LOGINShare
บทที่ 1068
Related chapters
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1069
ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักถึงบางสิ่ง มองไปทางผู้ชายที่อยู่บนเสา “เจ้าไม่ใช่เฟิงเย่เสวียน?!”พลันก็เดินเข้าไปจับยกใบหน้าของเขาขึ้น ทันทีที่นิ้วมือสัมผัส ก็จับโดนตุ่มเล็กๆ ที่เว้านูนไม่เสมอกันตรงข้างหูของชายคนนั้น เขาควักตุ่มเล็กๆ นั่นขึ้นมา แล้วออกแรงกระชากซ่า…ภายใต้หน้ากากหนังมนุษย์ที่บางเฉียบ เผยให้เห็นใบหน้าที่ไม่รู้จัก“เจ้า…”ติดกับแล้ว!เฟิงเจิ้งหลีเซถอยหลังสี่ห้าก้าว หลังจากตระหนักถึงสิ่งนี้ มันก็สายไปแล้ว“อ๋องหลี น่าเกรงขามจริงๆ”บนทางเดิน องครักษ์ลับและทหารแยกออกเป็นสองฝั่ง ร่างเงาที่สูงยาวในชุดเพ้าสีหมึกค่อยๆ เดินเข้ามา มือข้างหนึ่งของเขาไพล่หลัง ยื่นมือขวาไปดึงฉู่เชียนหลีเข้ามาในอ้อมแขน สูดดมกลิ่นหอมจางๆ ที่คุ้นเคยบนร่างกายนางอย่างพึงพอใจ ยกริมฝีปากกล่าว“ข้าไม่รู้เลยว่าพระชายาของตัวเองเป็นที่ชื่นชอบมากเช่นนี้ อ๋องหลีถึงกับชอบมากเช่นนี้”เฟิงเย่เสวียน!ทั้งสองถูกกั้นด้วยราวลูกกรงที่เย็นเฉียบ คนหนึ่งอยู่ข้างนอก คนหนึ่งอยู่ข้างในคนหนึ่งคือผู้ชนะ คนหนึ่งคือผู้แพ้คนหนึ่งคือเป็น คนหนึ่งคือตายเฟิงเจิ้งหลีตะลึงงัน “เหตุใด…เหตุใดเจ้า…”ทั้งๆ ที่เขาจับอ๋องเฉินแล้ว อ๋
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1070
ออกจากคุกหลวง ข้างนอกวุ่นวายไปหมดพรรคของอ๋องหลีถูกจับ คุกเข่าเต็มพื้นในตำหนักใหญ่ยามดึก แต่ละคนตกใจจนหน้าซีด ร่างกายสั่นเทา ไม่เคยคาดคิดว่า จะเปลี่ยนจากผู้ชนะกลายเป็นผู้แพ้ในชั่วข้ามคืนเกรงว่าอันตรายถึงชีวิต ตอนที่เห็นอ๋องเฉินเดินเข้ามา รีบคุกเข่าขอความเมตตา“อ๋องเฉินโปรดไว้ชีวิต โปรดไว้ชีวิต! ข้าไม่ได้ทำเรื่องที่เลวร้าย แค่ยืนผิดฝั่งเท่านั้นเอง…”“ได้โปรดอ๋องเฉินเมตตา พวกเราเลอะเลือน หน้ามืดตามัวไปชั่วขณะ…”“อ๋องเฉิน…”พวกเขาแย่งกันร้องไห้ขอความเมตตาอย่างกลัวตัวเองจะรั้งท้ายใครก็ไม่อยากตายเฟิงเย่เสวียนก้าวผ่านทุกคน เดินไปนั่งลงที่เก้าอี้หลักตรงข้างบนสุด มองทุกคนที่อยู่ข้างล่าง ล้วนแต่เป็นมือซ้ายมือขวาของอ๋องเฉินกวาดมองอย่างเฉยเมยแวบหนึ่งคนที่สมควรจับก็จับหมดแล้ว อ๋องหลีก็ถูกควบคุมตัวแล้ว ค่อยๆ สอบสวนคนเหล่านี้ก็ได้ ไม่สามารถทำให้เกิดคลื่นลมอะไรตอนนี้ มีเรื่องหนึ่งที่สำคัญที่สุด“ในบรรดาพวกเจ้าทั้งหมด ใครเป็นคนจัดยาให้ฝ่าบาท?”ทุกคนตะลึงจัดยา?เจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า ตอบอย่างระมัดระวัง“ข้าเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น ไม่มีความรู้เรื่องยา”“ข้าเป็นผู้บัญชาการทหาร ดูสูตรยาไ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1071
