ไป๋เชียนเชียนตัวสั่นสะท้านในทันที เธอมองไปรอบๆ และเพิ่งสังเกตว่ามีสายตานับไม่ถ้วนกำลังจับจ้องมาที่เธออย่างตะลึง!“อ๊า! อายคนจะแย่แล้ว!”ในฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูล เธอเคยเจอเหตุการณ์น่าอับอายบนถนนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันไป๋เชียนเชียนเอามือกุมหน้า เธออยากจะหารูมุดหนีให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยหลิงเฟิงเงยหน้าขึ้นพลางหัวเราะเสียงดัง ซักพักแล้วเดินจากไปยัยเด็กคนนี้คงไม่มากวนใจเขาอีกในเร็วๆ นี้แน่!ถ้าอยากจะเป็นศิษย์ของเขา คงต้องฝึกอีกหลายปี!ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวกลับบ้าน ก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งเข้ามา ปลายสายคือเสียงหวานเย้ายวนเสียงดังเสียงหนึ่ง“หลิงเฟิง พรุ่งนี้ก็คือวันที่จะจัดงานประชุมวิถียุทธ์ด้านศิลปะการต่อสู้แห่งเจียงหนานแล้วนะ อย่ามาสายล่ะ!”เหยาหยุนหลาน!เหมือนเงาตามตัวที่ไม่มีวันหายไป!เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเคยรับปากเหยาหยุนหลานเรื่องนี้หน้าผากของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยเส้นดำทันที “ผมไม่ไปได้ไหม?”“แล้วแต่นาย แต่ถ้าอยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับพ่อของนาย นายก็ต้องพึ่งฉันเท่านั้นแหละ”เหยาหยุนหลานหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะวางสายทันที!“โธ่เว้ย! โดนผู้หญิงคนนี้เล่นงานเข้าแล้ว!”หล
“คุณปู่ หนู...”เธอกำลังจะอ้าปากพูดเพื่อปฏิเสธแต่ก็ถูกซูติ้งขัดจังหวะทันที“อย่าเพิ่งรีบด่วนสรุป เขากำลังจะขึ้นเวทีแล้ว! รอดูฝีมือของเขาก่อน ค่อยตัดสินใจทีหลังก็ยังไม่สาย”ซูเหยี่ยนจึงต้องอดทนดูต่อไปสองนาทีผ่านไป การแข่งขันของการประชุมวิถียุทธ์ก็ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!แต่ละเวทีเริ่มมีการประลองอย่างดุเดือดหาวซานขึ้นเวทีท้าประลองของตนเอง คู่ต่อสู้ของเขาคือ หลิวปู้ฝาน คุณชายวิชากระบี่ลีลาแห่งสำนักไทเก๊ก ผู้ใช้วิชาดาบอย่างเชี่ยวชาญ“หาวซาน นายไม่มีแม้แต่อาวุธด้วยซ้ำ จะเอาอะไรไปสู้กับกระบี่คมเขียวเหล็กกล้าของฉันหล่ะ?”หลิวปู้ฝานมองหาวซานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก“ถ้านายยอมแพ้ตอนนี้ ฉันจะไว้ชีวิตนายสักครั้งหนึ่ง”เขาไม่ต้องการให้การสังหารหาวซานนำไปสู่การมีปัญหากับสำนักจินกังใครจะคาดคิดว่าหาวซานเพียงแค่ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า“ฉันก็เหมือนกัน ขยะอย่างนายไม่สมควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน ลงจากเวทีไปแล้วยอมแพ้ซะ”หลิวปู้ฝานโกรธทันที “นายอยากตายก็พูดมาตรงๆ! ฉันจะสนองให้เอง!”ทันใดนั้นเขาก็ใช้กระบวนท่าชักดาบ!พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากฝักดาบ ในชั่วพริบตา คมดาบสี
