All Chapters of Here Comes the CEO’s Wife : Chapter 11 - Chapter 20

Mabuti at binalikan ako ni Mr. Coldwell. Kung hindi’y mapipilitan akong maghagdanan papuntang 14th floor dahil kailangan din ng ID pang access sa elevator. Ayon nga lang, kailangan kong tiisin ang awkwardness kasama ang boss ko. Sobrang tahimik kasi namin sa loob ng elevator; halos hindi ako makahinga. Si Mr. Coldwell lang ang kasama ko dahil nauna na ang kanyang mga kasama kanina. “Uhm, sir, thank you po pala kanina… tsaka sa pamasahe,” nagawa ko ring magsalita. “Pasensya na rin po at late ako.” Gusto ko sanang magbigay ng dahilan pero parang magmumukha lang akong defensive.“What matters is that you're present now,” balik ni Mr. Coldwell na ‘di ko sigurado kung seryoso ba pero kahit papaano ay nagpakalma sa ‘kin.Natahimik ulit kaming dalawa. Napatitig ako sa kisame at napaisip sa mga nangyari. Malamang hindi ako kilala ng dalawang empleyadong kasama ni Mr. Coldwell kanina. Wala kasi silang reaksyon nang makita ako. Ganuon na rin ‘yong Mica Ferrer sa HR department. Talaga nga ka

Paano ko ba dapat sabihin sa boss kong hindi na ‘ko payag maging kabit niya?Hindi ako sigurado kung ano talaga ang nangyari sa amin in the last five years. At kung totoo man ang hinala ko, hindi ko alam kung bakit ako pumayag noon. Sure, Mr. Coldwell might be attractive, rich, and accomplished. However, I know I'm not the type of woman to get involved in someone else's relationship.Kaya ngayong burado na siya sa memorya ko, siguro’y blessing in disguise na rin ito dahil ayaw kong ituloy kung ano mang nasimulan namin noon.“Have a seat,” malamig na saad ni Mr. Coldwell pagpasok namin sa kanyang opisina.May black leather sofa set dito bukod pa sa kanyang table at dalawang office chairs. Sa likuran ng lamesa ay may malaking glass wall kung saan tanaw ang mga nagtataasang buildings sa labas. Right across from it, is also another glass wall. Nasa likuran lang ito ng sofa kung saan kita ang mga empleyadong tila nasa sinehan o aquarium. May abstract painting sa isang pader at wall mounted

Mabilis kong itinaas ang ulo ko sabay sandal at bitaw kay Mr. Coldwell. Tila naestatwa, pinanuod ko ang pag-alis niya sa harapan ko at pag-upo nang maayos sa driver’s seat. Narinig ko ang pagtikhim niya bago pinaandar ang sasakyan.Nang makalayo na kami sa Coldwell Corporation, napapikit ako nang mariin habang ramdam ang malakas na kabog ng dibdib. Gusto ko ng bagong simula pero patong-patong na kahihiyan na agad ang nangyari sa loob lang ng isang araw. Hindi ako sigurado kung paano ko pa maaayos ang imahe ko kay Mr. Coldwell – o baka mas maganda na rin ito… para hindi na niya subukan pang ituloy ang kung anumang relasyon namin noon. Ang hirap lang talaga ng sitwasyon ko dahil boss ko siya. Of course, it’s normal to care about what he thinks of me. After all, siya ang nagpapasahod sa ‘kin. Kaya kahit gusto kong manahimik at maglaho sa mga oras na ito, napilitan akong magpaliwanag.“Uhm… sorry, sir. Hindi ko po sinasadya. May mga empleyado kasing dumaan. Baka ano lang ang isipin nil

Nahirapan akong matulog sa kabila ng pagod. Hindi ko alam kung dahil ba sa sakit ng tyan o sadyang ‘di ako kumportable sa sariling kwarto. Nakailang bangon din ako hanggang mag umaga. At nang makita ang liwanag sa labas, pinilit ko nang mag-asikaso kahit nangangalumata. Mas mabuti na ito kaysa maulit ang nangyari kahapon.Wala namang nagbago sa umaga ko. Naisipan ko lang mas maging pormal ngayong araw kaya nagsuot ako ng olive green pencil skirt at may pagka-orange na floral top. Bago lumabas ng unit, sinilip ko ulit ang dala kong bag: Wallet? Check. Cellphone? Check! Company ID… hindi ko ito mahanap kaya mukhang susundin ko na lang muna ang instruction ni Vivienne. Pinapakuha niya ako ng temporary ID sa lobby habang hinihintay namin ang pagdating ng request kong bagong company ID ngayong Linggo.Dahil hindi pa rin ako sanay mag commute at ayaw kong sumugal ngayong araw, balak ko ulit mag-taxi papuntang Coldwell Corporation. Ayaw ko na rin kasi makaabala ng ibang tao. Lumabas na ako

“Ah yes, sir! Hindi pa talaga ‘ko uuwi!” halos mautal ako nang bawiin ang mensahe ng kanta. Mala-robot ang tawa ko nang kuhanin ang mga papel sa printer. Buti na lang at tapos na ‘ko pagdating ni Mr. Coldwell. Kaya bago pa siya magsalita ulit, nagmadali na ‘ko pabalik sa area ko at dito nagtago. Wala naman na akong narinig na kahit ano. At makakampante na sana ‘ko sa katahimikan nang maalala ang kailangan ko sa boss ko. Dapat pala sinamantala ko na noong magkaharap kami!Napapikit ako nang mariin bago napilitang tumayo ulit. Wala na si Mr. Coldwell sa printing area at pagbaling ko sa kanyang opisina, awtomatikong nagsara ang kurtina. Nilakasan ko na ang loob ko lalo na’t lunch break. Wala naman na sigurong problema kung ngayon ko hihingin ang gamit ko.Dire-diretso akong nagpunta sa opisina ni Mr. Coldwell. Binuksan ko ang pinto at nanlaki ang mga mata sabay talikod. I just saw Mr. Coldwell’s well-defined back! Sakto kasing naghubad siya ng polo pagpasok ko. Pati ba naman pagkatok sa