บททั้งหมดของ สตรีขี่ม้าออกศึก: บทที่ 1221 - บทที่ 1230

เมื่อได้ยินดังนั้น ไทเฮาก็เงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อยแล้วยิ้ม “ข้าจำได้ว่าก่อนที่ฮองเฮาจะอภิเษกสมรสกับฮ่องเต้ ก็เคยเป็นสตรีผู้มีความสามารถมีชื่อเสียงในเมืองหลวง เจ้าเคยอ่านตำรามามากมาย แต่สุดท้ายกลับคิดว่าสตรีเรียนหนังสือไม่ใช่เรื่องดี? แล้วเมื่อครู่ที่เจ้าพูดว่าอ่านหนังสือเพื่อความรู้แจ้งนั้นดีมาก? ฮองเฮาพูดขัดแย้งกันเองเช่นนี้ ไม่รู้ตัวเลยหรือ?”ฮองเฮาสะดุ้ง “หม่อมฉัน...ไม่ได้หมายความอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าผู้หญิงเรียนหนังสือไม่ดี สตรีจากตระกูลสูงศักดิ์ได้ศึกษาเล่าเรียนก็เป็นสิ่งที่ดีเพราะจะได้เปิดโลกทัศน์ ถึงอย่างไรก็มีกฎบ้านและจริยธรรม การศึกษาสามารถทำให้สิ่งที่ดีอยู่แล้วดียิ่งขึ้นไปอีก”“ฮองเฮา ข้ารู้สึกว่าเจ้าชอบพูดเรื่องกฎเกณฑ์และมารยาท เจ้าชอบถูกผูกมัดด้วยกฎเกณฑ์และมารยาทกระนั้นหรือ?”ฮองเฮาได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกประหลาดใจมาก “เสด็จแม่ นี่คือพื้นฐานที่สำคัญที่สุดสำหรับสตรีที่จะดำเนินชีวิตในสังคม จะบอกว่าชอบหรือไม่ชอบได้อย่างไร? คนที่ประพฤติตนตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัด ย่อมต้องปฏิบัติตาม เหมือนกฎของราชวงศ์ซางเรา ผูกมัดไม่ให้ผู้คนทำชั่วหรือฝ่าฝืนกฎหมาย คนที่มีเจตนาชั่วร้ายย่อมไม่ชอบกฎเหล

จักรพรรดิซูชิงโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย นัยน์ตาฉายแววโกรธขึ้ง “ข้าบอกเจ้าหรือยังว่าจะปิดสถาบันการศึกษาสตรีหญ่าจวิน? สถาบันการศึกษาสตรีก่อตั้งโดยเสด็จแม่ อนาคตจะสามารถรวบรวมสตรีจากตระกูลขุนนางมารวมตัวกันได้มากมาย ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อข้ามาก ทำไมข้าถึงอยากปิด?”ฮองเฮาพูดอย่างว่างเปล่า “แต่ฝ่าบาทไม่ต้องการให้ซ่งซีซีติดต่อกับพวกนางอย่างใกล้ชิด ไม่ใช่หรือ?”จักรพรรดิซูชิงจ้องมองนาง พูดเน้นทีละคำ “ฮองเฮาไม่มีความสามารถที่จะมาแทนที่ซ่งซีซีกระนั้นหรือ?”ฮองเฮาเบิกตากว้าง ราวกับแทบไม่เชื่อหูตัวเอง “ฝ่าบาทหมายความว่า ให้หม่อมฉันลดตัวลงไปหาสถาบันการศึกษาสตรี? หรือไปเอาใจบรรดาฮูหยินของขุนนาง?”นางเป็นฮองเฮานะ ให้นางไปสถาบันการศึกษาสตรีจะเป็นการสมควรหรือ? แล้วฮูหยินขุนนางเหล่านั้น ทำไมต้องให้นางที่เป็นฮองเฮาไปเอาใจพวกนางด้วย? ไม่ใช่พวกนางหรอกหรือที่ต้องมาประจบประแจงนางที่นี่?นี่ไม่เท่ากับว่าทำลายศักดิ์ศรีหรือ?จักรพรรดิซูชิงกล่าวอย่างเย็นชา “อำนาจกษัตริย์ดูอาจดูเหมือนสูงส่งยิ่งใหญ่ แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่สามารถสูงส่งได้จริง ถ้าไม่ระวังก็จะตกต่ำลงอย่างรวดเร็วและพังทลาย ข้าเป็นฮ่องเต้ มีหลายเ

