บททั้งหมดของ ภูพาจุติราชามังกร: บทที่ 941 - บทที่ 950

เดิมทีเขารู้สึกไม่สบายใจมาตลอด เรื่องที่เขาอาจทำร้ายจิตใจของหยางเฉียนเฉียน แต่หลังจากที่วันนี้เขาเห็นหลินหว่านหรูเป็นแบบนั้น เขาก็ตัดสินใจได้ในที่สุด ว่าเขาไม่อาจสนใจอะไรมากมายแบบนั้นได้อีกแล้วเขายอมปล่อยให้หว่านหรูเศร้าเสียใจแบบนั้นไม่ได้จริง ๆ“บ…แบบนั้นไม่น่าจะดีเท่าไหร่” หลินหว่านหรูเป็นกังวล ถ้าแม่สามีในอนาคตของเธอเป็นอะไรไปเพราะตัวเธอเอง เธอก็เป็นคนบาปน่ะสิแต่เธอจะยอมให้เย่เทียนหยู่กับหยางเฉียนเฉียนแสดงละครจนกลายเป็นเรื่องจริงไม่ได้“ไม่มีอะไรไม่ดีหรอกครับ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการกระทำของเราเอง เราเลิกสนเรื่องนั้นเถอะ ตอนนี้คุณคงไม่โกรธผมแล้วใช่มั้ย” เย่เทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นหลินหว่านหรูดูผ่อนคลายลงแล้วใบหน้าของหลินหว่านหรูแดงระเรื่อขึ้นมาทันที ก่อนที่เธอจะพูดด้วยความโกรธ “ฉันจะโกรธต่อ ใครใช้ให้นายไม่บอกฉันเรื่องนี้ก่อนละ ทำเอาฉันนึกว่านายไม่ต้องการฉันแล้วซะอีก”“ได้ยังไงกันครับ ผมบอกแล้ว ขอแค่คุณยอม ผมก็จะปกป้องคุณตลอดไป ก่อนหน้าที่ผมไม่พูดแค่กลัวเรื่องราวมันจะแพร่งพราย”“ฉันเข้าใจแล้ว!”หลินหว่านหรูขัดจังหวะเขาก่อนที่เธอจะก้าวไปปิดปากของเย่เทียนหยู่ด้วยริม

“อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะ ระยะหลังมานี้ลูกคอยสนับสนุนเขาอยู่ตลอดเลยนี่ บางทีเขาอาจจะดีกับลูกมากกว่าคนอื่น ๆ ก็ได้นะ”“ช่างมันเถอะครับ ผมจะได้นะว่าตอนแรกผมทำตัวแย่กับเขาที่สุดเลย”“เฮ้อ โทษที่ก่อนหน้านั้นเราต่างก็หน้ามืดตามัว ไม่เคยเชื่อลูกเลยสักครั้ง ไม่อย่างนั้น เราก็คงไม่เดินมาถึงจุดนี้กันหรอก”คุณปู่ตระกูลหลินถอนหายใจและพูดอย่างช่วยไม่ได้“คุณปู่ พูดแบบนั้นจะมีประโยชน์อะไรครับ ผมเคยบอกไปแล้วว่าพวกปู่จะต้องผิดหวังแน่”หลินจื่อตงพูดด้วยความหดหู่ ถ้าพี่เขยของเขายังอยู่ที่นี่ เขาก็คงมีวิธีจัดการกับเรื่องนี้แน่นอน เพราะถึงยังไง พี่เขยของเขาก็สามารถต่อกรกับตระกูลเย่แห่งเมืองหลงตูได้ แล้วเขาจะกลัวตระกูลซุนได้ยังไง “พี่ตง ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ช่างมันเถอะค่ะ ฉันจะกลับไปทำให้พวกเขาสงบลงก่อน แล้วเราค่อยมองหาโอกาสกันทีหลัง” สวี่เจียเจียพูดเสียงแผ่วสวี่เจียเจียเป็นคนตัวเล็ก ท่าทางดูเป็นเด็กดี ทำให้มองแล้วสบายตา รูปลักษณ์งดงามและรูปร่างได้สัดส่วนไม่ว่าจะเป็นต้นกำเนิดหรือรูปลักษณ์ อันที่จริงตระกูลหลินถูกใจเธอมาก“ไม่ เรื่องแบบนี้ผู้ชายควรเป็นคนรับผิดชอบ ผมจะปล่อยให้คุณไปออกหน้าแทนได้ยัง

