“YOU looked pale,” Cove commented in a concern tone. She stared at my face thoroughly while I sighed. I don’t want them to notice that I’m not doing fine, but I am. I can just not speak of it, but my face tells them about it. It has been a week since Remmington left the mansion. I didn’t hear any news about him, not even from Manang Gina. Sheena and Lera doesn’t seem to mind about it either. Kahit ngayong nabigyan ulit kami ng day off ay siya pa rin ang nasa isip ko. It was just me whose affected by his presence suddenly being nowhere.Kapag nagta-trabaho ako sa mansyon niya noong nandoon pa siya ay palagi kong nararamdaman ang titig nito sa akin. Kahit hindi niya ako kausapin ay alam kong palagi siyang nakasunod sa kung saan ako pumupunta kaya ngayong hindi ko siya maramdaman o makita ay naninibago ako. Pero tama lang naman ito. He is not supposed to be around me. I am supposed to ruin him. Not like this. Not long for him. Not hope for him to come back. Not hope for him to be her
IT NEVER crossed my mind to be followed by someone. Palagi akong may guwardya sa paligid ko noong nasa mansyon pa lang ako ng Lacroix. Kahit saan ako magpunta ay walang nakalalapit sa akin ng basta-basta kahit na mga bata pa iyon. Everyone are enemies in my clan’s eyes. Kapag may ginagawa naman akong trabaho sa utos ng mga pamilya namin ay palagi lang naman akong nakadikit sa biktima ko. Ito ang kauna-unahang umalis ako ng mansyon kahit hindi ko day off. “Nasaan ka ngayon? Why are you being followed? At bakit nasa labas ka? Hindi ba dapat ay nagta-trabaho ka sa mansyon ng Remmington Accardi na iyon?” sunod-sunod na tanong ni Rona sa akin na nasa kabilang linya ng telepono. Pilit kong ikinalma ang sarili habang naglalakad. Hindi ko napansin kanina ang dalawang lalaking sumusunod sa akin dahil abala ako sa paghahanap ng mga nasa listahan na inutos sa akin ni Manang Gina. Nang dumating ako sa parking lot ay may nadaanan akong rear view mirror, at doon ay nakita ko ang dalawang lalaki.
“SIGURO ka bang ayos ka lang?” The man who helped me, Ivandale Salcedo, asked. He is a police officer on duty earlier. According to his report, he saw me being followed by those two so he followed us. Kaya rin siya nakagawa agad ng aksyon. Nasa presinto na kaming dalawa ngayon. Because of what those two did, attempting to assualt a person with a deadly weapon and a reckless endagerment with a motorbike, Ivandale was able to interfere for the two obviously wants to harm me.Sobrang bilis ng mga pangyayari. I couldn’t believe that my own mother tried to do something that can actually harm me. Mula pa kanina ay hindi ko makalma ang sarili ko. It was suffocating to know that someone almost killed me. At dahil pa sa utos ng sarili kong ina. Kaya pala nalaman ng mga tauhan ni Mr. Tuengco kung nasaan ako, o kung anong mukha ko. Because my mother set it all up. “Miss Flores? Ayos ka lang ba talaga?” ulit na tanong ni Ivandale. Napakurap-kurap ako bago natanto na hindi ko pa pala nasagot ang
“MAGTA-TRABAHO ka sa lagay mong iyan? Sigurado ka ba?” tanong ni Manang Gina habang sinusuyod ng tingin ang katawan ko. “Saka ang sabi sa akin ni Sir ay huwag kang pag-trabahuin ng ilang araw muna. Kailangan mong magpahinga dahil sa nangyari sa iyo, Honey. Hindi pu-puwedeng magtrabaho ka agad,” dagdag niya pa pero umiling ako. “Pero papasok lang sa isipan ko ang nangyari, Manang Gina, kapag wala akong ginawa na kahit ano. Ayaw ko pong isipin masiyado ang nangyari sa akin dahil naiiyak lang po ako,” mahina kong tugon sa matanda na namungay ang mga mata sa sinabi ko. It was the truth. Kapag naiisip ko ang ginawa ni Mom sa akin ay hindi ko maiwasang maiyak na lang. My cousins, Rona and Cove, called me after what happened. Gusto nila akong puntahan pero bantay-sarado silang dalawa ni Mom. Minsan ay pumapasok na lang sa utak ko na baka ay hindi niya naman talaga ako totoong anak, na baka ay ampon ako o anak sa labas. Kaya siguro mas mahigpit siya sa akin. Rona’s parents were strict on h