“แย่แล้ว! เขาขึ้นเวทีท้าประลองของหาวซานแล้ว!”ในวินาทีถัดมา ซูเหยี่ยนตระหนักได้ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นหาวซานที่เห็นหลิงเฟิงเดินขึ้นมาก็แสยะยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า“ไอ้คนต่ำต้อยนี่มาจากไหน ทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย? คนต่ำต้อยอย่างแกกล้าท้าประลองกับฉันด้วยงั้นเหรอ?”“แต่อย่างน้อยแกก็กล้าดี! งั้นฉันจะเหลือศพของแกให้สมบูรณ์เป็นร่างละกัน ถือซะว่าเป็นการแสดงความนับถือที่ฉันมีต่อแกก็แล้วกัน!”พอพูดจบ เขาก็พุ่งตัวเข้าหาคู่ต่อสู้อย่างไม่คิดอะไรมาก“อย่านะ!”ซูเหยี่ยนร้องออกมาด้วยความตกใจกลัวในวินาทีถัดมาได้ยินเสียง“โครม”ดังขึ้นมา ร่างของหาวซานลอยตัวเป็นเส้นโค้งสวยงามกลางอากาศ ก่อนจะตกลงมากระแทกบนพื้นอย่างแรง!เลือดของเขาพุ่งออกจากปากและจมูก ดวงตาเหลือกขาว ร่างกายเอาแต่ชักไม่หยุดหลิงเฟิงเก็บมือกลับพลางบ่นว่า“ไม่มีมารยาทเลยนะ! ขึ้นมาก็คิดจะเล่นงานฉันเลยเหรอ? งานประชุมวิถียุทธ์ด้านศิลปะการต่อสู้แห่งเจียงหนานนี่ไม่มีจริยธรรมของนักรบเลยใช่ไหม?”ทันใดนั้น ทั่วทั้งสนามก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน!สายตาของผู้ชมแทบจะถลนออกมา“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?”“ฉันเหมือนจะเห็นหาวซานพุ่
“สุภาพบุรุษล้างแค้นอีกสิบปีก็ยังไม่สาย ยังไงอนาคตก็ยังมีโอกาสอีกมากมาย เราค่อยๆ จัดการกับมันไป!”คนจากสำนักจินกังทิ้งคำขู่ไว้ ก่อนจะเดินจากไปด้วยความเย่อหยิ่งทิ้งให้หลิงเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงและขบขันเดิมทีเขามาสายไปหลายนาที ถ้าตามกฎกติกาแล้วเขาไม่ควรจะได้ขึ้นเวทีด้วยซ้ำ แต่ใครจะรู้ว่าเพราะความบังเอิญกลับทำให้เขาผ่านเข้าสู่รอบต่อไปได้“เหลือเชื่อจริงๆ! เหมือนมีมือจากที่ที่มองไม่เห็นคอยช่วยฉันอยู่ตลอดเวลา!”หลิงเฟิงครุ่นคิดพลางจับคางอย่างแผ่วเบาทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังชั้นสูงสุดของโซนผู้ชม มีห้องลับส่วนตัวอยู่ห้องหนึ่งเหยาหยุนหลานกำลังนั่งไขว่ห้าง ราวกับเป็นราชินีผู้มีอำนาจที่กำลังจะมอบหมายคำสั่งอยู่ เธอยิ้มราวกับดอกไม้บาน“มาสายแค่ไม่กี่นาที แค่น้ำหนักชื่อเหยาหยุนหลานของฉัน แม้แต่ผลการแข่งขันฉันก็ยังสามารถควบคุมได้!”อย่างไรก็ตาม เหยาหยุนหลานตัดสินใจว่าจะไม่ช่วยหลิงเฟิงอีกต่อไป เพราะเธอต้องการเห็นถึงความสามารถที่แท้จริงของหลิงเฟิงที่เขาซ่อนเอาไว้ด้วยตาของตนเองรวมถึงตัวตนลึกลับของเขา!“คุณหนูใหญ่ครับ! มีข่าวด่วนข่าวนึงครับ!”ในตอนน
