บททั้งหมดของ สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: บทที่ 831 - บทที่ 840

หลังฟู่เจิงเกิดเรื่อง ฟู่เซิงก็ราวกับคนที่ไม่ได้รับผลกระทบอะไร เข้างานเลิกงานตามปกติสิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้มีเพียงอย่างเดียว รอ“ผู้จัดการฟู่ การสัมภาษณ์กำลังจะเริ่มแล้ว ทางฝ่ายเอชอาร์เชิญให้คุณไปค่ะ” เลขาเข้ามาแจ้ง “โอเค จะไปเดี๋ยวนี้”ฟู่เซิงพยักหน้า วางงานในมือลง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปยังห้องประชุมทุกปีศูนย์วิจัยและพัฒนาจะรับสมัครนักศึกษาฝึกงานวันหยุดฤดูร้อนจากมหาวิทยาลัยดังสองสามแห่งของเจียงเฉิง คนที่ผลการประเมินดีสามารถเปลี่ยนเป็นพนักงานประจำได้เลย หรือรับนักศึกษาผลการเรียนดีหลังเรียนจบเข้าทำงานก่อนปีก่อน ๆ ตอนวันหยุดฤดูหนาว เซี่ยมู่มักจะกลับบ้านเก่า และไปร่วมงานกับโรงเรียนกวดวิชาปีนี้พ่อเธออยากอยู่เฝ้าบ้านให้คนอื่นต่อในเมือง ถึงยังไงก็พอทำเงินได้นิดหน่อย เซี่ยมู่เองจึงไม่ได้กลับบ้านหลังวันหยุดฤดูร้อนผ่านไปก็ขึ้นปีสี่แล้ว ปีสี่คาบเรียนไม่เยอะ และไม่ได้มีแพลนจะเรียนต่อปริญญาโท ฉะนั้นเซี่ยมู่จึงเริ่มหาที่ฝึกงานกับเพื่อนร่วมชั้นแล้วทุกปีโรงงานใหญ่ ๆ สองสามแห่งของเจียงเฉิงมักจะรับสมัครนักศึกษาฝึกงานจากมหาวิทยาลัยดัง เซี่ยมู่และเพื่อนร่วมชั้นส่งเรซูเม่ไปหลายแห่ง หลังผ่านส

ก่อนไป เซี่ยหมิ่นโทรหาลูกคนโตตระกูลเซี่ย บอกว่าจะไปเยี่ยมเขากับแฟนลูกคนโตตระกูลเซี่ยลาหยุดหนึ่งวันเพื่อมารอทั้งสองคนอยู่ที่บ้านโดยเฉพาะหลังเซี่ยหมิ่นบอกที่อยู่ไป ฟู่เซิงก็รู้สึกคุ้นเล็กน้อย ราวกับครอบครัวเขาจะมีห้องอยู่ในเขตนั้นห้องหนึ่งเช่นกัน เพียงแต่ปล่อยเช่าไป ส่วนรายละเอียดว่าอยู่ตึกไหนเขาก็จำไม่ค่อยได้แล้วเมื่อเห็นว่ารูปร่างหน้าตาของแฟนหลานสาวหล่อเหลา แถมยังได้ยินว่าเป็นผู้จัดการอยู่ในบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ลูกคนโตตระกูลเซี่ยก็ดีใจกับหลานสาวอย่างจริงใจเมื่อฟู่เซิงเห็นสภาพจิตใจของลูกคนโตตระกูลเซี่ย ก็คิดว่าคงฟื้นตัวได้ไม่เลวทีเดียวเขาเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มชืด ๆ ว่า “ผมได้ยินหมินหมิ่นบอกว่า ลุงใหญ่เพิ่งผ่านการผ่าตัดปลูกถ่ายไตมา ยังพักฟื้นอยู่ ก็เลยตั้งใจมาเยี่ยมน่ะครับ ผอ.ของโรงพยาบาลเต๋อซิงเป็นเพื่อนของปู่ผม ถ้าคุณลุงมีต้องการความช่วยเหลืออะไรตรงไหนก็รีบมาหาผมได้เลยนะครับ”“อ้อ ฉันเข้าใจในความหวังดีของนายนะ ไม่ต้องลำบากนายหรอก เมื่อวานฉันเพิ่งไปตรวจที่โรงพยาบาลมา หมอบอกว่าตอนนี้ฉันฟื้นตัวได้ไม่เลว รักษาตัวต่อไปก็หายดีแล้ว”“นั่นเป็นเรื่องดีเลยครับ ผมได้ยินมาว่าลูกพี่ลูกน้องของ

