All Chapters of MY BILLIONAIRE EX-BOYFRIEND WANTS ME BACK: Chapter 11 - Chapter 20

Charles PovKahit na sinabi sa akin ni Erika na hindi ko anak si Rose ay hindi pa rin mawala ang pagdududa sa aking isip. Magaan ang loob ko sa anak niya at para bang may koneksiyon kaming dalawa sa isa't isa. Kung hindi ko anak si Rose ay bakit magaan ang loob ko sa kanya? Dapat nga ay hindi magaan ang loob ko sa kanya dahil anak siya ni Erika sa ibang lalaki. Pero hindi, eh. Iba talaga ang nararamdaman ko sa kanya. Ito yata ang tinatawag na lukso ng dugo.Nag-desisyon akong magtungo sa kompanya para i-check ang opisina ko. Tiyak maraming papeles ang nakatambak na sa mesa ko dahil hindi ako pumasok kahapon.Ipinark ko ang kotse ko sa VIP parking space at akmang lalabas na ako ng kotse nang bigla akong nakarinig ng malakas na tunog ng ringtone. Kinuha ko ang cellphone ko ngunit napakunot ako ng noo nang makitang wala namang tumatawag sa akin. It means, hindi cellphone ko ang nagri-ring kundi ibang cellphone at nasa loob ng kotse ko. Hinanap ko ang pinagmumula ng tunog hanggang sa na

Erika's PovPabiglang inapakan ko ang preno para huminto ang kotse ko dahil sa pag-cut ng isang kotse sa unahan ko. Mabuti na lamang malayo pa ang kotse na nakasunod sa akin kaya hindi ito bumangga sa likuran ng kotse ko nang huminto ako sa gitna ng kalsada. Ang kotse na nag-cut naman sa akin ay tila walang pakialam na dumiretso lamang. Agad kong nilingon ang anak ko sa kinauupuan nito."Are you okay, Rose? Hindi ka ba nasaktan?" nag-aalala kong tanong sa kanya.Mabilis na umiling si Rose bagama't kitang-kita ko sa mulha niya ang takot. "I'm okay, Mom."Nakahinga ako ng maluwag nang masiguro kong hindi siya nasaktan. Mabuti na lamang hindi ko nakalimutang kabitan siya ng seatbelt na madalas y nakakalimutan kong gawin. Niyakap ko siya ng mahigpit para pawiin ang takot na nararamdaman niya."I'm sorry, Rose. I'm sorry baby." Hinaplos ko ng marahan ang kanyang likuran. Bahagya akong natigilan nang maramdaman ko ang mahinang pagtapik-tapik ng maliit niyang kamay sa likuran ko. "It's okay

Erika's PovSa abot ng aking makakaya ay iniwasan ko si Charles. Hangga't maaari ay ayokong makipag-kita sa kanya. Ngunit sadyang mapagbiro ang tadhana dahil pinagsama niya kami sa iisang grupo ng mga volunteers sa paghahatid at pamimigay ng mga relief goods ng malalayong probinsiya na tinamaan ng malakas na bagyo. Nag-donate ng mga relief goods ang kompanya ni David sa mga biktima ng bagyo kaya nag-volunteer akong tumulong. Hindi ko naman inaasahan na magkikita kami ni Charles na nag-donate din ng maraming relief goods aa mga biktima."Hanggang dito ba naman ay sinusundan mo ako, Charles? Wala ka bang trabaho sa kompanya mo kaya nagagawa mo akong sundan kahit saan ako magpunta?" mataray na tanong ko kay Charles. Huminto ako sa paglalakad palapit sa nakaparadang truck kung saan sasakay ang lahat ng mga volunteers. "Hindi ka ba nagsasawang bumuntot sa akin?""Nope. Purely coincidence lamang ang pagkikita nating ito, Erika. But I loved to follow you wherever you are. Ngunit sa pagkakat

Erika's PovMatinding takot ang naramdaman ko nang hilahin ako ng taong tumakip sa bibig ko na isang lalaki. Nanlalaki ang mga mata ko habang sinusubukan kong makakawala sa mahigpit niyang pagkakayakap sa leeg ko mula sa likuran. Matinding pagsisisi ang nararamdaman ko dahil umalis ako sa tent ng mag-isa. Hindi man lang ako nagpaalam sa mga kasamahan ko kung saan ako pupunta para kahit paano ay may nakakaalam kung nasaan ako. Ngayon ay walang nakakaalam kung nasaan ako kaya wala ring nakakaalam na nalalagay sa panganib ang buhay ko.Hindi ako pinanghinaan ng loob. Kapag hindi ako manlaban ay natitiyak ko na matatagpuan na lamang ng mga kasamahan ko ang malamig kong bangkay kinabukasan. Nagkakawag ako na parang isda na nais makakawala sa loob ng isang lambat. Dahil sa ginawa ko ay bahagyang lumuwag ang pagkakatakip ng kamay ng lalaki sa bibig ko. Sinamantala ko ang pagkakataong iyon at mariing kinagat ang palad nito. Napasigaw ito ng malakas at lumuwag din ang pagkakayakap ng braso ni

Erika's Pov "How was the distribution of the relief goods, Erika? Did it go well?" nakangiting tanong ni David pagpasok niya sa opisina ko. Kagabi lamang kami nakabalik sa siyudad. Nag-request kasi ang kanilang village chief na mag-extend kami ng ilang oras dahil naghanda sila ng simpleng palabas bilang pasasalamat sa amin. Hapon na nang makaalis kami sa lugar nila kaya gabi na kami nakarating aming mga bahay. Walang nakaalam na muntik ng may masamang mangyari sa akin dahil inilihim namin ni Charles ang bagay na iyon. Hindi na rin kami nagkaroon ng pagkakataong makapag-usap dahil hindi na siya tumabi sa akin ng upuan. "Yes. It went well, David. At labis silang nagpapasalamat sa tulong na ibinigay ng kompanya mo," nakangiting sagot ko sa kanya. Wala akong balak na banggitin sa kanya ang tungkol sa nangyari sa akin sa probinsiya dahil tiyak na mag-aalala lamang siya sa akin. "I'm happy to hear that. By the way, do you have a plan for tonight?" Mabilis akong umiling. "Wala naman. B