บททั้งหมดของ องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: บทที่ 581 - บทที่ 590

ทหารส่งสาร์นรีบหยิบป้ายอาญาสิทธิ์ออกมาพลางเอ่ยจริงจังว่า “กองทหารใหญ่หนึ่งแสนห้าหมื่นนายของเป่ยหวนได้ข้ามโขดแม่น้ำไป๋สุ่ยขณะที่ฟ้ายังสว่างเมื่อวาน และได้โจมตีกองทหารใหญ่ที่ประจำการอยู่ที่โขดแม่น้ำ บัดนี้เหล่าทหารได้ล้อมรอบป้อมเมืองสุยหนิงแล้ว! แม่ทัพใหญ่จึงมีคำสั่งให้ทุกฝ่ายของซั่วฟางเตรียมพร้อมรบเสมอ! ส่วนแม่ทัพหลักของแต่ละฝ่ายให้รีบกลับไปยังฐานค่าย! ผู้ใดที่ช้าให้ประหารทันที!”ได้ยินคำพูดของทหารส่งสาร์นแล้ว ฝูงชนพลันหน้าเปลี่ยนไปในบัดดลเป่ยหวนเริ่มโจมตีแล้วจริงๆ!โจมตีป้อมเมืองฝ่ายหน้าของเป่ยหยวนโดยตรง!กองทหารใหญ่หนึ่งแสนห้าหมื่นนายล้อมรอบป้อมเมืองสุยหนิง!กองทหารใหญ่หนึ่งแสนห้าหมื่นนายเชียวนะ!เป่ยหวนไปเอากำลังพลมากมายเพียงนี้มาจากไหนกัน?“หยุนเจิงรับคำสั่ง!”หยุนเจิงรีบรับป้ายอาญาสิทธิ์มาพร้อมถามทหารส่งสาร์นว่า “กองทหารใหญ่หนึ่งแสนห้าหมื่นนายของเป่ยหวนมีการจัดวางแนวรบอย่างไร? แล้วทหารป้อมเมืองฝ่ายหน้าของข้าเป็นอย่างไรบ้าง?”ทหารส่งสาร์นตอบ “กองทหารใหญ่สามหมื่นนายที่ประจำการอยู่ที่เป่ยหยวนของเราเสียชีวิตไปมากกว่าครึ่ง เป่ยหวนเองก็เจ็บหนักไม่แพ้กัน…”การสูญเสียของเป่ยหวน

แต่ถึงพละกำลังทางกายของทหารเป่ยหวนจะดีขนาดไหน ก็คงไม่ห้าวหาญถึงขนาดนี้หรอก!หากเป็นการโจมตีธรรมดา อวี๋ซื่อจงมั่นใจว่าไม่ว่าเป่ยหวนจะส่งทหารมาโจมตีมากเพียงใด ขอแค่มอบคนสามหมื่นคนให้กับเขา อย่างน้อยเขาก็สามารถอดทนต่อไปได้อย่างต่ำครึ่งเดือนแน่นอนบุคคลที่เว่ยเหวินจงส่งไปรักษาการณ์ที่โขดเป่ยหยวนสถานที่สำคัญเพียงนี้ได้ย่อมต้องไม่ใช่คนย่อท้ออยู่แล้วเรื่องนี้ต้องมีบางอย่างที่พวกเขาไม่รู้แน่นอนอวี๋ซื่อจงวิเคราะห์ คนส่วนใหญ่เห็นด้วยกองทหารใหญ่สามหมื่นนายพ่ายแพ้เร็วเกินไปจริง!เกิดเรื่องผิดปกติย่อมต้องมีมาร!“ไม้กลายเป็นเรือแล้ว ถึงจะเจรจาว่าเป่ยหวนโจมตีมาได้อย่างไรต่อไป ก็ไม่มีประโยชน์”หยุนเจิงแบมือ “บัดนี้ เป่ยหวนมีแผนล้อมป้อมเมืองสุยหนิง แต่ไม่โจมตี เห็นได้ชัดว่าต้องการขัดขวางเส้นทางการสื่อสารของป้อมเมืองสุยหนิง บังคับให้เว่ยเหวินจงส่งทหารไปช่วยเหลือ แล้วฉวยโอกาสกำจัดกองทหารหลักของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือ…”“จริง!”ตู้กุยหยวนพยักหน้าเบาๆ “แต่ทว่าพวกเขามีกองทหารใหญ่หนึ่งแสนห้าหมื่นนาย อย่างน้อยก็ต้องสูญเสียไปสองสามหมื่นนายแล้วกระมัง? กำลังพลที่เหลืออยู่ พวกเขายังแบ่งออกเป็นกองทหารใหญ

