บททั้งหมดของ โคตรคนยอดปรมาจารย์: บทที่ 321 - บทที่ 330

“นาย...นายท่าน...”คงมีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเสวี่ยเหมยต้องใช้ความพยายามมากเพียงใดในการพูดคำสองคำนี้หลังจากที่เธอพูดจบ ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ราวกับว่ามีเปลวไฟลุกไหม้อยู่ข้างในถ้าให้เหล่าคนหนุ่มมากพรสวรรค์เหล่านั้นที่ไล่ตามเธอมารับรู้เรื่องนี้ แถมยังได้ยินเธอเรียกผู้ชายคนหนึ่งว่า ‘นายท่าน’ ทัศนคติของพวกเขาคงยืนไม่อยู่อย่างแน่นอน!เสวี่ยเหมยฝืนระงับความอัปยศอดสูอันไว้สุดกำลัง และถามไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย "คุณ…ตอนนี้อยู่ที่ไหน...ฉันอยากเจอคุณ"ในใจก็คิดว่า ตัวเองยอมเรียกเขาว่านายท่านแล้ว เย่ซิวก็น่าจะลดการระวังตัวลงบ้างไม่คาดคิด เย่ซิวที่อยู่อีกด้านของสายกลับพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้เธอแทบทรุด“เลิกฝันกลางวันเถอะ ผมรู้ว่าคุณจงใจถ่วงเวลาเพื่อให้แฮกเกอร์ทางฝั่งคุณถอดรหัสพิกัดของผม จะได้รู้ว่าผมอยู่ที่ไหนใช่ไหมล่ะ?”“นอกเสียจากคุณจะเรียกแฮกเกอร์ระดับประเทศมา ไม่อย่างนั้นคุณเลิกคิดเรื่องนี้ไปได้เลย”“ถ้าไม่มีอะไรอีกแล้ว ก็ไปพักผ่อนซะ สาวใช้ของผม!”เขาเน้นคำว่า ‘สาวใช้’ หนักมากหลังจากพูดจบ เขาก็วางสายและบล็อกเธอเปรี้ยง!เมื่อเสวี่ยเหมยได้ยินสิ่งนี้ เธอ

ผู้หญิงที่ยืนอยู่ถัดจากหยางซิว เมื่อเห็นสายตาของฝ่ายชายแทบจะแนบติดไปกับร่างของไป๋อวี้เจี๋ย เธอก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมากเหลือบมองเย่ซิวซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ไป๋อวี้เจี๋ย ทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้นอย่างกระแนะกระแหนว่า “นี่ใครกันคะช่างแต่งตัวได้ 'เรียบง่าย' มากจริง ๆ หน้าตาก็ดูไม่คุ้นเลย จะใช่คนรักของคุณไป๋หรือเปล่านะ?”เธอเน้นย้ำคำว่า 'เรียบง่าย' อย่างหนักหรือในอีกความหมายหนึ่งก็คือ มันโทรมมากเมื่อหยางซิวได้ยินประโยคนี้ เขาก็มองไปที่เย่ซิวด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรไป๋อวี้เจี๋ยยังไม่เคยถูกเขาลิ้มลองเลย แล้วจะปล่อยให้คนอื่นชิงตัดหน้าไปก่อนได้อย่างไร?สำหรับเย่ซิว เขาคร้านที่จะเสวนากับคนแบบนี้ทว่าความเงียบของเขากลับกลายเป็นการยอมรับในสายตาของผู้หญิงคนนี้เพราะไม่ต้องการที่จะปล่อยเย่ซิวไป เธอจึงพูดเหน็บแนมต่อ "ฉันได้ยินมาว่ามีอาชีพหนึ่งที่คนจะมองหาผู้หญิงที่ร่ำรวยโดยเฉพาะ หรือเรียกสั้น ๆ ว่าพวกเกาะผู้หญิงกินอยู่ด้วย”“คุณไป๋ คุณต้องระวังไว้ให้ดีนะคะ ไม่อย่างนั้นอาจจะเสียทั้งเงินเสียทั้งตัว”ประการเย็นเยียบวาบผ่านดวงตาของเย่ซิวเพียงเพราะเขาขี้เกียจเกินกว่าที่จะโต้เถียงกับผู้หญิง ไม่ได้หมายคว

