All Chapters of ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: Chapter 1061 - Chapter 1070

“!”หลังของเต๋อฝูแข็งทื่อ เสียวสันหลังวาบ ตกใจจนขวัญแทบกระเจิงแล้ว คำพูดไม่ปะติดปะต่อ“บ่าว บ่าว…ต่อให้บ่าวมีสิบสองชีวิต บ่าวก็ไม่กล้าโกหกท่านขอรับ! ในวังแห่งนี้ก็คือใต้ฟ้าของท่าน ถ้าหากบ่าวพูดปด ท่านแค่สั่งคนตรวจสอบก็รู้แล้ว บ่าวยังจะโกหกท่าน ไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรอกหรือ…”เขารีบโขกศีรษะครั้งแล้วครั้งเล่า“อ๋องหลี ท่านโปรดปฏิบัติดีต่อฝ่าบาท บ่าวยินดีเชื่อฟังและจงรักภักดีต่อท่าน!”เขาอ้อนวอนอย่างถ่อมตนและจริงใจเฟิงเจิ้งหลีเหลือบมองเขา สายตาเฉียบคมเหมือนนกอินทรี ราวกับกำลังพิจารณาคำพูดของเขาจริงหรือเท็จเต๋อฝูเป็นคนเก่าคนแก่ที่รับใช้ฮ่องเต้มานานสี่สิบกว่าปี และเป็นคนที่เข้าใจฮ่องเต้ที่สุด คำพูดของเขาไม่มีเท็จ นอกเสียจากเขาไม่ต้องการชีวิตสุนัขนี้แล้วช่างเถอะ!คนคนนี้มีความคุ้นเคยกับเรื่องการส่งมอบอำนาจ ผลประโยชน์ และการจัดสรรขุนนางต่างๆ เก็บไว้ยังมีประโยชน์“ไสหัวออกไป”“ขอรับ ขอรับ ขอบคุณอ๋องหลี ขอบคุณ…” เต๋อฝูตกใจจนหน้าซีด ขาสองข้างสั่นระริก วิ่งล้มลุกคลุกคลานออกไปแล้ว“ท่านอ๋อง พระนัดดาองค์โตร้องไห้ กล่อมอย่างไรก็ไม่หยุดร้องเจ้าค่ะ!”นางกำนัลคนอุ้มเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ย วิ่

“อ๋องเฉิน พระชายาอ๋องเฉิน ฝ่าบาทมีคำสั่งจากบริเวณจวนอ๋อง นี่พวกท่านจะไปไหนหรือ?”บนถนน ทหารรักษาพระองค์แหวกออกเป็นสองฝั่ง เปิดเป็นทางกว้างสายหนึ่ง ตรงปลายถนน อ๋องหลีในชุดเพ้าสีขาว เดินเข้ามาอย่างช้าๆ ด้วยท่วงท่าที่สง่างามเขาหรี่ตา มุมปากอมยิ้ม ในมือถือธนูหนึ่งคัน เดินเข้ามาอย่างสบายๆ รอยยิ้มอบอุ่นเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิฉู่เชียนหลีขมวดคิ้ว เดินมาถึงขั้นนี้ ก็ไม่พูดมากแล้ว กำกระบี่เปื้อนเลือดในมือแน่น พร้อมลงมือทุกเมื่อ“นายท่าน พระชายา พวกท่านรีบขึ้นกำแพงเมือง นอกกำแพงมีคนรอรับ พวกเราจะถ่วงเวลาไว้เอง!”หานเฟิง หานอิ๋ง และองครักษ์ลับสิบกว่าคนยืนเป็นครึ่งวงกลม ป้องทั้งสองไว้ข้างหลัง ปลายกระบี่ชี้ไปทางทหารรักษาพระองค์ที่อยู่โดยรอบนี่คือการประมือที่มีผลแพ้ชนะแตกต่างกันมากพวกเขามีเพียงสิบกว่าคน แต่ทหารรักษาพระองค์ล้อมข้างในสามชั้น ข้างนอกสามชั้น มีเป็นพันคน และบนกำแพงเมืองก็มีทหารถือธนู เล็งตรงมาที่พวกเขา เมื่อไรที่ลงมือ ฝนธนูก็ถูกยิงลงมาเหมือนกำลังยิงเป้าที่มีชีวิตโอกาสที่จะออกจากเมืองมีน้อยมากฉู่เชียนหลีกล่าว “จะไปก็ไปด้วยกัน จะอยู่ก็อยู่ทั้งหมด”ลูกทั้งสองออกจากเมืองแล้ว