“เว่ยอู๋เซี่ยน? ไม่เคยได้ยินมาก่อน นายเก่งมาจากไหนถึงกล้ามาสั่งสอนฉัน?”ซูชิ่งหันข้างแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก“ฉันไม่อยากสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นเพิ่ม ไสหัวไปซะ! ถือว่าฉันไว้ชีวิตนาย”เว่ยอู๋เซี่ยนยิ้มอย่างไม่จริงใจ“พูดแบบนี้ หมายความว่าพี่ชายที่แสนดีคนนี้ไม่คิดจะหลีกทางให้สินะ?”“พูดมาก!”เมื่อซูชิ่งพูดจบ เขาก็ปล่อยหมัดโจมตีอีกฝ่ายทันทีเขาไม่มีความอดทนอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเจ้านี่ชอบหาเรื่องโดนต่อยมากนัก เขาก็จะส่งมันไปสวรรค์ซะเลย!แต่ในชั่วพริบตานั้นเอง เว่ยอู๋เซี่ยนใช้เพียงแค่นิ้วเดียวในการสกัดการโจมตีอันทรงพลังของซูชิ่งได้อย่างง่ายดาย!พลังปราณที่แผ่ออกมากลับหายไปในชั่วพริบตา!ซูชิ่งถึงกับหายใจเข้าอย่างเย็นยะเยือก “เป็นไปได้ยังไง!”เว่ยอู๋เซี่ยนส่ายหน้าและได้กล่าว“จริงๆ ผมก็อยากใช้วิธีสันติในการแก้ไขปัญหา แต่คิดไม่ถึงว่ามณฑลเจียงหนานยังคงใช้วิธีเดิมๆ ในการสยบ”เขายกขาขึ้นสูงแล้วเตะซูชิ่งจนลอยไปไกลหลายร้อยเมตร เพราะพลังอันมหาศาลทำให้กำแพงทั้งสองข้างพังทลายลงในทันที!ในชั่วพริบตา ทุกคนก็เห็นภาพนั้นอย่างชัดเจน!ซูชิ่งที่ไม่เหลือชิ้นดีกำลังนอนอาบเลือดอยู่ส่วนเว่ยอู๋เซี่
หลิงเฟิงยักไหล่พร้อมพูดว่า “ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวก็ขึ้นเวทีแล้ว นายจะทำอะไรก็เชิญ!”เมื่อทุกคนเห็นว่าเว่ยอู๋เซี่ยนเป็นคู่ต่อสู้คนต่อไปของหลิงเฟิงทั้งสนามก็แตกตื่นจนระเบิดความวุ่นวายออกมา ทุกคนต่างเอาแต่พูดกันไม่หยุด“พระเจ้า! นั่นเว่ยอู๋เซี่ยนเชียวนะ!”“ไอ้พ่อหนุ่มที่ชื่อหลิงเฟิงคงต้องแย่แน่ๆ!”“ถึงแม้จะสามารถล้มหาวซานได้ด้วยฝ่ามือเดียว นั่นก็ถือว่ามีความสามารถในระดับหนึ่งแล้ว แต่เหนือคนยังมีคนเหนือฟ้ายังมีฟ้า โลกนี้ยังมีคนที่แข็งแกร่งกว่านั้นอีกมาก เว่ยอู๋เซี่ยนเขาคือที่สุดของโรคจิต!”ไม่มีใครคิดว่าหลิงเฟิงจะมีโอกาสชนะบางคนถึงกับแอบตั้งโต๊ะพนันกัน ทุกคนต่างลงพนันว่าเว่ยอู๋เซี่ยนจะชนะในครั้งนี้!ซูเหยี่ยนเมื่อเห็นสถานการณ์ตอนนี้ก็อดเป็นห่วงไม่ได้“เว่ยอู๋เซี่ยนแข็งแกร่งขนาดนี้ หลิงเฟิงจะเป็นอันตรายหรือเปล่า?”ส่วนซูติ้งกลับแอบสาปแช่งในใจทางที่ดีที่สุดขอให้ทั้งสองคนพินาศไปด้วยกัน ให้ตายไปทั้งคู่ เขาถึงจะหายแค้นใจ!ในที่สุดก็ถึงเวลาขึ้นเวทีท้าประลองเว่ยอู๋เซี่ยนเดินขึ้นเวทีท้าประลองอย่างสบายใจ เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจเขาหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดว่า“ขอให้เวทีท้าประลองแห่งนี
