All Chapters of The Substitute Mrs. Craig: Chapter 71 - Chapter 80

PILIT NA KUMAKAWALA SA MGA BISIG NI DENVER si Jasmine ngunit tila walang conviction ang sarili niya para labanan ang ginagawa nito. Dahil sa totoo lang, unti-unting tinutupok ng mga halik nito ang inis na nararamdaman niya ng mga sandaling iyon. Hanggang sa tuluyan na ring bumigay ang damdamin niya. Namalayan na lamang niyang nakapasok na sila sa loob ng kuwarto niya at hinuhubad na nito ang suot niyang damit. Ni wala na siyang nararamdaman kahit na katiting na pagtutol sa ginagawa nito. In fact, kusa na niyang tinutugon ang maalab nitong mga halik. Umigtad pa siya nang bumaba ang mga labi nito patungo sa kanyang leeg hanggang makarating iyon sa kanyang dibdib. Pinaglaruan ng dila nito ang dungot ng kanyang kaliwanag suso habang ang isang kamay naman nito ay binabaybay ang kanyang kahubdan. Binuhat siya ni Denver patungo sa kama. Nang maihiga siya ay nagmamadali itong naghubad ng mga kasuotan. Tahimik lamang siya habang pinapanuo

HANGGANG MAKARATING SA BAHAY ay umiiyak pa rin si Rosemarie kung kaya’t ginawa niya ang lahat para mawala ang sakit ng kaloobang ibinigay niya rito. Inutusan niya ang kanyang sekretarya na bumili ng bulaklak at alahas para dito. Kinahapunan ay nabalik na sa normal ang mood ni Rosemarie. Niyaya siya nitong manuod ng sine. Kahit wala siya sa mood ay pinagbigyan niya ito para hindi na ito magtampo. Ngunit hirap na hirap siyang magkunwari. Hindi mawala sa isipan niya si Jasmine. Damn, all these years ay hindi naman nawala ang pagnanasang nararamdaman niya para dito. Hindi niya mapangalanan itong damdamin na lumulukob sa kanya sa tuwing nakikita niya si Jasmine. Ganito katindi ang impact nito sa kanya. Hinahanap-hanap ng katawan niya ang katawan nito. At maski anong gawin ni Rosemarie, hindi nito kayang ibigay ang sarap na nadarama niya kapag si Jasmine ang katalik niya. Shit. Shit. Shit. Kahit paulit-ulit niyang mura

HABANG NASA OSPITAL at hinihintay ang naging resulta sa pagsusuri sa kanya ay hindi mapakali si Denver. Isang bagay ang narealize niya. Mahal pala talaga niya si Jasmine. And all these years, hindi pa rin niya ito nagagawang burahin sa kanyang puso at isipan. At napaka-unfair niya kay Rosemarie para gamitin ito para lamang mapagtakpan ang tunay niyang nararamdaman kay Jasmine. Kinain siya ng masyado niyang pride at galit dahil sa mga nangyari. Hindi niya matanggap ang nangyari. And yet, makakaya ba niyang tuluyang mawala sa kanya si Jasmine nang dahil sa kanyang galit? Sa loob ng nagdaang mga taon, akala niya ay nagtagumpay siyang kalimutan ito ngunit hindi maipagkakailang hindi naman niya ito tuluyang naiwaksi sa damdamin niya. Natabunan lang iyon ng galit ngunit buong-buo pa rin ang pagmamahal niya rito. Paano ba niya sasabihin kay Rosemarie na umaatras na siya sa kanilang nalalapit na kasal? Na kailanman ay hindi naman siya ma

NAGULAT SI DENVER nang magising ay nasa kuwarto na siya, nakahubot hubad at nakatali ang mga kamay at mga paa. Sa tabi niya ay si Rosemarie nakatitig na nakatitig sa kanya. Pakiramdam niya ay kakaibang babaeng ang nakatingin sa kanya ng mga sandaling iyon. “Bakit mo ako itinali?” Aniya habang nagpupumilit makawala sa pagkakatali nito. “Nagtatanong ka pa. Ano bas a palagay mo, bakit ko ginagawa ito?” Inis na sabi nito sa kanya, “Palagay mo papayagan kitang umalis dito para puntahan ang babaeng yon?” Kumunot ang nuo niya. Naalala niyang bigla na lamang sumakit ang ulo niya at nanlabo ang paningin niya. “Nilalason mo ako, hindi ba?” “Hah? Sa palagay mo, magagawa ko saiyo iyon?” Sabi ni Rosemarie habang lumamlam ang mga mata, “Mahal na mahal kita, Denver. Hindi kita magagawang saktan kahit pa sinasaktan mo ako,” sabi nito sa kanya. “Kalagan mo ako,” pakiusap niya rito. “Para ano? Para ki

HINDI MALAMAN NI JASMINE kung seseryusihin ba niya ang sasabihin ni Denver. Ngunit kung siya lamang ang masusunod, wala naman siyang ibang hangad kundi ang makasama ito habang buhay. “Please Denver, wag mo ng paglaruan ang damdamin ko.” Pakiusap niya rito. “Sa ngayon, ang intindihin mo ay ang kalusugan mo.” “Hindi kita pinaglalaruan. I must admit, nagalit talaga ako nang malaman ko ang ginawa nyo sa akin. Pero mas nagalit ako sa sarili ko dahil kahit na anong gawin ko, hindi kita magawang burahin sa puso at isipan ko. Besides, may mga palatandaan ng nagsasabi sa akin na hindi ikaw si Janice but I kept on ignoring it. . .siguro ay dahil ikaw talaga ang mahal ko. . .at kahit nuong magkasama pa kami ni Janice, hindi ko naramdaman ang ganitong klaseng pagmamahal sa kanya. Sana bigyan mo muli ako ng pagkakataong patunayan saiyo yan. . .” “Pero hindi ba manloloko ako? At pera lang ang habol ko saiyo?” Sumbat niya rito. “D