Halos mabilaukan ako nang marinig ang pagbukas ng pinto. Panay lang kasi ang salpak ko ng pagkain sa bibig ko – ‘di alintana kahit puno na ito. Sinadya ko talagang ‘di intayin ang pagbalik ni Mr. Coldwell para ‘di kami magsabay. Kaya nga kahit kita ko sa gilid ng mga mata ko ang paglapit niya sa lamesa, tuloy-tuloy pa rin ako. Saktong ubos na ang laman ng plato ko nang maupo siya sa dating pwesto.“Ms. Del Rosario–”“Tapos na po ako!” bulalas ko sabay taas ng kamay. Nakita ko ang pagsulyap ni Mr. Coldwell sa lamesa, “You haven’t had the dessert.”Ngumunguya pa ako kaya medyo hirap nang sumagot, “Hindi po ako mahilig sa sweets.” Bahagyang tumaas ang isang kilay niya. Mukhang may ideya siyang ‘di totoo ang sinabi ko. Gaano ba kalalim ang naging relasyon naming dalawa at parang mas kilala pa niya ako kaysa sa sarili ko? Ito ang ilang beses ko nang naitanong sa sarili.Para wala na lang siyang masabi, kumuha ako ng isang small square cake at sinubo ito ng buo. Nakakailang man ang pagtit
Losing your memories doesn’t erase who you are, Alina.Paulit-ulit sa isip ko ang sinabi ni Mr. Coldwell, lalo na ang pagtawag niya sa ‘kin gamit ang first name ko. Pumait ang panlasa ko dahil hindi malabong may kinalaman sa nakaraan namin ang dapat sana’y pag-uusapan namin. Mabuti na lang talaga at nakaiwas ako. Kung hindi’y baka saan pa napunta ang dapat sana’y simpleng tanghalian.Pagpasok sa loob ng condo unit ko, natigilan ako sa harap ng pinto. Pinagmasdan ko ulit ang lugar ko nang maigi. Kahit ilang araw na akong araw-araw umuuwi rito, hindi pa rin ito pamilyar sa akin. Hindi ko alam kung dahil lang ba ito sa limang taong alaalang nawala sa ‘kin o may mas malalim pang dahilan.I wanted to be at home in this place. Kaya naman nagsimula akong maglinis. Wala akong sulok na pinalampas. Naisip kong baka makatulong ito para maramdaman ko ulit na dito ako nakatira. Ang galing nga e. Kahit dapat ay matagal na ‘ko rito, pansin kong halos lahat ng gamit ay parang bago. Naglinis lang a
Gusto sana akong ihatid ni Frances pero tinanggihan ko na, lalo’t may lakad din daw siya ngayong araw. She's been incredibly helpful to me, and the last thing I want is to be a burden to her.Naayos ko na ang condo, nakapanood na rin ako ng mga palabas, at ngayon, it’s time to experience the real world.Dahil wala pa rin akong confidence matutong mag-drive, nag-commute lang ulit ako ngayong araw. Mabuti na nga lang at walking distance lang ang train mula sa condo. Ayon nga lang, nalaglag ang panga ko nang makita ang haba ng pila. Nagkataon kasing rush hour pa ‘ko lumabas. Hindi naman bago sa ‘kin ang pagsakay ng train. Ayon lang, ‘di na yata ako uulit dahil bukod sa nakatayo na nga ako, mas malala pa ang siksikan. Kahit may segregation na by gender, marami pa rin akong nakasakay na lalaki. Ang aga-aga naglalagkit na ‘ko sa pawis dahil ang hina ng lamig ng aircon.Kaya ko pa sana itong tiisin. Kaya lang may napansin akong lalaki malapit sa ‘kin. Pamilyar ang suot at tindig nito. Mukha
