LOGINShare
บทที่ 583
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 584
แต่ถึงพละกำลังทางกายของทหารเป่ยหวนจะดีขนาดไหน ก็คงไม่ห้าวหาญถึงขนาดนี้หรอก!หากเป็นการโจมตีธรรมดา อวี๋ซื่อจงมั่นใจว่าไม่ว่าเป่ยหวนจะส่งทหารมาโจมตีมากเพียงใด ขอแค่มอบคนสามหมื่นคนให้กับเขา อย่างน้อยเขาก็สามารถอดทนต่อไปได้อย่างต่ำครึ่งเดือนแน่นอนบุคคลที่เว่ยเหวินจงส่งไปรักษาการณ์ที่โขดเป่ยหยวนสถานที่สำคัญเพียงนี้ได้ย่อมต้องไม่ใช่คนย่อท้ออยู่แล้วเรื่องนี้ต้องมีบางอย่างที่พวกเขาไม่รู้แน่นอนอวี๋ซื่อจงวิเคราะห์ คนส่วนใหญ่เห็นด้วยกองทหารใหญ่สามหมื่นนายพ่ายแพ้เร็วเกินไปจริง!เกิดเรื่องผิดปกติย่อมต้องมีมาร!“ไม้กลายเป็นเรือแล้ว ถึงจะเจรจาว่าเป่ยหวนโจมตีมาได้อย่างไรต่อไป ก็ไม่มีประโยชน์”หยุนเจิงแบมือ “บัดนี้ เป่ยหวนมีแผนล้อมป้อมเมืองสุยหนิง แต่ไม่โจมตี เห็นได้ชัดว่าต้องการขัดขวางเส้นทางการสื่อสารของป้อมเมืองสุยหนิง บังคับให้เว่ยเหวินจงส่งทหารไปช่วยเหลือ แล้วฉวยโอกาสกำจัดกองทหารหลักของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือ…”“จริง!”ตู้กุยหยวนพยักหน้าเบาๆ “แต่ทว่าพวกเขามีกองทหารใหญ่หนึ่งแสนห้าหมื่นนาย อย่างน้อยก็ต้องสูญเสียไปสองสามหมื่นนายแล้วกระมัง? กำลังพลที่เหลืออยู่ พวกเขายังแบ่งออกเป็นกองทหารใหญ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 585
เป่ยหวน ไม่จำเป็นต้องพึ่งทหารม้าเสมอไป!สิ้นเสียงหยุนเจิง ฝูงชนต่างก็อึ้งไปตามกัน“องค์ชายหมายความว่า เป่ยหวนบุกโจมตีด้วยทหารราบนั้นหรือ?”เฝิงอวี้ขมวดคิ้ว “ทว่าทหารราบคงไม่เร็วปานนี้หรอกกระมัง?”ให้ตายอย่างไร ทหารราบก็วิ่งได้มากสุดสามสี่สิบลี้เท่านั้น เงื่อนไขคือเพียงแค่เดินทัพเท่านั้นกองทหารใหญ่เป่ยหวนสามารถไปล้อมรอบป้อมเมืองสุยหนิงได้รวดเร็วปานนี้ น่าจะไม่ใช่ทหารราบหรอก?“องค์ชายหมายความว่า ทหารม้าเองก็สามารถกลายเป็นทหารราบได้ต่างหาก!”ตู้กุยหยวนส่ายหน้า แล้วเงยหน้ามองหยุนเจิง “เราลืมเรื่องนี้ไปจริงๆ ด้วย! แต่ทว่าองค์ชายคิดว่าเป่ยหวนจะทำเช่นนี้จริงหรือ?”หยุนเจิงนวดขมับ แล้วเอ่ยจริงจังว่า “หากเป็นข้า ข้าจะทำเช่นนี้”ตู้กุยหยวนเงียบไปชั่ขณะ แล้วยิ้มขมขื่น “ในสถานการณ์คับขัน ข้าเองก็คงทำเช่นนี้เช่นกัน! ขอแค่สามารถโจมตีกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือได้ เสียหายแค่นี้ไม่ใช่ปัญหา”ระหว่างพูด ตู้กุยหยวนก็ยิ้มขมขื่นอีกครั้ง“พวกเจ้าพูดอะไรอยู่กันแน่?”เสิ่นลั่วเยี่ยนมองทั้งสองอย่างไม่เข้าใจนางไม่ได้บกพร่องทางการสื่อสารต่อสองคนนี้นี่!เหตุใดถึงฟังไม่รู้เรื่องเลยว่าสองคนนี้พูดอะไรกันอยู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 586