แรงดูดอันแข็งแกร่งแผ่มาจากฝ่ามือของเธอเคล็ดวิชาผันแปรกำลังภายในถูกรังสรรค์ขึ้นมาเพื่อดูดกลืนเลือดและพลังปราณของจอมยุทธโดยเฉพาะ จากนั้นเปลี่ยนพลังนั้นไปใช้เป็นของตัวเองเป็นศาสตร์หนึ่งที่ทั้งโหดเหี้ยม แต่ก็ทรงพลังเป็นอย่างมากเย่ซิวก้มมองเธอ สีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใด ๆหลี่ชิวเยวี่ยนิ่งอึ้งไปแล้ว "เกิดอะไรขึ้น นี่คุณ?"โดยปกติเคล็ดวิชาผันแปรกำลังภายในนี้ของเธอจะมอบพลังที่ไม่สิ้นสุดให้แก่เธอ แต่ครั้งนี้มันกลับล้มเหลวไปเสียอย่างนั้น!ถ้าไม่ใช่เพราะความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากผิวหนังของเย่ซิวในมือของเธอนั้นมันช่างชัดเจน เธอคงคิดว่าเย่ซิวกำลังสวมชุดเกราะเหล็กอยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะเพิ่มแรงดูดไปอีกประหนึ่งปั๊มน้ำที่ถูกโยนลงไปในบ่อน้ำแต่ที่ถูกสูบออกมานั้นไม่ใช่น้ำ แต่กลับสูบลมออกมาอย่างต่อเนื่อง!“เป็นไปได้ยังไง? ทำไมถึงไม่ได้ผลล่ะ?!”ดวงตาที่สวยงามของหลี่ชิวเยวี่ยเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและสับสนเป็นอย่างมากทันใดนั้น เธอก็คิดถึงความเป็นไปได้หนึ่ง "มีแค่จอมยุทธที่มีระดับพลังสูงกว่าฉันถึงจะทำให้เคล็ดวิชาผันแปรกำลังภายในของฉันล้มเหลว หรือว่าคุณเป็นจอมยุทธระดับหกขั้นสูงอย่างนั้นเหร

“เสร็จจากที่นี่แล้ว ไปคลับส่วนตัวที่ฉันเปิดไหม? ฉันชวนเลขาของฉันไปด้วย เธอบอกว่าคืนนี้เธอจะเต้นโพลแดนซ์[footnoteRef:0]” [0: เต้นโพลแดนซ์ คือการเต้นรูดเสา] เย่ซิวกำลังจะปฏิเสธ แต่ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นที่ทางเข้าไป๋อวี้เจี๋ยเองก็มองไปทางที่เย่ซิวมองเช่นกัน เธออุทานออกมาทันที "เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เขาพิการไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"ข่าวที่ว่าเย่ขวงถูกทำให้พิการไม่ได้เป็นความลับในแวดวงนี้คนอื่น ๆ ก็ตกใจไม่แพ้กันเย่ขวงสมควรที่จะมีคำว่า "บ้า[footnoteRef:1]" อยู่ในชื่อของเขา [1: ขวงในภาษาจีน หมายถึง บ้า ดุร้าย และรุนแรง] เมื่อมาถึง เขาก็ปล่อยกลิ่นอายแห่งขั้นปรมาจารย์ออกมาทันที!ผู้ชมทั้งหมดต่างตกใจทันที!“ปรมาจารย์!”“โอ้พระเจ้า นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม!”“เกิดอะไรขึ้นกับเขากัน!”……หลังจากตกตะลึงกันแล้ว ผู้มีอิทธิพลจากทุกทิศทางก็รีบรุดไปข้างหน้าราวกับฝูงผึ้งเพื่อพูดคุยกับเขาแม้แต่คนโง่ก็ยังเห็นว่าตอนนี้เย่ขวงได้ทะยานขึ้นไปสู่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่แล้วปรมาจารย์หนุ่มขนาดนี้ อนาคตของเขานับว่าเกินคาดเดาแล้ว! สีหน้าไป๋อวี้เจี๋ยดูเคร่งขรึมมากขึ้น เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

เธอแอบกัดฟัน "คนไร้หัวใจ อย่าคิดจะหวังอีกเลย!"ในเวลานี้ เหล่าผู้เชี่ยวชาญ/ศิลปินด้านอักษรวิจิตรและภาพวาด กลายเป็นจุดสนใจของงานนอกจากชายสูงอายุที่ได้รับความเคารพอย่างสูงเพียงไม่กี่คนเหล่านั้นแล้ว ยังมีชายวัยกลางคนอีกด้วยหลังจากที่ทุกคนได้เรียนรู้ถึง 'ตัวตน' ของเขาแล้ว พวกเขาต่างก็ชื่นชมกันไม่หยุดปาก“ไม่คิดเลยว่าอาจารย์ต้าวจือยังหนุ่มมากขนาดนี้!”"ฉันเป็นแฟนตัวยงของอาจารย์ต้าวจือเลยนะคะ!"“อาจารย์ต้าวจือ ครั้งนี้คุณได้นำผลงานใหม่มาบ้างไหมครับ?”……‘ต้าวจือ’ ซึ่งได้รับความเคารพและยกย่องอย่างสูง เขายิ้มและตอบคำถามของทุกคนอย่างต่อเนื่องนอกจากนี้ เขายังชื่นชอบผู้หญิงสวยบางคนเป็นพิเศษเย่ซิวยังถามคำถาม "ผมอยากรู้ว่า อาจารย์ต้าวจือเรียนรู้กับใคร?"'ต้าวจือ' ดูภูมิใจ "ฉันเรียนรู้และทำสำเร็จด้วยตนเอง!"จากนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็พากันสรรเสริญเยินยอต่าง ๆ มากมายทันทีพวกเขาต่างสนใจมูลค่าทางการค้ามหาศาลของ 'ต้าวจือ'ภาพวาดสามารถขายได้มากกว่าหมื่นล้านได้อย่างง่ายดาย มันจะน่าทึ่งยิ่งกว่านี้หากมันเป็นเรื่องของการโฆษณาเกินจริงหลังจากสนุกสนานพูดคุยแลกเปลี่ยนกันมาพอสมควรแล้ว งานประดิษฐ์