All Chapters of Fated Play: Chapter 11 - Chapter 20

“ANO na, Remmington? May balak ka pa bang lumabas sa lungga mo?” the person on the other line, Harvien Kavanagh, asked. Ilang beses na niya akong tinawagan para lang alamin kung buhay pa ba ako o matagal ng nakabaon sa libingan ko. “What do you want?” tanong ko sa kaniya. “And don’t think of saying excuses. I know you you are just fooling around every time you said that you just want to check if I’m breathing or not,” dagdag ko pa. My cousin laugh.Siya lang ang nag-iisa kong pinsan na kasundo ko. He is my first degree cousin in my biological mother’s side. I found him here in the Philippines as a beggar on the street. Dala-dala niya ang apelyido ng kaniyang Ama na iniwan sila noon para sa ibang babae. I took him in when I learned that his mother, which was my mother’s sister -- left him too because she can’t feed him. Unfortunately, our mothers were both prostitute in a club. That is where they also meet our fathers and had us. Kaya sa lahat ng mga taong malapit sa akin ay si Harvi

“YES! Sabado na!” Tumalon-talon si Lera habang nakataas ang mga kamay. “Anong mayroon?” tanong ko, nagtataka. Noong isang araw lang ay umalis na si Remmington dito sa mansyon para magpunta ng ibang bansa. We never talk again after our conversation in his room. Inabala ko na lang ang sarili ko sa mga gawain, at minsan ay nakikipag-usap ako kila Lera at Sheena para aliwin ang sarili ko. “Nagtrabaho ka ba talaga para maging maid? Kaloka ka, girl, ha!” Napangiwi ako ng hampasin ako ni Lera sa kaliwang braso ko. “Day offs natin ang Sabado at Linggo. Hindi mo alam iyon? Hindi mo ba binasa ang mga makukuha mo kapag nagtrabaho ka rito?” Sheena’s confused gazed was on me as she asked those questions. Hindi ako agad nakaimik. Nandito lang naman ako para maghanap ng baho kay Remmington. Hindi ako nandito para sa ibang bagay kaya siyempre hindi ko alam ang tungkol sa ganoon. I was never interested in staying as a maid forever, because I am after all one of the heiress to the Lacroix Company.

IT NEVER crossed my mind to be followed by someone. Palagi akong may guwardya sa paligid ko noong nasa mansyon pa lang ako ng Lacroix. Kahit saan ako magpunta ay walang nakalalapit sa akin ng basta-basta kahit na mga bata pa iyon. Everyone are enemies in my clan’s eyes. Kapag may ginagawa naman akong trabaho sa utos ng mga pamilya namin ay palagi lang naman akong nakadikit sa biktima ko. Ito ang kauna-unahang umalis ako ng mansyon kahit hindi ko day off. “Nasaan ka ngayon? Why are you being followed? At bakit nasa labas ka? Hindi ba dapat ay nagta-trabaho ka sa mansyon ng Remmington Accardi na iyon?” sunod-sunod na tanong ni Rona sa akin na nasa kabilang linya ng telepono. Pilit kong ikinalma ang sarili habang naglalakad. Hindi ko napansin kanina ang dalawang lalaking sumusunod sa akin dahil abala ako sa paghahanap ng mga nasa listahan na inutos sa akin ni Manang Gina. Nang dumating ako sa parking lot ay may nadaanan akong rear view mirror, at doon ay nakita ko ang dalawang lalaki.

“MAGTA-TRABAHO ka sa lagay mong iyan? Sigurado ka ba?” tanong ni Manang Gina habang sinusuyod ng tingin ang katawan ko. “Saka ang sabi sa akin ni Sir ay huwag kang pag-trabahuin ng ilang araw muna. Kailangan mong magpahinga dahil sa nangyari sa iyo, Honey. Hindi pu-puwedeng magtrabaho ka agad,” dagdag niya pa pero umiling ako. “Pero papasok lang sa isipan ko ang nangyari, Manang Gina, kapag wala akong ginawa na kahit ano. Ayaw ko pong isipin masiyado ang nangyari sa akin dahil naiiyak lang po ako,” mahina kong tugon sa matanda na namungay ang mga mata sa sinabi ko. It was the truth. Kapag naiisip ko ang ginawa ni Mom sa akin ay hindi ko maiwasang maiyak na lang. My cousins, Rona and Cove, called me after what happened. Gusto nila akong puntahan pero bantay-sarado silang dalawa ni Mom. Minsan ay pumapasok na lang sa utak ko na baka ay hindi niya naman talaga ako totoong anak, na baka ay ampon ako o anak sa labas. Kaya siguro mas mahigpit siya sa akin. Rona’s parents were strict on h

“ANONG nangyari sa mukha mo? Bakit nagkapasa iyan?” dahan-dahan kong tanong ulit sa kaniya. Nag-iwas si Remmington ng tingin sa akin pero hinuli ko ang panga niya. He tried to look away again, but I successfully managed to angle his face. Ngayon ay nakatingin na siya sa kisame habang tinitignan ko ang pasa niya sa mukha.“Nasuntok ka ba? Nagpunta ka ba ng ibang bansa para lang masuntok? I hope you did well at punching that person back. Ikahihiya kita kung bumalik ka rito sa Pilipinas ng hindi man lang nagawang basagin ang mukha ang kung sino mang sumuntok sa iyo,” seryoso kong sabi. Napairap ako. His lips protruded a bit. “I just noticed this now, but you are pretty brutal. Bagay tayong dalawa,” ngisi niya pero hindi man lang ako natuwa. “Bagay lang tayong dalawa kung ginantihan mo ang sumuntok sa iyo. Now, did you?” atat kong tanong. Hinawakan niya naman ang kamay kong nasa panga niya. He held it, and put it down. Hinarap niya ako ulit bago binigyan ng marahang iling. “It was my