ร่างกายฉู่เจียวเจียวชะงักเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าฉู่เชียนหลีจะมาเป็นห่วงนางนางกอดลูกไว้แน่น และยิ่งก้มหน้าต่ำเล็กน้อย “ถ้าหากเจ้าเป็นห่วงเด็กคนนี้จริงๆ ไม่สู้พาข้าไปขังร่วมกับอ๋องหลีดีกว่า ให้พวกเราทั้งครอบครัวได้อยู่ด้วยกัน”เมื่อฉู่เชียนหลีได้ยินคำนี้ สายตาสั่นไหวเล็กน้อยครอบครัว…เวลานี้ นางเกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นในใจตอนที่นางอยู่ในสถานการณ์ตกระกำลำบาก สิ่งเดียวที่สมองคิดไม่ใช่เป็นหรือตาย แต่เป็นอยู่กับเฟิงเย่เสวียน เป็นตายไม่แยกจากกันเช่นเดียวกันความรักที่ฉู่เจียวเจียวมีต่ออ๋องหลี ก็เป็นเช่นนี้แต่ว่านะ นี่ไม่ใช่ยุคปัจจุบันที่ปกครองด้วยกฎหมาย ในยุคอันโหดร้ายที่ผู้ชนะคือราชา ผู้แพ้คือโจร มีเพียงชนะเท่านั้น จึงจะมีสิทธิ์เลือกเส้นทางที่ต้องการ และจุดจบของผู้แพ้มักจะมีเพียงอย่างเดียว…ถ้าหากวันนี้ผู้แพ้คือนาง จุดจบของนางแย่กว่าเฟิงเจิ้งหลีกับฉู่เจียวเจียวแน่นอนนางเม้มปาก มองเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนฉู่เจียวเจียวเด็กเป็นผู้บริสุทธิ์ ไม่ควรตกเป็นเครื่องสังเวยของการแย่งชิงฉู่เชียนหลีกล่าว “จื่อเยี่ยเพิ่งอายุครบหนึ่งเดือน ยังอยู่ในช่วงต้องให้นม เจ้าดูแลเขาดีๆ เถอะ รอหลัง
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1072
ใบหน้าฮ่องเต้กระตุกจนเบี้ยวแล้ว มีน้ำลายไหลออกจากมุมปาก มือเท้าสั่นจนเกร็ง แต่เขายังมีสติอยู่เมื่อเห็นอ๋องเฉินมา เขาดีใจแต่ไม่สามารถสื่อออกมา ทำได้เพียงส่งเสียงที่คลุมเครือออกมา“เออ…เออ…”เฟิงเย่เสวียนเห็นแล้ว ปวดที่ระหว่างคิ้วเล็กน้อยเสด็จพ่อลำเอียงรักเขาตั้งแต่เด็ก เอาใจเขา ตามใจเขา ในสายตาของเขา เสด็จพ่อมีภาพลักษณ์ที่สูงส่งผ่าเผย สุขุมและน่าเกรงขามมาโดยตลอด จู่ๆ ก็กลายเป็นสภาพเช่นนี้ เขารู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างบอกไม่ถูก“รักษาหายได้ ไม่ต้องห่วง เป็นแค่ปัญหาของเวลา จับตัวอูหนูให้ได้ก่อน ถามให้รู้ว่าพวกเขาว่าทำอะไรกับฝ่าบาท แล้วค่อยจ่ายยาตามอาการ”เฟิงเย่เสวียนเม้มริมฝีปากบาง ฝืนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ข้าเชื่อในทักษะการแพทย์ของเจ้า”เวลานี้เอง ฮ่องเต้มองเห็นฉู่เจียวเจียวที่ยืนอยู่ตรงประตู และเฟิงเจิ้งจื่อเยี่ยที่อยู่ในอ้อมแขนของนาง เขาเบิกตากว้างทันที“เออ!”อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่านกะทันหัน ร่างกายก็สั่นอย่างแรง พยายามอยากลุกขึ้นยืน กลับล้มลงพื้นอย่างชักกระตุก“เสด็จพ่อ!”“ฝ่าบาท!”ฉู่เชียนหลีกับเฟิงเย่เสวียนช่วยกันประคองเขาขึ้นมา“เออ!”ฮ่องเต้พยายามชำเลืองมองแม่ลูกที่อย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1073
