ซูซานตกใจอ้าปากค้างจนกรามแทบจะหลุด นี่มันเป็นไปไม่ได้!เขาทุบตีหลิงเฟิงจนแหลกเละไปทั้งตัวแล้วชัดๆแม้แต่หมอเทวดาที่เก่งกาจที่สุดในโลกมาก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้!ทำไม ทำไมอีกฝ่ายจึงยืนตรงหน้าเขาอย่างปลอดภัยได้อีกครั้ง?อีกทั้งยังสามารถชิงตัวเย่อวี่หลิวไปได้ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า?“ประธานเย่ วางใจเถอะ พวกที่รังแกคุณ ผมแก้แค้นคืนหมื่นเท่า”หลิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและจัดนิ้วทีละนิ้วกลับไปที่เดิม ทำให้เกิดเสียงดังกรอบแกรบ“นายไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆเหรอ เป็นไปไม่ได้! ฉันเพิ่งเห็นนายถูกเล่นงานจนตาย…”เย่อวี่หลิวมองดูทั้งหมดนี้อย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอรีบเอื้อมมือไปจับตัวหลิงเฟิง แต่ทุกอย่างปกติดี!นอกจากเสื้อผ้าของเขาที่เปื้อนเลือดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เขาก็แทบจะเป็นคนปกติสมบูรณ์!“แผลหายไปหมดแล้ว!” เธออดไม่ได้ที่จะหยุดหายใจซูซานเดินเข้ามาด้วยความเคียดแค้น“คุณทำได้อย่างไร ฉันเห็นชัดๆว่าคุณยับเยินจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!”หลิงเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า“คงไม่ใช่หรอกมั้ง พวกคุณคงไม่ได้คิดจริงๆว่าความแข็งแกร่งของสวะเช่นพวกคุณจะสามารถทำร้ายฉันได้หรอกนะ”“ฉันก็แค่ร่วมแสดงละครกับพวกคุณเท่านั้น ฝีมือของพ
“เป็นถึงปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ท่านหนึ่งแท้ๆ กลับตายไปแบบนี้”ดวงตาของทุกคนแทบจะหลุดออกมา พวกเขาแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็นหลิงเฟิงวางเย่อวี่หลิวลงข้างๆ ยืนเอามือไพล่หลัง แล้วเดินออกไปอย่างสงบ“เอาล่ะ ถึงเวลาที่ชำระบัญชีกับพวกแกทีละคนแล้ว”เย่อวี่หลิวหวาดกลัวเล็กน้อย“หลิงเฟิง อย่าทำเรื่องโง่ๆ เราส่งตัวพวกเขาให้กฎหมายลงโทษได้”รอยยิ้มอันเย็นชาปรากฏขึ้นที่มุมปากของหลิงเฟิง“ตระกูลซูควบคุมกระทรวงยุติธรรมของมณฑลเจียงหนาน และข้อกำหนดทางกฎหมายของมณฑลเจียงหนานทั้งหมดได้รับการตีความโดยพวกเขา”“หากแม้แต่กฎหมาย ตระกูลซูยังเป็นผู้ตัดสิน แล้วจะพึ่งกฎหมายได้เหรอ?”"ในเมื่อกฎหมายลงโทษพวกแกไม่ได้ งั้นให้ฉันธำรงคุณธรรมแทนกฎหมายและสวรรค์เถอะ! "จู่ๆหลิงเฟิงก็ยกมือขึ้นมาตบเขาพลังที่เขาปลุกเร้าขึ้นมาราวกับสามารถพลิกฟ้าผลิกแผ่นดิน สังหารผู้คนกลุ่มหนึ่งได้ทันที ไม่นานก็กลายเป็นภูเขาซากศพและทะเลเลือด!แม้แต่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายสิบคนก็ถูกกวาดล้างเป็นเถ้าถ่านโดยไม่ทันได้ต้านทาน!เย่อวี่หลิวตะลึง "คนหลายร้อยคนและปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หลายสิบคน ตายกันหมดง่ายๆแบบนี้เหรอ?"ใครจะไปคิดว่าพน
