บททั้งหมดของ CEO's Love Redemption : บทที่ 11 - บทที่ 20

MERNA POVHINDI MAGKADAUNGAGA sa bilisang paglalakad si Merna na pauwi sa kanilang bahay. Pagkarating ay agad na hinanap ng kanyang mga mata ang bulto ng kanyang Lola Lina. Nang hindi niya matagpuan ito sa loob ay agad na lumabas siyang muli at pinuntahan ang sa may bandang hardin. Ito ang lugar na pinakapaboritong tambayan ng kanyang Lola sa tuwing ito'y mapag- isa. Malamig at presko ang ihip ng hangin sa bahaging iyon. May iilan kasing mga puno na siyang nagbigay nang shelter sa lahat na magagawi dito. At sa bandang gilid ay mayroong iilang upuan na gawa sa isang semento. Sinadyang pinagawa at kinulayan pa ang mga ito. Hindi naman nagpapahuli ang mga magagandang bulaklak na nakapalibot sa bawat bahagi ng lugar na iyon. Well- trimmed naman yong mga halaman na bougainvillea na naka hanay sa pina ka- gilid na bahagi kanilang mansiyon. Mula sa kanyang kinatatayuan ay tanaw niya mula rito ang kanyang abuela na nakaupo at parang kinakausap nito ang mga bulaklak na ngayo'y nagsisimula n

MATTHEW POVNAPABUNTUNG- HININGA na lamang si Matthew na sumakay sa motorsiklo ni Mia. Hindi niya alam kung paano siya nakumbinsing sumakay sa motorsiklo nito. Puwede naman siyang magmatigas at piliing sumakay pa rin sa kotse niya. Siya ang dapat na masunod dahil siya ang lalaki. Bukod doon, siya dapat ang mangingibabaw sa naging kasunduan nila hindi ang babaeng ito. Wala naman sana siyang balak na bagtasin ang daan sakay lamang ang motorsiklo nito. Ngunit nang matanto niyang hindi niya mapapasakay ito sa kotse niya at ayaw naman niya na hahayaan itong mag- isang magmotorsiklo lalo na at alam niya kung gaano ito kabilis magpapatakbo. Naisip niya na at least ay masasaway niya ito kung masyado ng mabilis ang pagpapatakbo nito. Kaya sa huli ay sumakay na lang rin siya.'Just enjoy the ride, okay?" iyon ang sabi ni Mia bago pinaharurot ang dala nitong motorsiklo. At parang ganoon na nga ang nangyayari ngayon. Habang tumatagal na kasama niya ito sa motorsiklo ay totoong nag- e enjoy na s

MIA"WE LOOK LIKE FOOLS back there," naiiling na wika ni Matthew kay Mia na hindi pa rin mai- alis sa mga labi ang ngiti. Mag- aalas singko na ng hapon at nasa loob sila ng isang magandang garden ng restaurant. Matatanaw nila mula rito ang hubog ng Taal Lake.Habang hinihintay ang ipinaluto nilang seafoods, pinagsasawa nila ang kanilang mga mata sa magandang tanawin.Hindi masyadong matao ang kinaroroonan nila kaya malaya silang gawin ang pagkukuha ng mga litrato sa magagandang view sa paligid. "Happy fools I should say," wika ni Mia. Hindi maalis- alis ang ngiti sa mga labi niya at ganoon rin ito. Ang gu-guwapo nitong tingnan kapag hindi nakasimangot."Ginagawa mo ba ito ng madalas?" tanong nito. "Minsan nga lang eh. I would love to do it more often nga, eh," sagot niya. "Motorsiklo lang ang gamit mo?" Nasa tinig na naman nito ang pag- aalala. At sa tuwing mararamdaman niyang nag -alala ito, tila pumipitlag ang bahagi ng puso niya sa tuwa.Tumango siya. "Okay lang sa mama mo?"

MIA POV NOW, WHAT CAN YOU SAY about my driving skill?" nakangising tanong ni Matthew kay Mia. Naroon na sila sa tapat ng bahay nina Mia. Ngumiti lamang siya sa binata. "Oh, come on. I- compliment mo naman ako," sabi pa nito. Tila nahawa na talaga itong si Matthew sa kakulitan niya. Maano bang ito na naman ang ayaw paawat ngayon. Ito na naman ang nangungulit kagaya ng pamamaraan niya. Natawa na lang siya nang maisip iyon. Madali lang pala itong mahawa. "Good!" sabi niyang natatawa. "All right, you were very good." "See? Eh, di bilib ka na rin sa akin ngayon?"Natutuwa siya dahil talagang nag loosen- up ito. Parang bulang naglaho ang kapormalan nito pagdating sa pakikitungo sa kanya."Oo na po, ang galing- galing nyo na po." aniya. "Well, gusto mo bang pumasok sa loob at makilala ang buong pamilya ko? " alok niya rito. "I'd love to," tugon nito na ikinatalon ng puso niya. Nasa terasa na sila nga bahay nang pigilan siya nito sa braso. "Bakit?" nagtatakang tanong niya rito.

MIA LINGID SA KAALAMAN ng dalawa na may isang bulto na tahimik na nakikinig sa kanilang pag- uusap. "Napapabilib mo talaga ng todo Mia," wika ni Merna na di pa rin mapigilan ang tawa. Ngunit ganoon na lamang ang gulat niya sa direksiyon ng pinto at makita roon si Matthew. Nakatiim- bagang ito habang nakatingin sa kanya. May hawak itong bouquet ng mga bulaklak at halos madurog na iyon sa higpit ng pagkakahawak nito. 'God! naririnig nito ang mga sinasabi niya at ang pinag- uusapan nila ni Merna! At sa hitsura nito, mukhang sineseryoso nito ang mga narinig. Marahil ay iniisip nitong totoo ang lahat ng iyon gayong nagbibiruan lamang sila ni Merna katulad ng madalas nilang gawin noon kapag pinag- uusapan nila ang binata. "M-matthew...." mahinang bigkas niya. "I didn't know you were coming. Ang sabi mo ay--""Mabuti na lang pala at dumaan pa rin ako rito," madilim na madilim ang ekspresyon ng mukha nito. "I happen to be at the right time and at the right place. Narinig ko ang lahat