บททั้งหมดของ แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: บทที่ 421 - บทที่ 430

"โอเค ฉันจะรอคุณอยู่ที่บ้าน สัญญาว่าจะทำให้คุณประหลาดใจ แต่ทว่าคุณไปคนเดียวมันจะอันตรายไหม? หรือไม่อย่างนั้นก็ลองหาวิธีอื่นดูดีหรือเปล่า?"จางซินเยว่ขมวดคิ้วที่น่ารักและมองไปที่หลินเฟยด้วยความเป็นห่วงมือใหญ่ของหลินเฟยไต่ขึ้นไปบนยอดเขาของจางซินเยว่ ด้วยคำพูดปลอบโยนที่ไม่ปกติมากนัก"ด้วยทักษะของผม ไอ้สวะพวกนั้นไม่สามารถทำร้ายผมได้หรอกนะ ขอแค่คุณเตรียมเซอร์ไพรส์ให้ผม มันจะไม่ทำให้คุณรอนานเกินไป"จางซินเยว่พยักหน้าอย่างเขินอาย"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"หลินเฟยปลอบโยนจางซินเยว่ แล้วมุ่งหน้าไปที่ที่พวกอันธพาลได้ให้ที่อยู่ไว้โดยตามลำพังตามที่อยู่แล้ว หลินเฟยพบกับพื้นที่ร้างและซากตึกปรักหักพังสิ่งนี้ทำให้หลินเฟยสับสนเล็กน้อย"ไม่ใช่ ที่นี่คนสามารถอาศัยได้เหรอ? ไม่ว่าจะซ่อนตัวแค่ไหนเกาโหย่วฉายก็ไม่น่าอาศัยอยู่ในสถานที่แบบนี้ล่ะมั้ง"ในขณะนี้มีรถหรูคันหนึ่งจอดอยู่ทางเข้าห้องใต้ดินที่ไม่ไกลนักชายสองสามคนในชุดสูทและรองเท้าหนังลงจากรถ เมื่อเห็นท่าทางพวกเขาที่สนิทสนมและร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ พวกเขาน่าจะดื่มกันมาไม่น้อย"ฉันคิดว่าการเดิมพันคราวนี้ฉันจะเป็นผู้ชนะ""ล้อเล่นรึเปล่

หลินเฟยมองไปที่นายน้อย แล้วเดินเข้าไปในสนามมวยใต้ดินสนามมวยใต้ดินมีขนาดใหญ่มากตรงกลางสถานที่ขนาดใหญ่มีกรงแปดเหลี่ยมที่ทำจากเหล็กกล้าไร้สนิมเมื่อเข้าไปในกรงแปดเหลี่ยม มีเพียงหนึ่งคนเท่านั้นที่สามารถออกมาได้โดยไม่มีข้อจำกัดหรือกฎใด ๆ ในสถานที่เเห่งนี้ตราบใดที่มันเป็นเพื่อความอยู่รอด กระบวนท่าต่อสู้เพื่อการทำลายล้างใดๆ ก็สามารถใช้ได้ จุดประสงค์เดียวคือฆ่าฝ่ายตรงข้ามหากไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้จริงๆ และเลือกที่จะยอมจำนน ต้องให้เจ้านายที่อยู่เบื้องหลังนักมวยใต้ดินสูญจ่ายเงินทดเเทน ลงมาพวกเขาก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน สรุปแล้วก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกันอยู่ดีและในแต่ละครั้งนักมวยใต้ดินที่ชนะ ไม่เพียงแต่สามารถเพลิดเพลินกับทุกสิ่งที่พวกเขาต้องการ แต่ค่าตัวยังเพิ่มมูลค่าเป็นสองเท่าแต่ทว่าการต่อสู้แบบนี้เป็นการใช้ชีวิตที่อยู่บนความเสี่ยง และการตายในกรงแปดเหลี่ยมก็เป็นเพียงเรื่องราวหนึ่งในไม่ช้าบนพื้นในกรงแปดเหลี่ยมมีร่องรอยจำนวนมาก ทั้งเลือดสดและเลือดแดงเข้มที่แห้งมานานแล้วด้วยอากาศที่อบอ้าว มันจึงมีกลิ่นเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วกระตุ้นให้หัวใจคนดุร้ายและก้าวร้าวนับครั้งไม่ถ้วน และทำให้

