Chapter 1

LUMAKI ako sa isang tahanan na may dalawang kapatid na mas bata sa akin, at pagiging mas dominant sa lahat, including my Mama at Papa, hindi ko iniisip na darating ang araw na ito. Mataman kong tinitigan ang aking mukha sa salamin, diretso sa akin. Inilagay ko pa ang mas maraming puder sa ilalim ng aking mga mata nang mapagtanto kong hindi sapat ang concealer para itago ang aking mga namamagang mata.

Buong gabi akong nagwala at umiyak, nagmamakaawa kay Papa at Mama kagabi para itigil ang kahibangang kahapon lang din nila ipinaalam sa akin. I cannot believe them. I just can't.

How can these people, my parents, who claim to love me do this to me?

"Sinasabi lang namin, Isabella, na ito'y para sa iyong kapakanan," sabi ni Mama na tila ba dapat kong tanggapin ang simpleng explanation na iyon.

"Kapakanan? Hindi! Hindi niyo ako inuunawang protektahan!"

Tumayo si Papa at tinalikuran ako. Pinaghiwalay kami ng malaking lamesa niya, at iritado ako na hindi niya ako nililingon ngayon pagkatapos ianunsiyo ang aking itinakdang kapalaran.

Kakauwi ko lang sa Manila, at aaminin ko, medyo eskandalo ang nangyari sa Cebu. Kasama ko ang mga kaibigan at ang boyfriend ko, nag-eenjoy nang bigla na lang sumulpot ang pulis sa gitna ng club. Wala kaming kinalaman, at na-frame up lang si Luis. Kilala ko siya at hindi siya magtatangkang gumamit ng ilegal na gamot.

"Binibenta niyo ako!"

Hinilamos ni Papa ang kanyang kamay, nakatalikod pa rin sa akin.

"Papa, tingnan mo ako! Ito ba talaga ang gusto mo?"

"Isabella, hindi ka aasenso sa buhay, at kapag may mga kaibigan kang... masamang impluwensiya," sabi ni Mama.

"Sabi ko nga sa'yo! Hindi kay Luis galing ang cocaine na nakuha ng pulis! Kaya nga hindi siya dinakip!"

"Hindi siya nadakip dahil tinawagan ng Papa niya ang otoridad," kalmadong sabi ni Papa.

Tumitig muli ako sa kanya. "Dahil hindi totoo!"

"Gaano ka sigurado na hindi totoo iyon? Magkasama ba kayo buong araw? Buong linggo, Isabella?" ang malamig na tono ni Mama ang pinakakatakot na tono sa buhay ko, pero alam ko kung paano makipag-usap sa gitna ng takot.

"Oo, Mama! Magkasama kami, at kilala ko siya. Hindi ko siya i-consider na boyfriend kung-"

"Boyfriend, Ysabelle?" wakas na napalingon si Papa sa akin.

Iniikot ko ang mga mata sa kanya. "Oh please! Ano ba ang inaasahan mo? Dalawampu't tatlo na ako! Hindi na ako bata!"

"Hindi ka na bata, kaya inaasahan namin na magpakatino ka. Inaasahan namin na makisali ka sa negosyo ngayon. Ang daming krisis ang kinahaharap ng kumpanya natin, at bumababa na rin ang sales kaya ngayon inaasahan namin na bawasan mo na ang pagpaparty at gawin mo naman ang kahit ano para sa iyong kinabukasan," sunud-sunod na sinabi ni Mama. "Inaasahan ka namin, Isabella, na itigil ang pag-aaksaya ng pera para sa materyal na bagay na hindi naman mahalaga at magsimula kang maging independent."

Mabilis ang aking hinga habang pinakikinggan si Mama. Si Papa ay nandiyan lang, itinatabi ang kanyang mga mata na tila ba masakit makinig sa mga salitang ito ng aking ina. At ako'y nagmakaawa lamang sa kanya.

"Papa... hindi... huwag mo naman sirain ang buhay ko."