"โอ๊ย!"เย่อวี่หลิวกรีดร้องราวกับโดนไฟฟ้าช็อตแต่เธอก็รีบปิดริมฝีปากสีแดงทันที แก้มของเธอยังแดงเล็กน้อย เธอกรอกตามองหลิงเฟิงอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เห็นแก่นายที่มาที่นี่เพื่อช่วยฉัน ฉันจะถือสาเอาความนาย!”“ถ้ากล้าลงมืออีกอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”หลิงเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า "ประโยคนี้อีกแล้ว ครั้งที่แล้วเธอก็พูดแบบนี้ ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่?""นาย!"เย่อวี่หลิวโกรธตัวสั่น ทันใดนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา“ใช่แล้ว! นายฆ่าคนตระกูลซูไปมากมาย จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตระกูลซูกล่าวโทษนาย รีบหาทางติดต่อซูเหยียนเถอะ ถึงอย่างไรเธอก็เป็นคุณหนูของตระกูลซู คำพูดย่อมใช้ได้ผล "ถึงอย่างไรตระกูลซูก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยในมณฑลเจียงหนาน และซูชางยังเป็นหัวหน้ากระทรวงยุติธรรม ตระกูลซูอำนาจคับฟ้าหากทำให้พวกเขาขุ่นเคือง ต้องไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาทั้งสองแน่นอนบางทีหลี่ห่าวกรุ๊ปอาจจะล้มละลายเพราะเหตุนี้ด้วย!“ประธานเย่ คุณไม่เคยคิดหรือว่าถ้าตระกูลซูหายไปอย่างสิ้นเชิง เราก็จะไม่ต้องเดือดร้อนขนาดนี้?”หลิงเฟิงหรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดอย่างมีความหมายเย่อวี่หลิวชะงัก อดโพล่งหัวเราะไม่ได้ นี่มันเพ้อเจ้อจริงๆ!ทำลายตระกูลซู
“ไว้หน้าข้าเถอะ เรื่องนี้จบแค่นี้”ฉิวเชียนฉือพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์“คุณหนูของเราเห็นกลอุบายเล็กๆน้อยๆของครอบครัวซูของคุณมานานแล้ว ที่เราเก็บซ่อนไว้ก็เพื่อไว้หน้าซูชาง”“แต่คราวนี้พวกคุณเล่นเกินเลยไปแล้ว!”เย่อวี่หลิวประหลาดใจเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า“เหยาหยุนหลานเหรอ ฉันจำได้แล้ว เธอคือเศรษฐีนีคนนั้นที่เสี่ยงตัวมาช่วยหลิงเฟิงในงานเปิดตัวสินค้าใหม่ครั้งล่าสุด!”คิดไม่ถึงเลยว่าในช่วงเวลาวิกฤตินี้ อีกฝ่ายจะออกมาช่วยพวกเขาอีกครั้ง!ช่างโชคดีจริงๆ!เย่อวี่หลิวอดไม่ได้ที่จะยิ้มด้วยความดีใจและพูดว่า "หลิงเฟิง เยี่ยมมาก เรารอดแล้ว!"หากเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในซินเจียงตอนเหนือ การควบคุมตระกูลซูก็จะเป็นเรื่องง่ายไม่ใช่เหรอ?ใบหน้าที่ดุร้ายของซูเผิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที“จะให้คนตระกูลซูของเราที่ตายไปนั้นตายเสียเปล่าเหรอ?”“ตระกูลเหยาของเราจะชดเชยการสูญเสียของคุณ ดังนั้นหยุดมันเถอะ”ฉิวเชียนฉือพูดซูเผิงผู้โอหังอวดดีอ้ำอึ้ง และแสดงสีหน้าพอใจเห็นได้ชัดว่าเขายอมรับข้อเสนอของอีกฝ่ายแล้วฉิวเชียนเฉือเบนสายตาไปทางหลิงเฟิงอีกครั้ง“ชิ! ถ้าคุณหนูของเราไม่ได้ชื่นชมคุณ ฉันคงตายไปสิบแปดครั้งเ