ทว่าหากคนตาย ก็เท่ากับไม่มีอะไรแล้วจริงๆต้องยอมรับว่าวิธีของเป่ยหวนนี้เด็ดขาดจริงๆตัดเรื่องส่วนตัวออก จริงๆ เป่ยหวนนับว่ากล้าหาญมากจริงๆยอมเสียเปรียบทั้งสองอย่างก็ไม่ยอมก้มหัวให้ต้าเฉียน“บัดนี้น่าจะพอรู้การวางแนวรบของกองทหารใหญ่ทั้งสามเส้นทางของเป่ยหวนแล้ว”หยุนเจิงลุกขึ้นเดินไปยังตรงหน้าแผนที่แล้วชี้กล่าวว่า “กองทหารใหญ่สามเส้นทางน่าจะวางแนวรบเป็นลักษณะแถวหน้ากระดาษ กองทหารใหญ่เป่ยหวนที่อยู่ป้อมเมืองสุยหนิงทางทิศใต้และป้อมเมืองจิ้งอันทางทิศตะวันตกน่าจะเป็นทหารราบที่สังหารม้าศึก! ส่วนกองทหารเส้นกลางสายหนึ่งนี้ น่าจะเป็นทหารม้าที่เป็นกำลังหลักเหมือนเดิม…”“องค์ชายพูดถูก!”อวี๋ซื่อจงพยักหน้า “ทหารม้าที่อยู่เส้นกลางสามารถเข้าไปสนับสนุนกองทหารใหญ่อีกสองเส้นทางได้อย่างรวดเร็ว! ในสถานการณ์ที่ยึดครองโขดเป่ยหยวนแล้วนั้น พวกเขาไม่น่าจะมีปัญหาในการจัดหาอาหารให้กับทหารม้าสายหนึ่ง”การจัดวางแนวรบเช่นนี้ ไม่ว่ากองทหารมณฑลฝ่ายเหนือจะโจมตีจากทางไหน ก็ล้วนพบเจอกับการลอบโจมตีจากทหารม้าชั้นยอดของเป่ยหวนแน่นอนอย่าคิดว่ากองทหารมณฑลฝ่ายเหนือจะมีม้าศึกแสนกว่าตัว ถึงแม้จะบอกว่ามีทหารม้าแสนกว่าน

เมื่อคำพูดของยอนเจิงเผยออกไป ดวงตาของทุกคนก็สว่างขึ้นทันทีนี่เป็นความคิดที่ดี!ไม่เพียงแต่สามารถแก้ปัญหาป้อมเมืองสุยหนิงได้ แต่ยังสามารถใช้โอกาสนี้ยึดทหารและม้าเก้าพันนายของหยวนเลี่ยด้วย!ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!“ท่านคิดว่าแผนนี้เป็นไปได้นั้นหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนถาม"เป็นไปได้จริง"หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วจู่ๆ ก็เปลี่ยนเรื่อง “แต่แผนนี้มีปัญหาร้ายแรง!”ปัญหาร้ายแรง?ทุกคนมองหยุนเจิงด้วยความประหลาดใจนี่ไม่ใช่แผนที่ดีหรอกหรือ?มีปัญหาร้ายแรงที่ไหนกัน?ทุกคนคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่รู้ว่าปัญหาร้ายแรงที่หยุนเจิงพูดถึงนั้นคืออะไร พวกเขาต่างมองหยุนเจิงอย่างสงสัย"คิดต่อไป!"หยุนเจิงเงยหน้าขึ้นมองทุกคน “ลองคิดดูสิ ถ้ากองทหารใหญ่เส้นกลางของเป่ยหวนให้ตายอย่างไรก็ไม่กลับมาสนับสนุนกองทหารใหญ่สายหนึ่งที่เฝ้าอยู่ที่โขดเป่ยหยวนล่ะ เราจะทำอย่างไร?”ไม่กลับมาสนับสนุน?ทุกคนมึนงงพวกเขาคุยเรื่องนี้ไปแล้วไม่ใช่หรือ?ถ้ากองทหารใหญ่เส้นกลางของเป่ยหวนไม่กลับมาสนุบสนุน เช่นนั้นจะทนดูกองหลังถูกกำจัดงั้นหรือ?หรือพวกเขาคิดว่าคนแค่นั้นจะสามารถหยุดการโจมตีของกองทหารใหญ่ต้าเฉียนได้?หยุน

แต่เจ้ากลับไล่พวกเขาออกไปโดยไม่ทำอะไรเลย เช่นนั้นในใจเจ้าก็ต้องไม่พอใจอยู่แล้ว!อย่างน้อยเจ้าก็ต้องเก็บก้อนหินมาสักสองสามก้อนแล้วปาใส่ศีรษะของโจรพวกนั้นให้นูนออกมาเป็นก้อน!ฟังคำอุปมาของหยุนเจิงแล้ว ทุกคนก็อดหัวเราะไม่ได้เมื่อมีกลยุทธ์ที่ดีในการบังคับให้กองทหารใหญ่เป่ยหวนถอยทัพแล้ว ทุกคนรู้สึกกดดันน้อยลง“องค์ชาย หากเป่ยหวนฆ่าม้าศึกเพื่อเติมเสบียงให้กับกองทัพจริงๆ เช่นนั้นตอนนี้พวกเขาก็เสียเปรียบมากแล้ว! หากถอยทัพโดยไม่ได้โจมตีเลย เช่นนั้นเป่ยหวนก็เสียเปรียบไปถึงรุ่นย่าทวดแล้ว คนเป่ยหวนน่ะสิต้องหดหู่”“ถูกต้อง! พวกเขาโจมตีโขดเป่ยหยวนและมีผู้เสียชีวิตจำนวนไม่น้อยเช่นกัน!”"ตราบใดที่เราสามารถบังคับให้เป่ยหวนถอยทัพได้โดยสูญเสียน้อยที่สุด เช่นนั้นเราก็ชนะแล้ว!""ใช่ๆ…”ทุกคนต่างปลอบโยนหยุนเจิงที่ไม่สบายใจหากทุกอย่างเป็นไปตามที่หยุนเจิงคาดไว้ ผู้บัญชาการหลักของเป่ยหวนถึงต้องเป็นคนที่ต้องกระอักเลือด"ไม่ได้!"หยุนเจิงส่ายศีรษะแล้วพูดหนักแน่นว่า "ข้าต้องได้ฉีกเนื้อคนเป่ยหวนให้ได้!"เมื่อเห็นแววตามุ่งมั่นของหยุนเจิง ทุกคนต่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเขาไม่ยอมปล่อยโดยไม่เอาเปรียบคนอื