“VERENA? Ayos ka lang ba?” Nabalik ako sa huwisyo sa naging tanong ni Cove. Puno ng pag-aalala ang mukha nito habang nakatingin sa akin. Napalunok ako. Hindi ko masabi-sabi sa kanila ang totoo. Ayaw kong sabihin at baka masaktan ko si Remmington. I know Remmington is not a good man, but I have feelings for him. Hindi ko kayang makita na masaktan siya. “Cove, hindi ko na kayang gawin ang pinapagawa ninyo sa akin... nakokonsensya ako, Cove. Nakauwi na si William, baka kung anong isipin niya dahil sa trabaho kong ito,” panimula ko habang pilit na itinatago ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong malaman nila ang totoo. Ayaw kong mapansin nila na may mali sa akin, dahil kay Remmington. Kaya bago pa nila makita ang itinatago ko ay ilalayo ko na sila sa baul na iyon. “Sabi ko naman na hindi mo kailangang gawin ang trabahong iyon. Kakausapin ko sila Taite at Brooke. For sure they will understand. I’ll talk to your mother too. Kung magagalit si Tita ay handa akong saluin iyon--” Umiling ak
“WILLIAM!” masaya kong bati sa taong nasa kabilang linya. I swallowed the huge lump in my throat as I keep a smile in my face. Natatakot ako na kapag binura ko ang ngiti sa labi ko ay maramdaman ni William na walang totoo sa mga sasabihin ko ngayon. Ako na nga siguro ang pinakamasamang tao sa mundo para manggamit ng iba, pero si William lang ang kilala kong lalaki na kaya akong hilahin sa kinalulugmukan ko ngayon. Pipilitin ko ang sarili ko para tuluyang mawala sa isipan ko si Remmington. Kung saka-sakali mang nagtagumpay ako sa plano ko ngayon, at tuluyan na akong maging malaya sa kamay ng mga angkan ko ay magpapadala ako ng mensahe kay Remmington para humingi ng tawad sa lahat. Hihingi ako ng tawad sa biglaan kong pagkawala sa buhay niya at sa pagsisinungaling ko sa totoo kong katauhan, pero hindi na ako kailan man babalik pa sa piling niya. I know about the real him now, and yes, I am scared about his existence. But I know Remmington. Hindi niya ako sasaktan, kaya ay hindi ko ri
“NASAAN ka? I’ve been calling you for hours, Verena! Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko?” bulyaw ng pinsan ko sa kabilang linya na si Rona. I rolled my eyes. Nang pagbuksan naman ako ng driver ng pinto ay ngumiti ako nang matamis. “Boyfriend ba kita para sagutin ko ang tawag mo? Gosh, Rona! Sinabi ko naman sa iyo kagabi na magja-Japan lang ako. Alam mo namang ngayon ang labas ng Haikyuu sa Cinema, hindi ba? I’ve been waiting for this day since the day na nag-announce sila ng movie—”“Stop! Geez, why are you so into those movies? At bakit hindi ka pinipigilan ng boyfriend mo? Nagkakapera lang ang ibang kumpanya at bansa dahil sa ginagawa mong pagtangkilik sa ganiyan, Verena! Mas mabuti pa ay umuwi ka na. Nagpatawag ng meeting ang buong Lacroix, and you need to be there.” Another meeting. It only means one thing. Hindi naman ako pinalaking walang alam sa mga bagay-bagay na nangyayari sa pamilya namin. I’m spoiled, but I also have to earn it. I can’t just spend their billions withou
“I CAN’T do it, Rona! You know I have a boyfriend! William is coming home this month. I can’t let him see me flirting with other men!” kontra ko sa pinsan. “It’s a bet, Verena. Besides, ikaw na mismo ang nagsabi, hindi ba? You can make him fall in love within a month,” nakangiting sabi ni Rona. “Right. And we told everyone beforehand that if you ever did the job perfectly – you are going to live your life peacefully with William. It means you won’t need to do tasks like this after Remmington Accardi. It’s a win-win situation, Verena. You should not waste opportunities like this,” Taite butted in. Nasa loob pa rin kami ng VVIP Room. The music outside can’t be heard from here, and only their voices were echoing inside my head. Making me go crazy as time passes by. “This is not just about the opportunity, Taite! You never had a serious boyfriend so you don’t have anything to worry about, but I have! I will worry about what William will think of me. He will definitely see me as a woman
