บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: บทที่ 221 - บทที่ 230

โชคดีที่ไม่เห็นใคร นางกังวลจนเกินไป อาจเป็นเพราะความเข้าใจผิด นางจึงตบหลังฮุ่ยหยาเอ๋ออีกครั้งและกระซิบคำพูดที่ปลอบโยน แม้ว่านางจะไม่เคยไปซ่อง แต่นางก็รู้และได้ยินว่ามีถังย้อมขนาดใหญ่อยู่ในนั้น หากหญิงสาวได้เดินเข้าไปแล้วก็เท่ากับว่าท้องฟ้าจะมืดมิดและไม่มีความบริสุทธิ์อะไรเหลืออยู

ความจริงแล้ว ซูหวั่นก็อยากจะรู้ว่าทำไมพ่อเฒ่าซูถึงได้ลำเอียงถึงเพียงนี้ แต่นางไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมา นางแค่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า "ท่านตา พวกเราไม่ได้จ้องจะเอาสิ่งของของพวกเขาหรอกนะคะ สามารถขีดเส้นกั้นได้อย่างชัดเจนก็ถือว่าดีที่สุด ต่อไปจะต้องไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก" เมื่อพ่อเฒ่าห

หมู่บ้านซีสุ่ย ซูหวั่นขับรถเทียมล่อไปจอดหน้าบ้านของหลี่เจิ้ง และพูดคุยเรื่องการสร้างบ้านให้เสร็จเรียบร้อย หลี่เจิ้งบังเอิญอยู่ที่บ้าน เมื่อเขาเห็นซูหวั่นมา เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า "อาหวั่น ข้าหาคนให้เจ้าได้แล้วนะ ไม่ต้องห่วง ลุงชิงจะสามารถพาคนไปเริ่มงานพรุ่งนี้ได้ ” “ดีเลยค่ะ ขอบคุณนะคะท่านล

เมื่อได้ยินเสียงที่หนักๆของเฝิงต้า มันก็ทำให้ทุกคนมองมาที่เขาในทันที ซูหวั่นก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวเช่นกัน ก่อนที่นางจะพูดอะไรออกมา คนบ้านใหญ่ก็มาถึง โดยเฉพาะนางหวางซึ่งอยู่แถวหน้า เมื่อนางเห็นสองพี่น้องตระกูลหวางนั่งอยู่บนพื้น นางก็โกรธจัดจนควันออกหู นางรีบวิ่งเข้ามาพูดว่า “อาหวั่น

“จะได้ยินหรือไม่มันไม่สำคัญอะไรหรอก!” นางหวางมองไปที่ด้านหลังของพ่อเฒ่าซู แล้วตะคอกอย่างเย็นชา "แม้ว่าท่านพ่อจะได้ยิน แต่เขาก็ยังอยู่ข้างเรา เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก" ฮึ พ่อของพวกเขาคนนี้ มีจิตใจที่ชัดเจนมากที่สุด เขาจะไม่ยอมให้บ้านใหญ่ของพวกเขาต้องแตกออกจากกันอย่างแน่นอน เพราะยังไงเสียบ