Lahat ng Kabanata ng Cure My Heart, Dr. Sierra: Kabanata 11 - Kabanata 20

HIRAYA ALMENDRALMagkatabi kami ni Doc sa kama, sinusuklay nito ang basa ko pang buhok. Ginawa ko namang unan ang isa nitong braso dahil mas gusto niyang gawin ko iyon ng unan. Nakasiksik naman ang ulo ko sa leeg nito.Sobrang lakas parin ng tibok ng puso ko habang kayakap ko siya.Hindi ko na alam ang gagawin. Nakokonsensya na ako sa dare na binigay nila Aya. Ilang araw palang, at wala pa akong ginagawa para paibigin si Yasmir, pero heto't kakatapat lang ng nararamdaman niya saakin.Hindi ko rin naman siya kayang iwasan, lalo na't magkasama kami rito sa Cebu hanggang bukas. Pero kaya ko ba siyang iwasan?Am I falling in love with him? Or it is just a thought since we've been together all the time?I don't know anymore. I'm too confused and this is draining me. I still love Klaude, even though he did that to me. Kaya hindi ko alam kung in love na ba ako kay doc."Hira," nagulat ako sa biglang pagtawag nito saakin, akala ko kasi tulog na ito dahil natigil ang pagsusuklay niya sa buhok

HIRAYA ALMENDRAL***"Ate, gutom na ako." Hila-hila ko ang laylayan ng damit ni Ate Melody pero hindi niya ako pinapansin. Sobrang kirot na ng tyan ko dahil sa gutom, pero walang pumapansin saakin.Iyak ng iyak si Imori dahil narin sa gutom, pero hindi man lang kami pinapansin ng mga ate't kuya namin."Kuya," tawag ko kay Kuya Harold."Tabi, Hira! Huwag mo 'kong guluhin!" Pagwawakli nito sa kamay kong nakahawak sa kanya.Tumulo ang luha ko at umalis din sa kanya. Nagpunta ako sa kusina para tignan kung may pagkain ba pero wala. Ni Kanin ay wala. Kaagad din akong nagtungo kung saan nakalagay ang bigas pero maging ito ay walang laman.Naluluha akong lumapit kay mama na nakahiga sa kahoy na upuan habang may hawak ng bote ng alak."Mama," tawag ko dito pero hindi ito sumagot."Mama," muli kong tawag at niyugyog ang katawan nito."Tangina, Hira! Kita mong natutulog ako dito!" Nanginginig ang buo kong katawan sa sigaw ni mama."Cielo!" Singhal sa kanya ng bago nitong kasintahan."Ayos ka la

HIRAYA ALMENDRALDinala namin sa ospital si Nadia tulad ng sabi ni Yasmir. He's a doctor, mas may alam ito.Nagtataka pa si Doc Lucas ng makita kaming dalawa ni Yasmir na karga nito si Nadia na nakabalot ng jacket na walang malay parin hanggang sa ngayon."Prepare the VVIP room, nurse Troy." Mahinang sabi ni Yasmir kay Nurse Troy. Kaagad itong umalis at naiwan kaming apat sa pinakadulong bay ng emergency room habang sinusuri ni Doc Lucas ang kapatid ko."Just like Yasmir told you, your sister suffers dehydration and malnutrition. But we need to run more test on her for any possible diseases." Nag-aalalang sabi ni Doc Lucas dahilan para mapasapo ako sa noo at muli ko naman naramdaman ang pagtulo ng mga luha ko.“You need to be positive and brave, Hira. Kailangan ka ng kapatid mo.” Ramdam kong hinahaplos ni Yasmir ang likod ko.Kaya kaagad kong pinunasan ang luha ko at napatingin kay Nadia. She’s still sleeping. May IV fluids naring nakatusok sa kanyang kamay para manumbalik ang lakas n

YASMIR SIERRATulala akong nakaharap sa computer dito sa loob ng opisina ko nang may kumatok."Sir, the meeting is starting in five minutes," George's reminder echoed through the office, breaking the silence. With a nod of acknowledgment, he swiftly exited, leaving me to collect my thoughts before the impending discussion.Taking a moment to compose myself, I straightened my posture and smoothed out any wrinkles in my attire. The meeting was crucial, addressing the launch of our new medication, a project that demanded my full attention and focus.As I made my way towards the conference hall within Sierra Pharma Company's premises in bustling Las Vegas, my mind buzzed with anticipation. This gathering marked a pivotal moment in our company's trajectory, with the success of the new drug hinging on the decisions made in this very meeting.Each step I took towards the conference hall felt charged with significance, a tangible reminder of the weight of responsibility resting on my shoulder

HIRAYA ALMENDRALNag-aayos kami ng gamit ni Nadia nang may kumatok sa pintuan at kaagad ding bumukas. Iniluwal nito ang nakangiting Yasmir."Let's go to the beach," napanguso ako pero napatalon kaagad si Nadia kaya napatawa si Yasmir."Saan?" Tanong ko."Bohol," natatawa nitong sabi mas lalo akong napa-poker face dahil sa layo ng pupuntahan namin."Ang layo," bulas ko habang nagtutupi ng mga damit."Just an hour away from here, Hira." Malawak ang kanyang ngiti. Alam kong gagamitin na naman nito ang chopper niya."No," nagulat ako ng biglang umupo si Nadia na nakasimangot."May pool naman dito sa condo, mag pool nalang tayo. Masyadong malayo ang Bohol, Yasmir." Huminga naman ito nang malalim at napatingin kay Nadia na nakasimangot parin.Sabi na e, nai-spoil na ang kapatid ko. Konting pagkadisgusto ko lang ay magtatampo na. Kaya naman sinamaan ko ng tingin si Yasmir. Napakamot naman ito ng batok nang makita ang tingin ko at ngumiti ng hilaw. Ang cute, pero galit parin ako.Lumapit ito