ในขณะนี้ คำพูดของเย่อวี่หลิวนั้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอไม่อยากให้หลิงเฟิงตาย ไม่ว่าเธอจะดูถูกลูกน้องคนนี้มากแค่ไหน เธอก็รู้สึก...ไม่เต็มใจที่จะปล่อยชายคนนี้ไปแม้ว่าเธอไม่อยากจะยอมรับว่ามันคือความรักหรือไม่ก็ตามแต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือหลิงเฟิงได้ครอบครองพื้นที่ในใจเธอแล้วเมื่อหลิงเฟิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า:"ประธานเย่ ขอบคุณที่เป็นห่วง!"เขาเดินไปตรงหน้าซูเผิงทันทีซูเผิงเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ:“คุกเข่าลงเร็วเข้า! หากยังทำภารกิจที่นายน้อยมอบหมายไม่เสร็จ อย่างน้อยฉันก็จะถ่ายรูปที่แกคุกเข่าเก็บไว้เป็นของที่ระลึกตลอดไป!”“จะถ่ายรูปเหรอ? ไม่ได้ระบุไว้ในเงื่อนไขเมื่อกี้นี่!”สีหน้าของเย่อวี่หลิวเปลี่ยนไปอย่างมาก“ฉันเพิ่มมันกะทันหันไม่ได้เหรอ?” ซูเผิงพูดด้วยรอยยิ้ม"พวกเรายังจะหากรอบรูปและวางไว้ในตำแหน่งที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดในตระกูลซู เพื่อให้แขกทุกคนสามารถเห็นภาพนี้อย่างชัดเจนทันทีที่เข้าประตู!"อำมหิตยิ่งนัก!เขาไม่สามารถฆ่าหลิงเฟิงได้ แต่เขาสามารถหาพื้นที่ของเขาคืนได้ด้วยวิธีอื่น!ภาพนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการทำให้หลิงเฟิงอับอาย“ผู้อาวุโสฉิว ทำแบ
เสียงดังและทรงพลังมาก!เย่อวี่หลิวสูญเสียความนึกคิดทันทีแต่ชิวเชียนเฉือรีบเข้าไปตรวจสอบพบว่าซูเผิง... ตายแล้ว ตายร่างไม่สมบูรณ์!“แค่นี้ก็ตายเลยเหรอ?” เขางงอย่างไรเสียซูเผิงก็เป็นคนที่แข็งแกร่งจากผู้อาวุโสของตระกูลซูซึ่งเป็นปรมาจารย์ระดับสุดยอด!แค่หลิงเฟิงตบเขาไม่กี่ทีเขาก็ตายแล้ว!การฆ่าซูเผิงต่อหน้าเขา ก็เป็นการไม่ไว้หน้าตระกูลเหยาเช่นกัน!แต่หลิงเฟิงในตอนนี้...ขนาดเขายังกลัว ไม่กล้าที่จะเสี่ยงจะเป็นอย่างไร แม้ความเป็นไปได้จะเพียงหนึ่งหมื่น แม้แต่ตัวเองก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ล่ะ?เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ชิวเชียนฉือก็ระงับความวิตกกังวลในใจและแสร้งทำเป็นดูถูกเหยียดหยาม“คิดไม่ถึงว่าชายที่แข็งแกร่งของตระกูลซูในตอนนั้นจะถูกสุรานารีผลาญจนหมดตัว และกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ขนาดนี้ แค่ตบไม่กี่ทีก็ตายเสียแล้ว!”ตอนนี้เขาทำได้เพียงเหยียบย่ำซูเผิงให้จมดิน ความตายของเขาก็เป็นเพราะตัวเขาเอง! หลิงเฟิงแค่ตีโดยไม่ได้ตั้งใจตระกูลเหยาก็กอบกู้หน้าได้ด้วย! ดีต่อทุกฝ่าย“ซูเผิงตายแล้วเหรอ?” เย่อวี่หลิวตกใจราวกับถูกฟ้าผ่า สีหน้าเปลี่ยนทันทีแต่พอคิดได้ ชิวเชียนเฉือก็บอกอีกว่าซูเผิงด้อยกว่าเมื่อก่อนนี
