All Chapters of สตรีขี่ม้าออกศึก: Chapter 1201 - Chapter 1210

ไทเฮาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับกิจการต่างๆ มาหลายปีแล้ว แต่สนใจเพียงสถาบันการศึกษาสตรีแห่งนี้เป็นพิเศษ ซึ่งพระนางได้มีพระราชเสาวนีย์ด้วยตัวเอง “เป็นไปได้ไหม นักเรียนที่ไปเรียน มีการทะเลาะเบาะแว้งกันเองในจวน?” ซ่งซีซีถามอาจารย์หยูถอนหายใจ "ถ้าเป็นเช่นนี้ ขอบเขตก็ยิ่งกว้างขึ้น แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้"ในจวนหลายแห่งดูเหมือนว่าภรรยาเอกและอนุจะเข้ากันได้ดี แต่จริงๆ แล้วเป็นเพียงภาพลักษณ์ภายนอกเท่านั้น อนุ แม้แต่อนุฐานะสูงก็ไม่กล้าที่จะเย่อหยิ่งต่อหน้าภรรยาเอก มีข้อยกเว้นคือ เจ้านายเข้าข้างอนุ ซึ่งนำไปสู่ความไม่มั่นคงของสถานะภรรยาเอก ด้วยเหตุนี้การต่อสู้ระหว่างภรรยาเอกและอนุจะดุเดือดมาก ไม่ว่าจะเป็นคำดูหมิ่นประเภทใดก็ล้วนน้ำมาใช้ทั้งหมดตัวอย่างเช่น ภรรยากับอนุต่างก็มีบุตรีเหมือนกัน แต่บุตรีของภรรยาเอกได้ไปเรียนที่สถาบันการศึกษาสตรีหญ่าจวิน แต่บุตรีอนุไม่สามารถไปเรียนได้ เพราะมีจำกัดจำนวนดังนั้นก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่อนุอยากทำให้บุตรีภรรยามีชื่อเสียงฉาวโฉ่ และลากคนอื่นๆ ให้มัวหมองโดยไม่นึกเสียดายเพราะความรู้ความเข้าใจจะจำกัดความสามารถของคนในการแยกแยะสถานการณ์ต่างๆ และอาจ

ในช่วงสิ้นปี ผู้คนต่างยุ่งกับการซื้อสินค้าปีใหม่ ทุกครอบครัวล้วนยุ่งกันมากอย่างไรก็ตาม การที่ยุ่งวุ่นวายทำให้เกิดโอกาสในการสื่อสารกันมากขึ้น ซึ่งนำไปสู่ข่าวลือที่แพร่สะพัดไปทั่ว การสรรเสริญหยานหรูอวี้ของไทเฮามีผลเพียงเล็กน้อย ในทางกลับกัน บางคนกล่าวว่าที่ไทเฮาสรรเสริญด้วยตัวเองนั้น ไม่ได้หมายความว่าหยานหรูอวี้ไม่ใช่แค่ถูกลวนลามธรรมดาเท่านั้นกระแสเสียงนี้ค่อยๆ กลายเป็นเสียงกระแสหลัก ดูเหมือนว่ามีคนจงใจนำทางไปในทิศทางนี้ แม้แต่จวนเป่ยหมิงอ๋องก็ออกมาพูดให้ความเป็นธรรม หรือมีคนที่อยู่ในเหตุการณ์ออกมาพูด บอกว่าตอนนั้นหยานหรูอวี้ทำเพื่อปกป้องนักเรียน ไม่ระวังจึงถูกคนร้ายลวนลามแต่มีหรือที่ประชาชนจะชอบที่ได้ยินเช่นนี้? ผู้คนชอบสร้างเจ้า แต่กลับสนใจที่จะทำลายเทพเจ้ามากกว่าในอดีตหยานหรูอวี้มีชื่อเสียงในด้านความรู้ความสามารถ ทั้งหน้าตาดีและภูมิหลังทางครอบครัวที่ดี ทำให้หลายคนอิจฉา แต่ตอนนี้กลับยิ่งมีความมุ่งร้ายต่อนางมากยิ่งขึ้นอดีตของนางมากมายถูกขุดขึ้นมา บอกว่าจริงๆ แล้วนางเป็นคนเย่อหยิ่งเย็นชา ชอบดูถูกคน ไม่ชอบคบค้าสมาคมกับคนที่ต่ำกว่า ยิ่งไปกว่านั้น ในงานเลี้ยงขององค์หญิงใหญ่ นางเรี

