All Chapters of แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา: Chapter 1011 - Chapter 1020

แน่นอนว่าคำพูดของเธอเหล่านี้ มันมีความหมายชัดเจนที่สุดอยู่แล้วโดยเธอต้องการที่จะบอกเจียงเจี้ยนเย่ว่า อย่าพยายามใช้ความจริงที่ว่าเธอเป็นแฟนของเซียวจ้านขวางเพื่อมายุติเรื่องนี้ลงไปได้!ไม่มีทาง!"ฉีฉงเหยา เธอนี่มันนังงูเห่าชัดๆ!"เจียงเฉินหยู่ที่สามารถอ่านความคิดของฉีฉงเหยาได้ กำลังกำหมัดเอาไว้แน่น พร้อมความโกรธในใจที่มากขึ้นเรื่อยๆ!"คุณเจียงครับ ความจริงแล้วผมสามารถหาคนมาจัดการเรื่องนี้ได้ ถ้าอย่างนั้นให้คุณลุงเจียงกลับมาเถอะนะ"เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว หลินเฟยก็ลังเลอยู่สักพัก จากนั้นก็เดินเข้ามาพูดและคนที่เขาต้องการตามหาก็คือคุณท่านหวางเป็นธรรมดาแต่อย่างไรก็ตาม การที่ต้องพึ่งพาคนอื่นมาจัดการเรื่องราวแบบนี้อยู่บ่อยๆ หลินเฟยก็รู้สึกลำบากใจและหมดหวังเป็นอย่างมากดังนั้นหลินเฟยจึงไม่ได้คิดที่จะติดต่อคุณท่านหวางไปในตอนแรก"ไม่จำเป็นหรอกหลินเฟย คุณพ่อน่าจะสามารถหยุดเรื่องราวเหล่านี้ที่เกิดขึ้นมาได้ พวกเรารอดูอย่างเงียบๆ เถอะนะ"เจียงเฉินหยู่พยายามฝืนยิ้มและพูดออกมาคำพูดบางคำก็ไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้จริงๆหากเจียงเจี้ยนเย่ยกสถานะของคนคนนั้นออกมาแล้ว แต่ยังไม่สามารถแก้

เจียงเฉินหยู่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อนึกถึงช่วงเวลาต่างๆ ที่ได้อยู่กับหลินเฟย ในที่สุดเธอก็มองไปที่เจียงเจี้ยนเย่อย่างแน่วแน่ พร้อมตอบกลับมา"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเราก็ควรจะเชื่อสหายหลินนะ""จริงๆ แล้ว พ่อก็เชื่อว่าสหายหลินมีความสามารถแบบนี้อยู่เหมือนกัน เพราะไม่อย่างนั้นแล้วรัฐมนตรีอู๋และหัวหน้าตระกูลฉิน พร้อมกับประธานมู่และคนอื่นๆ ทั้งๆ ที่รู้สถานะของเซียวจ้านขวางอยู่เต็มอก แต่พวกเขาก็ยังคงยืนกรานที่จะอยู่เคียงข้างสหายหลินโดยไม่ฟังคำทักท้วงของทุกคนอย่างนี้หรอกนะ"เจียงเจี้ยนเย่พูดขึ้นมาอย่างครุ่นคิด"พ่อคะ หนูเข้าใจแล้วค่ะ" ความอึดอัดใจของเจียงเฉินหยู่สลายหายไปอย่างปลิดทิ้งจากนั้นเธอก็หันไปเผชิญหน้าของทายาทสายตรงรุ่นลูกหลานของตระกูลเจียงเหล่านั้น และพูดอย่างเด็ดขาดขึ้นมาว่า"ฉันสามารถเดิมพันกับพวกคุณได้เลยว่า ถ้าหลินเฟยไม่สามารถที่จะกำราบเซียวจ้านขวางได้ งั้นฉันก็จะสละตระกูลเจียงและออกไปอยู่กับหลินเฟยข้างนอก""นับจากนี้ไปไม่ว่าฉันและหลินเฟยจะทำอะไร มันก็จะไม่กระทบกับอนาคตของตระกูลเจียงเลยแม้แต่น้อย""แต่ถ้าหลินเฟยสามารถกำราบเซียวจ้านขวางได้จริงๆ แล้วละก็""งั้นพวกคุณทุก

"ฮ่าฮ่าฮ่า ความคิดของคุณ ฉันเดาได้ตั้งนานแล้วล่ะ""ขอแค่ฉันพูดเรื่องราวพวกนี้ออกมา คุณจะต้องอยากพบสหายหลินอย่างแน่นอน!""เรื่องนี้น่ะ มันก็ใช่ว่าจะยากลำบากอะไร เพียงแต่ว่า..."เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆ สีหน้าของคุณท่านหวางก็ดูลำบากใจขึ้นมาทันที"สหายเทียนผิง เพียงแต่ว่าอะไร? หรือว่าสหายหลินที่คุณพูดถึงต้องการเงินสำหรับการต่ออายุ?""ไม่มีปัญหา เท่าไหร่ฉันก็ยอมจ่ายทั้งนั้น!"เมื่อเห็นว่าจู่ๆ คุณท่านหวางก็หยุดพูดกลางคันแบบนี้เซียวอวิ๋นอิงก็ดูจะร้อนอกร้อนใจ กระทืบเท้าและพูดออกมา!"ไม่ใช่หรอก ในสายตาของสหายหลินเงินก็เหมือนกับสิ่งสกปรก เขาไม่สนใจเงินทองเสียด้วยซ้ำ""เพียงแต่ว่า ช่วงนี้เขากำลังปลูกผักทำสวนผลไม้อยู่ในหมู่บ้านชนบท ฉันเลยไม่กล้ารับประกันว่าสหายหลินจะมีเวลามาที่เมืองตี้ตูได้น่ะสิ""ถ้าอย่างนั้น คุณรอให้สหายหลินว่างจากงานเสียก่อน แล้วฉันค่อยให้สหายหลินมาที่เมืองตี้ตูจะดีกว่าไหม?"คุณท่านหวางครุ่นคิด พร้อมกับพูดออกมา"อะไรนะ? ปลูกสวนผลไม้? นี่มัน…""สหายเทียนผิง คุณคงไม่ได้พูดล้อเล่นกับฉันหรอกใช่ไหม?""คนอย่างหยวนเหล่าวีรบุรุษที่สร้างประเทศ ขุนนางของบ้านเมือง ยังต้องม