Dahil sa tuloy-tuloy na paglalakad, nakarating ako sa women’s section kung saan may malapit na exit ng department store. Nakahinga ako nang maluwag at palabas na sana nang maisipan kong tumingin sa mga naka-display na damit.Una kong tiningnan ang price tag nito. Nanlaki ang mga mata ko dahil sa presyo. Tuloy ay nailing ako nang lapitan ng sales lady. Bago pa mapagastos ay tuluyan na ‘kong lumabas ng department store.Nang ilibot ang mga mata sa paligid ng mall, nakita ko naman ang presyo ng pagkain sa mga food stalls. Gusto ko sanang bumili pero ang mamahal. Five years lang ang nakalipas pero talaga yatang nagtaas na hindi lang ang pamasahe kung hindi maging ang presyo ng mga bilihin.Wala sa listahan ko ang magsayang ng pera ngayong araw kaya hinanap ko na rin ang exit ng mall. Gusto ko lang sanang ma-experience ang mga nawala sa alaala ko, bumisita sa ilang lugar na napuntahan ko noon, pero quota na ‘ko. Masakit at pumipintig ang ulo ko kaya gusto kong umuwi na lang.Ayon lang ay p
Was my boss's comment even necessary?Nakakunot ang noo, nilapitan ko si Mr. Coldwell para bawiin ang burger ko. Ngunit agad naman niya itong inilayo sa ‘kin. Nang subukan ko ulit hablutin, itinaas niya sa ere ang kamay niyang may hawak nito. At dahil matangkad siya, nahirapan akong abutin ito at agad sumuko.“Sir, ano po bang kailangan niyo sa ‘kin? Malinaw naman po siguro na naka-leave ako. Boss po kita pero hindi oras ng trabaho. Kung gusto niyo pong masigurado na may sakit ako, pwes sige po, ang totoo – wala po akong sakit, pero stress oo!” walang preno kong reklamo. Kinailangan kong huminga sandali bago nagpatuloy. “Pwede po bang mag stress leave?” halos papiyok kong tanong.Wala akong planong makipagbiruan sa kanya kaya mabuti at ibinaba na niya ang kanyang kamay. Mabilis kong inagaw ang burger ko na halatang ikinagulat niya. “There were eight burgers–”“Opo! Akin lahat!” Nabigla rin ako sa pagtataas ko ng boses. Lalo nang kagatan ko ang binawing burger. Medyo dinadalaw na ako n
Kanina pa ‘ko nakayuko. Panay ang kutkot ko sa mga kuko habang nanginginig ang tuhod. Malakas ang kabog ng dibdib ko habang naghihintay sa sala ng unit ni Mr. Coldwell. Pinaupo niya ako rito pagkatapos ko siyang pukpukin ng unan at pagkamalang masamang tao.Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko. Gusto ko mang tumakas, anong point kung kapitbahay ko naman ang boss ko? Siguro naman ay hindi niya gagawing big deal ang pagiging paranoid ko. Sinubukan ko lang naman protektahan ang sarili.Agad akong napatayo nang marinig ang papalapit na yabag ni Mr. Coldwell. Binukas-sara ko ang mga mata nang muli kaming nagkaharap sa sala. Bukas na ang ilaw dito kaya kitang-kita ko ang seryosong ekspresyon ng kanyang mukha.Ramdam kong mapapagalitan na ‘ko ngayon sa dami ng mga kapalpakan ko. Kakabalik ko pa lang pero hindi na ‘to mabilang. Kaya naman desidido na ‘kong ihingi ng tawad ang mga ito.“Sir—”“You should eat something.”Naunahan ako ni Mr. Coldwell magsalita. At dahil sa sinabi niya,
What is this for you?Hindi ko rin alam, Sir. Hindi ko maalala.Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang nakatitig sa kisame ng kwarto. Kanina pa ako gising pero wala akong lakas bumangon. Hindi naman na ito bago. Imbes na makatulog ng maayos, buong gabi na naman akong nagpaikot-ikot sa kama; iniisip ang mga nangyari sa pagitan namin ni Mr. Coldwell kagabi.Wala naman sigurong masama na kinain at in-appreciate ko ang luto ng boss ko. I just didn’t want to disrespect him. Umalis din naman ako kaagad pagkatapos. Hindi na niya ‘ko hinayaan pang maghugas ng pinagkainan ko. Wala nang ibang nangyari at wala na rin kaming ibang pinag-usapan.Alina, kanino ka ba nagpapaliwanag? Sa konsensya mo?Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng unit ko kaya nanlalata man ay pilit akong bumangon. Tamad kong ipinatong at ibinalot sa sarili ang kumot nang maglakad. Paglabas ng sala, bumungad sa ‘kin si Frances na tulad ng dati ay may dalang breakfast.Nakahinga naman ako nang maluwag dahil sa kaibi