"Ito ang kabaligtaran! Sinusubukan naming baguhin ang iyong buhay. Sobrang spoiled ka na at ito na lang ang paraan para-"

"Para itama? Eh, kung spoiled ako, sino ang may kasalanan doon? Kayo!" sigaw ko.

"Ysabelle!" ang boses ni Papa ay nag-echo.

Isinara ko ang aking mga mata at tumigil sa pagsigaw. Hindi siya galit sa akin kahit anong gawin ko sa aking buhay. May isang bagay lang na hindi niya kayang patawarin, iyon ay ang pagtaas ng boses ng Mama.

"Tapos na ang mahabang listahan ng iyong mga eskandalo at kakaibang ideya. Ang desisyon ko para sa iyo ay tapos na."

Nakakaluluha ang aking mga luha, at sasagot pa sana ako ngunit naunahan ako ni Papa.

"Alam ko ang sinabi mo sa iyong mga kapatid. Sinabihan mo silang magtrabaho nang maigi sa kumpanya para mabuhay kang maluho ng walang trabaho. Pumayag sila, pero sasabihin ko sa'yo ito... kapag nakalaya ka sa desisyong ito, hindi lang ikaw ang tatanggalan ko ng mana. Pati ang iyong mga kapatid."

Umiling ako at ngumiti dahil nagiging kalokohan na. "I don't believe you."

Tinignan ako ni Papa ng may malamig na katigasan sa kanyang mga mata. Ang aking ama ay maraming bagay, ngunit hindi siya nagsisinungaling. Siya ay palaging tapat sa kanyang mga salita, at iyon ang nagpapatakot sa akin.

O baka natatakot ako dahil alam kong may kasalanan din ako.

Hindi ko itinatanggi na mula pa nang ako'y bata pa, marami na akong kalokohan. Pero palagi akong nakakalusot dahil ako'y anak ni Nikolo Morata ang kanyang panganay... na apo ni Diana Morata. Palaging nasa ayos ang lahat para sa akin... lubos na ini-spoil at ini-pamper. Ang dalawang nakababata kong kapatid ay hindi na ganoon. Sa oras na natutunan nilang magbilang, tinuruan na sila ng mga magulang ko ng trabaho sa aming mga hotel. Hindi nila nakukuha ang pera o mga bagay na gusto nila ng madali. Kailangan nilang kitain ito, hindi tulad ko.

Pareho silang hindi nagrereklamo, at dahil sa pagmamahal at pagpapakita ng respeto sa akin, nang sabihin ko sa kanila na gusto ko lang magtravel at mabuhay ng maluho nang hindi nagtatrabaho, nagturuan silang sino ang magpapaaral sa akin. Besides that I realized that the last thing I want for my brothers is a big bad bitch of a burden!

"Huwag na. Subukan mong tumakas ngayon at makikita mo," mariing sinabi ni Papa.

Sinubukan kong tawagan ang mga kaibigan ko pero napagtanto kong patay ang aking linya. Tiningnan ko ang aking mga card at may kutob ako na lahat sila'y blocked na ngayon. Kung patay na nga ang linya ng aking cellphone at internet, paano pa itong mga credit at debit cards?

Gusto kong tumakas ngunit nasa mansyon ako, ang pinakamalaki namin dito sa Maynila. Ito'y puno ng mga bodyguard, ligtas, at may maraming CCTV. Isang galaw lang at ilalagay ako ng mga bodyguard sa aking kwarto.

Hindi ako huminto sa kakaiyak buong magdamag.

Kinabukasan sa hapag, nagulantang ako nang sabihin ni Papa na ipapakilala niya sa akin ang isang anak ng kasosyo niya na ang tingin niya'y solusyon sa aking problema.

Damon Montero raw ang pangalan nito.

Hindi ko na lang pinansin ang sinabing iyon ni Papa. Wala akong matalinong ideya sa ngayon.

Hindi naman niya siguro totoo ang sinabi niyang tatanggalan niya rin ng mana ang aking mga kapatid. Hindi ko iisipin ito para sa sarili ko. Na baka kung mawala ang kanilang pera, mawawalan din ako. Iniisip ko lamang sila. Hindi ko kayang magdulot ng ganitong gulo sa kanila. Naisiguro ko na papayag silang maghirap para lang iligtas ako mula sa kaguluhang ito.

Oo, gusto ko ng kanilang tulong ngunit paano kung totoo nga ang sinasabi ni Papa?

Ang importante lang sa akin ngayon ay masaya ako na wala sila rito para marinig ang balitang ito at makita akong lumuluhod para sa aking kalayaan. Mas magiging mahirap ito kung sila ay kasama ko. At para hindi ko na sila madamay pa, kailangan kong harapin ang kahibangan ni Mama at Papa?

Napaangat ako ng tingin, hindi nakikinig sa mga sinasabi ni Papa. Kinagat ko ang aking ngipin.

Siguradong may paraan para makatakas, 'di ba? Baka pwede ko lang kausapin ang lalaking tinutukoy niya at tingnan kung sang-ayon ba siya talaga dito? Ano ang mga condition at bakit niya ito hinahayaan? Wala ba siyang girlfriend? Wala ba siyang ibang prospect? O closeted gay ba siya at gusto niyang magkaruon ng panakip-butas? O baka... gusto nila akong ipakasal sa kanya para palawakin ang negosyo namin at ang pagpapakasal sa kanya ang magagamit namin? Anuman ang dahilan ng aking Ama ay sigurado ako may connecter para dito.

Ngunit habang ako'y nag-iisip ng ganito at nagkukulong sa bahay, unti-unti na rin akong nawawala sa sarili sa takot at sa mga posibleng mangyari.

Kaya't narito ako ngayon sa club. Nakahanap ako ng paraan para makaalis sa mga bodyguard at mahigpit na security. Isa itong malupit na pagtatangkang tulad ng mga nagawa ko noon kapag ako'y napaparusahan. Pumunta ako rito at walang hiyang sinubukan ang cellphone ng aking paboritong bartender para tawagan ang mga kaibigan ko. Hatinggabi na pero hindi ko inaasahan na natutulog sila dahil party animals rin kami. Ngunit kung hindi sila grounded, abala naman sa bagong bakasyon na nabuo habang wala ako.

"Luis!" masaya kong sinabi, halos natapon ang iniinom ko.

Sa mga problema't gulo, walang tanong kung bakit ako agad nalasing. Hindi ako humihinto sa pag-inom ng isang shot matapos ang isa.

"Nandito ako sa Family Dinner. Pasensya na, Ysa. Hindi ako makakapunta. Ang idea ng Daddy ko para iligtas ako mula sa iskandalo ng cocaine ay ito... ipakasal ako sa pangit na nerd! Wag kang mag-alala-"

"Ano?!" Nabigla ako sa kanyang sinabi.

Ano bang problema ng mga ama ngayon at bakit ganyan sila?

"Malalampasan ko ito. Eh ikaw? Sabi ng tatay mo na ikakasal ka rin. Totoo ba iyon?"

Nabigla ako dahil mabilis na kumalat ang balita, isang linggo pa lang akong nagkukulong sa bahay. Iniinom ko ang isa pang shot na parang naglalagablab sa aking lalamunan. Humingi pa ako ng isa pa. Bahala na!

Masigla ako kanina bago ako pumunta dito. Sabi ko, okay lang iyon. Kung totoong magpapakasal ako sa sino mang lalaki, kakausapin ko siya at sasabihin ko na magdi-divorce na lang kami pagkatapos ng ilang buwan. Sasabihin ko sa kanya na may boyfriend ako at papayag lang ako sa kasal para matapos ang problema ng mga magulang ko. Kapag napunta sa akin ang kalahati ng shares ko sa kumpanya, o kahit magkano ang kailangan ni Papa para umakyat sa industriya.

Sigurado ako na gagana iyon pero ngayon... lasing at sawi sa pag-ibig... at walang sigla. Alam kong nasa malaking gulo ako.

Ang mga Montero naman ay kilalang-kilala sa industriya. Meron siyang nakaka-inspire na kwento ng tagumpay mula sa kahirapan. Sumiklab siya sa industriya sa pamamagitan ng sipag, tiyaga, at katalinuhan. May prinsipyo siyang tao at tila ba ay may pangako sa aking ama ng maraming apo mula sa akin.

He's as straight as an arrow and apparently, he promised my father lots of grandchildren from me. How disgusting! Ni hindi ko pa siya nakikita at ganoon din siya sa akin. O siguro dahil nagkalat naman ang pictures ko, ang h*******k na iyon ay nagpapantasya na na para bang naka jackpot dahil lang pumayag si Papa na ipakasal ako sa kanya! I'm sure my father didn't think this through! I'm sure he's mistaken! Or he's going crazy! I'm sure of it!

How I came about this idea for myself, I don't know. I just remember that after drinking shot after shot, I went to the dance floor and watched my night pass by through the neon lights and loud music. Along with it, I found a man dancing from behind. Not bad for a drunken night. When he whispered we should go to some other place, I didn't hesitate anymore. I just asked for a time in the bathroom, and off we'll go. Hindi nagbago ang desisyon ko. Tonight will be my bachelorette party. If I cannot give my virginity to the man I love, then I will give it to the man I will choose tonight... and I choose him.

"Let's go," sa madilim na boses. Ang kanyang mainit na kamay ay marahang dumantay sa aking baywang habang iginigiya ako palabas noong club. He's tall and very manly. His hair was longer than usual but it looked perfect in his manly face. His jaw was grayish from the obvious shaving of a thick stubble and his nose was narrow and perfect on his high cheekbones. I am not sure if I am just too intoxicated but I have never felt like this before. I giggled when I realized I really am drunk. Kung lumilitaw na sa isipan ko ang mga iyon, talagang lasing na ako.

 "What's funny?" he whispered and he stopped kissing me.

Umiling ako at ngumiti. "l just think... I can't believe I party so much but I haven't seen a man like you anywhere."

"Hmm," he slowly let his fingers glide on my thighs then up my stomach to my ribs, and then chest.

Napapikit ako nang nararamdaman ang kakaibang init sa kabila ng pagkakamanhid. When his finger reached the nub on my left boob, I shivered. He massaged it slowly with just one finger! 'Maybe you're looking the wrong way." Kinagat ko ang labi ko.

"Why? Do you party a lot, too?" "Not much but I do party," his voice was thick, low, and pleasant to the ears. One smooth move and he freed my boob from my bra and dress. Dumilat ako at may kakaibang init na gumapang nang nakita na hindi pa ako n*******d pero nakalabas na iyon. He was freely massaging it as his kisses dropped on my neck until it reached my nub.

I moaned. I felt his other hand behind me, stopping me from falling to bed even when I am already melting in his arms. Sa totoo lang, gusto ko si Luis. He's a big playboy and it should be a turn off but he's always fun to be with. We always connect but the only thing that's keeping me from making him my real boyfriend is his open interest with my virginity. It turns me off everytime he says he wants to be my first. Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko iyon lang ang habol niya. I was panting and moaning loud when his hand freed my other boob and slowly caressed my lower abdomen. Our kisses started to get heated and hungry. Lalo pa noong nahanap at naramdaman niya ako roon

 He groaned. "You're dripping wet."

"Uh-huh..." I whispered because he slowed down and I don't want him to stop. 

"Are you on the pill?" he asked darkly while his hand smoothly pulled my panties.

 I was on the verge and he hasn't even touched me skin to skin! Kaya naman nang nahanap ng kanyang daliri iyon, napakapit na ako ng mahigpit. My perfectly manicured nails buried on his back as I embraced the heavenly shaking of this foreign feeling! He cursed on my ear when he felt me shaking while his finger was barely inside me. He expects I am sexually active. Somehow, it comforted me a bit that it's not because I'm a virgin or something.

"l think I forgot t-today. Why? You have no condom ba?"

He groaned and slowly put me in bed while he went to the night stand to get one. If I am going to get married soon, then tonight is the bachelorette party. The stranger, Damon Montero will get me, but not my virginity. I am in control of my life so I will get to choose who I want to give it to. Or was it my last attempt to take a hold of my slowly drifting precious freedom?