บททั้งหมดของ หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: บทที่ 351 - บทที่ 360

“รอก่อน”หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็นคนตระกูลไป๋ที่อยู่ด้านหลังเริ่มทนไม่ไหวอีกต่อไป “ไอ้หมอนี่ มันกำลังถ่วงเวลาชัดๆ!”“เขากำลังล้อเล่นกับพวกเรา ล้อเล่นกับตระกูลไป๋ทั้งหมด!”“มันเอาคุณหนูใหญ่ของพวกเราไปโชว์บนเวทีราวกับโชว์สัตว์เลี้ยง ให้พวกชาวบ้านชั้นต่ำพวกนั้นล้อเล่นกัน เราจะทนได้ยังไง!”ความโกรธของคนตระกูลไป๋เริ่มปะทุขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!และในครั้งนี้ ไป๋เต๋อโย่วไม่ได้ปกป้องหลิงเฟิงอีกต่อไป เขาพูดอย่างชัดเจนว่า“คุณหลิง คราวนี้ผมต้องการคำอธิบาย ไม่อย่างนั้น...”คำขู่ที่แฝงมาในคำพูดนั้น ชัดเจนโดยไม่ต้องอธิบายเพิ่มมุมปากของหลิงเฟิงยกขึ้นเล็กน้อย “อะไร? แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ?”ไป๋เต๋อโย่วโกรธจนหน้าแดง “หลิงเฟิง! อย่าทำเป็นไม่เห็นหัวคนอื่น! เชื่อไหมว่านายจะไม่มีทางมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่?”ในตอนนั้นเอง ไป๋เชียนเชียนก็เดินลงมาจากเวทีด้วยความโกรธ“ฉันเต้นไปตั้งหลายสิบเพลงแล้ว ความเจ็บปวดในหัวไม่เพียงแต่ไม่บรรเทา กลับยิ่งแย่ลงกว่าเดิมอีก!”“ไอ้พวกต้มตุ๋น! ใครที่ไหนเขารักษากันแบบนี้!”“ฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลย!”เมื่อพูดจบ แขนอันอ่อนแอของเธอก็ระเบิดพลังออกมาอย่างรุนแรง!คนตระกู

ขณะที่หลิงเฟิงกำลังจะข้ามถนนอยู่ๆ ก็มีเงาของหญิงสาวตามมาจากด้านหลัง!ปรากฏว่าเป็นไป๋เชียนเชียน เธอยังสวมชุดบันนี่เกิร์ลตัวเดิมอยู่ รูปร่างอวดส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน ดึงดูดสายตารอบข้างไม่หมด!“คุณหมอหลิง เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นความผิดของฉันเอง! ฉันมาขอโทษ!”ไป๋เชียนเชียนแลบลิ้นออกมาอย่างขี้เล่นหลิงเฟิงมองเธอหน้านิ่ง“คุณหนูไป๋ไม่ต้องเกรงใจหรอก ถ้าเป็นคนปกติ ใครเจอคำขอที่ไร้เหตุผลแบบนี้ ก็คงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ นั่นเป็นเรื่องธรรมชาติอยู่แล้ว! ไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรเป็นพิเศษหรอก”ไป๋เชียนเชียนกลับหน้าแดงและพูดว่า“แต่ว่าฉันรู้สึกผิดจริงๆ นายช่วยชีวิตฉันแท้ๆ แต่ฉันกลับด่านายสารพัด”“ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวนาย เพื่อแสดงน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากฉัน! นายเลือกสถานที่ได้ตามใจชอบเลย!”ไป๋เชียนเชียนพูดอย่างมั่นใจ“ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหารที่แพงแค่ไหน หรือจะจองยากแค่ไหน ขอแค่ตระกูลไป๋พูดคำเดียว ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยทันที!”หลิงเฟิงยิ้มบางๆ และพูดว่า“คุณหนูไป๋ พวกเราเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว คุณต้องการอะไรจากผม ก็พูดมาตรงๆ เถอะ ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อมหรอก”แม้แต่คนโง่ก็ดูออก

“คุณปู่ หนู...”เธอกำลังจะอ้าปากพูดเพื่อปฏิเสธแต่ก็ถูกซูติ้งขัดจังหวะทันที“อย่าเพิ่งรีบด่วนสรุป เขากำลังจะขึ้นเวทีแล้ว! รอดูฝีมือของเขาก่อน ค่อยตัดสินใจทีหลังก็ยังไม่สาย”ซูเหยี่ยนจึงต้องอดทนดูต่อไปสองนาทีผ่านไป การแข่งขันของการประชุมวิถียุทธ์ก็ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!แต่ละเวทีเริ่มมีการประลองอย่างดุเดือดหาวซานขึ้นเวทีท้าประลองของตนเอง คู่ต่อสู้ของเขาคือ หลิวปู้ฝาน คุณชายวิชากระบี่ลีลาแห่งสำนักไทเก๊ก ผู้ใช้วิชาดาบอย่างเชี่ยวชาญ“หาวซาน นายไม่มีแม้แต่อาวุธด้วยซ้ำ จะเอาอะไรไปสู้กับกระบี่คมเขียวเหล็กกล้าของฉันหล่ะ?”หลิวปู้ฝานมองหาวซานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก“ถ้านายยอมแพ้ตอนนี้ ฉันจะไว้ชีวิตนายสักครั้งหนึ่ง”เขาไม่ต้องการให้การสังหารหาวซานนำไปสู่การมีปัญหากับสำนักจินกังใครจะคาดคิดว่าหาวซานเพียงแค่ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า“ฉันก็เหมือนกัน ขยะอย่างนายไม่สมควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน ลงจากเวทีไปแล้วยอมแพ้ซะ”หลิวปู้ฝานโกรธทันที “นายอยากตายก็พูดมาตรงๆ! ฉันจะสนองให้เอง!”ทันใดนั้นเขาก็ใช้กระบวนท่าชักดาบ!พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากฝักดาบ ในชั่วพริบตา คมดาบสี