จู่ๆ โทรศัพท์มือถือของคุณท่านหวางก็ได้ดังขึ้น"สหายอวิ๋นอิง คุณรอเดี๋ยว!""สหายหลินโทรมาน่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยถามให้ว่า สหายหลินจะมีเวลาว่างมาที่ตี้ตูเมื่อไหร่ เดี๋ยวคุณค่อยไปก็ยังไม่สายนะ"เมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นหลินเฟยดวงตาของคุณท่านหวางก็เปล่งประกาย และรีบตะโกนเรียกเซียวอวิ๋นอิงให้หยุดทันที "อ้อ... อะไรจะบังเอิญขนาดนี้? สหายเทียนผิง คุณรีบช่วยฉันถามหน่อยว่าสหายหลินจะมีเวลาว่างเมื่อไหร่!""ส่วนเรื่องนั้นฉันไม่รีบ!"แน่นอนว่าเซียวอวิ๋นอิงคิดว่าการยืดอายุนั้นสำคัญกว่าอยู่แล้วเมื่อได้ยินคุณท่านหวางบอกว่าสายที่โทรมาเป็นหลินเฟยเขาก็หยุดฝีเท้าลงในทันทีจากนั้นก็กลับมาอยู่ข้างๆ คุณท่านหวาง เพื่อตั้งใจฟังเนื้อหาของบทสนทนา"สหายหลิน ทำไมจู่ๆ ถึงได้มีเวลาโทรหาพี่ใหญ่แบบนี้ได้?""พี่ใหญ่มีเรื่องอยากจะรบกวนนายอยู่พอดี""ไม่รู้ว่าสหายหลินจะยอมตอบรับหรือเปล่า"เมื่อเห็นแววตาที่กระตือรือร้นของเซียวอวิ๋นอิงที่อยู่ข้างๆคุณท่านหวางก็ไม่ได้อ้อมค้อมแต่อย่างใด และก่อนที่หลินเฟยจะได้พูดอะไรออกมา เขาก็จู่โจมคำถามด้วยเสียงหัวเราะเหอะๆ ขึ้นมาทันที"พี่หวางครับ ให้ผมช่วยเหลืออะไรงั้นเหรอ?"

อู๋เจิ้นกั๋วและพรรคพวกเพิ่งได้ยินหลินเฟยคุยสายกับคุณท่านหวางเมื่อครู่ที่ผ่านมาแม้พวกเขาจะพูดว่าไม่ใส่ใจแต่ความจริงแล้ว ในใจกลับแอบเหงื่อตกเลยทีเดียว!"ไม่ ไม่ ไม่ มิตรภาพก็คือมิตรภาพ บุญคุณก็คือบุญคุณ""คนอย่างหลินเฟยแยกแยะได้ชัดเจน""ชดใช้ก็ต้องชดใช้ ไม่อย่างนั้น ต่อไปผมจะมีหน้าไปพบพวกคุณได้อย่างไร"หลินเฟยพูดอย่างเด็ดขาดก่อนที่อู๋เจิ้นกั๋วและคนอื่นๆ จะได้เอ่ยอะไรออกมาอีกครั้งในเวลานี้ เจียงเจี้ยนเย่ก็เดินเข้ามา และพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า"รัฐมนตรีอู๋ หัวหน้าฉิน หัวหน้าติง หัวหน้าเฉิน ผู้จัดการมู่""เชิญมานั่งเร็วเข้า พวกคุณได้นำของขวัญชิ้นใหญ่มาให้ลูกสาวของผมและสหายหลินแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นแขกผู้มีเกียรติของตระกูลเจียงแล้วนะ!""หากผมดูแลไม่ทั่วถึง ต้องขออภัยกับทุกท่านด้วยนะครับ!""นับจากนี้ต่อไป รัฐมนตรีอู๋ หัวหน้าฉิน หัวหน้าติง หัวหน้าเฉิน ผู้จัดการมู่ พวกคุณคือคู่หูทางธุรกิจที่ดีที่สุดของผม!""ไม่ว่าจะมีโครงการอะไร หากสามารถร่วมมือกับตระกูลเจียงได้ พวกเราก็จะพัฒนาไปด้วยกัน!"ความหมายของเจียงเจี้ยนเย่ที่พูดแบบนี้ขึ้นมาก็คือเขาต้องการจะตอบแทนบุญคุณของคนเหล่านี้แทนหลิ