I CAN’T deny what’s happening. I am cheating with William. I am cheating with him with every emotions I feel towards Remmington. Pilit ko namang iniiwasan si Remmington. Pilit akong lumalayo sa kaniya pero sa bawat oras na ginagawa ko iyon ay palagi niya naman akong hinihila pabalik. Kahit anong gawin kong pag-iwas ay siya mismo ang lumalapit. At kahit saktan ko siya gamit ang mga salita ko ay hindi pa rin siya umaalis. Hindi niya sinabi sa akin kung anong nararamdaman niya, pero masiyado iyong halata. Sa sobrang halata ay ayaw ko na ring marinig iyon mula sa kaniya. I don’t want to ruin whatever it is that’s going on between the two of us. “Bakit ka nagta-trabaho? I told Manang Gina not to let you work,” marahan niyang turan. He started caressing my hair. Titig na titig siya sa ginagawa niya kaya nagawa kong titigan siya sa mukha ng hindi nakararamdam ng ilang. “Ayaw kong isipin ang nangyari sa akin. I couldn’t sleep, and rest peacefully. Hindi ko maiwasang maiyak kapag pinipikit
“ANONG nangyari sa mukha mo? Bakit nagkapasa iyan?” dahan-dahan kong tanong ulit sa kaniya. Nag-iwas si Remmington ng tingin sa akin pero hinuli ko ang panga niya. He tried to look away again, but I successfully managed to angle his face. Ngayon ay nakatingin na siya sa kisame habang tinitignan ko ang pasa niya sa mukha.“Nasuntok ka ba? Nagpunta ka ba ng ibang bansa para lang masuntok? I hope you did well at punching that person back. Ikahihiya kita kung bumalik ka rito sa Pilipinas ng hindi man lang nagawang basagin ang mukha ang kung sino mang sumuntok sa iyo,” seryoso kong sabi. Napairap ako. His lips protruded a bit. “I just noticed this now, but you are pretty brutal. Bagay tayong dalawa,” ngisi niya pero hindi man lang ako natuwa. “Bagay lang tayong dalawa kung ginantihan mo ang sumuntok sa iyo. Now, did you?” atat kong tanong. Hinawakan niya naman ang kamay kong nasa panga niya. He held it, and put it down. Hinarap niya ako ulit bago binigyan ng marahang iling. “It was my
TEN YEARS AGO. Chained. There are invisible chains around me, wrapping me in the most excruciating way it could -- until I am left with no choice, but to abide with everything they want for me to do. “You are to inheret the company, in exchange of shielding this family whenever we need a way out. In short, you are to be this family’s scapegoat, Remmington. Do you understand?” Camela Accardi, my father’s legal wife, stated. Behind her was her son indulging in some forbidden activities. Like drugs. It showed by his enlarged red eyes, and the way he twitches. He has all the signs, that even his mother can never deny it. Mukha siyang adik kahit na ano pa mang gawin nilang tago roon. Sa mesa naman ng opisina ay naroon ang ama ko na nananahimik sa sinasabi ng asawa niya. Wala siyang masabi na kahit ano sa babae dahil siya ang nagkasala sa kanilang dalawa. And between them, Camela’s family was way stronger. That’s the reason why my father married her before. “What will I get if I do that?
A WEEK AGO“Sigurado ka ba sa pagpunta mo roon? Your stepmother’s probably going to say something again. Lalo na dahil hindi ka nagpunta agad. You know that woman loves her son so much,” ani Harvien.I looked around the surroundings while pulling my luggage as Mics followed us from behind. “Nasa airport na ako tapos ngayon ka pa magtatanong? Are you for real, Harv? Why don’t you just follow your son around?” tanong ko sa kaniya na ikinahalakhak niya. Hindi nakatago sa akin ang katotohanang iyon. When I came to the Philippines and saw him in the street, he was with a frail six year old kid. Akala ko noong una ay kapatid niya dahil magkamukha silang dalawa, pero sinabi niya sa aking nakabuntis siya habang nasa labing-anim na taong gulang siya. I was shock to know that of course, but I didn’t abandon him still.“You really have your own way to turn things around. That’s why your stepmother hates you a lot,” Harvien said. He was aware of it because I often told him about my visits to Ru
