All Chapters of Heiress Bodyguard: Chapter 11 - Chapter 20

HINDI maipinta ang mukha ni Kana hanggang sa makabihis siya. Hindi raw siya nito type, pero pinatulan siya nito way back? Hindi maintindihan ni Kana ang sarili kung bakit naiinis siya. Pero dapat hindi na siya nagulat. Hindi nga rin nito gustong magkaanak sa kanya kaya ano pa ba ang ini-expect niya? Biglang ragasa na naman sa dibdib ni Kana nang maalala ang nakaraan. Nang mabangga siya ng sasakyan na pagmamay-ari nito, ikinamatay ng batang nasa sinapupunan niya. Nang araw na iyon, naipangako niya sa sariling maghihiganti sa taong gumawa no’n. At ngayon, nandito na nga sa harapan niya ang taong iyon pero parang siya ang napapaikot sa mga palad nito. Para bang mas may kapangyarihan ito sa ngayon, na kahit ang ama ay napapaikot nito. Kung alam lang ng ama ang ginawa nito sa kanya, mag-stay pa kaya ito sa buhay niya?Napatitig siya sa nakatalikod na si Serrano. Hindi talaga matatahimik ang puso niya kung hindi makapaghiganti. Ngayong nagpakita na ito sa kanya ulit, hindi ba magandang pag

“OH, KANA,” anas ni John sa tainga niya. “Hindi ko akalaing mayayakap kita ulit nang ganito. Pakiramdam ko, para akong sinisilaban ngayon dahil sa pagdikit ng mga balat natin.” Kasunod niyon ang masuyong paghalik ni John sa sulok ng labi ni Kana. Bumaba pa iyon hanggang sa mahuli nito ang labi niya. Sabay pa silang napasinghap sa loob nang salubungin iyon ng dalaga.Kahit si Kana, hindi rin niya akalaing mararamdaman ulit ang ganitong pakiramdam. Yakap at mga halik ni John ang isa sa hinahanap niya after nilang maghiwalay ng gabing iyon. Kung nagising lang siyang nasa tabi pa niya si John, baka hindi na niya pinakawalan noon ang binata.Naiyakap ni Kana ang hita sa bewang ni John nang pangkuin siya nito. Hindi man lang bumibitaw ang labi nila habang naglalakad si John. Namnam niya ang masarap at maiiniy nitong halik. Dagdag pa ang posisyon niya rito.Imbes na sa silid niya, sa isang aesthetic na drawer sa sulok ng sala niya siya dinala ni John. Saglit itong bumitaw at inipon nito ang

“WALA po, Chief,” sagot ni John nang tanungin siya ng chief of staff kung may ibang lalaking kinakausap ang anak nito. Tinitigan siya ng ama ni Kana bago nagsalita. “Sure?” “Yes, Chief.” Nang maalala si Grant ay sinalubong niya ang kakaibang tingin ng ama ng dalaga sa kanya. “S-si Grant po pala, Sir.” Napaangat ng kilay si Atlas sa narinig kay John. “Si Grant. Yeah, right. Si Grant nga pala. Other than him?” Umiling si John. Pero deep inside, kinakabahan siya dahil siya ang kasama recently ni Kana. At hindi lang basta kasama, kinakasama! Napahilot si Atlas ng noo pagkuwa’y bumuntonghininga. Bahagyang napasuntok pa ito sa bubong ng sasakyan nito na ikinalabas ng driver nito Nilingon siya mayamaya nito na frustrated ang mukha. “Alam mo bang dalawang taon nang wala sa amin ang anak namin? I mean, ang dating Kana. ‘Yong lively. Funny. ‘Yong anak kong walang iniisip kung hindi ang magsaya o ‘di kaya gumala. Ngayon, everytime na nakikita ko siya, napapaisip ako. Parang hindi siya an

SUNOD-SUNOD ang buga ni Kana sa usok nang tumabi sa kanya si John. Hindi niya ito binalingan pero alam niyang nakatingin ito sa kanya. Dinig pa niya ang pagpakawala nito nang buntonghininga.“N-ngayon ko lang nakilala ang pinsan mo, hon. S-saka si Dariel ang m-may pakana no’n. ‘Di ko na siya napigil dahil biglang tawag niya kay Simone. Promise, nagsasabi ako ng totoo!” Sabay angat pa nito ng kanang kamay.Bumaling si Kana kay John pagkuwa’y ngumiti. Pero ang ngiting iyon ay hindi umabot ng mata niya kaya biglang nabalisa si John. Akmang hahawakan nito ang braso ni Kana nang ilayo nito ang sarili sa binata.“You don’t have to explain yourself, John. Nagbibiro lang ako nang sabihin ko iyon. Saka mabait si Simone, magugustuhan mo rin siya.” Humithit pa siya nang sunod-sunod at muling tumingin kay John.Sooner or later, malalaman naman ni John ang totoong pakay niya rito. Kaya dapat simulan na nitong makipagkilala o makipagmabutihan kay Simone. Binabalaan na niya ito ngayon. Kung papatula

WALA na sa harapan ni Kana si John pero ang puso niya parang sasabog. Hindi niya maintindihan kung sa kilig ba o may ibang sakit naman siya, tapos sa puso na naman. Wala siyang sakit. Wala! My God! Napabaling tuloy siya sa kabilang side dahil sa mga isiping iyon. Pero mukhang mali siya nang ginawa dahil umikot bigla ang paningin niya. Dahil ito sa wine na nainom niya. Naubos niya ang apat! Bumalik pa siya kanina dahil parang walang epekto sa kanya ang wine. Sabi niya nga, sana whiskey na lang ang ininom niya dahil walang epekto sa kanya. Pero ‘yon ang akala niya. Ngayon, sumisipa na sa kanya! “Sh*T!” Sinapo pa niya ang ulo at pumikit na lang. Pero biglang tumunog ang telepono niya kaya kinuha niya pa iyon— lalo tuloy na umikot ang paningin niya. Natigilan si Kana nang makita ang caller ID— si Simone. Bakit ito tumtawag sa kanya ngayon? Pabagsak na naupo siya sa kama, pagkuwa’y nahiga na lang. Hinayaan na lang niyang tumunog iyon hanggang sa sumuko si Simone. Pero mukhang walang b