หมอหลวงของสำนักหมอหลวงมาถึงอย่างรวดเร็ว หลังจากฉู่เชียนหลีจัดยาสมุนไพรให้ฮ่องเต้ดื่ม ชีพจรจึงจะคงที่ แต่ยังคงหมดสติอยู่จนถึงตอนนี้ยามห้าแสงแรกของวันปรากฏขึ้นที่ขอบฟ้า แสงรุ่งอรุณที่ริบหรี่ จะว่าสว่างก็ไม่สว่าง จะว่ามืดก็ไม่มืด จากทางตำหนัก แผ่ขยายไปจนถึงสุดขอบฟ้า มีความรู้สึกที่พูดไม่ถูกอธิบายไม่ได้สายหนึ่งอบอวลอยู่ฉู่เชียนหลียืนอยู่บนบันไดที่สูงสูงตระหง่าน มองดูแสงยามเช้าบนท้องฟ้าค่ำคืนนี้ เกิดเรื่องมากมาย แต่แสงยามเช้านี้ยังคงเป็นเหมือนเช่นเดิม สว่าง มีพลัง เปี่ยมล้นไปด้วยความหวังฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งโอบนางจากข้างหลัง“สวยมาก”เฟิงเย่เสวียนเงยหน้ามองแล้วกล่าว“ท้องฟ้าตอนที่จะสว่างไม่สว่าง สวยที่สุด”ฉู่เชียนหลีตอบกลับด้วยรอยยิ้ม“มนุษย์ตอนที่อยู่ใกล้แต่ไม่กล้า มีเสน่ห์ที่สุด”เขาเลิกคิ้ว หมุนร่างกายนางกลับมา ประทับจูบลงบนกลีบริมฝีปากนาง เขากัดริมฝีปากล่างของนางไว้ กล่าวด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ“พูดเหลวไหล”“ไม่ว่าเวลาใด เจ้าก็ล้วนมีเสน่ห์ที่สุด”ฉู่เชียนหลีหลุดหัวเราะ ปลายนิ้วจิ้มหน้าอกของเขา ลูกก็มีแล้ว ยังใช้คำพูดเจ้าชู้เช่นนี้อีก ไม่ใช่คู่ใหม่ปลามันอะไรแล้ว“ฟ้าใกล้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1074
ในที่สุดทุกคนก็สามารถออกจากวังแล้ว สีหน้าของแต่ละคน…ยากจะพูดให้เข้าใจในประโยคเดียวมีทั้งโล่งอก มีทั้งร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา มีทั้งรู้สึกโชคดีที่รอดมาได้ ต่างๆ นานาหลังจากนั่งมานานทั้งคืน ร่างกายของทุกคนแข็งหมดแล้ว ตอนที่ลุกขึ้นยืน บางคนก็ตัวแข็งจนเดินไม่ไหว บางคนก็ล้มลงพื้นด้วยอาการเหน็บชา และยังมีบางคนเป็นตะคริวที่ขา ต้องใช้คนสองคนช่วยพยุงภาพภาพนี้ นับว่าเป็นความสุขอีกแบบหนึ่งฉู่เชียนหลีเห็นแล้วเม้มปากกลั้นยิ้ม เดินไปรอเฟิงเย่เสวียนที่ข้างนอกแล้วผ่านไปครู่หนึ่งเฟิงเย่เสวียนมาแล้ว“เจ้าก็เหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว ไปนอนพักสักครู่?” เขากล่าวอย่างห่วงใยฉู่เชียนหลีกล่าว “เจ้ารู้สุขภาพของฝ่าบาทดี ไม่รู้ว่าอ๋องหลีทำอะไรลงไป เขาอาจจะไม่สามารถฟื้นตัวในครึ่งปีหรือหนึ่งปี…เหตุใดเจ้าไม่ถือโอกาสนี้ดูแลราชสำนักล่ะ?”แม้เป็นตัวแทน แต่ความหมายก็ใกล้เคียงกันแต่ก็นะ ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ เก้าในสิบราชบัลลังก์เป็นของเขาแล้ว จะช้าหรือเร็วมันก็เหมือนกัน“ในขุนนางกลุ่มนั้น เกรงว่ายังมีคนของอ๋องหลีไม่น้อย ถ้าหากข้าฉวยโอกาสตอนที่ฝ่าบาทไม่มีสติ แทรกแซงการบริหารแผ่นดินอย่างโจ่งแจ้ง อาจจะถูกคนเจตนาร้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1075