“เฟิงเจิ้งหลี เจ้าบ้าไปแล้ว! ข้าเป็นคนของอ๋องเฉิน เจ้าทำเช่นนี้ไม่กลัวผู้คนรังเกียจหรือ?”เขาแหงนหน้าหัวเราะ เหมือนบ้าแต่ก็ไม่บ้า ในดวงตาแจ่มชัดเป็นพิเศษ“ข้ากล้ากระทั่งวางแผนชิงราชบัลลังก์ แล้วเหตุใดต้องกลัวคำนินทาเหล่านี้ด้วย?”เรื่องที่เขาทำ เป็นไปตามแผนตลอด ไม่เลือกวิธีการ ต้องทำให้ได้ฉู่เชียนหลีเม้มปากแน่น คิ้วทั้งสองข้างขมวดจนเหมือนปม “เจ้าโน้มน้าวให้ฝ่าบาทเข้าข้างเจ้าได้อย่างไร?”เขาให้ความสำคัญอ๋องเฉินมากเช่นนั้น ไม่มีทางเข้าข้างอ๋องหลี“เจ้าใช้วิธีสกปรกอะไร?”“อย่าใช้คำว่าวิธีสกปรกที่หยาบคายเช่นนี้ ข้าแค่มอบสิ่งที่เขาต้องการเล็กน้อยก็เท่านั้น บางทีเจ้าอาจยังไม่รู้ ตอนนั้น ฝ่าบาทให้พวกเจ้าตามหาดอกไม้แห่งความตาย จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา อยากเป็นอมตะกระมัง?”เป็นอมตะ!สมัยโบราณ เพื่อสามารถกุมอำนาจทั้งชีวิต จักรพรรดิหลายคนก็ค้นหาพวกสูตรยาพื้นบ้าน ปรุงยาอะไรจริงๆ เพื่อบรรลุเป้าหมายของการเป็นอมตะคิดไม่ถึงว่าฝ่าบาทก็…ตอนนั้น ฝ่าบาทให้นางหาวิธีกินดอกไม้แห่งความตาย นางยังไร้เดียงสาคิดว่ารักษาโรคให้ฮองเฮา“เจ้ารู้เรื่องดอกไม้แห่งความตายได้อย่างไร? ตอนนั้น พวกเราไปตามหาด

“เฟิงเย่เสวียน…”ฉู่เชียนหลีจับราวลูกกรงแน่น หันกลับไปจ้องเฟิงเจิ้งหลีอย่างโกรธเคือง “เจ้าพาข้ามาที่นี่ทำไม? ถ้าไม่ฆ่าพวกเรา ก็ขังพวกเราด้วยกัน!”เฟิงเจิ้งหลีเดินเข้ามาบีบคางของนาง“ขังด้วยกัน? เจ้าฝันไปเถอะ!”เขาใช้ฝ่ามือบิดศีรษะของนางอย่างเย็นชา ทำให้ตาของนางมองตรงไปยังผู้ชายที่สะบักสะบอมคนนั้นกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ“เบิกตาเจ้าดูให้ดี ผู้ชายที่เหมือนสุนัขคนนี้ จะปกป้องเจ้าอย่างไร? เจ้าอยู่กับเขา มีแต่ตายสถานเดียว อยู่ข้างกายข้าจึงจะเป็นทางเลือกเดียวของเจ้า เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ?”ในคุกหลวงแห่งนี้มืดมนมาก เต็มไปด้วยความตาย เครื่องทรมานต่างๆ น่ากลัว เป็นสถานที่ที่ผู้คนได้ยินแล้วขนลุกนางกัดฟันแน่น ความดื้อรั้นระหว่างคิ้วไม่ลดลงแม้แต่น้อย“แล้วอย่างไร? เป็นหรือตายข้าก็จะอยู่กับเฟิงเย่เสวียน เจ้าสามารถแยกพวกเราออกจากกัน แต่ไม่สามารถขัดขวางหัวใจของข้า?”เวลานี้ นางเด็ดเดี่ยวจริงจังมากแต่ยิ่งเป็นเช่นนี้ เฟิงเจิ้งหลียิ่งโกรธเขาได้ใต้ฟ้ามาครอบครองแล้ว เหตุใดยังไม่ได้นางมาครอบครองอีก?เขาไม่เชื่อ!ใต้ฟ้าผืนนี้ ไม่มีอะไรที่เขาไม่สามารถได้มาครอบครอง ต่อให้เป็นแตงที่ฝืน

ออกจากคุกหลวง ข้างนอกวุ่นวายไปหมดพรรคของอ๋องหลีถูกจับ คุกเข่าเต็มพื้นในตำหนักใหญ่ยามดึก แต่ละคนตกใจจนหน้าซีด ร่างกายสั่นเทา ไม่เคยคาดคิดว่า จะเปลี่ยนจากผู้ชนะกลายเป็นผู้แพ้ในชั่วข้ามคืนเกรงว่าอันตรายถึงชีวิต ตอนที่เห็นอ๋องเฉินเดินเข้ามา รีบคุกเข่าขอความเมตตา“อ๋องเฉินโปรดไว้ชีวิต โปรดไว้ชีวิต! ข้าไม่ได้ทำเรื่องที่เลวร้าย แค่ยืนผิดฝั่งเท่านั้นเอง…”“ได้โปรดอ๋องเฉินเมตตา พวกเราเลอะเลือน หน้ามืดตามัวไปชั่วขณะ…”“อ๋องเฉิน…”พวกเขาแย่งกันร้องไห้ขอความเมตตาอย่างกลัวตัวเองจะรั้งท้ายใครก็ไม่อยากตายเฟิงเย่เสวียนก้าวผ่านทุกคน เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้หลักตรงข้างบนสุด มองทุกคนที่อยู่ข้างล่าง ล้วนแต่เป็นมือซ้ายมือขวาของอ๋องเฉินกวาดมองอย่างเฉยเมยแวบหนึ่งคนที่สมควรจับก็จับหมดแล้ว อ๋องหลีก็ถูกควบคุมตัวแล้ว ค่อยๆ สอบสวนคนเหล่านี้ก็ได้ ไม่สามารถทำให้เกิดคลื่นลมอะไรตอนนี้ มีเรื่องหนึ่งที่สำคัญที่สุด“ในบรรดาพวกเจ้าทั้งหมด ใครเป็นคนจัดยาให้ฝ่าบาท?”ทุกคนตะลึงจัดยา?เจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า ตอบอย่างระมัดระวัง“ข้าเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น ไม่มีความรู้เรื่องยา”“ข้าเป็นผู้บัญชาการทหาร ดูสูตรยาไ