Semua Bab Ex-Husband's Regret: Bab 501 - Bab 510

Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao

Hindi ko alam, pero sa hindi malamang dahilan, ang narinig niyang paghingi ng tawad ay naglabas ng kung ano sa loob ko. bagay na hindi ko maipaliwanag at hindi ko alam na pinanghahawakan ko."Wala kang kasalanan at wala kang dapat patawarin. Dapat narealize ko rin kanina na hindi kami meant to be. Na ang aming pag iibigan ay bata pa, ngunit ito ay hindi ang magpakailanman. Impiyerno, hindi ko talaga akalain na magkakasama kami kung hindi kami tinulak ng aming mga magulang sa isang relasyon."Tumawa si Rowan bago napalitan ng ngiti ang labi. “So, napagtanto mo rin na parents natin ang dahilan kung bakit tayo nagkasama? Ang usapan nila kung paano kami gagawa ng magandang mag asawa at lahat ng kalokohan. Iyon ang pumasok sa aming isipan at naririnig namin ito ng madalas na nagsimula kaming maniwala dito."“Totoo. Hindi ko akalain na magkakasama kami kung hindi dahil sa kanila. Kahit saan tayo lumingon, laging may nag iisip na magiging perpekto tayong magkasama. Well, maliban kay Ava."

Patuloy akong nakatingin sa kapatid ko. It's suddenly hitting me that I've been so lost with what's happening in my life that I failed to notice anyone else around me.Iyan ang bagay na may depresyon. Hindi mo nakikita ang paghihirap ng iba dahil masyado kang nakatutok sa iyong sarili. Hinayaan ko ang buhay na lumipas sa akin nitong mga nakaraang taon. Hindi ako nakikialam sa mga nakapaligid sa akin. Sa katunayan, nakuha ko ang pagtuon ng lahat sa akin dahil nag aalala sila tungkol sa aking kalusugan sa isip.Hindi ako tumigil sa pag iisip tungkol sa kung ano ang pinagdadaanan ni mom sa kanyang sariling pagkakasala. Hindi ako tumigil sa pag-iisip tungkol kay Travis, na dinadala ang bigat ng kanyang sariling mga kasalanan pati na ang sa kumpanya. Hindi ako tumigil sa pag iisip tungkol sa sinuman maliban sa aking sarili.Nakakatakot ang pakiramdam ko kapag naiisip ko ang lahat ng mga bagay na iyon. Lahat ng mga bagay na pinagdaanan ko. Ang pag aalala, ang dalamhati, ang sakit. Alam ko

Ito ay kumikinang na malinis sa loob. Sinabi niya sa akin na kadalasan ay may pumupunta siya at linisin ito kahit isang beses sa isang linggo, kaya hindi ko kailangang mag alala tungkol sa paglilinis nito. Kumpleto na rin ito, dahil walang kinuha si Ava mula rito maliban sa higaan ni Noah at higaan ni Iris.Sa kabila ng hindi ito nagamit sa nakalipas na dalawang taon, mayroon pa rin itong pakiramdam na parang tahanan. Nakahawak pa rin ito sa isang tiyak na init. May paraan talaga si Ava na gawing tahanan ang isang bahay. Ang aking penthouse ay hindi kailanman nakaramdam ng ganito. Nakaramdam ito ng lamig. Isang tirahan, ngunit hindi isang tahanan.Nagulat ako ng pumasok si Travis na may dalang box. Binigyan niya ako ng nagtatanong na tingin, pero tumalikod ako at hindi pinansin. Umalis na ako at pumunta sa kotse niya para kunin pa ang mga gamit ko sa loob.Hindi kami nagtatagal para dalhin lahat ng gamit ko sa bahay. Labinlimang minuto o mas mababa pa. Wala ako masyadong gamit, dahi

Natigilan si Gabriel, nakaugat sa kinatatayuan niya. Humigpit ang kanyang kamay, hawak ang kamay ko sa halos masakit na pagkakahawak. Tumingala ako sa kanya only to find his eyes wide, shock coloring his features.Tumingin ako sa balikat niya para makita ang isang babaeng mapula ang ulo, nakatingin sa kanya na may luha sa mga mata. Parang emotional siya. Hindi ko maintindihan ang ugali niya o ang ugali ni Gabriel.Dahan dahang huminahon si Gabriel at umikot, medyo naninigas ang mga galaw niya. Para siyang robot.“Ashley?”Sa pagkakataong ito, ako ang nakatayo sa aking kinatatayuan. Ang bilis ng tibok ng puso ko ng tumama ang pangalan niya sa tenga ko at nagrerehistro sa utak ko. Umatras ako ng isang hakbang at sinubukang hilahin ang kamay ko mula kay Gabriel, ngunit hindi niya binibitawan. Sa halip, humihigpit ito.Ang kanyang buhok ay bumagsak sa kanyang likod sa makintab na mga ringlet na nagpapaalala sa akin ng papalubog na araw. Ang kanyang berdeng mga mata ay dilat at nagpapa