After the lunch she shared with her mother, nagdesisyon silang maglakad-lakad muna sa isang tourist spot dito sa Adventure park. Papalubog na ang araw ngunit marami pa ring tao ang nandirito. And everyone is enjoying the beauty of this place.Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga. Abala sa pagkukwentuhan si Angel at Rita. Wala siyang sapat na lakas ng loob para tawagin itong mama. She couldn’t even imagine herself calling her mother. Ganito ba talaga siya ka ma-pride? Hindi naman maipagkakaila na mag-ina sila dahil may iilang sa feature nito ang nakuha niya. Lalo na ang labi nito at hugis ng mga mata. What bother’s her is the fact that she’s so mad. Hindi sapat ang mga sagot nito sa kanyang mga katanungan para mapunan ang mga katanungan.“Oh, excuse me. I have to take this call,” usal ni Angel nang mag-ring ang phone nito. She nodded her head and smiled at her friend. “Go on. Take your time.”Tumango rin pabalik si Angel sa kanya at agad na umalis. Tumi
“Here.” Inabot sa kanya ng kanyang kaibigan ang isang bag na may lamang mga skin care niya. She smiled at her friend and accepted the bag. Pinasok niya ito sa loob ng kanyang maleta saka ito muling sinarado.“Are you sure about this?” pag-uulit na tanong ng kanyang kaibigan sa kanya sa hindi mabilang na pagkakataon.Mahina siyang natawa rito at humugot ng malalim na hininga. “Don’t worry about me, Angel. I’m really desperate. I feel like I left a good life behind. I need to know everything sooner. I need to remember everything as soon as possible.”Angel tapped her shoulders and smiled. “Don’t worry. I’m always at your back. Kung kailangan mo ako, don’t hesitate to contact me, okay?”Gail nodded her head and smiled. “Thank you, Angel.”“Why are you packing your things?”Wala sa sarili niyang nilingon ang nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang asawa. Nakatayo si Yuen sa may hamba ng pinto. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kanya. There is an unpleasant expression on his
The ride bound to Luzon was quite. O baka para lamang sa kanya. Dahil ang kanyang ina ay busy kakatanong sa kanya ng mga bagay-bagay. Katulad na lang ng kung nagugutom na ba siya, o kung nais niyang matulog, o kung ano ang nais niyang kainin o gawin.Her mother is being attentive to her. Hindi siya tanga para hindi mapansin ang bagay na ‘yon. But, well, mas mabuti na rin ‘yon. Dahil kahit papano ay pakiramdam niya’y hindi siya nag-iisa.“I really want to show you some of your old pictures,” usal nito. “But your husband told me not to force you to remember. Dahil baka sumakit ang ulo mo. Kaya siguro sa susunod na lang na pagkakataon.”“Show me then,” she replied and frowned. “How… How can I remember if you refuse to show me things that will help me remember my past?”Napatango ang kanyang ina sa kanyang sinabi at ngumiti. “Oo nga naman. Ngunit sigurado ka ba? Paano kung sumakit ang ulo mo?”Umiling siya rito. “Don’t mind me. I can handle myself just fine. It’s not going to be my first
“Welcome to your new room,” nakangiting saad ng kanyang ina nang buksan nito ang isang pinto.Bumungad sa kanya ang isang silid. Malinis ito at bihira lamang sa mga gamit. A minimalist they call it. Pumasok siya sa loob at naglibot ng tingin sa paligid. The bed is neatly fixed. Mukhang sinadya itong linisan para sa kanya. “Thanks,” she mumbled and smiled. “Please try to make yourself comfortable and at home, okay? If you ever need anything, don’t hesitate to look for me okay?” Ngumiti ito sa kanya at naglibot ng tingin. “I’ll let you meet the kids later. I’m sure they will love you!”She nodded her head. “I hope you don’t mind, but can I ask you something?”“Sure.” Mas lalong lumawak ang ngisi nito sa labi. “What is it?”“Where’s your husband?” diresto niyang tanong dito. “I mean, I didn’t see anyone here. There are no maids in sight. Where are they?”Rita tilted her head and smiled. “Well, my husband is still at work. Isasabay niya s kanyang pag-uwi ang mga bata. You’re going to me