It’s the longest elevator ride I’ve ever had.Walang nagsasalita o kumikilos. Dinig na dinig ko ang bigat ng paghinga ko at tibok ng puso. Nang sa wakas ay huminto na kami sa basement ng condominium, pagbukas na pagbukas ay ako ang unang lumabas. Hindi na ‘ko nag-abala pang lumingon sa takot na makilala ako ni Mr. Coldwell.Ayon nga lang ay napahinto ako sa gitna ng basement. Kinailangan kong hubarin ang suot kong shades para makita nang mabuti ang mga sasakyang naka-park dito. Napalunok ako dahil mukhang mahihirapan akong hanapin ang kotse ko sa dami.Muntik na ‘kong mapatalon sa tunog ng busina galing sa likuran ko. Agad akong umurong dahil nakaharang pala ako sa daanan ng mga sasakyan.Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko at nag-focus sa gusto kong mangyari. Iyon ay mahanap at ma-drive ang kotse ko. Inilabas ko ang cellphone ko at dito tiningnan ang litrato nito. Nagsimula akong maglakad, iniisa-isa ang bawat kotseng madaanan. Panay din ang pindot ko sa susi; umaasang tutu
Isang tawid na lang sa pedestrian lane ay makakarating na ‘ko sa condominium. Kaya naman nakatuon ang buong atensyon sa kalsada, nagmadali akong tumawid nang may biglang humawak sa braso ko at humila sa ‘kin pabalik!Dinig ang magkakasunod na busina, mabilis ko itong itinulak papalayo sa ‘kin sabay atras. Nanlaki ang mga mata ko nang makaharap si Mr. Coldwell!“Ikaw?! I mean—sir? Bakit ka nandito?” Napasigaw ako sa takot na agad ding napalitan ng pagkabigla. Of all people, I did not expect to see my boss!Akala ko kasi talaga ito na naman ‘yong sumusunod sa ‘kin. Mabilis ang paghinga, napahawak ako sa tyan habang kinakalma ang sarili. May kirot akong naramdaman at hindi ko alam kung dahil ba ito sa dami ng kinain ko o sa pagmamadali kaya hindi ako natunawan.“I was on my way back to the condominium when I saw you,” seryosong sagot ni Mr. Coldwell, nakadepina ang ilang linya sa noo.“Naglakad ka po? Nasaan ang kotse mo, sir?” nagtatakang tanong ko. Napatingin ako sa paligid dahil baka
"Good evening, everyone. Thank you all for being here tonight. We're especially lucky to have our boss with us, despite his incredibly busy schedule. Sir, perhaps you’d like to share a few words with the team?" positibong panimula ni Mrs. Coldwell. Nakatayo siya at malawak ang ngiti nang magpalakpakan kaming lahat. Umupo siya nang si Mr. Coldwell naman ang tumayo. Habang ang lahat ay nakatingin dito, naiwan akong nakatitig sa table centerpiece."I know it’s Monday, and this dinner was called on short notice, but I think it’s long overdue—especially to formally welcome our new hires. Welcome to all of you, including Ms. Del Rosario…” Hinigit ko ang hininga ko nang mamutawi sa labi ni Mr. Coldwell ang pangalan ko. It sounded familiar yet unusual. Mabuti at inisa-isa naman niya ang pagtawag sa lahat ng bago."It feels like perfect timing, as we’re starting the month with a strong push. Seeing our teams grow alongside our client pool is a great reminder of how far we’ve come. Yes, the yea