“WILLIAM!” masaya kong bati sa taong nasa kabilang linya. I swallowed the huge lump in my throat as I keep a smile in my face. Natatakot ako na kapag binura ko ang ngiti sa labi ko ay maramdaman ni William na walang totoo sa mga sasabihin ko ngayon. Ako na nga siguro ang pinakamasamang tao sa mundo para manggamit ng iba, pero si William lang ang kilala kong lalaki na kaya akong hilahin sa kinalulugmukan ko ngayon. Pipilitin ko ang sarili ko para tuluyang mawala sa isipan ko si Remmington. Kung saka-sakali mang nagtagumpay ako sa plano ko ngayon, at tuluyan na akong maging malaya sa kamay ng mga angkan ko ay magpapadala ako ng mensahe kay Remmington para humingi ng tawad sa lahat. Hihingi ako ng tawad sa biglaan kong pagkawala sa buhay niya at sa pagsisinungaling ko sa totoo kong katauhan, pero hindi na ako kailan man babalik pa sa piling niya. I know about the real him now, and yes, I am scared about his existence. But I know Remmington. Hindi niya ako sasaktan, kaya ay hindi ko ri
“VERENA? Ayos ka lang ba?” Nabalik ako sa huwisyo sa naging tanong ni Cove. Puno ng pag-aalala ang mukha nito habang nakatingin sa akin. Napalunok ako. Hindi ko masabi-sabi sa kanila ang totoo. Ayaw kong sabihin at baka masaktan ko si Remmington. I know Remmington is not a good man, but I have feelings for him. Hindi ko kayang makita na masaktan siya. “Cove, hindi ko na kayang gawin ang pinapagawa ninyo sa akin... nakokonsensya ako, Cove. Nakauwi na si William, baka kung anong isipin niya dahil sa trabaho kong ito,” panimula ko habang pilit na itinatago ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong malaman nila ang totoo. Ayaw kong mapansin nila na may mali sa akin, dahil kay Remmington. Kaya bago pa nila makita ang itinatago ko ay ilalayo ko na sila sa baul na iyon. “Sabi ko naman na hindi mo kailangang gawin ang trabahong iyon. Kakausapin ko sila Taite at Brooke. For sure they will understand. I’ll talk to your mother too. Kung magagalit si Tita ay handa akong saluin iyon--” Umiling ak
NAGISING ako sa tabi ni Remmington. Ang mga kamay niya ay nakapulupot sa bewang ko. Nasa loob kami ng kuwarto niya. After what happened in my room, he brought me to his. Lahat ng CCTV niya sa kuwarto ay naka-off dahil ipinagpatuloy naming dalawa ang nasimulan namin sa kuwarto niya. “I’m sorry, Remmington...” bulong ko. Hinaplos ko ang mukha ni Rem bago dahan-dahang inihiwalay ang kamay niya sa katawan ko. His grip tightened on me, but I did my best to escape from his grasp. Hindi ako nagsisi sa nangyari sa pagitan naming dalawa. I was happy that it happened, although the guilt was eating me for making Remmington my other man in the process of falling for him. Pero alam ko sa sarili ko na hindi ko puwedeng ituloy ang kung ano mang mayroon kami. Doing so will only hurt him. Pero gusto kong subukan... gusto kong gawin ang makakaya ko, at baka puwede pala. Habang nagbibihis ay nakuha ng atensyon ko ang cellphone ni Rem na nasa bedside table niya nang umilaw iyon. A message pop out. Mad
HONEY whimpered and moaned loudly when her first orgasm came. Her body was arched at that moment, until it dropped on her bed weakly. “Hindi pa ako tapos, Hon. Don’t sleep on me, okay?” bulong ko sa kaniyang tainga bago inalis ang daliri ko sa loob ng kaniyang pagkababae. Nanghihinang sinilip ako ni Honey nang bumaba ang katawan ko. Umawang ang kaniyang labi ng patakan ko ng halik ang kaniyang puson hanggang sa makarating ako sa gitna ng hita niya. “R-Rem...” she called, her eyes widening at the sudden realization of what I am planning to do. “Relax, Hon. Masarap ang gagawin ko. You’ll like it,” may ngiti sa labing sabi ko sa kaniya. “Hahalikan mo ko riyan? Diyan talaga, Rem?” namumula ang mukha niyang tanong, paos pa ang boses dahil sa kakaungol niya kanina. “I’ll make out with your pussy the way I make out with your mouth, Hon. It’ll be hot,” ngisi ko dahilan para mapalunok siya. “Just relax...” Onti-onti kong pinagapang ang kamay ko sa hita niya. Muling napakapit si Ho
“MAKE love to me... please claim me, Remmington...” bulong ni Honey sa labi ko at muling inangkin ang labi ko. I was too stunned, but the moment I realized what was going on -- I immediately held into her waist to stop her from kissing me. Nagsalubong ang kilay ni Honey sa ginawa ko. While I was looking at her, wide eyes because of her actions. “Y-You are drunk!” saway ko sa kaniya. Hindi naman ito ang kauna-unahan kong pakikipaghalikan. Hindi rin ito ang unang beses na may nag-aya sa aking makipagtalik habang lasing sila, pero hindi ko alam kung bakit pagdating kay Honey ay nagdadalawang-isip ako. Kung bakit iniisip ko muna ang kapakanan niya kaysa sa sarili ko. “Hindi ako lasing!” ganti niya sa akin. Ang iritasyon sa mga mata niya ay klarong-klaro dahil sa ginawa kong pagpigil sa ginawa niya ngayon-ngayon lang. “Lasing ka, Hon. You wouldn’t kiss me or asked me to make love with you if you weren’t drunk,” napailing-iling kong sabi sa kaniya. Alam kong nahalata niya ang pai
