi na ng makatanggap ng short notice ang bawat isa mula sa assistant ng kanilang pinuno kung kayat kanya kanyang cancel sa mga nakaschedule nilang mga meetings at trabaho at napasugod sa napakataas na tower ng Madrigal’s group- ang pinakamakapangyarihan sa mundo ng negosyo sa bansang Pilipinas. Pinamumunuan ito ni Eric Madrigal, batang bata ngunit sa galing nito at impluwensiya ay pinangangatawanan nito ang grupo ng mga mafia sa bansa.Pagdating ni Eric sa malaking conference room ay naroon na ang lahat ng mga natawagang kasapi na agad tumayo at nagbigay galang sa binata pagkapasok pa lamang niya sa may pintuan. Ngunit biglang nag-ingay ang palagid ng mapagsino ang kasama nitong pumasok at parehong naupo sa may gitna ng napakalaking conference table.“Mabuti naman at sumuko na ang traidor na Yzekiel na yan, pero wala siya dapat dito kundi nasa kulungan.”, turan agad ni Marcus ng makaupo ang lahat.

Lumipad si Eric papuntang Italy upang imeet ang kanyang ama, ito ang itinuturong utak ng lahat ng nagyayaring kaguluhan sa organisasyon lately at yun ang kailangan niyang kumpirmahin. Kahit matagal silang hindi nag-uusap ng ama ay wala siyang maisip na dahilan upang guluhin ang grupong pinamumunuan niya. Ang kanyang ama ay mula sa pamilya ng mga makapangyarihang mafia sa bansang Italy at humahawak din ng mga grupo ng mafia sa iba’t ibang bansa. Bilang miyembro ng pamilya Madrigal ay ibinigay sa kanya ang pinakamalaking grupo sa Pilipinas. Noong una ay hindi siya interesado ngunit gustuhin man niya o hindi, tradition na sa pamilya ng ama na humawak ng responsibilidad ang lahat ng lalaking miyembro ng pamilya kung kayat wala siyang choice kundi yakapin ang nakatakdang klase ng kanyang buhay.Mga ilang araw lang naman ang ilalagi niya sa Italy, matagal na ang limang araw kung siya’y bumibisita sa lugar ng kanyang ama at pumupunta lamang siya kung kinakailangan. Plano niyang komprontahin

Pagkatapos magsalita ni Eric ay tumayo ang lahat kasabay ng nakakabinging palakpakan. Pasimpleng pinunas ni Yzabella ang luhang dumaloy sa kanyang pisngi at huminga ng malalim pagkatapos ay tumayo upang makigaya sa karamihan. Pag-angat niya ng mukha ay nakatingin sa kanya ang mga kasama sa table na tila nakikisimpatiya sa kanyang nararamdaman. Nginitian niya ang mga ito upang ipamalas na okey lamang siya ngunit tila may sariling pag-iisip ang kanyang mga luha at kusang bumagsak kahit anong ginawa niyang pagpigil.“CR lang po ako.”, mabilis niyang paalam sa tatlo bago masundan ang pagbagsak ng kanyang luha. Hindi na niya hinintay ang tugon ng mga kasama bagkus ay nagmamadali na niyang tinungo ang pinto. Pagdating niya sa comfort room ay agad siyang pumasok sa isang cubicle, inilock ang pinto pagkatapos ay nanghihinang napaupo sa nakasarang inodoro. Doon ay hinayaan niyang bumuhos ang kanyang mga luha, hindi niya alam kung anong nangyari pero maliwanag pa sa sikat ng araw na may iba na