She stared at the ceiling and bit her lower lip. Nakatitig siya rito na para bang ito ang sagot sa mga katanungan sa kanyang isipan. She wanted to go out and breathe in some fresh air. But that fresh air can only be felt in province.Inis siyang bumangon sa kama at ginulo ang kanyang buhok sa inis. Tumingin siya sa bintana at nakita ang munting pagpatak ng ulan sa labas. Tumayo siya at nilapitan ito. Tinanaw niya ang mawalak na lawn sa harap niya.Bakit ganoon? Bakit parang hindi pa rin ito tama? Why does it feel like ang daming kulang sa kanyang buhay? Ang daming mga kulang. Is it still because she couldn’t remember her past? Kaya palaging kulang?“Aish!” She let out a huff and bit her lower lip. Anong gagawin niya ngayon?Gusto niyang lumabas. But then she wanted to come and talk to those kids. Sobrang gaan ng loob niya rito. Lalo na ang batang babaeng kamukhang-kamukha niya. Grabeng coincidence na ito para sa kanilang tatlo.No… apat.Sobrang dami ng kanilang encounters. Pakiramda
“Explain every fucking details,” mariing niyang sambit. “Why the hell are you bringing her here and introducing her as my children’s aunt?”She bit her lower lip and looked away. “Hindi kayo pwedeng magsama ni Alana.”“You knew all along where she is, right?” he asked and chuckled. “Makes me wonder… if she was really your daughter, you’d get worried. You’d cry. And you’d beg for forgiveness. But you didn’t do anything. You didn’t do any of those.”“Rhett…”“How the fuck did you have another child while being in a relationship with my father, you whore?!” Hindi na niya mapigilan ang magtaas ng tinig.Isang kamao ang lumipad sa kanyang pisngi dahilan para mapaatras siya sa labis na lakas ng impact nito. His jaw clenched as the person who punched him held his collar. Napatingin siya sa may gawa nito at nakita ang kanyang ama.“Hon, don’t!” Galit na galit ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Ramdam ni Rhett ang pag-agos ng dugo sa gilid ng kanyang labi dahil sa suntok ng kanyang
She picked up the white rose and stared at it. It’s been three days. Tatlong araw na siyang nandito sa bahay ng bagong pamilya ng kanyang ina. For the three days of being here, hindi niya nakikita ang mga bata, pati na rin ang ama nitong si Rhett.And it makes her wonder, umalis ba ito? Did they left because she’s here? Ayaw ba nilang nandito siya? O baka naman talaga ng umiiwas lang si Rhett sa kanya? She’s confused. Hindi na niya alam kung ano ang dapat na isipin. “Are you thinking about your father again?”Wala sa sarili siyang lumingon sa nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang ina. Pinilit niya ang sariling ngumiti nang tipid dito. Sa loob ng ilang araw niyang pananatili rito ay marami siyang nalaman tungkol sa kanyang buhay noon. May iilan sa mga kwento ng kanyang ina ay may mga pagkukulang. She bit her lower lip and sighed. “I’m just wondering… paano ko kaya mahahanap ang puntod niya? I want to visit him. I want to see his grave. Maybe in that way, may maaalala ako. Maybe
“What do you prefer?” he asked as he looked at the coffee shop’s menu.She bit her lower lip. Now that she’s in front of this man, ngayon niya lamang napagtanto… bakit? Bakit siya pumayag na makipag-lunch dito? It’s not like she doesn’t like being around him, but…“I don’t know,” she replied. “I only drink teas after I got discharged from the hospital.”“Really?” mahina itong napailing at humugot ng malalim na hininga. “Well, I think vanilla flavor will suit you best.”“Really?” wala sa sarili niyang sambit. “But my husband doesn’t want me to drink coffees.”Mahina itong umismid. “Are you even sure he’s your husband?”Kumunot ang kanyang noo. “Huh?”Rhett looked away from her and sighed. “Nothing. Don’t mind what I said.”Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Alam niyang may sinabi ito ngunit hindi lang nito inulit ang sinabi. Mahina siyang napailing at hinilot ang kanyang sintido.“Why are you not with the kids?” she asked.“They’re in my apartment.
