All Chapters of หายนะมาเยือนหลังค้นพบความลับของบอสสาว: Chapter 271 - Chapter 280

ซูซานตกใจอ้าปากค้างจนกรามแทบจะหลุด นี่มันเป็นไปไม่ได้!เขาทุบตีหลิงเฟิงจนแหลกเละไปทั้งตัวแล้วชัดๆแม้แต่หมอเทวดาที่เก่งกาจที่สุดในโลกมาก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้!ทำไม ทำไมอีกฝ่ายจึงยืนตรงหน้าเขาอย่างปลอดภัยได้อีกครั้ง?อีกทั้งยังสามารถชิงตัวเย่อวี่หลิวไปได้ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า?“ประธานเย่ วางใจเถอะ พวกที่รังแกคุณ ผมแก้แค้นคืนหมื่นเท่า”หลิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและจัดนิ้วทีละนิ้วกลับไปที่เดิม ทำให้เกิดเสียงดังกรอบแกรบ“นายไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆเหรอ เป็นไปไม่ได้! ฉันเพิ่งเห็นนายถูกเล่นงานจนตาย…”เย่อวี่หลิวมองดูทั้งหมดนี้อย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอรีบเอื้อมมือไปจับตัวหลิงเฟิง แต่ทุกอย่างปกติดี!นอกจากเสื้อผ้าของเขาที่เปื้อนเลือดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เขาก็แทบจะเป็นคนปกติสมบูรณ์!“แผลหายไปหมดแล้ว!” เธออดไม่ได้ที่จะหยุดหายใจซูซานเดินเข้ามาด้วยความเคียดแค้น“คุณทำได้อย่างไร ฉันเห็นชัดๆว่าคุณยับเยินจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!”หลิงเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า“คงไม่ใช่หรอกมั้ง พวกคุณคงไม่ได้คิดจริงๆว่าความแข็งแกร่งของสวะเช่นพวกคุณจะสามารถทำร้ายฉันได้หรอกนะ”“ฉันก็แค่ร่วมแสดงละครกับพวกคุณเท่านั้น ฝีมือของพ

"โอ๊ย!"เย่อวี่หลิวกรีดร้องราวกับโดนไฟฟ้าช็อตแต่เธอก็รีบปิดริมฝีปากสีแดงทันที แก้มของเธอยังแดงเล็กน้อย เธอกรอกตามองหลิงเฟิงอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เห็นแก่นายที่มาที่นี่เพื่อช่วยฉัน ฉันจะถือสาเอาความนาย!”“ถ้ากล้าลงมืออีกอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”หลิงเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า "ประโยคนี้อีกแล้ว ครั้งที่แล้วเธอก็พูดแบบนี้ ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่?""นาย!"เย่อวี่หลิวโกรธตัวสั่น ทันใดนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา“ใช่แล้ว! นายฆ่าคนตระกูลซูไปมากมาย จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตระกูลซูกล่าวโทษนาย รีบหาทางติดต่อซูเหยียนเถอะ ถึงอย่างไรเธอก็เป็นคุณหนูของตระกูลซู คำพูดย่อมใช้ได้ผล "ถึงอย่างไรตระกูลซูก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยในมณฑลเจียงหนาน และซูชางยังเป็นหัวหน้ากระทรวงยุติธรรม ตระกูลซูอำนาจคับฟ้าหากทำให้พวกเขาขุ่นเคือง ต้องไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาทั้งสองแน่นอนบางทีหลี่ห่าวกรุ๊ปอาจจะล้มละลายเพราะเหตุนี้ด้วย!“ประธานเย่ คุณไม่เคยคิดหรือว่าถ้าตระกูลซูหายไปอย่างสิ้นเชิง เราก็จะไม่ต้องเดือดร้อนขนาดนี้?”หลิงเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดอย่างมีความหมายเย่อวี่หลิวชะงัก อดโพล่งหัวเราะไม่ได้ นี่มันเพ้อเจ้อจริงๆ!ทำลายตระกูลซู

ในขณะนี้ คำพูดของเย่อวี่หลิวนั้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอไม่อยากให้หลิงเฟิงตาย ไม่ว่าเธอจะดูถูกลูกน้องคนนี้มากแค่ไหน เธอก็รู้สึก...ไม่เต็มใจที่จะปล่อยชายคนนี้ไปแม้ว่าเธอไม่อยากจะยอมรับว่ามันคือความรักหรือไม่ก็ตามแต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือหลิงเฟิงได้ครอบครองพื้นที่ในใจเธอแล้วเมื่อหลิงเฟิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า:"ประธานเย่ ขอบคุณที่เป็นห่วง!"เขาเดินไปตรงหน้าซูเผิงทันทีซูเผิงเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ:“คุกเข่าลงเร็วเข้า! หากยังทำภารกิจที่นายน้อยมอบหมายไม่เสร็จ อย่างน้อยฉันก็จะถ่ายรูปที่แกคุกเข่าเก็บไว้เป็นของที่ระลึกตลอดไป!”“จะถ่ายรูปเหรอ? ไม่ได้ระบุไว้ในเงื่อนไขเมื่อกี้นี่!”สีหน้าของเย่อวี่หลิวเปลี่ยนไปอย่างมาก“ฉันเพิ่มมันกะทันหันไม่ได้เหรอ?” ซูเผิงพูดด้วยรอยยิ้ม"พวกเรายังจะหากรอบรูปและวางไว้ในตำแหน่งที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดในตระกูลซู เพื่อให้แขกทุกคนสามารถเห็นภาพนี้อย่างชัดเจนทันทีที่เข้าประตู!"อำมหิตยิ่งนัก!เขาไม่สามารถฆ่าหลิงเฟิงได้ แต่เขาสามารถหาพื้นที่ของเขาคืนได้ด้วยวิธีอื่น!ภาพนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการทำให้หลิงเฟิงอับอาย“ผู้อาวุโสฉิว ทำแบ