“DAHAN-DAHAN lang...” paalala ko kay Honey habang inaalalayan siya papasok sa kuwarto niya. Kumapit sa akin si Honey nang mahigpit dahilan para mapalunok ako. I can’t seem to focus properly, when she’s being clingy around me which doesn’t show when she’s sober. Kung hindi lang siya lasing ngayon ay baka hindi ko na napigilan ang sarili kong angkinin siya. Ang tanging nakakapagpatino lang ata sa sistema ko ngayon ay ang katotohanan na lasing si Honey, at kung sakali mang hawakan ko siya ng higit pa sa gusto ko ng walang permiso niya ay magiging isa ng kasalanan sa akin. Paniguradong hindi ko rin mapapatawad ang sarili ko kung gawin ko man iyon. Honey is the only person that can ruin my control over things, but she is also the only person who makes me wants to control myself more than anything. “Why don’t you take a bath first so you can sober up for a little? Ihahanda ko ang banyo para sa iyo,” suhestyon ko sa kaniya. Binitawan ko siya sa kama niya at agad siyang yumakap sa unan n
I ENTERED the mansion without a noise. Umangat ang tingin ko sa ikalawang palapag kung nasaan ang kuwarto ko, bago bumuntonghininga at dumiretso sa kung nasaan ang kusina. Tahimik ang buong paligid. Paniguradong nasa loob ng kuwarto niya si Honey. Or maybe she’s out with her boyfriend. There’s a possibility of that, and it makes me feel so wronged. Galit siya kanina, at ayaw niya ako sa tabi niya pero paniguradong ayos lang sa kaniya kung ang boyfriend niya ang kasama. I made a sudden halt when Honey’s sleeping image greeted me when I walk in to the kitchen. Napakurap-kurap ako, hindi alam kung aatras ba o magpapatuloy sa balak kong gawin. And it sucks, because I fucking feel glad seeing her sleeping in the kitchen’s table rather than being with her boyfriend right now. Bumaba ang tingin ko sa mga bote ng alak na nasa mesa. Naka-sampung bote na siya. “Anong nangyari para maglasing ka ng ganito, Hon?” bulong ko sa sarili at bago ko pa mapigilan ang katawan ko ay kusa nang naglakad
“WHAT happened?” my cousin, Harvien, asked the moment I flopped into his sofa like a melting ice cream under the heat of the sun.Umalis ako sa mansyon. Hindi ko alam, pero pakiramdam ko ay mas mabibigyan ko siya ng espasyo kapag umalis ako. Dahil kung mananatili lang ako roon ay paniguradong hindi ako makakapag-isip ng tama. I’ll invade her privacy, and she’ll have no choice but to let me in. Kaya umalis ako.Sa tingin pa lang na ibinigay sa akin ni Honey kanina ay alam kong wala na akong pag-asa na humakbang pa. I was hurt, alright. It stings. A lot. “Look at yourself in the mirror. You don’t look like a cold-blooded man right now, Rem. In fact ay mas mukha kang pulubi sa kalye. Alam mo iyon? Mga taong walang nag-aaruga sa kanila. Katulad noong kita mo sa amin noon dito sa Pilipinas. Plus the fact that you look so forlorn. Don’t tell me kinawawa ka na naman ng babaeng iyon--” Mabilis na natigil si Harvien sa pagsasalita ng lumingon ako sa kaniya para samaan siya ng tingin.The fact
HINILA ko si Cove papalayo sa lalaking kasama niya. Ni hindi man lang nagsalita ang lalaki sa ginawa ko. He does look and truly is unbothered! “Verena! Hi! Hindi kita nakita ng ilang araw. Kumusta ka? Kumakain ka ba nang maayos? Pumayat ka ata, ah?” Mabilis na kinalatis ni Cove ang katawan ko habang sunod-sunod ang tanong. “What was that? Who was that?” hindi makapaniwalang tanong ko sa pinsan na natigilan. “A-Ah...” Nag-iwas siya ng tingin sa akin. I scoffed. Nameywang ako sa harap niya.“You like him? You like that guy, Cove? Drop him. Don’t beg for men’s attention, Cove. Hindi natin gawain ang manglimos ng atensyon,” seryoso kong sabi sa kaniya pero mabilis siyang umiling sa akin. She laughed a bit. Doon ko napansin kung gaano siya kaputla. Kung gaano kapagod ang mga mata niya. Ganitong-ganito ang itsura niya kapag nakukulong siya sa loob ng storeroom noon. Hindi ko makalilimutan ang unang araw na nakita ko si Cove na putlang-putla habang sobrang payat dahil lang roon.“No... h