“จริงๆ แล้ว ไม่มีใครสามารถราบรื่นทั้งชีวิต ชีวิตใครบ้างไม่เคยมีปัญหา? ร้องไห้ก็ดี หัวเราะก็ดี ล้วนต้องมองไปข้างหน้า”“อย่าจมอยู่กับอดีตที่ผ่านไปแล้ว ถ้าหากมักจะใช้ชีวิตอยู่ในเงาของอดีต เช่นนั้นชีวิตนี้เจ้าก็ไม่มีวันหลุดพ้นจากมัน”ฉู่เชียนหลีปลอบใจเขาเด็กที่อยู่ในท้องของกู้ชิงชิง มันหมายถึงการเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่หรือ?หลิงเชียนอี้สะอื้นเบาๆ เงยใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาขึ้นมา“น้าสะใภ้ ตกลงอวิ๋นอิงกับจิ่งอี้มันอย่างไรกันแน่? จิ่งอี้จะดีกับนางจริงๆ หรือ? เหตุใดข้ารู้สึกว่าดูไม่ค่อยเหมือน?”ฉู่เชียนหลีชะงักเล็กน้อยเรื่องนี้นางก็ถูกปิดบังอยู่นานมากเช่นกัน เพิ่งจะรู้เมื่อไม่กี่วันก่อน นางไม่สามารถอธิบายความพัวพันระหว่างอวิ๋นอิงกับจิ่งอี้“ข้าเชื่อในตัวจิ่งอี้ เขาไม่มีทางจงใจทำร้ายผู้อื่นโดยเจตนา”“แต่อวิ๋นอิงได้รับบาดเจ็บ…”ฉู่เชียนหลีเม้มปากเพราะเยว่เอ๋อร์ ส่งผลให้ระหว่างพวกเขาเกิดการเข้าใจผิด ตอนนี้ความขัดแย้งคลี่คลายแล้ว จิ่งอี้ตระหนักถึงความผิดพลาดของตัวเอง เชื่อว่าต่อไปจะดีกับอวิ๋นอิงแน่นอนปัญหาที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ หัวใจของอวิ๋นอิงปิดตายแล้ว ไม่มีทางเปิดออกง่ายๆเกรงว่า
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1076
“ไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ พระชายา ข้าชอบเว่ยซีกับลู่ฉิน พวกนางเป็นเด็กดีมาก เมื่อคืนไม่ร้องไห้เลย” อวิ๋นอิงเม้มปากยิ้มเล็กน้อยฉู่เชียนหลีจูงมือของนาง “ทุกคนลำบากมาทั้งคืนแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ”“จิ่งอี้ เสียวอู่ พวกเจ้าอุ้มเด็กไปที่ตำหนักผานหลง ฝ่าบาทอยู่ที่นั่น มีคนช่วยดูแลด้วยกัน”หลังมอบหมายงานเสร็จ นางกับอวิ๋นอิงก็ไปแล้วกระซิบไปตลอดทาง“ยาที่ข้าจ่ายให้เจ้า กินทุกวันหรือไม่?” ขณะเดียวกับที่จูงมืออวิ๋นอิง ก็จับชีพจรของนางด้วยสภาพร่างกายของนาง…ไม่สู้ดีนักกินยาแล้ว แต่ไม่เห็นผลเพราะกำลังตั้งครรภ์ ฉู่เชียนหลีไม่กล้าใช้ยาฤทธิ์แรง ส่วนยาฤทธิ์เบาสำหรับอวิ๋นอิงนั้น มีผลไม่มาก ซึ่งเทียบเท่ากับไม่มีเลย อวิ๋นอิงพยักหน้า “ทำให้พระชายาเป็นห่วงแล้ว ร่างกายของข้า ข้ารู้ดีเจ้าค่ะ ดีก็ดี ไม่ดีก็ช่าง ข้าทำใจยอมรับผลแล้ว”ทัศนคติของนางดีมาก มองโลกในแง่ดีมากพลางลูบท้อง แววตาเผยให้เห็นความหวัง“ขอแค่เด็กคนนี้สามารถเกิดมาอย่างปลอดภัย ทุกอย่างก็คุ้มค่าแล้ว”ชั่วขณะ ในใจฉู่เชียนหลีรู้สึกไม่สบอารมณ์หลังจากมีลูก นางสามารถเข้าใจความรักของแม่ของอวิ๋นอิง แต่นางก็ปล่อยมืออวิ๋นอิงไม่ลง ถ้าหากต้องเลื
Latest chapter
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1270
อันธพาลเจ็บจนกรีดร้องเหมือนหมูโดนเชือด “อ๊ะๆ!”ยังไม่ทันได้พักหายใจ ก็โดนถีบจนไปกลิ้งอยู่บนพื้น รองเท้าปักลายดอกไม้เหยียบลงบนหน้าอก หนักจนทำให้เขาหายใจไม่ออก กระอักเลือดออกมา“พู่!”เขากอดต้นขาของอวิ๋นอิง อยากดิ้นให้หลุด แต่หาของอวิ๋นอิงกดทับอยู่บนร่างกายของเขาเหมือนเหล็กกล้า และเขาก็เหมือนกับปลาตัวหนึ่งที่ถูกตอกตะปูอยู่บนเขียง พยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่ก็ดิ้นไม่หลุดเจอผีแล้ว!