หลังจากดิ้นรนอยู่บนพื้นไม่กี่ครั้ง เขาผู้นั้นก็ตาย“เขาตายแล้ว!”ทั่วทั้งสนามเกิดความโกลาหลทันที ราวกับหม้อที่เดือดพล่าน!เพียงคำพูดประโยคเดียวของอีกฝ่าย ก็ทำให้จอมยุทธ์ผู้แข็งแกร่งต้องตายอย่างน่าสลดใจต่อหน้าฝูงชน!น่ากลัวจริงๆ!ในขณะนี้ เจียหลัวได้เดินเข้ามาที่ตรงหน้าหลิงเฟิงอย่างมั่นใจแล้วกล่าวว่า“นับว่าเป็นเรื่องดี! ท่านครับ ผมไม่ได้มีความแค้นใดกับท่าน เพียงแต่ถูกตระกูลกงเลี้ยงดูมานาน ผมต้องตอบแทนพวกเขาสักครั้ง ดังนั้น ผมต้องขอให้ท่านไปตายซะ!”“หางจิ้งจอกโผล่ออกมาแล้วสินะ?”หลิงเฟิงยิ้มบาง แต่ไม่ใช่รอยยิ้มที่แท้จริงที่แท้คนของตระกูลกงส่งมานี่เอง! อย่างนี้ทุกอย่างก็เริ่มเข้าใจได้แล้ว!ด้านล่างเวทีซูชิ่ง หาวซานที่บาดเจ็บหนัก และเหว่ยอู๋เซี่ยนที่เต็มไปด้วยเลือดทั่วร่า งล้วนวิ่งไปยังที่นั่งชมการประลองพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายตามปกติแล้วเมื่อศัตรูพบกันย่อมเกิดความโกรธแต่ในตอนนี้ เมื่อทั้งสามพบกัน ความรู้สึกกลับซับซ้อนอย่างบอกไม่ถูกเหว่ยอู๋เซี่ยนยิ้มฝืนๆ แล้วกล่าวว่า“ฉันว่าพวกเรามีศัตรูร่วมกัน—หลิงเฟิง!”“แทนที่จะฆ่าฟันกันเอง พวกเราน่าจะนั่งชมเสือสองตัวสู้กันดีกว่า
“เพราะว่าผมจะจริงจังแล้ว!”เจียหลัวฉีกเสื้อคลุมสีดำออก เผยให้เห็นชุดเกราะอสรพิษสีน้ำตาลนับร้อยเกราะ ทุกเกราะเต็มไปด้วยแมลงพิษที่กำลังคืบคลาน!ทุกคนต่างทึ่งในความสามารถทางการต่อสู้ของเจียหลัว แต่ในความเป็นจริงแล้ว ในฐานะผู้เชี่ยวชาญคาถามนต์ดำ คาถามนต์ดำนั่นแหละที่เป็นไม้ตายของเขาการต่อสู้ประชิดตัวกลับเป็นจุดอ่อนของเขา!“ตอนนี้แหละ นี่คือพลังที่แท้จริงของผม จงสำนึกผิดกับการกระทำที่หยาบคายของคุณเมื่อกี้นี้ซะ! คุณพลาดโอกาสตายอย่างสงบไปแล้ว!”เจียหลัวหยิบยกนิ้วขึ้นฟ้า ทันใดนั้น เมฆดำก็บดบังท้องฟ้าทันที!ปกติแล้ว ผู้เชี่ยวชาญคาถามนต์ดำจะใช้คาถาสังเวยเลือดในการแสดงอิทธิฤทธิ์ แต่ละครั้งที่ใช้คาถามนต์ดำจะต้องใช้เวลาในการร่ายมนต์แต่เจียหลัวมีชุดเกราะอสรพิษนับร้อยที่สามารถใช้คาถามนต์ดำได้ทุกเวลาและทุกสถานการณ์ตามใจต้องการ!ใบหน้าของเขาบวมเป่งจนกลายเป็นหัวหมู หน้าตาบิดเบี้ยวและน่าสะพรึงกลัว“ตายซะ ตายซะ ตายซะ!”นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนตบหน้าเขาจนลอยไปอย่างน่าสมเพชเช่นนี้!มันทำให้เขาโกรธจนสุดขีด จนเขาต้องใช้คาถามนต์ดำจัดการกับเจ้าเด็กกระต่ายตัวนี้ให้แหลกเป็นชิ้นๆ ถึงจะสาสม!การเปลี่ยนแ
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่