แต่ยิ่งเย่เทียนหยู่เป็นแบบนี้ หัวใจของหลินหว่านหรูก็ยิ่งรู้สึกผิด เธออดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า “เทียนหยู่ ก่อนหน้านี้ฉันทำตัวงี่เง่าขนาดนั้น ไม่เคยเชื่อนายเลยตั้งหลายครั้ง แถมยังหย่ากับนายอีก นายไม่โกรธฉันเลยเหรอ”“ผมไม่โทษคุณหรอก ถ้าผมโกรธละก็ ผมคงไม่มาเจอหน้าคุณแล้ว”“ส่วนเรื่องที่เราหย่ากัน ผมเข้าใจว่าตอนนั้นคุณกลัวจะเอี่ยวผมไปลำบากด้วย”เย่เทียนหยู่ยิ้มเมื่อได้ยินแบบนั้น หลินหว่านหรูก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดอย่างมีความสุข “เทียนหยู่ นายดีจังเลย!”“ใช่ แถมผมยังเก่งด้วยนะ โดยเฉพาะร่างกายผมเนี่ย เก่งคูณสอง!”“อะไรของนาย แต่ก่อนไม่ได้ร้ายขนาดนี้นี่”“อะไร คุณคิดอะไรอยู่ ผมหมายถึง ผมสุขภาพดี คุณคิดมากไปหรือเปล่า”หลินหว่านหรูอายมาก วันนี้เธอดูเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เพิ่งได้ลิ้มรสความรักเป็นครั้งแรก ไร้ซึ่งท่าทีประธานบริษัทอย่างสิ้นเชิงตอนนี้ความบาดหมางในอดีตได้ยุติลงแล้ว แต่เพื่อหลีกเลี่ยงบุคคลลึกลับรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเขากับหลินหว่านหรู เย่เทียนหยู่จึงบอกให้หลินหว่านหรูระวังตัวตอนอยู่ด้านนอกตอนนี้พวกเขายังคงเลิกกันอยู่ในเวลานี้ แขกไม่ได้รับเชิญหลายคนบุกเขามา

สวี่เจียเจียสีหน้าย่ำแย่มาก เธออดไม่ได้ที่จะหันไปมองหลินจื่อตงหลินจื่อตงรู้สึกร้อนใจมาก “เจียเจีย อย่าไปฟังเขา ผมไม่กลัวเขาหรอก” เขารีบตอบกลับ“เจ้าหนู ดูเหมือนว่าเจ้าอยากจะตายจริง ๆ โอเค ข้าจะฆ่าเจ้าก่อน” สวี่กวางได้เรียนรู้วิชาวรยุทธ์แล้ว และความแข็งแกร่งของเขาก็ดีมากนี่คือสาเหตุที่สวี่เจียเจียกังวลและกลัวมากสวี่เจียเจียรีบพูดว่า “ไม่ พี่ชาย ฉันจะไปกับคุณ ฉันจะกลับไปกับคุณ”“เจียเจีย...”“พี่ตง พอเถอะค่ะ หนูจะกลับไปก่อน ไม่ต้องกังวล ฉันจะรอคุณ”สวี่เจียเจียพูดอย่างรวดเร็ว“ผม…”หลินจื่อตงต้องการพูดอย่างอื่น แต่เขารู้สึกกดดันอย่างมากที่มาที่เขา สวี่กวางเหลือบมองเขาอย่างเย็นชาราวกับว่าเขากำลังจะฆ่าเขาเมื่อใดก็ได้แต่เขายังคงกัดฟันและพูดว่า “เจียเจีย รอฉันด้วย ฉันจะไปรับคุณที่ตงเฉิงแน่นอน!”“อือ!”สวี่เจียเจียหันหน้าไปทางพี่ชายของเธออีกครั้งและพูดเสียงดัง “พี่ชาย ถ้าคุณกล้าทำร้ายพี่ตง ฉันจะไม่กลับไปจนกว่าฉันจะตาย”ใบหน้าของ สวี่กวางเปลี่ยนเป็นเย็นชาและเขาพูดอย่างเย็นชา “ฮะ ฉันขี้เกียจเกินไปที่จะทำอะไรกับขยะประเภทนี้ แต่ถ้าเขากล้ามาที่ตงเฉิงเพื่อตามหาคุณ ฉันสัญญาว่าจะหักมือแล

ถ้าเธอไม่ได้คืนดีกับเย่เทียนหยู่ เธอก็จะพยายามจัดการกับเรื่องนี้ แต่เห็นได้ชัด ว่าเธอไม่มั่นใจเลยแต่ตอนนี้ มีเย่เทียนหยู่คอยช่วยเธอ เธอจึงมั่นใจมาก“จริงเหรอพี่ พี่จะไปขอความช่วยเหลือจากพี่เขยเหรอ” หลินจื่อตงถามทันทีเมื่อหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น เธอก็ลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่เย่เทียนหยู่เคยบอกเธอว่า ใครจะรู้ว่ากำแพงมีหูประตูมีช่อง เธอจึงรีบตอบกลับไปทันที “ไม่ใช่หรอก พี่มีวิธีอื่น”“ยังไงก็เถอะ นายไม่ต้องห่วงนะ แค่ขอเวลาให้พี่หน่อย”“อือ ได้ครับ” หลินจื่อตงพยักหน้า แน่นอนว่าเขาไม่มีความสามารถแบบนั้น ต่อให้เขาเปลี่ยนตัวเองขนาดไหนเขาก็ไม่มี เขาทำได้แค่รอหลินหว่านหรูคิดหาหนทางหลังจากนั้นไม่นาน คุณปู่ตระกูลหลินก็พาแม่ตระกูลหลินเข้ามาแล้วพูดว่า “หว่านหรู เมื่อกี้แม่ของคุณเป็นคนหุนหันพลันแล่นจริง ๆ เธอไม่ควรพูดแบบนั้นเกี่ยวกับเทียนหยู่”“ใช่ หว่านหรู มันเป็นความผิดของแม่คุณ ดังนั้นฉันจะขอโทษคุณ” แม่ตระกูลหลินพูดโดยไม่คำขอโทษใดๆ บนใบหน้าของเธอหลินหว่านหรูส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร มันจบแล้ว อย่าพูดอะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับเย่เทียนหยู่อีกเลยตั้งแต่นี้เป็นต้นไป”“เอาล่ะ