ทั้งที่นางผอมเช่นนี้ เหตุใดจึงมีแรงมากเช่นนี้?ผู้หญิงคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือ?ชาวบ้านก็ตะลึงเช่นกันอวิ๋นอิงอุ้มลูกสาวไว้ด้วยมือข้างเดียว ค่อยๆ ก้มลง ยกฝ่ามืออีกข้าง เหวี่ยงไปที่ใบหน้าของอันธพาลโดยตรง“ข้าสั่งให้เจ้าเก็บ”เพียะ!“ไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือ?”เพียะ!“หูหนวกหรือ?”เพียะ!หนึ่งประโยค หนึ่งฝ่ามือ ตบจนอันธพาลหันซ้ายหันขวา มุมปากแตกมีเลือดไหล หูอื้อ สะบักสะบอมเหมือนสุนัขจรจัดตัวหนึ่ง ไม่หลงเหลือความฮึกเหิมของก่อนหน้านี้เลย“ลูกพี่!”ลิ่วล้อสามคนคว้าโต๊ะเก้าอี้และท่อนไม้ที่อยู่ข้างๆ ฟาดไปทางอวิ๋นอิงอย่างแรงอวิ๋นอิงกระโดนหมุนตัวเตะพวกเขาสามคนจนลอยกระเด็นออกไปไกลเจ็ดแปดเมตร โดยไม่หั
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1269
ตงหลิงเจียงหนาน ทำเนียบสามเดือนที่พระชายาจากไป อ๋องเฉินเอาแต่เก็บตัว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก หานเฟิงต้องรับผิดชอบงานแทนทุกอย่าง เมื่อนานวันเข้า โลกภายนอกต่างกำลังคาดเดา จิตใจของอ๋องเฉินได้รับกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ล้มแล้วลุกไม่ขึ้น เกรงว่าเหลือเวลาอีกไม่นานแล้วช่วงนี้ ในที่สุดอาการบาดเจ็บของจิ่งอี้ก็ดีขึ้นแล้วอาการบาดเจ็บทางกระดูกหรือเส้นเอ็น ต้องรักษาอย่างน้อยหนึ่งร้อยวันในที่สุดกระดูกซี่โครงที่หักสองซี่ก็หายดีแล้ว สามารถขี่ม้าได้แล้ว ตอนนั้นเขาบอกว่าจะนำทัพกลับแคว้นซีอวี้ทันทีแต่ก่อนไป เขาถามเหมือนไม่ใส่ใจ“เหตุใดไม่เจอแม่นางอวิ๋นอิงเลย?”จ้านหูจริงจังขึ้นมาทันที เขาตอบ“องค์ชายใหญ่ ข้าจะส่งคนไปสืบเดี๋ยวนี้!”“ไม่ต้อง”หลังจากปฏิเสธอย่างเฉยเมย ปีนขึ้นหลังม้า ขี่ออกไปคนเดียวแล้วจ้านหู “?”หมายความว่าอย่างไร?ตอนที่องค์ชายใหญ่หมดสติ แม้อวิ๋นอิงบอกว่าไม่สนใจ แต่แอบมาเยี่ยมองค์ชายใหญ่ตอนดึกดื่นเวลาที่ไม่มีคนองค์ชายใหญ่ก็อีกคน ทั้งที่คิดถึงอวิ๋นอิง แต่ไม่ยอมรับในใจของพวกเขาสองคนล้วนมีอีกฝ่าย ลูกสาวก็อายุเกือบครึ่งขวบแล้ว เหตุใดไม่ลองเปิดใจสักนิดแล้วอยู่ด้วยกันเลย
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1268
คืนแรกที่มาถึงต่างโลก ฉู่เชียนหลีฝันในความฝัน นางอยู่บนสนามรบ สู้จนตัวตาย เลือดไหลเป็นแม่น้ำ น่าสลดใจนัก…ในความฝัน นางได้ต่อสู้ร่วมกับชายคนหนึ่งที่มองไม่เห็นใบหน้า ร่วมเป็นร่วมตาย และยังมีเสียงที่นุ่มนิ่มของเด็ก เรียก ‘ท่านแม่’ ครั้งแล้วครั้งเล่าในความฝัน ราวกับนางได้รับความอยุติธรรมครั้งใหญ่ หัวใจเจ็บปวด และพยายามอธิบายสุดชีวิต แต่พวกคนที่เรียกตัวเองว่า ‘ครอบครัว’ ไม่เชื่อนาง และยังบีบคั้นนางสู่เส้นทางที่สิ้นหวังในความฝัน…มีคนกำลังเรียกนาง‘เชียนหลี…เชียนหลี…’ฉึก!