และผู้ชมบางคนที่เสียเงิน พวกเขาฉีกใบเสร็จรับเงินเล็กๆ ในมือด้วยความโกรธ ไม่รู้ว่าพวกเขาแพ้กันเท่าไหร่ เมื่อพิจารณาจากการแสดงของพวกเขา อย่างน้อยก็น่าจะเป็นประเภทที่ล้มละลายหลินเฟยยืนอยู่ที่เดิม กอดอกมองไปรอบๆในเวลานี้นายน้อยเดินไปที่หลินเฟยหลินเฟยมองฝ่ายตรงข้ามด้วยสีหน้างุนงง"อะไร? ผ่านไปเพียงสิบกว่านาทีก็ต้องเพิ่มตั๋วอีกเหรอ？"นายน้อยยิ้มเล็กน้อย"นั่นไม่ใช่ ฉันรู้ว่านายกำลังหาใครสักคน ฉันจะให้โอกาสนายแล้วกัน""ถ้านายสามารถขึ้นเวทีเพื่อต่อยและเอาชนะหมียักษ์ได้ แล้วฉันจะบอกว่าคนที่นายกำลังมองหาอยู่ที่ไหน"หลินเฟยตกตะลึงชั่วขณะไม่แปลกใจที่หาเกาโหย่วฉายไม่พบ ที่เเท้ก็ลี้ภัยมาเป็นเจ้าสัวอยู่เบื้องหลังสนามมวยใต้ดินแห่งนี้นี่เองอีกฝ่ายหนึ่งเข้าใจโดยปริยายว่าต้องจัดการกับเขา จึงไม่ต้องการให้เขาหาเกาโหย่วฉายเจอ และจะแก้แค้นให้กับตัวเองเพื่อสร้างชื่อเสียงเเละเกียรติยศเหล่านี้ถ้าไม่ใช่นักมวยมืออาชีพ แล้วใครกันล่ะที่จะสามารถให้เขาที่ไม่ใช่นักมวยใต้ดินมืออาชีพขึ้นมาประลองได้หลินเฟยหัวเราะเยาะเย้ย"เล่นโหดเกินไปรึเปล่า โอเค ในเมื่อพวกคุณอยากเล่น ฉันก็จะเล่นเป็นเพื่อน แต่ฉันขอ

อัตราต่อรองระหว่างทั้งสองเป็นระดับราวฟ้ากับเหวที่น่ากลัวอย่างยิ่งหลินเฟยกล่าวว่า "ฉันเดิมพันสองล้านห้าก็พอ ถ้าลงเยอะกว่านี้ ฉันเกรงว่าจะไม่มีคนสามารถจ่ายได้"พนักงานไม่ได้ปฏิเสธคำขอของหลินเฟย"โอเค หลินเฟย สองล้านห้า"เดิมพันเพิ่มเติม ฝั่งหลินเฟยเพิ่มอีกสองล้านห้าผู้ชมทุกคนต่างหัวเราะขึ้นมา"คนปกติที่ไหนเดิมพันชื่อตัวเอง？""คนคนนี้รูปร่างหน้าตาดีใช้ได้ แต่สมองไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ แม้ว่าจะมาเพื่อหาเงิน ก็ควรพนันชื่อหมียักษ์ไม่ใช่เหรอ? ถึงแม้ว่าเขาจะตายอย่างน้อยครอบครัวก็ยังสามารถได้รับอะไรบ้าง เขาพนันชื่อตัวเองแบบนี้ ถ้าแพ้แล้ว ไม่เพียงแต่สูญเสียชีวิต แม้กระทั่งเงินก็หายไปด้วย""ใครบอกว่าไม่ใช่ล่ะ รอดูไอ้โง่นี่ว่าจะตายแบบไหนเถอะ"หมียักษ์บนเวทีหัวเราะ "สมองนายน่าจะมีปัญหาจริงๆ นายคงไม่คิดว่านายจะชนะได้จริงๆ ใช่ไหม""เฮ้ ฉันเดิมพันตัวเองห้าล้าน ธุรกิจที่ทํากําไรได้อย่างมั่นคงแบบนี้ ใครจะพลาดได้ล่ะ"หมียักษ์และหลินเฟยขึ้นเวทีพร้อมกันติง……พร้อมกับเสียงกริ่งของการเเข่งขันที่ดังขึ้นการแข่งขันเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการหมียักษ์พูดว่า "ไอ้ถั่วงอก ฉันจะให้โอกาสนายชกหมัดสิบคร

"กำลังแค่นี้ของนาย เกือบจะเหมือนกับอาการคันยุบยิบแล้ว พยายามนิดหนึ่ง"หลินเฟยมองไปที่หมียักษ์ซึ่งกำลังโจมตีตัวเองอย่างบ้าคลั่งด้วยใบหน้าที่สบาย ๆไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะโจมตีหลินเฟย จากมุมใด หลินเฟยก็สามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้สามารถเอาชนะการโจมตีของหมียักษ์ได้อย่างไร้ที่ติหลังจากที่พลังของหมียักษ์เพิ่มขึ้น ความแข็งแกร่งทางกายภาพก็ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นตามด้วยเช่นกันหลังจากโจมตีไม่กี่สิบหมัด หมียักษ์ก็หายใจหอบเหมือนวัวหายใจแฮกๆหมียักษ์หยุดการโจมตีชั่วคราว แขนของเขาสั่นไปทั่วเมื่อเห็นว่ากำปั้นของเขามีสีแดงและบวมมานานแล้ว กระดูกในกำปั้นของเขาอาจแตกหักและร้าวหมียักษ์พูดด้วยความโกรธ "ไอ้แมลงเน่าอย่างแก ไม่กล้าสวนหมัดกลับใช่ไหม? ไอ้ขี้ขลาด กล้าดีมาต่อสู้กับฉัน！"รอยยิ้มหลินเฟยปรากฏขึ้นในคิ้ว "โอ้ คุณแน่ใจเหรอ？""โอเค งั้นฉันจะใช้กำลัง 50% ของฉันเพื่อสานความต้องการแก！"หลินเฟยพุ่งหมัดมาที่หน้าหมียักษ์ด้วยเวลาอันสั้น"ฉิบหาย ไอ้เด็กนี่มันเร็วมาก！"หมียักษ์ตกใจและยกแขนขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันการโจมตีของหลินเฟย"มีประโยชน์เหรอ?"กำปั้นของหลินเฟยเปรียบเสมือนกระสุนปืนใหญ่ที่ออกม