All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 1191 - Chapter 1200

นี่ก็เหมือนการต่อสู้ของฮว๋าเซี่ยสมัยโบราณไม่ทันไรก็มีกองทัพหนึ่งแสนในนามอย่างง่ายดายทว่ากองกำลังที่สามารถทำศึกได้จริงๆ โดยปกติแล้วล้วนไม่ถึงครึ่ง“องค์ชาย โฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ไม่อาจดูถูกได้”เวลานี้ เติ่งเป่าเอ่ยปากเตือนขึ้นมากะทันหัน“เหตุใดกล่าวเช่นนี้?”หยุนเจิงถามด้วยความสนใจเติ่งเป่าสีหน้าจริงจัง “ตัดการใช้ทหารกับเป่ยหมัวถัวก่อนหน้านี้ออก โฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ไม่เกิดเรื่องทำศึกมาเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว ทั้งสองแคว้นแม้จะเล็ก แต่น่าจะมีทรัพย์สมบัติเก็บสะสมอยู่บ้าง”“ใช่แล้ว”หวังชี่พยักหน้าเห็นด้วย “เมื่อก่อนเป่ยหวนแข็งแกร่ง ฉวนหรงและเป่ยหมัวถัวล้วนอาศัยพึ่งพาเป่ยหวน สองแคว้นต่อให้มีใจ ก็ไม่กล้าใช้ทหารกับเป่ยหมัวถัวและฉวนหรงโดยง่าย ส่วนศักยภาพของชนเผ่าโม่ซีและกุ้งฟางที่อยู่ด้านข้างพวกเขาก็แข็งแกร่งกว่า พวกเขาทำได้เพียงบำรุงสุขภาพและสะสมกำลัง รอเวลาที่เหมาะสม”หยุนเจิงครุ่นคิด พยักหน้าเบาๆ “มันก็จริง”อื้ม ดูเหมือนเขาดูถูกศัตรูไปหน่อยแล้วไม่ว่าศักยภาพสองแคว้นเป็นเช่นไร ในเมื่อตัดสินใจส่งทหารแล้ว เช่นนั้นก็ต้องทุ่มสุดตัวหยุนเจิงปรับสภาพจิตใจ จากนั้นก็จ้องถาดทรายตร

ไม่ใช่แค่ฉินชีหู่ไม่เข้าใจ แม่ทัพนายกองคนอื่นก็ไม่เข้าใจเช่นกัน“เรื่องนี้กลับไปข้าค่อยอธิบายกับพวกเจ้า”หยุนเจิงหยุดการซักไซ้ไล่เรียงของพวกแม่ทัพ “สิ่งที่เรียกว่าคำบัญชาสวรรค์ ต้องมีความคลุมเครือ ทั้งยังต้องทำให้คนคิดเชื่อมโยงไปถึงเถี่ยสงก่อกบฎ ทุกคนล้วนคิดดูให้ดี คำบัญชานี้ควรเขียนเช่นไร? ไม่จำเป็นต้องเยอะเกินไป บทกวีสองประโยคก็ได้แล้ว”เขียนบทกวี?คราวนี้ ทุกคนลำบากใจแล้วพวกเขาล้วนเป็นแม่ทัพสายบุ๋น แม้ไม่ถึงขั้นกล่าวว่าไม่รู้จักสักคำ ทว่าเพื่อนร่วมเรียนของพวกเขาก็ไม่ได้สูงส่งไปถึงที่ใดให้เขียนโคลงกลอนที่ท่องด้วยปากเปล่ายังทำได้ ให้พวกเขาเขียนบทกวี ทำให้พวกเขาลำบากใจแล้วอีกทั้ง หยุนเจิงยังต้องการให้ทั้งคลุมเครือทั้งต้องทำให้คนคิดถึงความหมายโดยประมาณได้ สิ่งนี้ทำให้พวกเขายากลำบากยิ่งขึ้นฉินชีหู่เป็นคนแรกที่ตีกลองล่าถอย “เรื่องวางเพลิงศัตรูมาหาข้าได้ เรื่องนี้ข้าขอไม่มีส่วนร่วม! พวกเจ้าค่อยๆ คิด ข้าไปทำงานก่อน”กล่าวจบ ฉินชีหู่ตัดบทแล้วหลบไปอย่างรวดเร็วจากนั้น เติ่งเป่า หวังชี่ อวี๋ซื่อจงงและคนอื่นๆ พากันหาข้ออ้างแล้วจากไปให้พวกเขาแม่ทัพฝ่ายบุ๋นทำเรื่องนี้ ฝืนบังคับกัน