Mabilis akong nagpunta sa buffet area. Sumunod ako kung saan nakapila si Vivienne at habang kumukuha ng pagkain ay bumulong sa kanya, “Uhm, gusto mo palit tayo ng upuan?” Nagbakasakali ako kahit may takot pa rin akong makipag-usap sa kanya.“Dahil kay Mr. Coldwell?” diretsong balik ni Vivienne sabay lingon sa ‘kin. Natigilan naman ako dahil totoo ang sinabi niya. Pero hindi ko ito pwedeng ipaalam kahit kanino dahil baka magkaideya sila tungkol sa amin ni Mr. Coldwell.“Malamig kasi sa pwesto ko,” itinawa ko ng mahina ang sagot.Animo nawalan ng interes, ibinalik ni Vivienne ang atensyon sa mga pagkain bago nagsalita, “Lamigin ako.” Ibig sabihin, ayaw niyang makipagpalit.Pinagdikit ko sandali ang bibig at nag-isip ng ibang palusot. “Gusto ko rin sanang kausapin si Tina.”“Tungkol sa trabaho?” Kita ko ang pagsalubong ng kanyang kilay, at sumulyap siya sandali bago ko tinanguan. Iniisip ko kasi na baka sa ganitong paraan ko siya mapapayag. Pero mukhang mali ang desisyon ko.“Then talk i
Pagpatak ng alas singko ay dumiretso ako sa women’s comfort room at ngayon ay ilang minuto ng nakaupo sa loob ng isa sa mga cubicles nito. Hindi kasi ako sigurado kung tama bang sumama ako sa team dinner.Rumehistro sa isip ko ang nangyari noong tanghalian – nahuli kaming kumakain ng asawa ni Mr. Coldwell. Inihilamos ko ang dalawang kamay sa mukha. I could only imagine the awkwardness between us tonight, especially after I found out that she has a boyfriend.Wala naman akong intensyong ikalat ang unconventional setup nilang mag-asawa. Bumalik nga ako kaagad sa trabaho at nagpanggap na para bang walang nangyari. Gusto ko talagang umiwas sa office drama pero tila ito ang kusang lumalapit sa ‘kin.Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago tumayo. Bubuksan ko na ang pinto nang marinig ko ang pag-uusap ng mga katrabaho.“Bakit may pa-team dinner bigla?”“Baka para sa mga new hires? Ang dinig ko, si Mr. Coldwell daw ang nagpa-arrange nito.”“Talaga? Ibig sabihin sasama siya?”“Baka
Nakatutok ako sa computer habang nanananghali nang mag-ring ang telepono malapit sa area namin ni Vivienne. Pagtingin sa paligid ay mag-isa pa rin ako sa work station, umalis kasi ulit si Tina at wala pang bumabalik galing lunch break. Tuloy ay kahit nag-aalangan, dahil baka importante, ay sinagot ko na ang tawag.“Uhm, hello… good afternoon,” halos bumulong ako sa kabilang linya, ngayon lang kasi ako sumagot ng tawag sa opisina. Nagmamadali akong kumuha ng papel at ballpen sakaling kailanganin."Ms. Del Rosario, I need you in my office." Napabitaw ako sa hawak nang makilala ang boses ni Mr. Coldwell. "There's something I need communicated to your team," dagdag pa niya sa istriktong tono kaya nanlamig ako.Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin at nakita ang boss ko sa loob ng kanyang opisina. Nang mapalingon ito sa direksyon ko, nagmadali naman akong yumuko bago pa mahuli. Oo’t bumalik si Mr. Coldwell imbes na sumama sa asawa para mananghalian.“Now na po, sir?” pagbabakasakali ko dah
“Uhm ayos naman po. Kayo po, ma’am?” Mabilis kong ibinalik kay Mrs. Coldwell ang tanong para hindi na niya usisain pa.Sa harapan namin ay nagsarado na ang pinto ng elevator. Napalunok ako, malakas ang kabog ng dibdib, dahil kaming dalawa lang talaga ang magkasama. Ngayon ko lang inasam ang paghinto ng elevator para magsakay ng iba pang empleyado.Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ni Mrs. Coldwell, “Well, I guess it was… okay?” nag-aalangang sagot niya. Dahil magkatabi kami, sa gilid ng mga mata ko’y nakita ko ang pag-iling niya, tila dismayado. “My family was incomplete kaya hindi natuloy ang lakad namin,” paliwanag pa niya.Napakagat ako sa labi nang maisip ang driving lesson namin ni Mr. Coldwell. Na-guilty ako dahil malamang ako ang may kasalanan kung bakit hindi sila nakumpleto at natuloy sa lakad.Pagkatapos ng driving lesson, bumalik na kami kaagad ni Mr. Coldwell sa condominium. Gusto pa sana niyang kumain sa labas pero nagsinungaling ako at nagsabing may importanteng
