บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 241 - บทที่ 250

ซูหวั่นยิ้มๆ และพูดว่า "ข้าไม่มีอะไรต้องคิด ข้าไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารหรือเสื้อผ้า ขอแค่ท่านแม่ท่านพ่อ และลิ่วหลางสบายดี ข้าก็ไม่มีอะไรต้องกังวล" นางหลี่ทำอะไรไม่ถูก เมื่อไม่สามารถโน้มน้าวซูหวั่นได้ นางจึงต้องหันกลับมาช่วยซูหวั่นและซูลิ่วหลางจัดกระเป๋าสำหรับวันพรุ่งนี้ เพราะยังต้องอาศัยอ

จากนี้ไปนางจะต้องขุดสมุนไพรคุณภาพสูงมาปลูก ไม่นานซูหวั่นก็หมดสติไป นางเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อนางลุกขึ้นอีกครั้ง ซูหวั่นก็ได้ยินเสียงนางหลี่ทำงานในครัว หลังจากที่นางแต่งตัวและล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ นางหลี่ก็จัดอาหารเช้าไว้บนโต๊ะแล้ว และซูลิ่วหลางก็ลุกขึ้นอย่างง่วงนอนเช่นกัน ซูเหลีย

นางจางขมวดคิ้ว แต่ไม่หยุดสาปแช่งแม่เฒ่าเซี่ยง คนมากมายขนาดนี้ มีแต่ซูฝูเท่านั้นที่ต้องประคองเดินไปตลอดทาง เพราะกลัวว่านางจะล้มและได้รับบาดเจ็บ หนึ่งชั่วโมงต่อมา ที่เชิงเขาวัดตงชาน ซูหวั่นเงยหน้าขึ้นมอง ที่นี่มีบันไดหลายพันขั้น รถม้าและสิ่งของอื่นๆ ต้องจอดที่เชิงเขา ใครก็ตามที่มาที่นี่เพื

โดยไม่คาดคิด ปรากฏการณ์ประหลาดบนท้องฟ้าก็อาจเกิดขึ้นกับพระอาจารย์อู๋ได้เช่นกัน ซูลิ่วหลางมองดูท้องฟ้าแล้วมองไปทางอื่น เขาดึงแขนเสื้อของซูหวั่น แล้วพูดว่า "ท่านพี่ ท่านพี่เสี่ยงเซียมซีได้อะไรรึ?" ซูหวั่นหยิบเซียมซีขึ้นมาดู เซียมซีเป็นสีดำสนิท ไม่มีการเขียนใดๆ รูปร่างไม่ต่างจากเซียมซีทั่วไ

คนอื่น? หมายถึงผู้แสวงบุญข้างนอกหรือคนอื่นๆ ใช่ไหม? นางได้รับเชิญไปที่ห้องโถงพุทธเพียงลำพังโดยปรมาจารย์เซนเหลียวอู๋ แน่นอนว่านางจะเป็นหนามแหลมที่อยู่เคียงข้างคนเหล่านั้น ข้างนอกอาจมีการพูดคุยกันมากมาย แค่ตอนนี้มีคนดูไม่มากนักตอนที่นางเสี่ยงเซียมซี และเกรงว่าจะมีคนไม่มากที่รู้ความหมายของเ