“ลองเห่าเหมือนหมาสักสองครั้งสิ” หลิงเฟิงพูดอีกครั้ง“โฮ่งๆ! โฮ่งๆ! โฮ่งๆๆๆ!”ซูชางล้มตัวลงนอนกับพื้นทันทีโดยไม่ลังเลและเลียนแบบการเคลื่อนไหวของสุนัขได้อย่างสมบูรณ์แบบหลิงเฟิงตกตะลึงเขายังเป็นไอ้หนุ่มแว่นที่สองมือล้วงกระเป๋าที่ทำตามใจตัวเองในความทรงจำของเขาอยู่หรือเปล่า?แม่ง... คนเราพอจะเหี้ยขึ้นมา เกินต้านจริงๆ!“เห็นแก่ที่นายเป็นพี่ชายของซูเหยี่ยน ฉันจะไม่ฆ่านาย!”หลิงเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปฉากตลกๆ นี้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า“แต่ว่า จะต้องมีการลงโทษเล็กน้อย”“นายจะทำอะไร” ซูชางเงยหน้าขึ้นมองและถามด้วยความตกใจพร้อมลางสังหรณ์ที่ไม่ดีนัก“นายว่า ถ้าฉันส่งภาพนี้ให้สื่อในมณฑลเจียงหนาน มันจะสร้างความฮือฮาหรือไม่?”หลิงเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มแต่เหมือนไม่ยิ้มผมของอีกฝ่ายตั้งชัน และเขาอยากจะร้องไห้แต่ก็พูดโดยไม่มีน้ำตา:“ส่งไม่ได้นะ! ถ้านายส่ง ฉัน... ภาพลักษณ์ของฉันจะพังหมด! อนาคตที่ดีของฉันจะพังทลาย!”“ถ้างั้น นายมีปัญญาก็มาแย่งมือถือไปสิ ถ้าไม่มีปัญญาก็คุกเข่าต่อไป!”หลิงเฟิงพูดอย่างไม่เกรงใจแล้วหันหลังจากไปอีกฝ่ายไม่กล้าตามมา ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย!เมื
เย่อวี่หลิวต่อต้านตามสัญชาตญาณเพียงสองสามครั้ง จากนั้นก็วางมือลง ในดวงตามีน้ำสุกสกาวไหลเยิ้ม“หลิงเฟิง ในที่สุดนายก็เป็นลูกผู้ชายสักที”ค่ำคืนนี้ถูกกำหนดให้มีความพิเศษจนกระทั่งคืนถัดมาหลิงเฟิงตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงและพบว่าพื้นเต็มไปด้วยเสื้อผ้าจากเมื่อคืนมันถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ตั้งแต่แรกแล้ว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเมื่อคืนนี้ดุเดือดแค่ไหนหลิงเฟิงลุกจากเตียงพบว่าเย่อวี่หลิวหายตัวไปนานแล้วเหลือเพียงกระดาษข้อความบนโต๊ะ“ถึงชายผู้เป็นไอ้สารเลวและนักเลงที่ไร้ยางอายที่สุดในโลก”“ทำเป็นว่าเรื่องเมื่อคืนมันไม่เกิดขึ้น ถ้ากล้าเปิดเผยแม้แต่คำพูดเดียว ฉันก็จะไม่ปล่อยนายไป!”หลิงเฟิงยิ้ม“สาวน้อยภูเขาน้ำแข็งคนนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอคือคนที่อ่อยฉันก่อน แต่สุดท้ายกลับเป็นฉันเองที่ทำสิ่งเลวร้าย”แต่เมื่อนึกย้อนกลับไปเมื่อคืนนี้ เย่อวี่หลิวที่เป็นฝ่ายกระทำกับเย่อวี่หลิวที่เป็นฝ่ายถูกกระทำนั้นต่างกันมากจริงๆ!นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาเพลิดเพลินกับการทำเช่นนี้! สุดยอดเลย!แม้ว่าเขาจะเป็นราชาแห่งความืดและมีดาราหญิง เจ้าหญิง และลูกสาวผู้มั่งคั่งจากทั่วทุกมุมโลกคอยบริการ แต่เขาก็ไม่เคยมีความคิดเช่
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่