ฉู่เชียนหลีลืมตาฉับพลัน ท้องฟ้าข้างนอกสว่างแล้ว แสงแดดอุ่นๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามา สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของอากาศ สงบมากนางรู้สึกเวียนศีรษะ และแน่นหน้าอกราวกับนางอยู่ในความฝันอันยาวนานจริงๆนางได้รับความอยุติธรรมนางถูกคนในครอบครัวฆ่าตายแต่เหตุใดนางจำผู้ชายที่เรียกนาง และภาพที่เรียกนางว่า ‘ท่านแม่’ ไม่ได้เลย“องค์หญิง ท่านตื่นแล้ว”เมื่ออ้ายอ้ายได้ยินเสียง ถือกะละมังน้ำอุ่นกับเครื่องใช้เข้ามาปรนนิบัติฉู่เชียนหลีนวดขมับ อยู่ในอาการเหม่อลอย แขนขาอ่อนแรง ไม่มีแรงขยับ ดึงผ้าห่มออก ลงจากเตียง สวมรองเท้
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1267
สาวใช้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็รีบฝนหมึกอย่างเชื่อฟังมองดูองค์หญิงรีบหยิบพู่กัน เขียนอะไรบางอย่าง ท่าทางที่รีบร้อนนั่น เมื่อก่อนเวลาที่นังเป็นห่วงคุณชายเซิ่น ยังไม่รีบร้อนเช่นนี้เลยองค์หญิงกระโดดสระน้ำ หมดสติไปสามวัน หลังจากฟื้น ก็เปลี่ยนไปจากเดิมเล็กน้อย?นิสัยเปลี่ยนไปน้ำเสียงเปลี่ยนไปแต่เมื่อลองตั้งใจมอง องค์หญิงยังคงเป็นองค์หญิง ยังคงเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยฉู่เชียนหลีเขียนอย่างรวดเร็ว…อ๋องเฉินเป็นอย่างไรบ้าง ข้าอยู่แคว้นหนานยวน…พลางเขียน พลางกล่าวอย่างรีบร้อน “รีบไปหาคน ช่วยข้าส่งจดหมายฉบับนี้ไปให้อ๋องเฉินที่ตงหลิงเจียงหนาน”นางอยากบอกความจริงกับเฟิงเย่เสวียน ต่อให้ตนลืมแล้ว แต่เฟิงเย่เสวียนจำนางได้เขาจะต้องมาหานางแน่นอนไม่ช้าก็เร็วสักวัน พวกเขาครอบครัวสี่คนจะอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา“อ๋องเฉินแห่งตงหลิงเจียงหนาน?”สาวใช้เกาศีรษะด้วยความสงสัย “องค์หญิง ท่านส่งจดหมายให้อ๋องเฉินทำไม? ท่านรู้จักอ๋องเฉินตั้งแต่เมื่อไร?”ฉู่เชียนหลีรีบกล่าว“อธิบายกับเจ้าไม่ได้ แต่ความสัมพันธ์ของข้ากับอ๋องเฉินไม่ธรรมดา…อ๋องเฉิน? อ๋องเฉินตงหลิง?”เงยหน้าฉับพลัน“ข้ารู้จักอ๋องเฉ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1266
ทุกคน “...”สีหน้าฮ่องเต้หนานยวนดูไม่ดีนัก เซิ่ยซือเฉินเป็นแค่บัณฑิตคนหนึ่ง เพื่อบัณฑิตคนหนึ่ง ต้องทุ่มสุดตัวเช่นนี้เลย ต้องตื่นเต้นเช่นนี้เลย?ในฐานะองค์หญิง ไม่ควรมองให้ไกลกว่านี้หน่อยหรือ?เพื่อป้องกันจวินลั่วยวนทำร้ายตัวเอง เขาออกคำสั่ง มัดมือและเท้าของนางโดยตรงจวินลั่วยวนขยับไม่ได้แล้วเห็นท่าทางที่จะยิ้มไม่ยิ้มของฉู่เชียนหลี และยังเลิกคิ้วอย่างยั่วยุ นางโมโหจนแทบกัดลิ้นฆ่าตัวตายหลังจากเหตุการณ์ที่วุ่นวาย ไปจากตำหนักองค์หญิงฉู่เชียนหลีกับหลิงอี้ซิงเดินเคียงข้างกันจากไป เมื่ออารมณ์ดี จังหวะการเดินก็ผ่อนคลายเป็นพิเศษ อดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงเบาๆฮัมไปฮัมมา จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าหลิงอี้ซิงเป็นผู้มีจิตใจเมตตา อุทิศตนให้กับความดีและคุณธรรมหยุดฝีเท้าหันไปถาม “ท่านพี่ ท่านน่าจะเห็นกระมัง ว่าข้าจงใจรังแกจวินลั่วยวน?”