As soon as he parked the car, he immediately stepped outside. Bumati sa kanya ang hardinero ngunit hindi niya ito pinatuonan ng pansin. Diretso lamang ang kanyang lakad patungo sa loob ng mansion. Mabibilis ang kanyang mga hakbang na animoy may hinahabol.“Daddy…”Dumapo ang kanyang paningin sa tumawag sa kanya at nakita ang kanyang anak na lalaki. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kanya. Lumapit siya sa anak at hinagkan ang noo nito.“How was school, Ryo?” kaswal niyang tanong dito ngunit pasimple niyang nililibot ang paningin sa buong paligid na para bang may hinahanap.“She’s here,” saad ng anak sa halip na sagutin ang kanyang katanungan. “She was talking with granny. I think she’s going to live here with us.”His jaw clenched. Hindi niya alam kung ano ang dapat maramdaman. Dapat ba siyang matuwa dahil na sa malapit na sa kanya si Alana? O dapat ba siyang mag-alala dahil madadamay ang mga bata sa kakomplikado ng buhay nila?But then, Lace was right. Kahit anong gawin niya
She stared at the ceiling and bit her lower lip. Nakatitig siya rito na para bang ito ang sagot sa mga katanungan sa kanyang isipan. She wanted to go out and breathe in some fresh air. But that fresh air can only be felt in province.Inis siyang bumangon sa kama at ginulo ang kanyang buhok sa inis. Tumingin siya sa bintana at nakita ang munting pagpatak ng ulan sa labas. Tumayo siya at nilapitan ito. Tinanaw niya ang mawalak na lawn sa harap niya.Bakit ganoon? Bakit parang hindi pa rin ito tama? Why does it feel like ang daming kulang sa kanyang buhay? Ang daming mga kulang. Is it still because she couldn’t remember her past? Kaya palaging kulang?“Aish!” She let out a huff and bit her lower lip. Anong gagawin niya ngayon?Gusto niyang lumabas. But then she wanted to come and talk to those kids. Sobrang gaan ng loob niya rito. Lalo na ang batang babaeng kamukhang-kamukha niya. Grabeng coincidence na ito para sa kanilang tatlo.No… apat.Sobrang dami ng kanilang encounters. Pakiramda
“Explain every fucking details,” mariing niyang sambit. “Why the hell are you bringing her here and introducing her as my children’s aunt?”She bit her lower lip and looked away. “Hindi kayo pwedeng magsama ni Alana.”“You knew all along where she is, right?” he asked and chuckled. “Makes me wonder… if she was really your daughter, you’d get worried. You’d cry. And you’d beg for forgiveness. But you didn’t do anything. You didn’t do any of those.”“Rhett…”“How the fuck did you have another child while being in a relationship with my father, you whore?!” Hindi na niya mapigilan ang magtaas ng tinig.Isang kamao ang lumipad sa kanyang pisngi dahilan para mapaatras siya sa labis na lakas ng impact nito. His jaw clenched as the person who punched him held his collar. Napatingin siya sa may gawa nito at nakita ang kanyang ama.“Hon, don’t!” Galit na galit ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Ramdam ni Rhett ang pag-agos ng dugo sa gilid ng kanyang labi dahil sa suntok ng kanyang
She picked up the white rose and stared at it. It’s been three days. Tatlong araw na siyang nandito sa bahay ng bagong pamilya ng kanyang ina. For the three days of being here, hindi niya nakikita ang mga bata, pati na rin ang ama nitong si Rhett.And it makes her wonder, umalis ba ito? Did they left because she’s here? Ayaw ba nilang nandito siya? O baka naman talaga ng umiiwas lang si Rhett sa kanya? She’s confused. Hindi na niya alam kung ano ang dapat na isipin. “Are you thinking about your father again?”Wala sa sarili siyang lumingon sa nagsalita at bumungad sa kanya ang kanyang ina. Pinilit niya ang sariling ngumiti nang tipid dito. Sa loob ng ilang araw niyang pananatili rito ay marami siyang nalaman tungkol sa kanyang buhay noon. May iilan sa mga kwento ng kanyang ina ay may mga pagkukulang. She bit her lower lip and sighed. “I’m just wondering… paano ko kaya mahahanap ang puntod niya? I want to visit him. I want to see his grave. Maybe in that way, may maaalala ako. Maybe
“How is she?” Agad na napatayo si Rhett nang lumabas ang doctor mula sa loob ng emergency room.For the very first time in his life, he’s trembling out of fear. He wanted to go inside and check, but he’s too scared to know the truth. What he witnessed a while ago is making his knees tremble.The doctor looked at him in the eye. Sa mga tingin pa lang nito ay pakiramdam niya’y nanghihina na siya. Hindi niya alam. Hindi niya kaya. He wanted to convince himself he’s just hallucinating. That maybe this is all just a nightmare.“I’m sorry to say this but...” Humugot ito ng malalim na hininga. “Your wife had a second degree burn. Magpasalamat na lamang tayo at hindi siya umabot sa third degree burn. At magpasalamat din tayo na ligtas ang bata.”Mariing naikuyom ni Rhett ang kanyang kamao. Hindi niya mawari kung para saan at kung bakit kailangang magpasalamat sa mga nangyari. Alana was burned! A second degree burn that probably peels her skin! And his child…Napatayo si Rita sa kanyang kinau
