All Chapters of The Substitute Mrs. Craig: Chapter 81 - Chapter 90

IYAK NANG IYAK SI JASMINE habang nasa labas ng emergency room. “Denver, mamatay ako kapag may nangyaring masama sa anak natin,” aniya sa lalaki, inakbayan siya nito at hinagod ang likuran. Alam niyang labis-labis rin ang dinaramdam nito habang hinihintay nila ang doctor ni Debbie na nasa loob para gamutin ang kanilang anak. Dumating ang Kuya Fred ni Denver, “Nahuli na ang lalaking sumagasa kay Debbie at pinaiimbestigahan na kung sino ang nag-utos dito para gawin iyon.” Balita nito sa kanila. Hinaplos nito ang balikat niya, ang asawa naman nitong si Bridgette ay yumakap sa kanya, worried rin ang mga ito para kay Debbie. After a while ay humahangos na dumating ang mga magulang ni Debbie. Si Senyora Agnes Craig ay umiiyak na yumakap kay Denver, “Magbabayad ang sinumang may kagagawan nito sa apo ko,” anito sa anak. Sabay-sabay silang natigilan nang lumabas ng emergency room ang doctor at nakangiti na ito sa kanila. “Nothi

NAPAPIKIT si Jasmine nang maramdaman ang maiinit na mga labi ni Denver sa kanyang leeg habang paulit-ulit nitong binibigkas ang salitang ‘I love you.’ Unti-unting pumatak ang kanyang mga luha. Hindi na ito isang pangarap na lamang. Kasama na niya itong muli at ramdam na ramdam niya ang wagas nitong pagmamahal sa kanya na waring walang masamang namagitan sa kanilang dalawa nuon. God, wala na nga yata siyang mahihiling pa. Naglapat ang kanilang mga labi at buong pagmamahal niyang tinugon ang mga halik nito. “Mommy, Daddy, buksan nyo po ang pinto! Bakit nagkukulong na naman kayo dyan sa kuwarto!” Dinig nilang tawag ni Debbie mula sa labas ng kanilang kuwarto. Nagkatinginan sila ni Denver at sabay na nagkatawanan. Maya-maya ay napipilitang tumayo si Denver at pinagbuksan ng kuwarto ang kanilang anak. Tumakbo ito at umakyat sa kama. Napapailing na lamang siya habang pinagmamasdan ang anak. Kitang-kita ni

INIHINTO NI JANICE ang kanyang sasakyan sa tapat ng dati niyang pinagtratrabahuhan na bar. Inayos niya ang sarili at bumaba ng sasakyan. As usual, maraming mayayamang parokyano ang bar. Nuong nagtratrabaho pa siya rito, never nakita ng mga customers ang mukha niya dahil pole dancer lang siya at never siyang naki-table sa kahit na kanino. Besides, nakamaskara ang mukha niya sa tuwing magsasayaw siya. Tanging ang maalindog na katawan lamang niya ang ipinakikita niya. Kahit na sino ay walang nakakaalam sa sekreto niyang trabaho na ito maliban kay Alex. Actually, dito niya nakilala si Alex dahil nagtrabaho ito bilang isa sa mga waiter dito nuon. Napaismid siya nang maalala ang mga kahibangan niya kay Alex. Ano nga bang meron ang lalaking iyon at nahumaling siya dito? “Hey, Janice, naligaw ka? Kumusta na ang bilyonaryo mong syota?” anang isang dating kasamahan sa trabaho na si Joy nang makita siya. Lumapit siya rito at naupo. Tinawag niya ang waiter

“ATE, MAY PROBLEMA BA? May ginawa na naman bang kalokohan si Mama?” Nag-aalalang tanong ni Jasmine sa kanya nang sunduin niya sa bahay ng mga ito si Alexa. “Naku, wala,” pagkakaila niya dito. Alam niyang abala ang kakambal sa nalalapit nitong pakikipag-isang dibdib kay Denver kung kaya’t ayaw na niya itong bigyan pa ng problema. Besides, ngayon na nga lamang siya bumabawi sa lahat ng mga kasalanang nagawa niya sa kapatid. “Ate, alam mo namang nandito lang ako para sa inyo ni Alexa,” pagbibigay assurance ni Jasmine sa kanya. Tumawa siya ng pagak, “Mabait ka talaga. Sa kabila ng mga nagawa ko saiyo, heto ka pa rin para sakin kaya siguro sobrang blessed mo,” aniya rito. Niyakap siya nito nang mahigpit, “Kung hindi naman nangyari ang mga nangyari, hindi ko makikilala si Denver,” wika nito sa kanya. “Sabagay. Kaya pasalamat ka sa kamalditahan ko,” pabirong sabi niya rito, “Oh siya, aalis na kami. Salamat ul

“KAHIT MALIIT LANG ANG apartment natin ngayon, ang mahalaga, malinis ito at mabango,” sabi ni Janice kay Alexa habang inaayos ang kanilang mga gamit sa bagong unit na nilipatan nila. Studio type lang iyon kaya wala silang sariling kuwarto ni Alexa. Nakita niyang nakasimangot ito habang inaayos ang mga damit at laruan nito. Nilapitan niya ang anak at hinagod ang buhok, “Pansamantala lang naman ito anak. Saka ang mahalaga naman, magkasama tayo.” “Mabuti pa si Debbie, ang laki-laki ng room,” malungkot na sabi nito sa kanya. “Ano bang paulit-ulit kong pangaral saiyo? Hindi ba sabi ko bawal ang maiggit dahil yan ang magdadala saiyo sa kapahamakan? K-kagaya ng nangyari sa akin. Nang dahil sa inggit ko sa ibang mayayaman kong kaibigan, kamuntikan ko pang maipahamak ang Tita Jasmine mo dati.” “Mommy, bakit kasi hindi na lang si Tito Denver ang inasawa mo? Eh di sana, mayaman tayo ngayon?” “Eh di sana, walang D