ทว่าเวินเหลียงก็ยังไม่วางใจเมื่อเห็นกาเลนลุกขึ้นออกไปจากห้องประชุม เวินเหลียงก็พูดกับช่างภาพอีกคนว่า “พวกคุณกลับไปก่อนเลยค่ะ ฉันมีธุระกับกาเลนนิดหน่อย”พูดพลางเธอก็สาวเท้าก้าวตามกาเลนไปอย่างรวดเร็วกาเลนเบือนตัวมองเธอทีหนึ่ง เดินหน้าไปด้วยพลางถามไปด้วยว่า “เฟย์ คุณยังมีเรื่องอะไรอีกเหรอ?”เวินเหลียงฉีกยิ้ม “ขอละลาบละล้วงถามคุณหน่อยนะคะ เมื่อกี้คุณอิเลียมาหาผู้อำนวยการ คุณรู้ไหมคะว่าเรื่องอะไร?”กาเลนมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง “รู้ครับ ผู้อำนวยการบอกผมแล้ว เขาบอกว่า คุณอิเลียใช้ชื่อเสียงของตระกูลวิลสันมาขู่เขา ให้เขาเปลี่ยนตัวช่างภาพ”สีหน้าของเวินเหลียงซีดเผือด “แล้วผู้อำนวยการว่ายังไงบ้างคะ?”“ผู้อำนวยการจะว่าอะไรได้ครับ? แน่นอนว่าก็ต้องฟังหูซ้ายทะลุหูขวาน่ะสิ! เราจะเลือกช่างภาพคนไหน มันไปเกี่ยวอะไรกับเธอ? ต่อให้ตระกูลวิลสันจะใหญ่คับฟ้าแค่ไหน ก็ก้าวก่ายเรื่องภายในบริษัทเราไม่ได้ นอกเสียจากพ่อของเธอมาด้วยตัวเอง”เมื่อได้ยินกาเลนพูดแบบนี้ เวินเหลียงก็ถอนลมหายใจหนัก ๆ เฮือกหนึ่ง“งั้นก็ดีมากเลยค่ะ ขอบคุณคุณแล้วก็ผู้อำนวยการด้วยนะคะ”เวินเหลียงรู้สึกโชคดีเป็นอย

เขามองเวินเหลียงอย่างรังเกียจ รู้สึกเพียงไม่คุ้มแทนฟู่เจิงเขาไม่ชอบเวินเหลียงจริง ๆ แต่ก็ไม่ได้ขอให้ฟู่เจิงต้องคบกับฉู่ซืออี๋เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าหลังฟู่เจิงเลือกเวินเหลียง ฟู่เจิงจะต้องตกสู่ความอันตราย ส่วนเวินเหลียงกลับใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลอยู่เมืองนอกและไม่รู้ว่าหลังจากที่ฟู่เจิงรู้ ในใจจะรู้สึกนึกเสียใจกับการเลือกของตัวเองหรือเปล่าเวินเหลียงมองสีหน้าของลู่ฉางคง รู้สึกน่าขำเล็กน้อย “เขาจะอยู่ในเรือนจำหรือเปล่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย? คุณเป็นเพื่อนสนิทของเขา ถ้ารู้สึกแค้นเคืองกับความไม่ยุติธรรม เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเขาขนาดนี้ แล้วทำไมยังมาขลุกตัวอยู่กับสาว ๆ อยู่ที่นี่อีกล่ะ?”ลู่ฉางคงสำลัก ก่อนจะเอ่ยขึ้นต่อว่า “เกี่ยวอะไรกับเธองั้นเหรอ? อาเจิงทำเพื่อเธอไปตั้งเท่าไร เธอพูดแค่คำเดียวก็คิดจะชำระล้างความบริสุทธิ์?! ฉันรู้อยู่แล้วเชียว เธอมันคนจิตใจยากแท้หยั่งถึง อาเจิงช่างตาบอดจริง ๆ ที่มาชอบเธอ”ถูกฟู่เจิงหลอกเล่นกับความรู้สึก แล้วยังต้องมาถูกเพื่อนของฟู่เจิงกล่าวโทษแบบนี้อีก ในใจของเวินเหลียงทั้งเจ็บปวดและเคียดแค้น สองมือที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่นแต่เธอไม่อยากทะเลาะกับลู่ฉ

“ใช่ พวกเขากำลังแสดงละครกันอยู่”เวินเหลียงหัวเราะอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง “ลู่ฉางคง คุณคิดว่าฉันหลอกง่ายใช่ไหม? งั้นคุณบอกฉันมาหน่อยสิว่าพวกเขาแสดงละครกันเพื่ออะไร?”“เพื่อขีดเส้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับอาเจิง เพื่อไม่ให้เธอพลอยติดร่างแหไปด้วย อาเจิงคาดการณ์ถึงขั้นในวันนี้เอาไว้แล้ว เลยเตรียมตัวก่อนล่วงหน้า”ขณะที่ได้รู้ความจริง ลู่ฉางคงตกตะลึงเป็นอย่างมากฟู่เจิงถูกเวินหลียงทำให้หลงจนเสียสติไปแล้ว จนกระทั่งมาถึงขั้นนี้ แถมยังคิดแทนเวินเหลียงอีกต่างหากฟู่เจิงเผชิญอันตรายคนเดียวได้ ขอเพียงแค่ให้เวินเหลียงปลอดภัยทว่าลู่ฉางคงทนเห็นเขาต้องทนรับความอยุติธรรมพรรค์นี้ไม่ได้ แถมยังต้องถูกเวินเหลียงเข้าใจผิดอีก ต้องบอกเรื่องราวความจริงให้เวินเหลียงรู้เมื่อเวินเหลียงรู้ถึงความรู้สึกของฟู่เจิง ต้องซาบซึ้งจนเลอะเลือนไปหมดแน่!เวินเหลียงอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขำขัน“เธอขำอะไร?” เมื่อเห็นว่าไม่ใช่ปฏิกิริยาที่ตนต้องการ ลู่ฉางคงก็ไม่เข้าใจ“ฉันขำที่คุณกระทั่งโกหกยังทำไม่เป็น เสียเวลามาตั้งนานคิดคำโกหกได้แค่เหตุผลแบบนี้เหรอ? คุณคิดว่าฉันจะเชื่อไหม?”บนใบหน้าเธอเขียนคำว่า ‘โ