ทว่าหากคนตาย ก็เท่ากับไม่มีอะไรแล้วจริงๆต้องยอมรับว่าวิธีของเป่ยหวนนี้เด็ดขาดจริงๆตัดเรื่องส่วนตัวออก จริงๆ เป่ยหวนนับว่ากล้าหาญมากจริงๆยอมเสียเปรียบทั้งสองอย่างก็ไม่ยอมก้มหัวให้ต้าเฉียน“บัดนี้น่าจะพอรู้การวางแนวรบของกองทหารใหญ่ทั้งสามเส้นทางของเป่ยหวนแล้ว”หยุนเจิงลุกขึ้นเดินไปยังตรงหน้าแผนที่แล้วชี้กล่าวว่า “กองทหารใหญ่สามเส้นทางน่าจะวางแนวรบเป็นลักษณะแถวหน้ากระดาษ กองทหารใหญ่เป่ยหวนที่อยู่ป้อมเมืองสุยหนิงทางทิศใต้และป้อมเมืองจิ้งอันทางทิศตะวันตกน่าจะเป็นทหารราบที่สังหารม้าศึก! ส่วนกองทหารเส้นกลางสายหนึ่งนี้ น่าจะเป็นทหารม้าที่เป็นกำลังหลักเหมือนเดิม…”“องค์ชายพูดถูก!”อวี๋ซื่อจงพยักหน้า “ทหารม้าที่อยู่เส้นกลางสามารถเข้าไปสนับสนุนกองทหารใหญ่อีกสองเส้นทางได้อย่างรวดเร็ว! ในสถานการณ์ที่ยึดครองโขดเป่ยหยวนแล้วนั้น พวกเขาไม่น่าจะมีปัญหาในการจัดหาอาหารให้กับทหารม้าสายหนึ่ง”การจัดวางแนวรบเช่นนี้ ไม่ว่ากองทหารมณฑลฝ่ายเหนือจะโจมตีจากทางไหน ก็ล้วนพบเจอกับการลอบโจมตีจากทหารม้าชั้นยอดของเป่ยหวนแน่นอนอย่าคิดว่ากองทหารมณฑลฝ่ายเหนือจะมีม้าศึกแสนกว่าตัว ถึงแม้จะบอกว่ามีทหารม้าแสนกว่าน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 587
บังคับกองทหารใหญ่เป่ยหวนให้ถอยทัพ?ทุกคนมองไปที่หยุนเจิงด้วยความประหลาดใจเสิ่นลั่วเยี่ยนถึงกับกลอกตามองบนใส่หยุนเจิงทันที "ท่านคิดได้ว่าเป่ยหวนจะสังหารม้าศึกเพื่อเป็นเสบียงของกองทัพแล้วด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดว่าเป่ยหวนตั้งใจจะใช้วิธีเสียเปรียบทั้งสองอย่างมาต่อกรกับเรา เช่นนั้นจะบังคับให้ถอยทัพง่ายๆ ได้อย่างไร?”แม้ว่านายพลในค่ายจะไม่พูด แต่พวกเขาก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างลับๆกองทหารใหญ่หนึ่งแสนห้าหมื่นนายของเป่ยหวน แม้ว่าจะเสียไปสามหรือสี่หมื่นนายระหว่างสู้รบ ก็ยังเหลือกองทหารใหญ่อีกหนึ่งแสนกว่านายถึงแม้กองทหารมณฑลฝ่ายเหนือจะเข้าโจมตีทั้งหมด ก็อาจไม่สามารถบังคับกองทหารใหญ่จำนวนหนึ่งแสนนายให้ถอยทัพได้ยิ่งไปกว่านั้น เว่ยเหวินจงไม่มีทางกล้าโจมตีทั้งกองทัพแน่นอนไม่เช่นนั้น หากพ่ายแพ้ขึ้นมา ซั่วเป่ยจะตกอยู่ในอันตรายอย่างสมบูรณ์ความคิดของหยุนเจิงถือเป็นความคิดที่ดี!แต่อาจจะทำได้ยาก“สู้ซึ่งหน้าโดยไม่มีกลยุทธ์ไม่มีทางสำเร็จอยู่แล้ว”หยุนเจิงส่ายศีรษะแล้วพูดว่า "เราต้องชิงไหวชิงพริบ!"“ชิงไหวชิงพริบ?” อวี๋ซื่อจงงุนงงเล็กน้อยแล้วถามด้วยความประหลาดใจว่า “องค์ชายคงไม่ได้คิดจะข้ามแม่น้ำ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 588
