All Chapters of The Young Bride of Mr. Alaric Levine: Chapter 21 - Chapter 30

Akala KoBUWAN ang lumipas. Nalaman kong may mga bayarin rin pala rito sila mama. Pinagtulungan namin iyon at syempre, gumastos rin ako para hindi sila mama mahirapan. Mabuti nalang at malapit na iyon naming matapos.Ang bahay namin, apartment lang. Malaki laking apartment dahil iyon ang gusto ni papa. May trabaho pa kasi siya noon, ngayon wala na. Ayaw niya na daw bumalik sa mga Levine dahil ilang taon na rin siyang nagta-trabaho. Gusto niya daw munang magpahinga, kahit saglit. Tapos, magt-trabaho na naman ulit. Pero hindi na kina Alaric.Sumang ayon ako kasi ang sinasabi niya lang ay ayaw na niyang bumalik pa ako doon. Ayaw niyang, maging kapalit na naman ako sa pagtulong ni Ric sa kanila.Napabuga ako ng hangin. Naghuhugas ako ngayon ng mga pinggan sa lababo nang marinig ko ang ingay ng cellphone ko. Pinatuyo ko muna ang kamay ko sa damit ko bago kinuha ang cellphone para masagot. "Hello?" Walang sumagot. Sandali akong natigilan at saka tiningnan sa cellphone kung sino ang tumata

Levine"MAG IINGAT KA, Lia. Nandito lang kami palagi..." si Mama nang makalabas sa pintuan ng apartment namin. Dala dala ko ang bagahi ko sa kanang kamay habang tinutulungan ako ni Willy sa isa ko pang bag. Lumabas ako ng apartment namin bago humarap kina mama at papa na ngayon ay naghihintay na sa akin."Opo. Mag aaral rin ako ng mabuti para sa inyo. Kung pwede rin, magtrabaho rin ako para naman hindi kayo medyo mahirapan..." Ngumiti ako. Sumang ayon si mama pero si papa umiling."Baka ikaw pa ang mahirapan. Dapat komprable ka roon at hindi namo-moblema." Lumapit sa akin si papa at kinuha sa balikat ko ang malaki kong bag. Pinasok niya iyon sa isang traysikel na nasa likod nila mama. May driver rin doon na naghihintay at paniguradong nakikinig sa usapan namin."Pa, ayos lang. Ang importante naman maayos ako doon, 'di ba? Magiging okay ako. Huwag kang mag alala.""Siguraduhin mo lang. Ang susunod sayo si Willy kaya pagbutihin mo.""Huwag mo naman pressure-n ang anak mo, Glen!" awat ni

TextNASA kuwarto ako. Kanina, inibigay ko kaagad kay Damaris ang cellphone dahil sa kaba na nararamdaman. Hindi lang kaba, sobra sobrang takot na baka marinig niya ako. Ayaw kong malaman niya na ako iyong nasa kabilang linya.Huminga ako ng malalim bago kinuha ang mga napili kong damit sa bag ko. Aalis ako at mag e-enroll sa mga gusto kong unibersidad. Ayos naman siguro ang mga grades ko. Malalaki ito at walang subject akong nasayang. Ang naging problema lang noon sa guro ko noong grade 12 ko, may ilang araw akong absent. Mabuti nalang naagapan dahil ginawa ko lahat ng mga projects na kulang sa akin."Dahil talaga 'yon sa pagtira ko kina Ric..." Natigil pa ako saglit dahil sa pagbanggit ko sa pangalan niya. Napailing ako. Ang una ko ngayong gagawin ay hindi magpakita kay Damaris na aalis ako. Baka kasi...ilahad na niya naman sa akin ang cellphone niya.Lumabas ako ng kuwarto matapos makaligo at makabihis ng damit. Naihanda ko na rin ang pamasahe ko papunta sa mga pupuntahan kong luga

PagkikitaNAPALUNOK ako.Nilingon ko si Damaris at nakitang may kausap na siyang lalaki. May ilang tao sa kinaroroonan namin dahilan para makaramdam ako ng medyo pagkirot ng ulo."Oh, come on, Leo. May kasama ako, okay? Here's Lili. Kaibigan ko siya at type siya ni Ala." Pakilala sa akin ng babae sa isang gwapong lalaki. May manipis na labi. Kulay brown ang mga mata at may dimples. Hindi siya gaanong maputi. Sakto lang. Pero halata siyang mayaman at malinis. Naka t-shirt siya ng manipis at kulay puti iyon.Agad akong nahiya at napayuko."She's pretty. Baka gawing babae 'yan mamaya ni Paul, ah. Ilang taon na ba siya?""Seventeen."Napatingin agad iyong Leo kay Damaris. Hindi makapaniwala iyong reaksyon niya."Gago ka. Bata pa pala 'yan. What the fudge...Sorry, miss..." Nagiging ayaw ko na agad dito. Dahil sa kaba at takot na nararamdaman, parang gusto ko nalang na lamunin ako nang buo ng lupa.Hinawakan ako sa pulsuhan ni Damaris at agad na umalis kami roon. Pansin ko ang ilang mga nak

Sasakay KaKASAMA KO ngayon sila Aris. Kakatapos lang naming mag usap ni Owen at naka akbay siya ngayon sa akin. Hindi ko alam kung bakit komportable ako sa kanya.Siguro dahil doon sa mga pagsagot niya sa mga tanong ko kanina habang umiiyak. Halos isang oras ko siyang kasama sa garden. Ala siyang ibang ginawa kung hindi ang patahanin ako. Nakinig siya sa akin gamit iyong nag aalala niyang ekspresyon.Napakabilis ng oras. Parang kahapon lang iyong pagtulak ko sa kanya palayo dahil ang tingin ko sa kanya, masamang tao. Nakakapagsisi."Sakay na," si Damaris bago pumasok sa driver seat. Basa ako at ang magmamaneho. Si Owen lang iyong hindi.Sabay kaming pumasok ni Owen sa loob ng kotse ng babae pero nasa backseat ako. Magkatabi sila ni Aris at Owen.Papaalis na kami ng mansyon dahil tapos na ang party. Nag uusap kami kanina ni Owen nang bigla nalang kaming tinawag ni Damaris at sinabing uuwi na raw dahil alas dies na ng gabi. Sumang ayon ako dahil pupunta pa ako sa unibersidad bukas."He