“ฮองเฮาไม่ควรเป็นคนโง่เขลาขนาดนี้ เมื่อก่อนนางเคยฉลาดมาก” ไทเฮาลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร นั่งบนเก้าอี้ไม้จันทน์ กินอิ่มเจ็ดส่วน ก็นั่งสบาย “คนผู้หนึ่งที่เฉลียวฉลาดกลับกลายเป็นคนโง่เขลา เพราะว่าอยู่ในสถานการณ์นั้นเอง มองเห็นอะไรไม่ชัดเจน เห็นแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง เพื่อผลประโยชน์นี้ ไม่ว่านางจะเสียสละใคร นางก็คิดว่ามีเหตุผลทั้งนั้น”“ใช่ เสด็จแม่ตรัสถูกต้อง” จักรพรรดิซูชิงพยักหน้าเห็นด้วยไทเฮาให้เขานั่งลง ตรัสถามว่า “เรื่องที่สถาบันการศึกษาสตรีรับสมัครนักเรียน เต้าคิดเห็นอย่างไร?”จักรพรรดิซูชิงตรัสตอบว่า “ลูกคิดว่าเป็นสิ่งที่ที่ดีมาก สามารถทำให้ประชาชนรู้สึกว่า ตนเองละผู้มีอำนาจอยู่ไม่ห่างชั้นกันมากนัก ความขุ่นเคืองของประชาชนก็ลดน้อยลงมาก”เขาย่อมคิดจากสถานการณ์โดยรวมอยู่แล้ว ส่วนจะทำให้เด็กสาวชาวบ้านได้มีความรู้อะไรนั่น เขาไม่สนใจ“แล้วเจ้าคิดว่า นักเรียนจากทั่วทั้งแผ่นดินจะโจมตีนักเรียนกลุ่มนี้หรือไม่?” ไทเฮาถามอีกครั้งจักรพรรดิซูชิงหัวเราะและตรัสว่า “เป็นไปได้อย่างไร? บัณฑิตบางคนไม่ได้มองว่ามันเป็นเรื่องสำคัญ คิดว่าสตรีไม่ฉลาดพอ คิดว่าสถาบันการศึกษาสตรีเป็นเพียงการละเล่นของเด็ก ก็

คุกในจวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวงนั้นเรียบง่ายและหยาบมาก โดยทั่วไปจะไม่ขังใครไว้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีใครถูกจับกุม สำหรับคดีเล็กๆ น้อยๆ จะถูกปรับเงินหรือโบยด้วยไม้กระดาน หากเป็นคดีร้ายแรงจะถูกส่งไปยังทางการ และสอบสวนตามกฎหมายซ่งซีซีถามว่า “ถ้ามีขุนนางในราชสำนัก ให้พากลับมาด้วยหรือไม่?”จักรพรรดิซูชิงพูดอย่างขุ่นเคืองว่า “แน่นอนว่าต้องพากลับมาให้หมด”ซ่งซีซีเข้าใจว่าฝ่าบาทต้องการให้บทเรียนให้พวกเขา แต่ก็ไม่อยากให้ทางการรู้เรื่องนี้ เพราะต้องการปกป้องชื่อเสียงของพวกเขา จึงแค่ให้ขังไว้ในคุกจวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวงจุดประสงค์ที่ใหญ่ที่สุดคือ การจับสายลับแคว้นซาและสอบปากคำพวกเขาอย่างเข้มข้น“ห้ามบอกใครก่อนเด็ดขาดนะ” จักรพรรดิซูชิงเตือน ถึงเวลาแล้วที่จะต้องให้บทเรียนแก่คนเหล่านั้น เพื่อปรับปรุงความประพฤติทางศีลธรรมซ่งซีซีกล่าวด้วยความเคารพ “เพคะ หม่อมฉันน้อมรับพระบัญชา”หลังจากรับคำสั่งและออกมาแล้ว ซ่งซีซีก็นึกถึงอาจารย์ฉีพูดตามตรง ที่อาจารย์ฉีพูดกับนางในวันนั้น แม้ว่านางจะโกรธอยู่ในใจ แต่ก็คิดเสมอว่าเขาเป็นอาจารย์ของอดีตฮ่องเต้ ได้ชื่อว่าเป็นราชครู ถ้า

ข่าวที่ว่าหอหนานเฟิงถูกบุก ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็วโหวกวางหลิงรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง คืนนี้เขารู้สึกไม่สบายพอดี ไม่ได้ไปที่หอหนานเฟิง คิดไม่ถึงว่าจะถูกยึดเช่นนี้หอหนานเฟิงเปิดมาหลายปีแล้ว เขาได้ให้ความบันเทิงแก่บุคคลสำคัญมากมายในเมืองหลวง ตามหลักแล้วหากฝ่าบาทต้องการยึดหอหนานเฟิง ก็จะมีคนแจ้งเขา แต่ทำไมไม่มีใครแจ้งเขา มาทำการปราบปรามอย่างฉับพลันหรือ?เมื่อเขารู้สึกตัวก็รีบเรียกหาคนสนิททันที ให้เขาออกไปสืบดูว่าใครเป็นคนกวาดล้าง และที่สำคัญที่สุดคือ คืนนี้อาจารย์ฉีมาหรือไม่เขารู้ว่าอาจารย์ฉีไปที่หอหนานเฟิง ซึ่งได้เก็บไว้เป็นความลับมาโดยตลอด แม้แต่ทุกคนในตระกูลฉีก็ยังไม่รู้ มีเพียงเหลียงฉีคนสนิทของเขาเท่านั้นที่รู้สำหรับคนเพียงคนเดียวในหอหนานเฟิงที่รู้ตัวตนของเขา นั่นคือผู้ดูแลคนรับจ้างจอดม้าให้ของหอหนานเฟิงไม่ถูกจับ จึงรีบไปที่จวนโหวกวางหลิง เพื่อรายงานสถานการณ์ไม่จำเป็นต้องออกไปสอบสวน มีข่าวใหญ่สองเรื่อง เรื่องหนึ่งคือซ่งซีซีนำกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวงและกองพันลาดตระเวนไปยึด อีกเรื่องหนึ่งคือชายชราหน้าขาวก็มา และถูกนำตัวกลับไปที่จวนกองกำลังรักษา