เมื่อคำพูดของยอนเจิงเผยออกไป ดวงตาของทุกคนก็สว่างขึ้นทันทีนี่เป็นความคิดที่ดี!ไม่เพียงแต่สามารถแก้ปัญหาป้อมเมืองสุยหนิงได้ แต่ยังสามารถใช้โอกาสนี้ยึดทหารและม้าเก้าพันนายของหยวนเลี่ยด้วย!ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!“ท่านคิดว่าแผนนี้เป็นไปได้นั้นหรือ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนถาม"เป็นไปได้จริง"หยุนเจิงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วจู่ๆ ก็เปลี่ยนเรื่อง “แต่แผนนี้มีปัญหาร้ายแรง!”ปัญหาร้ายแรง?ทุกคนมองหยุนเจิงด้วยความประหลาดใจนี่ไม่ใช่แผนที่ดีหรอกหรือ?มีปัญหาร้ายแรงที่ไหนกัน?ทุกคนคิดอยู่นาน แต่ก็ไม่รู้ว่าปัญหาร้ายแรงที่หยุนเจิงพูดถึงนั้นคืออะไร พวกเขาต่างมองหยุนเจิงอย่างสงสัย"คิดต่อไป!"หยุนเจิงเงยหน้าขึ้นมองทุกคน “ลองคิดดูสิ ถ้ากองทหารใหญ่เส้นกลางของเป่ยหวนให้ตายอย่างไรก็ไม่กลับมาสนับสนุนกองทหารใหญ่สายหนึ่งที่เฝ้าอยู่ที่โขดเป่ยหยวนล่ะ เราจะทำอย่างไร?”ไม่กลับมาสนับสนุน?ทุกคนมึนงงพวกเขาคุยเรื่องนี้ไปแล้วไม่ใช่หรือ?ถ้ากองทหารใหญ่เส้นกลางของเป่ยหวนไม่กลับมาสนุบสนุน เช่นนั้นจะทนดูกองหลังถูกกำจัดงั้นหรือ?หรือพวกเขาคิดว่าคนแค่นั้นจะสามารถหยุดการโจมตีของกองทหารใหญ่ต้าเฉียนได้?หยุน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 589
เมื่อสิ้นเสียงของหยุนเจิง ในกระโจมพลันเงียบสงัดไร้เสียงทุกคนต่างพากันนึกถึงสิ่งที่หยุนเจิงพูด และความเป็นไปได้ของสิ่งที่หยุนเจิงพูดไม่ต้องสงสัยเลยว่าสำหรับเป่ยหวน การโจมตีกองทหารสายหนึ่งย่อมง่ายกว่าการโจมตีกองทัพที่เตรียมพร้อมอยู่แล้วของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือแน่นอนยิ่งกว่านั้น เป่ยหวนยังเสียเปรียบให้กับหยุนเจิงอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นจึงมีเหตุผลที่ต้องการกำจัดหยุนเจิงแน่นอนเป่ยหวนวางท่าล้อมป้อมเมืองสุยหนิง และบังคับให้กองทหารทหารมณฑลฝ่ายเหนือออกมาช่วย เพียงแค่ทำให้พวกเขาดูเท่านั้น!ความทะเยอทะยานของเป่ยหวนไม่ใช่แค่ต้องการทำให้เสียเปรียบทั้งสองอย่างเท่านั้น!แต่เป่ยหวนต้องการเอาชนะกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือในคราวเดียว และยังต้องการสังหารหยุนเจิงที่ทำให้พวกเขาต้องเสียเปรียบซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วย!“การวิเคราะห์ขององค์ชายเป็นไปได้อย่างยิ่ง!”“ใช่ นี่อาจเป็นสิ่งที่เป่ยหวนคิด!”“แม้ว่าพวกเขาจะยึดป้อมเมืองสุยหนิงไม่ได้ ตราบใดที่พวกเขาเอาชนะเราได้ ก็ล้วนสามารถโจมตีเราจากหุบผาชันช่องลมแล้วกลับสู่ดินแดนเป่ยหวนได้!”"มีเพียงเรื่องคาดไม่ถึงเท่านั้นที่จะได้ผลลัพธ์อันน่าอัศจรรย์..."ฝูงชนวิจารณ์กัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 590