TRIGGER WARNING!!“Please, Yuen. Nakikiusap ako. Bitiwan mo ang bata. H’wag mo siyang idamay! Kung galit ka sa akin, ako na lang! H’wag na si Astrid. Please, not the child!”Paos na paos na siya ngunit pinilit niya pa ring sumigaw para pigilan si Yuen. She didn’t know na darating sa ganitong punto si Yuen. He looks so kind to her at first and it seemed like he couldn’t hurt a fly.But looking at the Yuen in front of her right now. Holding the crying baby upside down and below them is the tanker filled with fire. Sobrang sakit na ng dibdib ni Alana sa kakaiyak. Gusto niyang tumayo ngunit may sugat na siya sa hindi niya mabilang na pagsuntok at saksak sa kanya ni Yuen kanina.Ngunit lahat ng ‘yon ay pilit niyang iniinda. She tried to crawl but the maid whom she was talking to in the room slapped her hands with some wire that stings so bad.“Ce que je voulais vraiment, c'est que tu me choisisses, Alana. C'est vraiment difficile ? Je suis prêt à tout pour toi. Tu sais quoi, je peux modifi
After taking a bath with Astrid, the maid helped her carry the child while she’s busy washing the clothes na dinumihan ni Astrid. Nandito sila ngayon sa banyo at tahimik lamang ang maid na naghihintay sa kanya.“Uhm, may phone ba kayo rito?” she asked, trying to open a conversation between her and the maid.Tumango ito. “Oo naman. Kahit na sa gubat kami ay mayroon din naman kaming gadget. Pahirapan nga lang sa signal.”She nodded her head. “Dala mo ba ang phone mo ngayon?”Alana was hoping for the woman to nod her head. But to her disappointment, umiling ito at humugot ng malalim na hininga. “Hindi ako nagdadala ng phone sa tuwing may ginagawa akong trabaho. Ayaw kong mapagalitan ako ni sir Yuen.”Ngumuso si Alana. “But can you lend me your phone even just for a moment? May tatawagan lang sana ako. Nakalimutan kong magbilin ng napkin sa mga umalis kanina para makapagbihis ako rito.”“Ganoon po ba? Sige po. Kukunin ko po pagkatapos niyong maglaba ng lampin ni baby,” saad nito.Agad na
Malapit nang sumapit ang umaga. This is one of the longest night she ever experienced. Hindi siya natulog. She was awake the whole night, trying to find ways to escape this hell with her baby. Ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang makitang ibang paraan para makatakas dito.She looked at the milk feeding bottle and noticed it’s almost empty. Wala na ring formula rito kaya’t parang gusto na naman niyang maiyak. Kumakalam na ang kanyang sikmura at nakakaramdam na rin siya ng hilo. She has an anemia and she’s scared it would attack right now.“Waving goodbye with an absent-minded smile. I watch her go with a surge of that well-known sadness. And I have to sit down for a while…” mahinang pagkanta niya habang hinahaplos ang pisngi ng dalaga. “The feeling that I'm losing her forever. And without really entering her world. I'm glad whenever I can share her laughter. This funny little girl…”This is one of her favorite songs na lagi niyang kinakanta sa tuwing inaayusan niya si Aurora. S
“Why are you doing this?” mahina niyang tanong dito.Tulog na tulog ngayon ang bata sa kanyang kandungan habang kaharap niya si Yuen. Kanina pa silang dalawang walang imik. Hindi niya tuloy alam kung makakaramdam ba siya ng takot o ano.“Why did you lie to me the moment I woke up from the hospital?” she asked softly. Sobrang paos na ang kanyang tinig ngunit pinipilit pa rin niyang makapagsalita.“Because I don’t want you to go back to your old life. I want you here with me.” Mahina itong natawa. “Ngunit kahit pala anong gawin ko, kahit nakalimot ka na, Rhett is still inside your heart. I don’t know what to do to replace him. Ako ang nakasama mo nang matagal at nakasama mo nang mga panahong naghihirap ka. Bakit hindi na lang ako?”“Yuen…” she whispered. “I’m sorry. Hindi ko naman ginusto ang lahat.”Umismid ito at muling tumunga sa hawak nitong alak. Nanatili ang kanyang tingin dito. She bit her lower lip as she stared at him. He lost weight, that is what she noticed. Nanlalalim na an