หลิงอี้ซิงเดินตามปกติ สายตามองไปข้างหน้า พยักหน้าอย่างเกียจคร้าน ตอบสั้นๆ เพียงคำเดียว“อืม”“ท่านไม่รู้สึกว่าข้านิสัยไม่ดีหรือ?”เขาหยุดเดินหันมามองนาง กล่าวอย่างจริงจัง “ที่เจ้ารังแกนาง นั่นก็ต้องเป็นเพราะนางล่วงเกินเจ้าก่อนแน่นอน ล้วนเป็นความผิดของนาง”เขาไ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1265
“ยวนเอ๋อร์! ยวนเอ๋อร์!” ฮ่องเต้หนานยวนร้อนใจจนหน้าถอดสี “ใครก็ได้ ใครก็ได้รีบมาเร็ว ยวนเอ๋อร์เสียเลือดมากเกินไป หมดสติไปแล้ว!”จวินลั่วยวนที่ ‘เสียเลือดมากเกินไปจนหมดสติ’ “...”เจ้าน่ะสิที่เสียเลือดมากเกินไปเจ้าเสียเลือดมากเกินไปทั้งครอบครัว!หมอหลวงมาอย่างรวดเร็ว หลังจากทำแผลให้จวินลั่วยวนเสร็จ ถอนหายใจด้วยความกังวล “สามเดือนแล้ว ในที่สุดเอ็นขององค์หญิงก็เชื่อมต่อกัน คิดไม่ถึงว่าขาดอีกแล้ว ความพยายามในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาล้วนสูญเปล่า” ต่อจากนี้ก็ต้องใช้เวลาอีกสามเดือน เปิดบาดแผล บำรุงเอ็นทุกวันเมื่อฉู่เชียนหลีได้ยินคำนี้ เบ้าตาแดงฉับพลัน“ล้วนเป็นความผิดของข้า…”นางดึงชายเสื้อของหลิงอี้ซิง กล่าวเสียงสะอึก“ท่านพี่ ข้ามันไม่ดี ต้องเป็นเพราะเรื่องของคุณชายเซิ่นแน่ องค์โกรธข้า ไม่ชอบข้า จึงฟาดมือของตัวเองใส่เสา เพื่อเป็นการแสดงความรังเกียจต่อข้า”“ข้าทำร้ายนาง ฮือๆ…”หลิงอี้ซิงรักน้องสาว ทุกคนในแคว้นหนานยวนรู้เรื่องนี้แล้วฮ่องเต้หนานยวนกล่าวโทษนางได้อย่างไร?กลับกัน เขายังต้องขอร้องหลิงอี้ซิงทักษะการทำนายของหลิงอี้ซิงมีเพียงหนึ่งเดียวในใต้ฟ้า ตลอดหลายปีที่เขานั่งตำแหน
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1264
ระหว่างที่ทั้งสองคุยกัน นางค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้เตียง จวินลั่วยวนนอนหลับแล้ว ไม่ได้เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน หน้าซีดซูบผอม เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกฉู่เชียนหลีเหลือบมองแวบหนึ่ง“เหตุใดข้อมือของนางยังมีเลือด?”สามเดือนแล้ว แผลยังไม่หาย?นางกำนัลที่อยู่ข้างๆ ตอบ“หมอหลวงบอกว่า จะใช้ยาพิเศษรักษาเอ็นมือและเท้าที่ขาดขององค์หญิง จำเป็นต้องเปิดแผล ขยับเอ็นที่ขาดไปรวมกันทุกวัน จนกระทั่งเชื่อมต่อกัน”“ฮืม?”ฉู่เชียนหลีเลิกคิ้วด้วยความสนใจเช่นนี้ก็เท่ากับว่า จวินลั่วยวนต้องทนกับความเจ็บปวดที่ใช้มีดเปิดปากแผลทุกวันติดต่อกันสามเดือนเต็มๆ น่าสังเวชน่าจะเจ็บมากกระมัง?นางค่อยๆ นั่งลง จับข้อมือของจวินลั่วยวนเบาๆ มองผ้าพันแผลที่ถูกพันห้าหกรอบอย่างครุ่นคิดทันใดนั้นออกแรงกดที่นิ้ว“ซี้ด…!”จวินลั่วยวนเจ็บจนตื่น ลืมตาทันทีฉู่เชียนหลีรีบปล่อยมือ “โอ๊ย…ขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจแตะตัวท่าน ดูท่านเจ็บมากเลยนะ ขอโทษจริงๆ”“!”หลินเหยี่ยมาอยู่ในตำหนักของนางได้อย่างไร?นางรังเกียจผู้หญิงคนนี้ที่สุด!อาศัยที่พี่ชายของตัวเองเป็นราชครู แสร้งทำเป็นช่วยเหลือชาวบ้าน ทำแต่ความดีทุกวัน มีแต่คนบอกว่าองค์หญ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1263