แต่เจ้ากลับไล่พวกเขาออกไปโดยไม่ทำอะไรเลย เช่นนั้นในใจเจ้าก็ต้องไม่พอใจอยู่แล้ว!อย่างน้อยเจ้าก็ต้องเก็บก้อนหินมาสักสองสามก้อนแล้วปาใส่ศีรษะของโจรพวกนั้นให้นูนออกมาเป็นก้อน!ฟังคำอุปมาของหยุนเจิงแล้ว ทุกคนก็อดหัวเราะไม่ได้เมื่อมีกลยุทธ์ที่ดีในการบังคับให้กองทหารใหญ่เป่ยหวนถอยทัพแล้ว ทุกคนรู้สึกกดดันน้อยลง“องค์ชาย หากเป่ยหวนฆ่าม้าศึกเพื่อเติมเสบียงให้กับกองทัพจริงๆ เช่นนั้นตอนนี้พวกเขาก็เสียเปรียบมากแล้ว! หากถอยทัพโดยไม่ได้โจมตีเลย เช่นนั้นเป่ยหวนก็เสียเปรียบไปถึงรุ่นย่าทวดแล้ว คนเป่ยหวนน่ะสิต้องหดหู่”“ถูกต้อง! พวกเขาโจมตีโขดเป่ยหยวนและมีผู้เสียชีวิตจำนวนไม่น้อยเช่นกัน!”"ตราบใดที่เราสามารถบังคับให้เป่ยหวนถอยทัพได้โดยสูญเสียน้อยที่สุด เช่นนั้นเราก็ชนะแล้ว!""ใช่ๆ…”ทุกคนต่างปลอบโยนหยุนเจิงที่ไม่สบายใจหากทุกอย่างเป็นไปตามที่หยุนเจิงคาดไว้ ผู้บัญชาการหลักของเป่ยหวนถึงต้องเป็นคนที่ต้องกระอักเลือด"ไม่ได้!"หยุนเจิงส่ายศีรษะแล้วพูดหนักแน่นว่า "ข้าต้องได้ฉีกเนื้อคนเป่ยหวนให้ได้!"เมื่อเห็นแววตามุ่งมั่นของหยุนเจิง ทุกคนต่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเขาไม่ยอมปล่อยโดยไม่เอาเปรียบคนอื
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 591
เมืองติ้งเป่ย ณ จวนแม่ทัพใหญ่เจิ้นเป่ยถูกกองทหารใหญ่เป่ยหวนเล่นงานอย่างไม่ทันตั้งตัวเข้า หลังจากประสบกับความตื่นตระหนกและความโกรธในช่วงแรก ในที่สุดเว่ยเหวินจงก็สงบลงได้อย่างรวดเร็วเขารู้ดีว่าเป่ยหวนกำลังล้อมป้อมเมืองสุยหนิงโดยไม่โจมตี เพื่อรอเขาส่งคนไปช่วยเหลือกองทหารรักษาการณ์ของป้อมเมืองสุยหนิงเป่ยหวนเองก็รู้ดีว่าราคาที่ต้องจ่ายจากการโจมตีโดยไร้กลยุทธ์นั้นสูงเกินไป และอาจไม่สามารถพิชิตเมืองนั้นได้สำเร็จการล้อมเมืองสุยหนิงเพื่อบังคับให้เขาส่งทหารไปช่วยเหลือนั้นเป็นวิธีที่ชาญฉลาดมากจริงๆแต่แม่ทัพเป่ยหวนมั่นใจเกินไปว่ากองทหารใหญ่สายหนึ่งจะต้านการโจมตีของกองทหารมณฑลฝ่ายเหนือได้!ความมั่นใจเป็นสิ่งที่ดี!แต่ถ้ามั่นใจเกินไปนั่นเรียกว่าโอหัง!หากพวกเขาเอาชนะกองทหารเป่ยหวนทางตะวันตกเฉียงเหนือของป้อมเมืองจิ้งอันและยึดคืนโขดเป่ยหยวนได้สำเร็จ เช่นนั้นเส้นทางหลังและเสบียงของกองทหารใหญ่เป่ยหวนจะถูกตัดขาดทันทีถึงตอนนั้น พวกเขาสามารถวางใจปิดประตูทุบตีสุนัขได้ทันที!หากคนที่เข้ามาจากเป่ยหวนถูกรวบหมด ไม่จำเป็นต้องรอถึงฤดูใบไม้ผลิหน้า เป่ยหวนก็จะสูญเสียความสามารถในการต่อสู้อีกครั้งโดยส
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