ฉีซี่หลี่ไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหน้าดูซีดเซียวมากในใจของนางยังคงขุ่นเคืองหวังจืออวี่อยู่มาก แต่ใครใช้ให้นางพูดแทนเจ้าสิบเอ็ดฝางล่ะ? เรื่องราวในบ้านเหล่านั้นชุลมุนวุ่นวาย ได้ยินแล้วก็อยากจะอาเจียนเรือนในของตระกูลฝางยุ่งเหยิงขนาดนั้น สิ่งยุ่งเหยิงเช่นนี้สามารถเกิดขึ้นได้ในจวนหลังใหญ่เช่นนี้ได้ เป็นสิ่งที่ไม่ควรพูดอย่างนั้นหรือ?นางตบหวังจืออวี่อย่างหุนหันพลันแล่น แต่หวังจืออวี่มีปัญหาเอง นางไม่ควรพูดแทนเจ้าสิบเอ็ดฝาง คุณหนูดีๆ ต้องอยู่ให้ไกลจากคนประเภทนี้ อยู่ให้ไกลกับเรื่องพวกนี้ทั้งสองนั่งด้วยกัน จูช่างอวี่สูดน้ำมูกเป็นครั้งคราว ขณะที่ฉีซี่หลี่ยังคงเงียบจิตใจของนางสับสนวุ่นวาย ครุ่นคิดหลายเรื่อง สุดท้ายก็พูดเบาๆ ว่า "จริงๆ แล้วการกลับไปสถาบันการศึกษาสตรีก็ดี แต่ฮองเฮาไม่ชอบสถาบันการศึกษาสตรี"ท้ายที่สุดแล้วนางเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่ถูกปกป้องมากเกินไป ไม่สามารถเก็บความลับได้ ไม่รู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ ดังนั้นนางจึงบอกจูช่างอวี่จูช่างอวี่หยุดร้องไห้ ตกตะลึงเล็กน้อย "ฮองเฮาไม่ชอบ? ทำไมฮองเฮาถึงไม่ชอบ? สถาบันการศึกษาสตรีก่อตั้งโดยไทเฮานะ"“อาจเป็นเพราะพระชายาเป่ยหมิงเป็นเจ้า

ผู้ที่เคยไปก่อเรื่องที่จวนไท่ฟู่เพื่อก่อปัญหา บัดนี้ยืนเรียงแถวอยู่นอกประตู ด้วยท่าทางหดหู่ แววตาหวาดกลัวเบื้องหน้าของพวกเขามีคนจับจ้องอยู่ ทุกคนตัวสูงใหญ่ล่ำสัน หมัดใหญ่กว่าลูกมะพร้าว ราวกับว่าสามารถเป่าหัวของพวกเขาให้หลุดออกจาคอได้ด้วยหมัดเดียวหลังจากที่เจ้าสิบเอ็ดฝางลงจากรถม้า ดวงตาที่เย็นชาก็กวาดมองไปทั่วใบหน้าของพวกเขา เปล่งเสียงหัวเราะที่เย็นชาออกมาเท่านั้น บรรยากาศอันน่าเกรงขามและน่ากลัวนั้น ทำให้พวกเขากลัวจนใจสั่นขาอ่อน แต่ละคนขยับเข้าไปใกล้กัน ไม่กล้าเผชิญกับสายตาที่เย็นชาของเจ้าสิบเอ็ดฝางหยานไท่ฟู่สั่งให้ใครสักคนเปิดประตูกลาง เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินว่าตระกูลฝางมาสู่ขอที่นี่ อาการป่วยก็หายเป็นปกติในทันที รีบเรียกให้คนไปเตรียมน้ำร้อนมาล้างหน้าล้างตา แต่หน้าแต่งตัว ต้องการไปดูให้เห็นกับตาตนเองหยานหรูอวี้ยังไม่รู้เรื่องนี้ หลายวันนี้ปู่ให้นางอยู่ที่เรือนชิวเยว่ ไม่อนุญาตให้คนรับใช้คนใดบอกข่าวลือภายนอกให้นางทราบท่าทางที่แสดงภายนอกเหมือนนางกำลังอ่านหนังสือ ชมหิมะ และจิบชาอย่างสบายใจ แต่จริงๆ แล้วนางกลับรู้สึกอึดอัดอยู่ข้างในนางคิดว่าตัวเองสามารถจัดการกับมันได้โดยไม่แยแ

จิงเจ๋อที่อยู่หน้าประตูเมื่อได้ยินเช่นนั้น น้ำตาก็ไหลลงมาอย่างรวดเร็วอย่างไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ นางรู้ดีที่สุดว่าช่วงเวลานี้คุณหนูใช้ชีวิตแบบไหน รู้สึกทรมานจิตใจเพียงใด ตอนนี้แม่ทัพฝางก็มาตีฆ้องร้องป่าวเพื่อขอแต่งงาน ทั้งยังได้เชิญฮูหยินเสนาบดีมาเป็นแม่สื่อให้ด้วย หากการแต่งงานเป็นไปได้ด้วยดี ไม่รู้ว่าจะตบหน้าคนไปมากมายเพียงใดเหตุใดคุณหนูถึงไม่ตกลงนะ? นางอยากจะหันหลังกลับ ไปตอบตกลงแทนคุณหนูเสียเลยหยานหรูอวี้แสบจมูก "ถ้าวันนี้ข้าไม่ตกลง แม่ทัพจะต้องถูกหัวเราะเยาะ"เจ้าสิบเอ็ดฝางยิ้มแล้วพูดว่า "ข้าไม่กลัวที่จะถูกคนหัวเราะเยาะ ให้พวกเขาหัวเราะเยาะข้า มาหัวเราะเยาะข้าให้หมดเลย ข้าเป็นบุรุษจะต้องกลัวอะไร? คุณหนูช่วยชีวิตผู้คนอย่างกล้าหาญในสถาบันการศึกษาสตรี ไม่ควรถูกโจมตีด้วยข่าวลือพวกนั้นด้วยซ้ำ”เมื่อหยานหรูอวี้ได้ยินเช่นนี้ ดูเหมือนนางจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ที่เขามาอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่ขนาดนี้ เพราะเขาคิดว่าถ้ามันไม่สำเร็จ ประเด็นต่างๆ ก็จะมุ่งเป้าไปที่เขาแทน เพื่อช่วยนางคลี่คลายสถานการณ์กระนั้นหรือ?เจ้าสิบเอ็ดฝางยืนขึ้น ยังคงยิ้มอยู่ "คุณหนูค่อยค่อยๆ ไตร่ตรองดู ไม่จำเป็