After having that weird coffee conversation she had with her half-brother, they then decided to go home. Gusto niya ring magpahinga. Kailangan niyang pakalmahin ang puso niyang parang naghahabol sa sobrang bilis ng pagtibok. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kahihiyan dahil dito. Katulad na lang ngayon. Sobrang tahimik ng buong sasakyan, at rinig na rinig niya ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Parang may kung anong nakabara sa kanyang lalamunan habang nakaupo sa passenger’s seat.“How is your husband treating you?” tanong nito sa kanya. Ramdam niya ang pagsulyap ng binata kahit na nakatingin siya sa daan.“Good,” she replied. “He’s treating me good and kind. Why are you asking?”“Don’t you find anything odd about him?” he asked. She bit her lower lip. “Wala naman. I think he’s the sweetest. I’m so lucky to marry him.”Mahinang napailing si Rhett na para bang disappointed siya sa narinig. Hindi na ito umimik pa kaya’t hindi na rin siya nagsalita pa. She bit her lower lip and
Hindi na mabilang ni Gail kung ilang beses na siyang humugot ng malalim na hininga. Maghahating gabi na ngunit hindi pa rin siya tinatantanan ng isiping baka totoo. Baka talagang anak niya ang kambal na ‘yon.Because just like what they all say, toddlers will never lie. And a woman’s instinct never fails. Kaya naman ay hindi niyang pwedeng baliwalain ang kung ano mang instinct na meron siya ngayon. She will observe. Dahil ito naman talaga ang dahilan kung bakit siya nandito in the very first place. “Miss Gail?”Wala sa sarili siyang napaigtad nang biglang may kumatok sa kanyang pinto. She bit her lower lip and looked at the door. Tumayo siya at nilapitan ito. She opened the door and their maid welcomed her sight.“Kakain na raw po ng hapunan,” saad nito.“Tell mother I’m already full,” she replied and forced a smile. “I’ll take my meal tomorrow.”“P-pero-”“You’re free to leave,” pagpuputol niya rito at isasara na sana ang pinto nang may magsalita.“Hindi tinatanggihan ang grasya.”
“Are you alright?” Tumingin siya sa lalaking pumasok sa loob ng silid na kanyang inuukopa. She just stared at him. Hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat na maramdaman sa mga oras na ito. She feel… betrayed.Well, wala namang ginawa si Yuen para makaramdam siya ng betrayal. But the fact that Yuen didn’t even mention her the name Alana is like betraying her. Alana is her name but she never heard him called her by that name. Hindi niya maiwasang magtaka. Ano ang meron? Bakit hindi masabi ni Yuen sa kanya ang mga dapat niyang malaman patungkol sa kanyang nakaraan.She bit her lower lip and looked at her husband. “I thought you’re busy.”“Your mother called. She was panicking. I just finished an important meeting so I decided to come here and visit you. I want to check if you’re all well,” he answered. “How are you? Are you hurt? Is there something you want me to do? I told you, this isn’t a good choice. Umuwi na lamang tayo.”Kumunot ang kanyang noo. “What’s wrong? I’m totally fine
Inabala ni Alana ang saliri sa pagtitingin ng telebisyon. She doesn’t know how to spend this day. Wala rin siyang pwedeng kausapin kundi ang kanyang sarili lamang. After she talked to her husband ay nagdesisyon kaagad ito na umalis dahil marami pa itong kailangan gawin. Sino ba naman siya para pigilan ito sa mga dapat nitong gawin, ‘di ba?Wala ngayon ang kanyang mommy at mga bata. Hindi niya alam kung saan nagpunta ang kanyang ina, habang ang mga bata ay na sa paaralan umano sabi ng mga kasambahay na kanyang kausap kanina. Hinilot niya ang kanyang sintido. Parang sumasakit ang kanyang ulo habang nanood ng palabas. Pinulot niya ang remote at kasabay non ay ang pag-ring ng doorbell sa labas. Alana didn’t bother herself opening the door for whoever was outside. Minsan na siyang pagbawalan ng kanyang ina na buksan ang mga pinto dahil hindi niya ‘yon trabaho.Kaya naman ay hindi niya na lang ito pinansin. Ngunit nagtaka siya nang makarinig siya ng yapak mula sa pangalawang palapag. Wala
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala