All Chapters of โคตรคนยอดปรมาจารย์: Chapter 811 - Chapter 820

“นายท่าน ท่านต้องการลูกศิษย์ไหมขอรับ? ดูข้าสิ ทั้งว่านอนสอนง่าย เชื่อฟัง ซื่อสัตย์เป็นที่สุด ท่านจะให้ข้าทำอะไรข้าก็ยอมทำทุกอย่างเลยขอรับ”เมื่อครู่นี้ยังดูน่าเกรงขามราวกับจอมมารอันดับหนึ่งของจักรวาลอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กลายเป็นคนประจบสอพลอราวกับลูกหมาตัวน้อยทันทีสมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นจอมมารของแท้จริง ๆ นิสัยและการกระทำลไม่เหมือนคนทั่วไปเลยสักนิดเย่ซิวส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่อยากเสียเวลาไปกับหมอนี่มากนัก “พูดมาสิว่าเจ้าธงหมื่นวิญญาณนี่มันมีประโยชน์อะไร?”“นี่มันสุดยอดสมบัติเลยนะ!” จอมมารโลหิตตื่นเต้น “พลังและระดับของเจ้าธงนี่ขึ้นอยู่กับจำนวนวิญญาณที่เก็บสะสมไว้ได้ ยิ่งเก็บได้เยอะ ก็ยิ่งทรงพลังมากขึ้นหากสะสมวิญญาณระดับอมตะได้ถึงหมื่นดวงล่ะก็ มันคงเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเลยทีเดียว รับรองเลยว่าแค่ปล่อยออกมาทั้งหมดทีเดียว ประเทศระดับกลางจะถูกกวาดล้างหายไปได้ในวันเดียว”เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเพ้อฝันเย่ซิวรู้สึกขำเล็กน้อย “นายฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า ตอนนี้อย่าว่าแต่ระดับอมตะเลย ขนาดระดับจินตานในโลกทั้งใบนี้ก็มีแค่ฉันคนเดียว ระดั

“เอ๊ะ?” เด็กสาวทำหน้าอึดอัด “ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ แถมประตูบานนี้ยังทำจากเหล็กอีก ฉันถีบยังไงก็ไม่พังแน่ ๆ”เย่ซิวยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”หน้าประตูมีบอดี้การ์ดยืนเรียงรายกันเป็นสองแถว แต่ตอนนี้พวกเขากลับขยับตัวไม่ได้เลยเด็กสาวมองรอยยิ้มของเย่ซิว ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ ก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมาเธอสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะเดินไปที่หน้าประตูใหญ่ หลับตาแน่นแล้วยกขาขวาถีบออกไปสำหรับเด็กสาวธรรมดาที่ไม่เคยบำเพ็ญอะไรมาก่อน แรงถีบย่อมไม่มากอยู่แล้วแต่ทันทีที่เธอยกเท้าถีบออกไป เย่ซิวก็ดีดนิ้วเบา ๆโครม!ประตูเหล็กขนาดใหญ่ล้มลงด้วยแรงถีบของเด็กสาวทันที เธอเองก็ถึงกับยืนนิ่งค้างด้วยความตกตะลึง“ใครวะ? กล้าดียังไงถึงมาป่วนที่นี่”ชายวัยกลางคนหน้าตาน่ารังเกียจคนหนึ่งวิ่งออกมาจากข้างใน เขามองดูประตูที่ล้มลงก่อนจะหันมามองเด็กสาวหลังจากชะงักไปชั่วครู่ แววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นโลภอย่างชัดเจน “อ้อ นางเด็กเลว นึกไม่ถึงว่าโตขึ้นมาจะงดงามขนาดนี้ มานี่ซะดี ๆ ฉันจะส่งเธอไปให้เจ้าสำนัก เขาต้องให้รางวัลฉันอย่างงามแน่”พูดจบเขาก็ยื่นมือหมายจะคว้าบ่าเด็กสาวไว้ปัง!เย่ซิวมองเห็นไอสีดำที่ลอยวน

เหนือศีรษะของเชียนหลิวอี้เจี้ยนมีไอร้อนพวยพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง นั่นเป็นเพราะเขาโกรธจนแทบคลั่ง!ชายที่เคยใช้ชีวิตลอยลำอยู่ในวงการอำนาจมายาวนานครึ่งชีวิต กลับต้องมาถูกทรยศถึงในบ้านตัวเองโดยคนที่เขาไว้ใจที่สุดอย่างไป๋หลี่แต่สิ่งที่ทำให้เขารับไม่ได้ที่สุดคือการที่เรื่องนี้ถูกคนนอกจับได้ มันเป็นความอับอายที่ไม่อาจทนได้สิ่งที่เขาทำหลังจากนั้นไม่ใช่การโจมตีเย่ซิว แต่เป็นการตบภรรยาคนแรกของเขาจนเสียชีวิตคาที่จากนั้นเขาก็จ้องมาที่เย่ซิวด้วยดวงตาแดงก่ำ “แกเป็นใคร!”เย่ซิวไม่ได้สนใจเขา แต่กลับดึงเด็กสาวเข้ามาใกล้แล้วถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “หนูอยากฆ่าเขาเองไหม?”เด็กสาวพยักหน้าโดยไม่ลังเลตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอต้องเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมานแสนสาหัสมันเป็นสิ่งที่เธอเคยกล้าทำเพียงแค่ฝันถึงมันในยามหลับเท่านั้น“ดี งั้นรอเดี๋ยวนะ”เชียนหลิวอี้เจี้ยนได้ยินคำพูดของเย่ซิวก็หัวเราะเสียงดัง “ไอ้หนุ่ม แกคงบ้าไปแล้วถึงได้พูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้ออกมา รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันคือ…”“หนวกหู ใครใช้ให้แกพูด!”เมื่อครู่เย่ซิวยังคุยกับเด็กสาวอยู่ แต่ในวินาทีถัดมาเขาก็พุ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเชียนหลิวอี้เจี้ย

“นายท่าน เกิดอะไรขึ้นคะ?” เฟยอวี่มองเย่ซิวด้วยความสับสนงุนงง“ถึงเธอจะซ่อนตัวได้ดีแค่ไหน แต่ในสายตาฉัน เธอก็เหมือนหิ่งห้อยในความมืดอยู่ดี มันเด่นชัดมากเลยล่ะ”เฟยอวี่ยิ่งทำหน้ามึนกว่าเดิม “คุณพูดเรื่องอะไรคะ ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ นะ”“ยังจะทำเป็นไม่รู้เรื่องอีกเหรอ? ยายจิ้งจอกน้อย”ทันทีที่คำพูดนั้นสิ้นสุดลง ใบหน้าของเฟยอวี่เปลี่ยนไปทันที หางฟูฟ่องขนาดใหญ่สี่หางก็พุ่งออกมาจากสะโพกของเธอ ก่อนจะฟาดเข้าหาเย่ซิวอย่างรุนแรงเย่ซิวใช้มือขวากดเบา ๆ บนโซฟา จากนั้นร่างของเขาก็ลอยถอยหลังหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดายพลังปีศาจอันน่าสะพรึงกลัวกระจายไปทั่วห้อง มือของเฟยอวี่งอกกรงเล็บที่คมกริบออกมา ใบหน้าของเธอเยือกเย็นดั่งน้ำแข็ง “แกรู้ได้ยังไง?”เย่ซิวยิ้มบาง “ง่ายมาก กลิ่นปีศาจของเธอมันแรงเกินไป‘ฉันอยากรู้ว่าก่อนหน้านี้เธอปกปิดฉันได้ยังไง?ถ้าไม่ใช่ว่าเธอมีของวิเศษอะไรที่สามารถซ่อนพลังได้ งั้นเธอก็คงมีสองบุคลิก เมื่อก่อนเธอเป็นเฟยอวี่ แต่ตอนนี้เธอเป็นอีกคนหนึ่ง”หญิงสาวไม่ตอบอะไร แต่สีหน้าของเธอทำให้รู้ว่าสิ่งที่เย่ซิวคาดเดาไปแบบหลังน่าจะถูกแล้ว“พวกปีศาจจิ้งจอกมักจะเป็นต้นตอของความวุ่นวา

ทั้งสามคนมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ก่อนจะสั่งของว่างและชานมมาทานสองเด็กสาวดูมีความสุขมาก พวกเธอนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานถึงแม้เย่ซิวจะไม่ได้ตั้งใจฟังสิ่งที่พวกเธอคุยกัน แต่ด้วยพลังของเขาที่เหนือมนุษย์ คำพูดของพวกเธอก็ลอยเข้าหูเขาอย่างชัดเจน“น้องสาว เธอคิดว่าพี่ชายเขาเป็นยังไงบ้าง?”“พี่ชายเขาดีมากเลยค่ะ การได้เจอพี่ชายถือเป็นบุญของฉันในหลายชาติภพ”“งั้นถ้าเธอโตขึ้น เธอคิดจะเป็นแฟนเขาไหม?”“เอ๊ะ ทำไมพี่ถามอะไรแบบนี้ล่ะคะ”“ตอบมาสิว่าอยากหรือไม่อยาก”“ก็อยากสิ แต่ฉันทำอะไรไม่เป็นเลย พี่ชายคงไม่สนใจฉันหรอก”“เป็นไปได้ไง เธอสวยขนาดนี้ แถมยัง…”……เย่ซิวส่ายหัวพลางยิ้ม ก่อนจะหยิบชานมขึ้นมาดื่มเงียบ ๆพอดีกับตอนนั้นที่หน้าจอในร้านฉายข่าวเกี่ยวกับเขาข่าวรายงานว่าเย่ซิวนั้น ‘ถูกกำจัด’ ได้แล้วแถมพวกคนแคระนี่ยังใส่ร้ายเย่ซิวอีกว่าเขาใช้สารต้องห้ามระหว่างการประลองหลังจากพ่ายแพ้แล้วก็หนีหัวซุกหัวซุนในเมื่อพวกเขาคิดว่าเย่ซิวตายไปแล้ว การจะใส่ร้ายหรือบิดเบือนความจริงอะไรก็ทำได้อย่างง่ายดายจวงเสี่ยวหยิงที่เห็นข่าวก็โกรธจัด “คนพวกนี้หน้าไม่อายจริง ๆ ก็เห็น ๆ อยู่ว่าพี่…”เย่ซิวส