“สุภาพบุรุษล้างแค้นอีกสิบปีก็ยังไม่สาย ยังไงอนาคตก็ยังมีโอกาสอีกมากมาย เราค่อยๆ จัดการกับมันไป!”คนจากสำนักจินกังทิ้งคำขู่ไว้ ก่อนจะเดินจากไปด้วยความเย่อหยิ่งทิ้งให้หลิงเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงและขบขันเดิมทีเขามาสายไปหลายนาที ถ้าตามกฎกติกาแล้วเขาไม่ควรจะได้ขึ้นเวทีด้วยซ้ำ แต่ใครจะรู้ว่าเพราะความบังเอิญกลับทำให้เขาผ่านเข้าสู่รอบต่อไปได้“เหลือเชื่อจริงๆ! เหมือนมีมือจากที่ที่มองไม่เห็นคอยช่วยฉันอยู่ตลอดเวลา!”หลิงเฟิงครุ่นคิดพลางจับคางอย่างแผ่วเบาทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังชั้นสูงสุดของโซนผู้ชม มีห้องลับส่วนตัวอยู่ห้องหนึ่งเหยาหยุนหลานกำลังนั่งไขว่ห้าง ราวกับเป็นราชินีผู้มีอำนาจที่กำลังจะมอบหมายคำสั่งอยู่ เธอยิ้มราวกับดอกไม้บาน“มาสายแค่ไม่กี่นาที แค่น้ำหนักชื่อเหยาหยุนหลานของฉัน แม้แต่ผลการแข่งขันฉันก็ยังสามารถควบคุมได้!”อย่างไรก็ตาม เหยาหยุนหลานตัดสินใจว่าจะไม่ช่วยหลิงเฟิงอีกต่อไป เพราะเธอต้องการเห็นถึงความสามารถที่แท้จริงของหลิงเฟิงที่เขาซ่อนเอาไว้ด้วยตาของตนเองรวมถึงตัวตนลึกลับของเขา!“คุณหนูใหญ่ครับ! มีข่าวด่วนข่าวนึงครับ!”ในตอนน

หลิงเฟิงยักไหล่พร้อมพูดว่า “ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวก็ขึ้นเวทีแล้ว นายจะทำอะไรก็เชิญ!”เมื่อทุกคนเห็นว่าเว่ยอู๋เซี่ยนเป็นคู่ต่อสู้คนต่อไปของหลิงเฟิงทั้งสนามก็แตกตื่นจนระเบิดความวุ่นวายออกมา ทุกคนต่างเอาแต่พูดกันไม่หยุด“พระเจ้า! นั่นเว่ยอู๋เซี่ยนเชียวนะ!”“ไอ้พ่อหนุ่มที่ชื่อหลิงเฟิงคงต้องแย่แน่ๆ!”“ถึงแม้จะสามารถล้มหาวซานได้ด้วยฝ่ามือเดียว นั่นก็ถือว่ามีความสามารถในระดับหนึ่งแล้ว แต่เหนือคนยังมีคนเหนือฟ้ายังมีฟ้า โลกนี้ยังมีคนที่แข็งแกร่งกว่านั้นอีกมาก เว่ยอู๋เซี่ยนเขาคือที่สุดของโรคจิต!”ไม่มีใครคิดว่าหลิงเฟิงจะมีโอกาสชนะบางคนถึงกับแอบตั้งโต๊ะพนันกัน ทุกคนต่างลงพนันว่าเว่ยอู๋เซี่ยนจะชนะในครั้งนี้!ซูเหยี่ยนเมื่อเห็นสถานการณ์ตอนนี้ก็อดเป็นห่วงไม่ได้“เว่ยอู๋เซี่ยนแข็งแกร่งขนาดนี้ หลิงเฟิงจะเป็นอันตรายหรือเปล่า?”ส่วนซูติ้งกลับแอบสาปแช่งในใจทางที่ดีที่สุดขอให้ทั้งสองคนพินาศไปด้วยกัน ให้ตายไปทั้งคู่ เขาถึงจะหายแค้นใจ!ในที่สุดก็ถึงเวลาขึ้นเวทีท้าประลองเว่ยอู๋เซี่ยนเดินขึ้นเวทีท้าประลองอย่างสบายใจ เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจเขาหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดว่า“ขอให้เวทีท้าประลองแห่งนี