Lahat ng Kabanata ng Back into His Arms: Kabanata 1 - Kabanata 10

[Yang, you already have your ticket for tonight's concert, do you?]From giving an outlook to my cafe's menu list, I shifted my gaze at my phone at the side of the menu. It was Rachel, one of my bestfriend, who called a minute ago.I pick up the phone and set it near my ear. "Wala," simpleng sagot ko.[What?!]Bahagya akong napapikit sa biglaang pagsigaw niya.[Bakit wala?]Ngumisi ako. "Kasi wala," pambabara ko.[Yang...] She sounded like she's threatening me for being sarcastic.Mukhang galit na yata ang bestfriend ko.I took out a soft chuckle. "Just kidding. Para kang tanga riyan. Naninigaw ka para lang sa ticket ng concert?"I can see her rolling her eyes off me. [Bakit nga wala?]It's my turn to roll my eyes, kahit hindi niya naman nakikita 'yon. "Kasi hindi ako bumili."[What?!]Nagsalubong ang kilay ko. "Rachel, don't shout over phone!" panininghal ko sa kaibigan.[Bakit hindi ka bumili?] pambabaliwala niya sa sigaw ko.Napairap ako. "I already told you, wala akong panahon sa

FlashbackRachel's debut is coming so soon. And I was invited, of course, I am one of her bestfriends. I was invited not just as a normal guest, but as one of her 18 candles.For a low class person like me, I was excited to attend an important, grand event like this. I have never imagined to be part of a grand event, all thanks to Rachel, she made my dream come true.Present at active ako sa lahat nang practice para sa cotillion. Gustong-gusto ko ang pakiramdam na isinasayaw ng labing-walong lalaki. Pakiramdam ko, isa narin ako sa nagbirthday.And today, the big day for all of us, especially to Rachel, I was crying like a fool. Hindi ako ang nagbirthday pero ako ang umiyak nang umiyak."Gaga!" Rachel jokingly hit me. She was all teary-eyed. "Kung makaiyak ka riyan, parang ikaw ang nagbirthday, ha?"Napanguso ako sa sinabi niya. "Bruha ka, kaya umiiyak ako ngayon kasi hindi ako makapaniwala na matanda ka na," pagbibiro ko sa kanya.Kaagad niya akong hinampas dahilan para magtawanan kam

Note:This is the chapter 4. Nagkamali ako sa pagpindot kahapon kaya yung chapter 4 sana ay na-upload ko sa chapter 3.PS: The content of chapter 3 is still on review.________Did I already told all of you that after Taylor left me, hindi ko na ginamit ang kuwartong 'to? It suffocates me, and I always remember him in every corner of my room. Everytime I tried to sleep on my bed here in my room, I always ended up crying. Hanggang sa umulit nang umulit. Naaawa na nga sila mama sa 'kin, e. That's why I decided to leave and buy a condo unit for myself. Nakatulong naman dahil medyo nakakalimutan ko siya.Pumikit ako nang maalala na naman ang nakaraan. Huminga ako nang malalim. Rhea, kaya mo 'to.Dahan-dahan kong binuksan ang pinto nang kuwarto ko. Inilibot ko ang paningin ko. A single tear has tried to wet up my eyes again. How I missed my room. Ganoon parin ang kuwarto ko. Kung paano ito nakaayos noong umalis ako, ganoon parin ito ngayon. Kahit wala nang gumagamit nito, malinis parin. Mu

Kasalukuyan akong nakaharap sa isang customer nang marinig kong tumunog ang chain, nagpapahiwatig na may bagong dumating na customer.Biglaan akong napatingin doon at halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang makita kung sino iyon. It was Taylor.What is he doing here?Tulad ko ay gulat din siyang nakatingin sa akin. What a small world."Taylor, ano, tutunganga ka nalang diyan?" komento ng isa niyang kasamahan. They were consists of five. I wonder who are they in his life. Friends? Workmates?Like you care, Rhea Kirstie, huh?"One cappuccino and a slice of walnut cake, please."Napatingin ako sa taong nagsalita. Shoot! May customer pa pala akong inasikaso. Taylor, you're such a distraction!Habang hinahanda ang order ng lalaki, nakasunod ang paningin ko sa mga ginagawa ni Taylor. Hindi ko alam kung dahil ba sa inis na nandito siya o ano kaya tinitingnan ko ang mga ginagawa niya. Ah, ewan!Kaagad kong ibinigay ang order ng lalaki. Matapos n'yon ay nakita ko kaagad na nagtaas ng kamay s

Natahimik kami ng ilang minuto. Tumingon ako sa kanila at nakitang nakatingin lang rin sila sa akin. Bahagya akong nailang sa tinginan nila."What?" untag ko. Umiwas ako nang makitang mas naging seryoso ang mukha ni Rachel."Do you love him?"Biglaang tanong ni Rachel sa akin dahilan para manigas ako sa kinauupuan ko.Do I love him?I groaned.Oh, I don't!"I don't," simpleng sagot ko."Do you still love him?"I throw some death glares to Rachel when she asked more. What the hell's going on with her? What is she up to?"I already said I don't love him," naiinis kong sagot.Umiling-iling siya sa sagot ko. "Wrong answer," aniya na siyang ikinasalubong ng kilay ko."What?"Allyson laughs. "What the hell's with you, Rachel?"Napangisi ako. "Ano pa ba dapat ang isasagot ko?" pambabara ko sa kanya.Napairap si Rachel sa sinabi ko. "Kahit ilang beses mo pang i-deny sa 'kin na hindi mo na siya mahal, I won't believe you, Kirstie. I know how to read you." Napailing-iling siya. "Masama 'yan. Yo