“ลองเห่าเหมือนหมาสักสองครั้งสิ” หลิงเฟิงพูดอีกครั้ง“โฮ่งๆ! โฮ่งๆ! โฮ่งๆๆๆ!”ซูชางล้มตัวลงนอนกับพื้นทันทีโดยไม่ลังเลและเลียนแบบการเคลื่อนไหวของสุนัขได้อย่างสมบูรณ์แบบหลิงเฟิงตกตะลึงเขายังเป็นไอ้หนุ่มแว่นที่สองมือล้วงกระเป๋าที่ทำตามใจตัวเองในความทรงจำของเขาอยู่หรือเปล่า?แม่ง... คนเราพอจะเหี้ยขึ้นมา เกินต้านจริงๆ!“เห็นแก่ที่นายเป็นพี่ชายของซูเหยี่ยน ฉันจะไม่ฆ่านาย!”หลิงเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปฉากตลกๆ นี้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า“แต่ว่า จะต้องมีการลงโทษเล็กน้อย”“นายจะทำอะไร” ซูชางเงยหน้าขึ้นมองและถามด้วยความตกใจพร้อมลางสังหรณ์ที่ไม่ดีนัก“นายว่า ถ้าฉันส่งภาพนี้ให้สื่อในมณฑลเจียงหนาน มันจะสร้างความฮือฮาหรือไม่?”หลิงเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มแต่เหมือนไม่ยิ้มผมของอีกฝ่ายตั้งชัน และเขาอยากจะร้องไห้แต่ก็พูดโดยไม่มีน้ำตา:“ส่งไม่ได้นะ! ถ้านายส่ง ฉัน... ภาพลักษณ์ของฉันจะพังหมด! อนาคตที่ดีของฉันจะพังทลาย!”“ถ้างั้น นายมีปัญญาก็มาแย่งมือถือไปสิ ถ้าไม่มีปัญญาก็คุกเข่าต่อไป!”หลิงเฟิงพูดอย่างไม่เกรงใจแล้วหันหลังจากไปอีกฝ่ายไม่กล้าตามมา ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย!เมื

เมื่อเห็นฉากนี้ หลิงเฟิงก็รู้สึกแสบตรงปลายจมูกเช่นกันหลิงหวังเสียชีวิตเมื่อเขาอายุได้ห้าขวบเป็นเหอซิ่วฟางที่ตื่นแต่เช้าทุกวันและทำงานหนักทุกวันเพื่อเลี้ยงดูสองพี่น้องจนเติบโตอันดับต้นของโรงเต้นรำในสมัยนั้น ใช้ชีวิตตามอำเภอใจ มีเงินมีทองประดับกาย แต่เธอเต็มใจที่จะทำงานเป็นหญิงซักผ้าที่ทำงานหนัก บดขยี้ผิวหนังที่บอบบางและมืออันอ่อนโยนของเธอจนเลือดไหลไม่ใช่เรื่องง่าย! มันไม่ง่ายเลยจริงๆ!ความรักของแม่คือความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก สำคัญยิ่งกว่าแฟนหรือเพื่อนรักคนไหนๆ!“แม่ครับ วันนี้เป็นวันสำคัญของครอบครัวเรา ดูสิ แม่ร้องไห้หนักขนาดนี้ เดี๋ยวพ่อเห็นเข้า พ่ออยู่บนสวรรค์คงจะไม่มีความสุข!”หลิงเฟิงรีบปลอบใจเขานี่ถึงจะฝืนกลั้นน้ำตาของเหอซิ่วฟางไว้ได้ เธอเช็ดมุมตาและฝืนยิ้ม“ใช่แล้ว ฉันจะปล่อยให้พ่อเธอคิดว่าฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ไม่พอใจกับชีวิตไม่ได้หรอก ฉันอยากเห็นเขามีความสุข!”เหมือนเช่นเคย หลิงเฟิงได้ขับรถไฟฟ้าคันเล็กของเขาเองโดยมีเหอซิ่วฟางโดยสารไปด้วย ไปยังเหมืองถ่านหินที่ชานเมืองเหมืองถ่านหินที่พ่อของเขาทำงานอยู่พังทลายลงไม่พบศพของเขา เหอซิ่วฟางจึงต้องสร้างหลุมศพ ณ ที่ที