Nagkagulo na ang lahat ngunit hindi niya pa rin mahanap ang kanyang mga anak. May humila kay Riley at hindi man lang siya nagkaroon ng pagkakaktaong ibigay si Astrid dito. Gising na ang bata dahil sa mga ingay ngunit hindi man lang ito humihikbi.“Aurora! Ryo!”Mabilis ang kabog ng kanyang dibdib dahil sa mga palitan ng putok. Hindi niya alam kung saan siya magtatago. She torn between hiding and looking for her kids. Ang batang hindi sa kanya ang hawak-hawak niya ngayon habang ang mga anak niya ay hindi niya alam kung nasaan na.Nagsisimula nang tumulo ang luha sa kanyang mga mata habang nakayukong tumatakbo at panay ang lingon sa paligid. At dahil sa panay ang lingon niya sa paligid ay may nakabanggaan siyang lalaki.She was about to apologize when the man held her arm. “Tara na po, Miss Alana. Sunod po kayo sa ‘kin.”“Nakita niyo ba ang mga anak ko?” she asked with her shaking voice.“Opo. Na sa sasakyan na po. Halina po kayo.”Walang pagdadalawang-isip na sumama si Alana sa pag-iis
Panay ang kanyang paglilibot ng tingin. Hindi niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot ngayon. Wala namang nangyayari. Everything is good. May mga nakakalaro ang kanyang mga anak na bantay sarado niya naman.Wala siyang nakakausap bukod kay Rhett. May ngumingiti sa kanya ngunit hindi niya magawang ngitian pabalik dahil sa anxiety na nararamdaman ngayon. Sinabi na niya kay Rhett ang tungkol sa bagay na ‘yon at mukhang agad naman itong naalamarma. As he should! Mas lalo siyang hindi mapapakali kapag wala lang kay Rhett ang kanyang sinabi.“You must be Alana.”Nilingon niya ang mag-ari ng tinig at nakita ang isang babae na may malapad na ngiti sa labi at kung hindi siya nakakamali, she was the woman on the stage a while ago who was holding the child. Mukhang ito ang ina ng bata.Pinilit ni Alana na ngumiti at pinanood itong lumapit sa kanya.“Can I take a seat?”“Sure,” agad na sagot ni Alana at tinuro ang upuang inupuan ni Rhett kanina.Rhett excused himself a while ago dahil may
Hindi na mabilang ni Alana kung ilang beses na siyang umikot sa harap ng salamin. The loves her fit! Mahapit ito sa katawan ngunit kahit papano ay mukha naman itong disente. Hindi niya mapigilang mapahugot ng malalim na hininga at kakagatin niya na sana ang ibabang labi nang magsalita si Joey.“Isang kagat mo pa sa labi mo at susungalngalin na kita ng kutsara,” saad nito. “Kanina pa ako retouch nang retouch sa labi mo. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Oo nga,” sang-ayon naman ni Angel na ngayon ay na sa kama. “Bakit parang hindi mo gusto ang hitsura mo? Mukha ka ngang Barbie na ngayon lamang pinanganak, e. Ang kinis-kinis mo nga, e.”Hilaw siyang ngumiti rito at pinasadahan ng tingin ang sarili sa harap ng salamin. “Hindi kaya. Ang ganda ng damit saka ang ganda ng makeup ko. Thank you so much for this, guys. You made me this pretty.”“Walang problema, ano ka ba?” Ngumiti sa kanya si Angel.Sakto namang pumasok ang kanyang mga anak sa loob ng kanilang silid. May malawak na ngiti sa labi n
Alora left that morning, and Alana felt the all the loneliness creeping in. Kahit na gaano pa kaingay ang bibig ng dalawang babaeng kasama niya ay hindi maiaalis sa kanya ang lungkot. Iba pa rin talaga silang dalawa ni Alora. The vibe is just different. And she wanted it back. Gusto niyang ibaalik ang lahat sa dati.“Girl, ayos ka lang?” Umupo si Joey sa pang-isahang couch at tumingin sa kanya. “Seems like that bitch said something that turned your mood like this. Care to share it with us?”She blinked her eyes several times and looked at Joey. Napaangat naman ang kanyang kilay nang dumapo ang kanyang paningin kay Angel na kakalabas pa lang ng kusina. May malapad itong ngiti sa labi habang may hawak na… cookies?“Ang sarap ng cookies niyo, ah. Kanina pa ako hindi nagsasawang kumain,” anito at naglibot ng tingin. “Huh? Nasaan ‘yung kaibigan mo, Dai? Bakit kayo na lang ng pangit ang nandito?”Agad na umismid si Joey sa sinabi ni Angel. “Sa ating dalawa, ikaw pa ang mas pangit. Kaya wala