All Chapters of The Tycoon's Twins: Chapter 161 - Chapter 170

Her eyes didn’t leave her mother’s face. Gulat ang dalawang kasama niya ngayon sa mesa ngunit seryoso lamang ang kanyang tingin. This is the second the time she asked that question to the woman in front of her.Naramdaman niya ang paghawak ni Angel sa kanyang kamay sa ilalim ng mesa. Nilingon niya ito gamit ang kanyang malamig na tingin. Mahina itong umiling sa kanya at humugot ng malalim na hininga.She’s not stupid. Sa uri ng tingin sa kanya ng kaibigan ay halatang gusto na siya nitong pigilan.“Gail,” mahinang usal ni Angel.“Uhm,” tumikhim ang ginang na kanilang kaharap. “It’s fine. Naiintindihan ko naman kung bakit niya natanong ang bagay na ‘yon. Because if I were in her shoes, I’d ask too.”Hindi na siya umimik. Seryoso lang siyang nakatitig sa ina. She wanted her mother to know she’s dead serious. Dahil kahit anong gawin niya, purong galit lang ang kanyang nararamdaman para rito.Tumingin ito sa kanya at malungkot na ngumiti. “Naiintindihan kita kung sakali mang ganyan ang mai

“Here.” Inabot sa kanya ng kanyang kaibigan ang isang bag na may lamang mga skin care niya. She smiled at her friend and accepted the bag. Pinasok niya ito sa loob ng kanyang maleta saka ito muling sinarado.“Are you sure about this?” pag-uulit na tanong ng kanyang kaibigan sa kanya sa hindi mabilang na pagkakataon.Mahina siyang natawa rito at humugot ng malalim na hininga. “Don’t worry about me, Angel. I’m really desperate. I feel like I left a good life behind. I need to know everything sooner. I need to remember everything as soon as possible.”Angel tapped her shoulders and smiled. “Don’t worry. I’m always at your back. Kung kailangan mo ako, don’t hesitate to contact me, okay?”Gail nodded her head and smiled. “Thank you, Angel.”“Why are you packing your things?”Wala sa sarili niyang nilingon ang nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang asawa. Nakatayo si Yuen sa may hamba ng pinto. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kanya. There is an unpleasant expression on his

“Welcome to your new room,” nakangiting saad ng kanyang ina nang buksan nito ang isang pinto.Bumungad sa kanya ang isang silid. Malinis ito at bihira lamang sa mga gamit. A minimalist they call it. Pumasok siya sa loob at naglibot ng tingin sa paligid. The bed is neatly fixed. Mukhang sinadya itong linisan para sa kanya. “Thanks,” she mumbled and smiled. “Please try to make yourself comfortable and at home, okay? If you ever need anything, don’t hesitate to look for me okay?” Ngumiti ito sa kanya at naglibot ng tingin. “I’ll let you meet the kids later. I’m sure they will love you!”She nodded her head. “I hope you don’t mind, but can I ask you something?”“Sure.” Mas lalong lumawak ang ngisi nito sa labi. “What is it?”“Where’s your husband?” diresto niyang tanong dito. “I mean, I didn’t see anyone here. There are no maids in sight. Where are they?”Rita tilted her head and smiled. “Well, my husband is still at work. Isasabay niya s kanyang pag-uwi ang mga bata. You’re going to me

She stared at the ceiling and bit her lower lip. Nakatitig siya rito na para bang ito ang sagot sa mga katanungan sa kanyang isipan. She wanted to go out and breathe in some fresh air. But that fresh air can only be felt in province.Inis siyang bumangon sa kama at ginulo ang kanyang buhok sa inis. Tumingin siya sa bintana at nakita ang munting pagpatak ng ulan sa labas. Tumayo siya at nilapitan ito. Tinanaw niya ang mawalak na lawn sa harap niya.Bakit ganoon? Bakit parang hindi pa rin ito tama? Why does it feel like ang daming kulang sa kanyang buhay? Ang daming mga kulang. Is it still because she couldn’t remember her past? Kaya palaging kulang?“Aish!” She let out a huff and bit her lower lip. Anong gagawin niya ngayon?Gusto niyang lumabas. But then she wanted to come and talk to those kids. Sobrang gaan ng loob niya rito. Lalo na ang batang babaeng kamukhang-kamukha niya. Grabeng coincidence na ito para sa kanilang tatlo.No… apat.Sobrang dami ng kanilang encounters. Pakiramda

She picked up the white rose and stared at it. It’s been three days. Tatlong araw na siyang nandito sa bahay ng bagong pamilya ng kanyang ina. For the three days of being here, hindi niya nakikita ang mga bata, pati na rin ang ama nitong si Rhett.And it makes her wonder, umalis ba ito? Did they left because she’s here? Ayaw ba nilang nandito siya? O baka naman talaga ng umiiwas lang si Rhett sa kanya? She’s confused. Hindi na niya alam kung ano ang dapat na isipin. “Are you thinking about your father again?”Wala sa sarili siyang lumingon sa nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang ina. Pinilit niya ang sariling ngumiti nang tipid dito. Sa loob ng ilang araw niyang pananatili rito ay marami siyang nalaman tungkol sa kanyang buhay noon. May iilan sa mga kwento ng kanyang ina ay may mga pagkukulang. She bit her lower lip and sighed. “I’m just wondering… paano ko kaya mahahanap ang puntod niya? I want to visit him. I want to see his grave. Maybe in that way, may maaalala ako. Maybe