Mahigpit ang hawak sa manibela, sinigurado kong nasa tamang pwesto ang mga paa ko bago nakangiting bumaling kay Mr. Coldwell. “Ready na po ako.” May panginginig sa sistema ko pero sinusubukan kong hindi ito pansinin.You drove this car before, Ali. You just have to trust yourself and do it again.Kalmadong tumango ang boss ko, parang walang takot sa katawan kahit tila parehong nasa hukay ang isang binti namin.Oo’t pumayag ako sa pa-driving lesson ni Mr. Coldwell kahit na intensyon ko siyang iwasan. Inisip kong perks lang ito bilang empleyado kahit wala lang talaga ‘kong magawa dahil muntik ko na siyang mabangga.Ayon nga lang, hindi ko inasahang ngayong araw din niya ‘ko tuturuan. Kaya heto kami, nasa isang bakanteng parking lot malapit sa condominium.Naituro na ni Mr. Coldwell ang step-by-step na kapareho lang kung tutuusin ng video na napanuod ko. Mas madali ko nga lang itong natutunan dahil sa pa-live demo niya. At ngayon, oras na para sa application.Isang malalim na hinga pa, pi
It’s the longest elevator ride I’ve ever had.Walang nagsasalita o kumikilos. Dinig na dinig ko ang bigat ng paghinga ko at tibok ng puso. Nang sa wakas ay huminto na kami sa basement ng condominium, pagbukas na pagbukas ay ako ang unang lumabas. Hindi na ‘ko nag-abala pang lumingon sa takot na makilala ako ni Mr. Coldwell.Ayon nga lang ay napahinto ako sa gitna ng basement. Kinailangan kong hubarin ang suot kong shades para makita nang mabuti ang mga sasakyang naka-park dito. Napalunok ako dahil mukhang mahihirapan akong hanapin ang kotse ko sa dami.Muntik na ‘kong mapatalon sa tunog ng busina galing sa likuran ko. Agad akong umurong dahil nakaharang pala ako sa daanan ng mga sasakyan.Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko at nag-focus sa gusto kong mangyari. Iyon ay mahanap at ma-drive ang kotse ko. Inilabas ko ang cellphone ko at dito tiningnan ang litrato nito. Nagsimula akong maglakad, iniisa-isa ang bawat kotseng madaanan. Panay din ang pindot ko sa susi; umaasang tutu
What is this for you?Hindi ko rin alam, Sir. Hindi ko maalala.Malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang nakatitig sa kisame ng kwarto. Kanina pa ako gising pero wala akong lakas bumangon. Hindi naman na ito bago. Imbes na makatulog ng maayos, buong gabi na naman akong nagpaikot-ikot sa kama; iniisip ang mga nangyari sa pagitan namin ni Mr. Coldwell kagabi.Wala naman sigurong masama na kinain at in-appreciate ko ang luto ng boss ko. I just didn’t want to disrespect him. Umalis din naman ako kaagad pagkatapos. Hindi na niya ‘ko hinayaan pang maghugas ng pinagkainan ko. Wala nang ibang nangyari at wala na rin kaming ibang pinag-usapan.Alina, kanino ka ba nagpapaliwanag? Sa konsensya mo?Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng unit ko kaya nanlalata man ay pilit akong bumangon. Tamad kong ipinatong at ibinalot sa sarili ang kumot nang maglakad. Paglabas ng sala, bumungad sa ‘kin si Frances na tulad ng dati ay may dalang breakfast.Nakahinga naman ako nang maluwag dahil sa kaibi