เซิ่นสือเฉิน “?”เหตุใดวันนี้รู้สึกว่าหลิงเหยี่ยแปลกๆ?เมื่อก่อนนางชอบเขามากเลยไม่ใช่หรือ? เวลาที่เขาอ่านหนังสือ นางชอบมาอยู่ข้างๆ ฝนหมึกพัดลมให้เขา เวลาที่เขาเขียนหนังสือ นางชอบแอบที่นอกหน้าต่าง จับจิ้งหรีดเล่น เวลาที่เขางีบหลับ นางมักจะชงชาหิมะชั้นดีมาให้เขานางยังบอกว่าจะแต่งงานกับเขาคนเดียวเหตุใดแค่วันเดียว ก็ปล่อยวางได้แล้ว?“องค์หญิงหลิง ข้าขอโทษ” เขากล่าวอย่างรู้สึกผิดที่จริงเขาก็ชอบหลิงเหยี่ยเช่นกัน แต่องค์หญิงยวนบอกเขาว่าหลิงเหยี่ยนิสัยไม่ดี ชอบรังแกคนรับใช้ หาเรื่องชาวบ้าน ใส่ร้ายโยนความผิดให้ผู้อื่นด้วยวิธีที่น่ารังเกียจ และทำทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมายเขาเป็นคนเรียนหนังสือ นิสัยซื่อตรง ไม่สามารถยอมรับคนที่จิตใจอำมหิตอย่างหลิงเหยี่ยเมื่อเปรียบเทียบกัน เขาชอบจวินลั่วยวนที่ไร้เดียงสา จิตใจดี และร่าเริงมากกว่า“เมื่อก่อนท่านส่งข้าเรียนหนังสือ ช่วยข้าหาอาจารย์ ใช้เส้นสาย ทำให้ข้าสอบติดขุนนาง…บุญคุณส่วนนี้ ข้า ข้าทำได้เพียงตอบแทนท่านชาติหน้าแล้ว…”ฉู่เชียนหลียิ้มอย่างอ่อนโยน“ไม่เป็นไร แค่เรื่องเล็กน้อย”“ได้ยินมาว่าองค์หญิงยวนได้รับบาดเจ็บ พวกเราเข้าวังไปดูนางกันเ
ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ บทที่ 1262
องค์หญิง?คุณชายเซิ่น?ฉู่เชียนหลีไม่ได้รับความทรงจำใดๆ เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก สับสนและงงงวยเล็กน้อยยังไม่ทันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีเสียงฝีเท้าที่ยุ่งเหยิงและเสียงต่อต้านดังมาจากนอกประตู “ใต้เท้าหลิง! ใต้เท้าหลิง ต่อให้ท่านบีบคั้นข้าจนตาย ข้าก็ไม่แต่งงานกับนาง!”“ตั้งแต่ต้นจนจบ ในใจข้ามีเพียงองค์หญิงยวนเอ๋อร์เท่านั้น!”ยวนเอ๋อร์?องค์หญิง?ฉู่เชียนหลีเงยหน้ามองไป เห็นชายหนุ่มสวมชุดเพ้าสีขาวและที่ครอบผมหยก กำลังลากผู้ชายที่ท่าทางสุภาพเหมือนคนเรียนหนังสือเข้ามานางตระหนักถึงบางอย่าง รีบดึงสาวใช้ที่อยู่ข้างกายมาถามเบาๆ“ที่นี่คือแคว้นหนานยวน?”สาวใช้ “?”องค์หญิงเป็นอะไรไป?เหตุใดถามคำถามเช่นนี้?“องค์หญิง ท่าน…”“อย่าพูดไร้สาระ ตอบข้า!”สาวใช้ตกใจ รีบกล่าว “ท่านคือหลิงเหยี่ย องค์หญิงต่างแซ่ของแคว้นหนานยวน ใต้เท้าคือมหาราชครูของแคว้นหนวนยวน เป็นพี่ชายแท้ๆ ของท่าน เพราะใต้เท้าชำนาญการทำนาย เคยช่วยแคว้นสามครั้ง สร้างคุณประโยชน์มากมาย ท่านจึงได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์หญิงต่างแซ่…”คำพูดที่เหลือ ฉู่เชียนหลีมองข้ามโดยตรงสิ่งเดียวที่นางคิดคือ นางถูกส่งมาเป็นองค์หญิงต่างแซ่ อีกท
