บททั้งหมดของ ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน: บทที่ 291 - บทที่ 300

นางกำชายเสื้อผ้าแน่นการที่ยุ่งอยู่กับหน้าที่ราชการเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ช่วงนี้ท่านอ๋องสามเย็นชาต่อนางมากฮูหยินรองทอดถอนหายใจอยู่นาน “เสด็จแม่ขององค์ชายใหญ่มาจากเป่ยลู่ และองค์ชายรองก็พิการ ไม่ว่าจะเป็นคุณวุฒิอาวุโสหรือความแข็งแกร่ง ท่านอ๋องสามล้วนเป็นตัวเลือกที่สมบูรณ์แบบสำหรับรัชทายาท เสวี่ยเ

หงเซียวถูกต่อว่าจนรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมยิ่งนักเดิมนางคือนางกำนัลที่คอยสอนเรื่องทางโลกให้กับท่านอ๋องสาม พออายุสิบห้าปีก็ติดตามท่านอ๋อง เรื่องนี้ทุกคนต่างรู้กันทั่วคนในจวนอ๋องแห่งนี้ไม่มีผู้ใดกล้ามองหรือปฏิบัติต่อนางเป็นคนใช้ ทว่านางรู้ฐานะของตนเองดี จึงไม่แย่งชิงความโปรดปราน ปรนนิบัติท่านอ๋อง

บนต้นไม้ที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะที่อยู่ไกลออกไปกำลังขยับเบา ๆ เงาสีขาวร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากผู้ใดเงาสีขาวนี้ คือเฟยอิ่งที่ตู้เหิงส่งไปติดตามฮูหยินรองขณะที่เฟยอิ่งกำลังจะกลับไปรายงานที่จวนท่านอ๋องเจ็ดนั้น พลันเห็นราชองครักษ์ของจวนท่านอ๋องสามยัดสาวใช้ที่ตายไปแล้วใส่กระสอบ

“เรียกข้าว่าศิษย์พี่อีกครั้งข้าก็จักสอนเจ้า” ลู่จิ้นดีอกดีใจราวกับเด็ก ๆ“ไม่ว่าจะเป็นการฝังเข็ม จับชีพจร หรือแม้กระทั่งผ่าตัด ล้วนจำเป็นต้องสั่งสมประสบการณ์จำนวนมาก มิใช่สิ่งที่ทำได้โดยง่าย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ศิษย์พี่ ข้าจะค่อย ๆ เรียนรู้เจ้าค่ะ”ลู่จิ้นดีอกดีใจยิ่งนัก พลันเริ่มพูดคุยไม่หยุดว่า

“ลองหยดเลือดลงตรงนี้สักหยดสิเจ้าคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ชี้ไปยังจุด ๆ หนึ่งลู่จิ้นหยดเลือดลงไปหนึ่งหยดด้วยท่าทีกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย ก่อนที่ผลจะแสดงออกมาว่าเป็นกรุ๊ปเลือด Bเขายกใบตรวจหาหมู่เลือดขึ้น แล้วกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ “นี่ นี่มันมหัศจรรย์เกินไปแล้ว นี่มันทำได้อย่างไร? รีบสอนข้าเร็วเข้า”“ทำไม่