A HUGE mansion. Good helpers. And a jerk boss. “Is she the new hire? A maid, you say?” His deep voice sounds sexy. He has a very nice pair of brown eyes too. Halos hindi ako makaimik habang nasa harap ng lalaking tinatawag nilang Remmington Accardi. No words can explain his whole appearance so well… except that, he looks very gorgeous as hell. He was chewing something on his mouth while smirking at me. His almond eyes looked beautiful, it goes well with his wide lips. I can’t believe that he is rumored to be a mafia boss. Nanonood naman ako ng mga action movies, aside sa mga animated series sa Japan sa gustong-gusto ko. And mostly, in those action movies – the mafia bosses are always ugly looking. With bald head, a huge mustache, bad odor, and they are also short. But this guy, even just sitting – I can say that he is a six footer. “Yes, boss,” sagot ng lalaking nasa likod ng sofa na inuupuan niya. “Ha,” he lets out a soft chuckle. He even stared at me from head to foot, and sudde
TILA hangin ang galaw nito sa sobrang bilis. Nakita ko na lamang ang sariling nasa loob ng bisig niya. “What the! Shut up. I’m not a ghost!” My eyes widened. Panic filled my system as I struggle to get freed from him. “It’s me, Remmington! Calm down!” I can’t! Kung kanina ay natakot ako sa multo, ngayon naman ay sa kaniya na! How can I calm down now that he is holding me?! Bigla ay pumasok sa isipan ko ang nakita sa telebisyon. The news about the woman named Rosey Buenaflor made my whole body trembled in fear. Hinila ko ang kamay niya paalis sa bibig ko at nagtagumpay naman ako. “Get off of me! –” He immediately covered my mouth again when I started shouting. “I will, but you have to calm down. Don’t shout, okay?” At tulad ng sabi niya ay mabilis niya akong binitawan dahilan para lumayo ako kaagad. I just realized then that the reason his face was white was because of the facemask he is wearing. Now that he is close to me, I saw that the white dress I thought the ghost was weari
“ANG malas ko talaga kagabi!” bulalas ni Lera habang naghuhugas ng mga pinggan. “Anong nangyari na naman ba?” tanong ni Sheena. “Nanaginip kasi ako kagabi. Kasama ko ang crush ko na si Jungkook tapos mag-k-kiss na dapat kami noong biglang may narinig akong sigaw. Parang tinatawag si Manang Gina—” Mabilis akong naubo pagkatapos mabilaukan. Mabilis na lumapit sa akin si Sheena. “Dahan-dahan lang, Honey. Ayos ka lang ba, ha?” Naibaba ko ang hawak na baso ng tubig para lang tapikin ang dibdib ko. “O-Oo, ayos lang… nagulat lang,” mahina kong sabi sabay iwas ng tingin. “Naku, uhaw na uhaw ka ba, Honey?” naiiling na sabi ni Lera pagkatapos ay ngumiti. “So, ayon nga at narinig kong may sumisigaw ng pangalan ni Manang Gina kaya nagising ako ng kaonti—” “Ah, diligan ko muna ang mga tanim sa harden. Mauna na ako sa inyo,” singit ko at tumalikod kaagad pero nabangga ako sa isang matigas na bagay. “Anong mayroon dito?” The hard thing I bumped into vibrated when that person asked. Doon ko n
I’M DOOMED.Hindi ko inisip na mangyayari ang bagay na ito dahil hindi naman ako kahit kailan na-attract sa iba. And I’m not used to how my body reacts to him. It feels so hot every time he is near me. Pakiramdam ko ay bibigay agad ako kapag inaya niya ako sa kama. Which I can’t let happen. I have a boyfriend. William is my long-time boyfriend for six years. I’m already twenty-five and just waiting to be freed from my family’s caged, then I will asked William to marry me. We will have a family, and children. Iyon ang plano ko simula pa lang noon. Iyon ang gusto kong mangyari, pero nagkandaloko-loko lahat ng gusto ko dahil lang ipinadala nila ako rito sa mansyon ni Remmington. “So? How was it? Is he hot?” tanong ni Rona. She’s on the phone, as I tried to hide myself inside the bathroom for privacy. “Stop it, Rona. I need your help. Please, gawan mo ng paraan para mapapayag sila. Kailangan kong makaalis dito, Rona. Mababaliw ako kapag ipinagpatuloy ko ito,” bulong ko sa kaniya habang
