บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 231 - บทที่ 240

478

บทที่ 0231

ฝูงชนก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที ไม่มีใครคาดคิดว่าพ่อเฒ่าซูจะเป็นลมด้วยความโกรธ! ซูหวั่นขมวดคิ้วในตอนแรก นางยังคิดว่าพ่อเฒ่าซูได้เรียนรู้สิ่งที่แม่เฒ่าเซี่ยงทำ และแค่แกล้งทำออกมาก็แค่นั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่า พ่อเฒ่าซูไม่ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด แม้ว่าทุกคนจะเรียกแต่เขาก็ไม่ลืมตาขึ้นมา หัวใ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0232

เมื่อเห็นว่าซูเหลียนเฉิงไม่ได้พูด แม่เฒ่าเซี่ยงก็ยิ่งได้ใจมากขึ้น นางเชื่ออย่างชอบธรรมว่าสิ่งที่นางพูดเป็นความจริง และเป็นแนวคิดดั้งเดิมที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว คนพวกนี้จะปิดปากเงียบได้อย่างไรกัน! "เจ้าต้องอบรมสั่งสอนเด็กคนนี้ให้ดีนะ ไม่อย่างนั้นแล้วพอออกเรือนไปก็คงจะท
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0233

“จะมีแม่แบบเจ้าที่ไหนในโลกนี้” “ก็คือว่า ตอนนี้อาหวั่นของบ้านรองเขาพยายามสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาได้ นางก็พยายามมาก่อกวนแบบนี้ ช่างไร้ยางอายเสียจริงๆ!” พื้นที่ของหมู่บ้านซีสุ่ยก็มีเพียงเท่านี้ ทุกคนรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวของซูเหลียนเฉิง ซึ่งก่อให้เกิดป
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0234

ซูหวั่นขมวดคิ้วอย่างไม่รู้สึกตัว นอกจากนี้ยังมีความประหลาดใจชั่วขณะในดวงตา และแสงที่แตกสลายเล็กน้อยก็เหมือนกับอ่างน้ำวน ท่านหมอเสวี่ยคนนี้รู้จักนาง? แต่ในความทรงจำของนาง นางไม่เคยพบกับท่านหมอเสวี่ยมาก่อน นางรู้แค่ว่าท่านหมอเสวี่ยอาศัยอยู่ตามลำพังนอกหมู่บ้านซีสุ่ยไม่ถึงสามไมล์เท่านั้น
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0235

“ทุกคนฟังดูสิ สิ่งที่นางพูดนั้นยังเป็นคำพูดของคนอยู่อีกเหรอ ปู่ของตัวเองเป็นลมยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนี้อีก คำพูดที่ใส่ใจสักคำก็ไม่มี นี่ยังคิดที่จะพักผ่อนอีก!” “ท่านย่าไม่อยากให้ข้ารักษา แล้วยังอยากให้ข้ายืนอยู่แบบนี้ทำไมกัน?” ซูหวั่นยิ้มอย่างไม่เต็มใจ “หรือท่านย่ายังคิดเกี่ยวกับโรงงานและ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0236

เจ้าหมอนี่! ตามคาด เขามาการณ์นี้เพราะนางโดยเฉพาะ ซูหวั่นไม่รู้ว่าทำไมท่านหมอเสวี่ยถึงรู้จักนางละเอียดขาดนี้ ดังนั้นนางจึงระงับความไม่พอใจของตัวเองเอาไว้ และพูดว่า "ข้าแค่มีความรู้เพียงผิวเผิน ท่านหมอเสวี่ยไม่จำเป็นต้องแปลกใจขนาดนั้นหรอกนะครับ" ท่านหมอเสวี่ยหัวเราะขึ้นมา ทันใดนั้นดวงต
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0237

ชาวบ้านไม่อยากคุยแม่เฒ่าเซี่ยง เขาถือจอบแล้วพูดว่า “ป้าพูดถูกนะ ข้ายังมีธุระต้องทำ ต้องขอตัวก่อนล่ะ” ซูหวั่นถอนสายตาและขมวดคิ้ว ตอนนี้พ่อเฒ่าซูได้ไปที่เมืองหลวงของจังหวัดแล้ว คนในตระกูลซูก็อาจจะกำเริบเสิบสานมากยิ่งขึ้นก็ได้ แต่ทำไมมันกะทันหันขนาดนี้? “อาหวั่น มากินข้าวเย็นกันเถอะ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0238

ฉ่ายอวิ๋นและซูจ้วงพากลุ่มคนออกเดินทางอย่างทรงพลัง ทุกคนในหมู่บ้านซีสุ่ยไม่รู้ว่าทำไม เพียงแค่มองไปที่เด็กๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น และถามคนรอบข้างขึ้นมาว่า “เฮ้ นั่นปันปันของบ้านเจ้าไม่ใช่รึ นี่จะไปไหนกัน?” “เสี่ยวเหมาและเซียวเซียวก็อยู่ที่นั่นด้วย!” “อุ๊ย อาหวั่นทำอะไรอีกล่ะเนี่ย? ข้
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0239

เมื่อเห็นว่าซูหวั่นยังไม่ต้องการบอกความจริง ท่านหมอเสวี่ยก็ลูบเคราสีขาวของเขาโดยไม่คำนึงถึงโคลนสีเหลืองบนมือของตัวเอง รอยยิ้มนั้นดูลึกลับเป็นพิเศษ ซูหวั่นไม่แม้แต่จะมองย้อนกลับไป นางคิดแค่ว่าจะรวบรวมสมุนไพรให้เพียงพอและลงจากภูเขา เพื่อที่นางจะได้สลัดท่านหมอเสวี่ยคนนี้ไปซั “เจ้าเป็นหญิงนะ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 0240

“เจ้ามาได้ยังไง?” “เฒ่าเซิ่ง เฒ่าเสวี่ย โปรดกลับเหมืองหลวงกับข้าด้วย” ท่านหมอเสวี่ยโบกมือแล้วพูดว่า "เมืองหลวงกำลังวุ่นวายและไม่เหมาะกับคนแก่อย่างพวกเราที่จะอยู่ต่อ คนหนุ่มสาวไม่จำเป็นต้องมีความคิดเกี่ยวกับพวกเราหรอกนะ" “กลับไปเถอะ แม้ว่าท่านจะยืนอยู่ที่นี่ตลอดชีวิต มันก็จะไม่มีประโยชน์อ
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
2223242526
...
48
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status