All Chapters of Divorce by Mistake: Ex-husband CEO Started Chasing Her: Chapter 231 - Chapter 240

NANG mga oras na iyon ay hindi pa nakakauwi si Zia kaya si Shiela ang sumama papuntang ospital kasama ng dalawa pang kasambahay.Sakay ng kotse ay naging pahirapan ang pagbiyahe nila. Ma-traffic at hirap na hirap si Diana, dumadaing ito sa sakit.Pinapakalma naman nila ito pero hindi pa rin naging madali ang lahat. Nang makarating ay halos wala ng malay si Diana na agad isinugod sa operating room.Sakto namang tumawag si Zia, "Hello, Shiela nasa ospital na kayo?""Oo, Ate. Kararating lang namin.""Okay, papunta na rin ako riyan."Matapos ang tawag ay naghintay ang tatlo sa labas at naupo sa may bench. Ilang sandali pa ay napatingin si Shiela sa mga dalang bag ng katulong. Mga gamit iyon ni Diana na naka-ready na sa oras na manganak ito."Ate," aniya sa kasambahay. "Pakidala na lang ito sa kwarto at maghihintay na lang kami rito," utos niya pa.Tumango naman ito saka umalis dala ang mga bag. Naiwan siya at isa pang katulong.Ilang minuto ang lumipas ay dumating si Zia. "Kamusta, hindi

MARIING napapikit si Chris sa sinabi nito. Hanggang ngayon matapos ng mga nangyari ay hindi pa rin ito sumusuko."Tama na, Irene. Tigilan na natin 'to. Ilang beses ko bang sasabihin na tapos na--""Hindi, Chris! Para sa'kin ay hinding-hindi tayo matatapos! Kaya bago pa 'ko may gawing hindi mo magugustuhan--""Sige! Subukan mo't sisiguraduhin ko sa'yong mabubulok ka sa kulungan," babala ni Chris."Pwes, sabay tayong mabulok. Sa tingin mo ba hindi ko pinaghandaan ang lahat? Sa tingin mo ba'y nasira mo na lahat ng ebidensyang magdidiin sa'yo para makulong?"Napakunot-noo at napaisip si Chris. "Anong sinasabi mo?! Nasisiraan ka na, malinis at wala na akong atraso sa mga kasosyo ko. Alam mo 'yan!""Oh come on! 'Wag mo sabihing kinalimutan mo na ako? Iyong perang pinahiram ko sa'yo?""Kung 'yan lang pala ang inaalala mo? Madali ko na lang sa'yong maibabalik ang lahat," ani Chris. "Sabihin mo lang at dudoblehin ko pa, tantanan mo lang ako."Biglang sumigaw mula sa kabilang linya si Irene na

NAPAISIP si Shiela sa narinig. Maging siya kasi ay hindi rin sigurado kung buntis ba o hindi.Napatingin muna siya sa driver saka mahinang sinagot ang tanong ni Zia, "H-Hindi pa 'ko nagkakaro'n pero ngayong linggo ako dadatnan.""Ang mas mabuti pa ay mag-take ka ng pregnancy kit test pag-uwi sa bahay magpapabili ako sa katulong. Ayokong mag-stop over pa tayo sa malapit na store at mahirap na, baka nasa paligid lang si Irene, nakasunod."Tumango lang si Shiela sabay haplos sa tiyan. Maliban sa nangyaring pagduwal ay wala na siyang iba pang nararamdaman.Baka mali lang ito ng hinala. Hindi naman sa hindi niya gusto ang ideya ng pagkakaroon muli ng anak pero... sa panahon ngayon, lalo na at may banta ng seguridad nila. Tila lalong nakakabahala.Pagdating sa mansion ay niyakap niya kaagad ang anak habang si Zia naman ay ikinukuwento sa Ina at ilang kasambahay ang nangyari sa shop."Jusko, panibago na namang problema. Hanggang kailan ba tayo titigilan ng babaeng 'yan," komento naman ni Mar

SAMANTALANG sa eroplano habang nasa himpapawid ay hindi mapigilan ni Irene ang mapahagikhik. Pansin iyon ng katabing si Chris pero hindi malaman kung bakit natutuwa."Anong nakakatawa?""Masaya lang ako dahil muli na tayong magkakasama. Mamumuhay tayo ng masaya sa mansion, bubuo ng pamilya. Masusundan na natin si baby!" halata sa boses ang excitement.Napatitig lang si Chris sa mukha nito. Maganda pa rin pero nabubulok na, hindi man literal pero iyon ang nakikita niya. Nagtataka tuloy siya kung totoo bang normal pa ang isip nito o talagang nasisiraan na ng bait?"Paggising sa umaga ay ihahanda ko ang pampaligo mo't damit. Ipagluluto kita ng almusal at gagawan ng baon para hindi mo makalimutang mananghalian. Sa hapon naman ay hihintayin ko ang pagbabalik mo at sabay tayong magdi-dinner. Pero ang pinakagusto ko sa lahat ay 'yung tabi tayong matutulog. Yakap kita hanggang sa paggising muli kinabukasan," mahabang salaysay ni Irene.Hindi pa man nangyayari ay malayo na ang narating ng imah

MATAAS na ang sikat ng araw nang magising si Chris. Pangatlong araw na niya rito sa mansion, ngunit para sa kanya ay tila isang buwan na siyang naninirahan sa tagal ng araw na binubuno niya kasama si Irene."Good morning."Nang marinig ang boses na iyon ay napapikit siya at gusto na lamang matulog ulit. Kinamot-kamot niya ang likod ng ulo hanggang batok sa stress at frustration.Naiinis siyang gigising sa umaga na si Irene agad ang nakikita o naririnig."Or should I say, good afternoon?" dagdag pa nito.Bored na nilingon ito ni Chris. "Anong kailangan mo?""Wala, pero tanghali na. Tatlong araw ka ng ganitong oras magising."'Kasi iniiwasan kita. Ayokong tumabi sa'yo, ni hawakan ka kaya hinihintay kung mauna kang matulog para walang mangyari.'Mahaba niyang sagot sa isip pero hindi naman niya magawang sabihin. "Namamahay lang siguro ako. Hindi ako sanay na natutulog sa ibang bahay at kama.""Really?" mapagdudang tanong ni Irene. "Dati kang nakatira rito at kama mo 'tong hinihigaan ko.