“WILLIAM!” masaya kong bati sa taong nasa kabilang linya. I swallowed the huge lump in my throat as I keep a smile in my face. Natatakot ako na kapag binura ko ang ngiti sa labi ko ay maramdaman ni William na walang totoo sa mga sasabihin ko ngayon. Ako na nga siguro ang pinakamasamang tao sa mundo para manggamit ng iba, pero si William lang ang kilala kong lalaki na kaya akong hilahin sa kinalulugmukan ko ngayon. Pipilitin ko ang sarili ko para tuluyang mawala sa isipan ko si Remmington. Kung saka-sakali mang nagtagumpay ako sa plano ko ngayon, at tuluyan na akong maging malaya sa kamay ng mga angkan ko ay magpapadala ako ng mensahe kay Remmington para humingi ng tawad sa lahat. Hihingi ako ng tawad sa biglaan kong pagkawala sa buhay niya at sa pagsisinungaling ko sa totoo kong katauhan, pero hindi na ako kailan man babalik pa sa piling niya. I know about the real him now, and yes, I am scared about his existence. But I know Remmington. Hindi niya ako sasaktan, kaya ay hindi ko ri
“VERENA? Ayos ka lang ba?” Nabalik ako sa huwisyo sa naging tanong ni Cove. Puno ng pag-aalala ang mukha nito habang nakatingin sa akin. Napalunok ako. Hindi ko masabi-sabi sa kanila ang totoo. Ayaw kong sabihin at baka masaktan ko si Remmington. I know Remmington is not a good man, but I have feelings for him. Hindi ko kayang makita na masaktan siya. “Cove, hindi ko na kayang gawin ang pinapagawa ninyo sa akin... nakokonsensya ako, Cove. Nakauwi na si William, baka kung anong isipin niya dahil sa trabaho kong ito,” panimula ko habang pilit na itinatago ang totoo kong nararamdaman. Ayaw kong malaman nila ang totoo. Ayaw kong mapansin nila na may mali sa akin, dahil kay Remmington. Kaya bago pa nila makita ang itinatago ko ay ilalayo ko na sila sa baul na iyon. “Sabi ko naman na hindi mo kailangang gawin ang trabahong iyon. Kakausapin ko sila Taite at Brooke. For sure they will understand. I’ll talk to your mother too. Kung magagalit si Tita ay handa akong saluin iyon--” Umiling ak
NAGISING ako sa tabi ni Remmington. Ang mga kamay niya ay nakapulupot sa bewang ko. Nasa loob kami ng kuwarto niya. After what happened in my room, he brought me to his. Lahat ng CCTV niya sa kuwarto ay naka-off dahil ipinagpatuloy naming dalawa ang nasimulan namin sa kuwarto niya. “I’m sorry, Remmington...” bulong ko. Hinaplos ko ang mukha ni Rem bago dahan-dahang inihiwalay ang kamay niya sa katawan ko. His grip tightened on me, but I did my best to escape from his grasp. Hindi ako nagsisi sa nangyari sa pagitan naming dalawa. I was happy that it happened, although the guilt was eating me for making Remmington my other man in the process of falling for him. Pero alam ko sa sarili ko na hindi ko puwedeng ituloy ang kung ano mang mayroon kami. Doing so will only hurt him. Pero gusto kong subukan... gusto kong gawin ang makakaya ko, at baka puwede pala. Habang nagbibihis ay nakuha ng atensyon ko ang cellphone ni Rem na nasa bedside table niya nang umilaw iyon. A message pop out. Mad
HONEY whimpered and moaned loudly when her first orgasm came. Her body was arched at that moment, until it dropped on her bed weakly. “Hindi pa ako tapos, Hon. Don’t sleep on me, okay?” bulong ko sa kaniyang tainga bago inalis ang daliri ko sa loob ng kaniyang pagkababae. Nanghihinang sinilip ako ni Honey nang bumaba ang katawan ko. Umawang ang kaniyang labi ng patakan ko ng halik ang kaniyang puson hanggang sa makarating ako sa gitna ng hita niya. “R-Rem...” she called, her eyes widening at the sudden realization of what I am planning to do. “Relax, Hon. Masarap ang gagawin ko. You’ll like it,” may ngiti sa labing sabi ko sa kaniya. “Hahalikan mo ko riyan? Diyan talaga, Rem?” namumula ang mukha niyang tanong, paos pa ang boses dahil sa kakaungol niya kanina. “I’ll make out with your pussy the way I make out with your mouth, Hon. It’ll be hot,” ngisi ko dahilan para mapalunok siya. “Just relax...” Onti-onti kong pinagapang ang kamay ko sa hita niya. Muling napakapit si Ho
“MAKE love to me... please claim me, Remmington...” bulong ni Honey sa labi ko at muling inangkin ang labi ko. I was too stunned, but the moment I realized what was going on -- I immediately held into her waist to stop her from kissing me. Nagsalubong ang kilay ni Honey sa ginawa ko. While I was looking at her, wide eyes because of her actions. “Y-You are drunk!” saway ko sa kaniya. Hindi naman ito ang kauna-unahan kong pakikipaghalikan. Hindi rin ito ang unang beses na may nag-aya sa aking makipagtalik habang lasing sila, pero hindi ko alam kung bakit pagdating kay Honey ay nagdadalawang-isip ako. Kung bakit iniisip ko muna ang kapakanan niya kaysa sa sarili ko. “Hindi ako lasing!” ganti niya sa akin. Ang iritasyon sa mga mata niya ay klarong-klaro dahil sa ginawa kong pagpigil sa ginawa niya ngayon-ngayon lang. “Lasing ka, Hon. You wouldn’t kiss me or asked me to make love with you if you weren’t drunk,” napailing-iling kong sabi sa kaniya. Alam kong nahalata niya ang pai
