Chapter 6

Kasalukuyan akong nakaharap sa isang customer nang marinig kong tumunog ang chain, nagpapahiwatig na may bagong dumating na customer.

Biglaan akong napatingin doon at halos manigas ako sa kinatatayuan ko nang makita kung sino iyon. It was Taylor.

What is he doing here?

Tulad ko ay gulat din siyang nakatingin sa akin. What a small world.

"Taylor, ano, tutunganga ka nalang diyan?" komento ng isa niyang kasamahan. They were consists of five. I wonder who are they in his life. Friends? Workmates?

Like you care, Rhea Kirstie, huh?

"One cappuccino and a slice of walnut cake, please."

Napatingin ako sa taong nagsalita. Shoot! May customer pa pala akong inasikaso. Taylor, you're such a distraction!

Habang hinahanda ang order ng lalaki, nakasunod ang paningin ko sa mga ginagawa ni Taylor. Hindi ko alam kung dahil ba sa inis na nandito siya o ano kaya tinitingnan ko ang mga ginagawa niya. Ah, ewan!

Kaagad kong ibinigay ang order ng lalaki. Matapos n'yon ay nakita ko kaagad na nagtaas ng kamay si Taylor.

Ang kingina. Ayokong ako mismo ang kumuha ng order nila, baka palayasin ko lang sila dahil sa gagong lalaking 'yan. Taranta akong tumingin sa mga staff ko at ganoon nalang ang pagkataranta ko nang makitang busy silang lahat.

Kaagad akong lumabas ng counter at nilapitan si Jessa. "Jes, ako na muna riyan. Ikaw na ang mag-asikaso sa mga bagong customers."

Tumingin siya sa kinaroroonan nina Taylor. Nanliit ang mata ko nang makitang napanganga siya habang nakatingin doon. Bahagya niya pang inayos ang buhok niya.

Napapikit ako. Gusto kong bawiin ang sinabi ko at ako nalang ang kukuha ng order nila pero pinipigilan ko ang sarili ko.

Bakit kasi dito pa sila sa cafe ko napadpad? Kapag minamalas ka nga naman, oh!

Habang isini-serve ko ang order ng customer na inaasikaso kanina ni Jes, nakatingin ako sa table nila Taylor.

Kaagad akong napayuko at ipinagpatuloy ang pagserve nang makitang lumingon silang lahat sa gawi ko. Tangina, anong meron at tumingin silang lahat sa akin? Nakangisi pa ang mga gagong kasama ng putanginang lalaking 'yon. Sana hindi nila nakitang nakatingin ako sa kanila kanina. Rhea naman kasi, tingin ng tingin!

Bumalik na ako sa counter matapos kong mai-serve ang order. Nagtaka ako nang pagkaupo ko, nakasimangot na mukha ni Jes ang sumalubong sa akin.

"B-Bakit?" Kita sa peripheral vision ko na nakatingin sa akin ang mga lalaki.

"Ikaw raw ang gusto nilang kumuha ng order nila ma'am."

Kaagad na nagsalubong ang kilay ko. Anong pakulo 'to?

"Bakit ako kung pwede namang sabihin nila sa 'yo ang order nila?" Halos tumaas na ang boses ko sa mga pinanggagawa nila.

Mas lalo siyang sumimangot sa akin. "May itatanong din daw sila," nakangusong aniya, naroon ang lungkot sa mukha.

Bahagya akong napairap. Kaartehan nila.

Napilitan akong lumapit sa kanila. After all, they are my customers. Pinilit kong umaktong normal, baka masira ang reputasyon ng cafe ko.

"Orders, please," agarang sambit ko nang makarating sa harapan nila.

Bahagyang umikot ang mata ko nang biglaang ngumisi ang mga lalaking kasama niya.

"What's your best coffee here?"

Halos panlisikan ko ng mata ang putanginang ex ko nang siya ang magsalita. Hindi siya ang tinatanong ko! Ang kapal-kapal ng mukha!

Ngumiti ako ng peke. "I'm still searching for a coffee that'll suit for all of my beloved customers, sir. As of now, Cappuccino and coffee latte's our best serving here," pekeng sambit ko sa kanila, naroon ang hinahon sa boses pero ang totoo ay gusto ko nang balibagin ang mesa nila at ihampas iyon sa mga pagmumukha nila.

Tumaas ang sulok ng labi niya. "The usual, please."

Kaagad na nagsalubong ang kilay ko. "Excuse me?" Medyo tumaas ang boses ko.

Nakangisi namang tinapik ng isang kasamahan niya ang balikat ng putanginang ex ko. "Pinapangalandakan mo talaga, eh, no?"

Mas lalong nagsalubong ang kilay ko. Pinapangalandakan na ano? Na kilala ko siya? Na ex niya ako? Putangina! Baka gusto niyang buhusan ko siya ng mainit na kape sa mukha niya!

"Putangina," mahinang mura ko habang nanggigigil na nakatingin kay Taylor.

Natigil naman sila sa panunukso kay Taylor at napatingin sa akin. Kaagad silang napanganga.

Huminga ako nang malalim. "Orders," nagpipigil na sambit ko at alam kong napapansin nila iyon. Wala na akong pakialam kung ano na ang naging boses ko basta gusto ko nalang makuha ko ang order nila at nang makaalis na ako sa harapan nila. Masyado silang masakit sa mata ko.

"One cappuccino, two coffee latte and two espresso, and also, five sandwiches and two bagel," pang-isahang order nila.

Matapos makuha ang order nila ay kaagad akong umalis. Wala akong pakialam kung nagiging bastos na ako sa harapan nila pero ibinabalik ko lang sa kanila kung anong trato nila sa akin.

Si Jes na ang ipinapahatid ko sa order nila. Hindi ko kakayaning ako ang maghatid niyon, baka imbes na ilagay iyon sa table nila, itapon ko pa iyon sa mga mukha nila.

Kasalukuyan akong nakaupo sa counter nang may lumapit sa akin. Kahit hindi ko nakikita ang mukha nang taong lumapit sa akin, kilala ko na kung sino iyon. Through the manly scent that I smelled, I knew it was Taylor.

Ano na naman?

"Kirstie..."

Nanatili akong nakatingin sa screen ng monitor. Hindi ko siya tiningnan at wala akong balak na pansinin siya.

"Kirstie, mag-usap muna tayo---"

Bago pa siya makapagtapos sa pagsasalita ay sumingit na ako, hindi siya pinapatapos sa kung anumang sasabihin niya. "If you don't have any order, and if you're done, feel free to leave. The door of my cafe is wide open for you," malamig na sambit ko.

Rinig ko ang malalim niyang pagbuntong-hininga. "Alright. I'll leave," aniya sa mahinahong boses.

Nakahinga ako nang maluwag sa sinabi niya. But I'm confused. Why do I felt like I was so... disappointed?

Ugh, you're crazy, Rhea!

"But I'll be back later. I wanted to talk to you," pinal niyang sabi bago siya umalis.

I was left dumbfounded. Napapatingin nalang ako sa mga kasamahan niyang sumunod na sa kanya palabas ng cafe.

Damn! That jerk! How dare he?!