LUMAKI ako sa isang tahanan na may dalawang kapatid na mas bata sa akin, at pagiging mas dominant sa lahat, including my Mama at Papa, hindi ko iniisip na darating ang araw na ito. Mataman kong tinitigan ang aking mukha sa salamin, diretso sa akin. Inilagay ko pa ang mas maraming puder sa ilalim ng aking mga mata nang mapagtanto kong hindi sapat ang concealer para itago ang aking mga namamagang mata. Buong gabi akong nagwala at umiyak, nagmamakaawa kay Papa at Mama kagabi para itigil ang kahibangang kahapon lang din nila ipinaalam sa akin. I cannot believe them. I just can't. How can these people, my parents, who claim to love me do this to me? "Sinasabi lang namin, Isabella, na ito'y para sa iyong kapakanan," sabi ni Mama na tila ba dapat kong tanggapin ang simpleng explanation na iyon. "Kapakanan? Hindi! Hindi niyo ako inuunawang protektahan!" Tumayo si Papa at tinalikuran ako. Pinaghiwalay kami ng malaking lamesa niya, at iritado ako na hindi niya ako nililingon ngayon pagkatap
Terakhir Diperbarui : 2024-01-26 Baca selengkapnya