“DAHAN-DAHAN lang...” paalala ko kay Honey habang inaalalayan siya papasok sa kuwarto niya. Kumapit sa akin si Honey nang mahigpit dahilan para mapalunok ako. I can’t seem to focus properly, when she’s being clingy around me which doesn’t show when she’s sober. Kung hindi lang siya lasing ngayon ay baka hindi ko na napigilan ang sarili kong angkinin siya. Ang tanging nakakapagpatino lang ata sa sistema ko ngayon ay ang katotohanan na lasing si Honey, at kung sakali mang hawakan ko siya ng higit pa sa gusto ko ng walang permiso niya ay magiging isa ng kasalanan sa akin. Paniguradong hindi ko rin mapapatawad ang sarili ko kung gawin ko man iyon. Honey is the only person that can ruin my control over things, but she is also the only person who makes me wants to control myself more than anything. “Why don’t you take a bath first so you can sober up for a little? Ihahanda ko ang banyo para sa iyo,” suhestyon ko sa kaniya. Binitawan ko siya sa kama niya at agad siyang yumakap sa unan n
I ENTERED the mansion without a noise. Umangat ang tingin ko sa ikalawang palapag kung nasaan ang kuwarto ko, bago bumuntonghininga at dumiretso sa kung nasaan ang kusina. Tahimik ang buong paligid. Paniguradong nasa loob ng kuwarto niya si Honey. Or maybe she’s out with her boyfriend. There’s a possibility of that, and it makes me feel so wronged. Galit siya kanina, at ayaw niya ako sa tabi niya pero paniguradong ayos lang sa kaniya kung ang boyfriend niya ang kasama. I made a sudden halt when Honey’s sleeping image greeted me when I walk in to the kitchen. Napakurap-kurap ako, hindi alam kung aatras ba o magpapatuloy sa balak kong gawin. And it sucks, because I fucking feel glad seeing her sleeping in the kitchen’s table rather than being with her boyfriend right now. Bumaba ang tingin ko sa mga bote ng alak na nasa mesa. Naka-sampung bote na siya. “Anong nangyari para maglasing ka ng ganito, Hon?” bulong ko sa sarili at bago ko pa mapigilan ang katawan ko ay kusa nang naglakad
“WHAT happened?” my cousin, Harvien, asked the moment I flopped into his sofa like a melting ice cream under the heat of the sun.Umalis ako sa mansyon. Hindi ko alam, pero pakiramdam ko ay mas mabibigyan ko siya ng espasyo kapag umalis ako. Dahil kung mananatili lang ako roon ay paniguradong hindi ako makakapag-isip ng tama. I’ll invade her privacy, and she’ll have no choice but to let me in. Kaya umalis ako.Sa tingin pa lang na ibinigay sa akin ni Honey kanina ay alam kong wala na akong pag-asa na humakbang pa. I was hurt, alright. It stings. A lot. “Look at yourself in the mirror. You don’t look like a cold-blooded man right now, Rem. In fact ay mas mukha kang pulubi sa kalye. Alam mo iyon? Mga taong walang nag-aaruga sa kanila. Katulad noong kita mo sa amin noon dito sa Pilipinas. Plus the fact that you look so forlorn. Don’t tell me kinawawa ka na naman ng babaeng iyon--” Mabilis na natigil si Harvien sa pagsasalita ng lumingon ako sa kaniya para samaan siya ng tingin.The fact
HINILA ko si Cove papalayo sa lalaking kasama niya. Ni hindi man lang nagsalita ang lalaki sa ginawa ko. He does look and truly is unbothered! “Verena! Hi! Hindi kita nakita ng ilang araw. Kumusta ka? Kumakain ka ba nang maayos? Pumayat ka ata, ah?” Mabilis na kinalatis ni Cove ang katawan ko habang sunod-sunod ang tanong. “What was that? Who was that?” hindi makapaniwalang tanong ko sa pinsan na natigilan. “A-Ah...” Nag-iwas siya ng tingin sa akin. I scoffed. Nameywang ako sa harap niya.“You like him? You like that guy, Cove? Drop him. Don’t beg for men’s attention, Cove. Hindi natin gawain ang manglimos ng atensyon,” seryoso kong sabi sa kaniya pero mabilis siyang umiling sa akin. She laughed a bit. Doon ko napansin kung gaano siya kaputla. Kung gaano kapagod ang mga mata niya. Ganitong-ganito ang itsura niya kapag nakukulong siya sa loob ng storeroom noon. Hindi ko makalilimutan ang unang araw na nakita ko si Cove na putlang-putla habang sobrang payat dahil lang roon.“No... h