ระหว่างทาง ฉินชีหู่ถามด้วยความกังวลฉินชีหู่แม้จะไม่ได้มีสติปัญญาเฉียบแหลม แต่ก็ไม่ได้โง่จากที่เขารู้จักหยุนเจิง หยุนเจิงให้ความสำคัญกับด่านเทียนฉงเช่นนี้ ถึงขั้นไม่ฟังคำห้ามปรามของทุกคน พาคนนิดหน่อยไปตรวจสอบสถานการณ์ด่านเทียนฉงด้วยตัวเอง ย่อมมีความคิดจะตีด่านเทียนฉงไม่ ไม่เพียงความคิดตีด่านเทียนฉงธรรมดาเช่นนี้!ขอแค่มีโอกาสเล็กน้อย เกรงว่าเขาคงต้องเปลี่ยนแผนการเดิม โจมตีด่านเทียนฉงโดยตรง!“ย่อมคิดอยู่แล้ว!”หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อย “การยึดด่านเทียนฉงมีข้อดีมากมาย เจ้าไม่อยากโจมตีด่านเทียนฉงหรือ?”“อยาก! อยากอยู่แล้ว!” ฉินชีหู่ตอบโดยไม่ต้องคิด จากนั้นก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง “แต่ด่านเทียนฉงไม่ได้โจมตีง่ายดายเช่นนั้น! หากโจมตีไม่ราบรื่น เกรงว่าพวกเราคงเสียหายสาหัส!”ขอแค่คนที่รู้เรื่องการบัญชาทหารเล็กน้อยล้วนเห็นประโยชน์ของการยึดด่านเทียนฉงก็เหมือนทุกคนต่างรู้ถึงประโยชน์ในการยึดครองด่านเป่ยลู่หากมีความมั่นใจร้อยทั้งร้อยในการยึดด่านเทียนฉง ฉินชีหู่ยินดีรบแนวหน้าแต่ปัญหาคือ ต่อให้หยุนเจิงคิดวิธีตีทะลวงด่านเทียนฉงได้ ก็ไม่จำเป็นต้องตีทะลวงได้สำเร็จ!พวกเขามีวิธี ทัพศัตรูก็สามารถทำลา

“ไม่ว่าเช่นไร คืนนี้เจ้ามีลาภปากแล้ว!”หยุนเจิงหัวเราะ “ข้าสั่งให้คนพกเหล้ามาด้วย คืนนี้ ข้าต้องดื่มกับเจ้าให้ดีสักตั้ง เป็นการฉลองความสำเร็จให้เจ้าล่วงหน้า!”สุรา เขาไม่ได้พกมาแต่แอลกอฮอล์พกมาบางส่วนผสมน้ำหน่อย ก็สามารถดื่มแทนสุราได้ไม่ว่าเช่นไร รสชาติดีกว่าสุราห่วยๆ ของเป่ยหมัวถัวมาก “ขอบคุณท่านอ๋อง!”อาซือน่าใบหน้าเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง ทำความเคารพอย่างนอบน้อม“เอาล่ะ พวกเจ้าไปพักผ่อนก่อน!”หยุนเจิงโบกมือรอให้พวกอาซือน่าไปแล้ว หยุนเจิงเรียกนักรบภูตเก้ามาทันที จากนั้นก็กระซิบสั่งการ “ส่งคนไปถ่ายทอดคำสั่งให้ตู๋กูเช่อเดี๋ยวนี้ สั่งให้กองกำลังตู๋กูเช่อ ส่งทหารม้าห้าพันคน เดินทางกลางคืนมาเข้าใกล้พวกเรา ระยะห่างจากพวกเรา จำเป็นต้องรักษาเอาไว้ในระยะสี่สิบลี้ขึ้นไป...”ไม่นาน นักรบภูตเก้ารับคำสั่งจากไปมองแผ่นหลังของนักรบภูตเก้า หยุนเจิงและฉินชีหู่อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันแล้วยิ้มคืนนี้ หยุนเจิงใช้กวางย่างสองตัวที่ฉินชีหู่พาคนไปล่ามาได้จัดงานเลี้ยงให้อาซือน่าแม้เงื่อนไขมีจำกัด ดื่มสุราชั่วคราวที่ได้มากจากแอลกอฮอล์ผสมกับน้ำ แต่ทุกคนก็ยังดื่มอย่างมีความสุขมากโดยเฉพาะอาซือน

หยุนเจิงสั่งเสียงเฉียบ“ขอรับ!”นักรบภูตหกรับคำสั่ง หันหลังกลับไปเงียบๆ ทันที“พวกเราต้องไปช่วยเหลือหรือไม่?”ฉินชีหู่กระซิบถาม“ไม่ต้อง”หยุนเจิงส่ายหน้ากล่าว “สิ่งที่พวกเขาชำนาญก็คือแทรกซึมจู่โจมและฆ่า พวกเขาส่งคนอื่นไปช่วย ในทางกลับกันก็จะสร้างความเคลื่อนไหวได้ง่าย ให้ทัพศัตรูเพิ่มความระมัดระวัง”สำหรับนักรบภูตสิบแปด หยุนเจิงมีความเชื่อใจมากอย่าเห็นว่าจำนวนทัพศัตรูมากมายกว่าพวกเขาหลายเท่าต่อให้เป็นการต่อสู้ซึ่งหน้า ทัพศัตรูเล็กน้อยเท่านั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้นักรบภูตสิบแปดยิ่งไปกว่านั้น นักรบภูตสิบแปดต้องฉวยโอกาสตอนทัพศัตรูหลับสนิทเปิดฉากจู่โจมทัพศัตรูเล็กน้อยนี้ ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาไปช่วย“ก็ได้!”ในเมื่อหยุนเจิงกล่าวเช่นนี้ ฉินชีหู่ก็ไม่มีสิ่งใดต้องกล่าวมากความหลังจากจัดคนจำนวนน้อยเฝ้ายามตอนกลางคืน ทุกคนพากันนอนหลับตอนที่ฟ้าใกล้สว่าง นักรบภูตหกย้อนกลับมาอีกครั้ง และนำข่าวที่หยุนเจิงอยากได้กลับมาทัพศัตรูซ่อนทหารซุ่มโจมตีทางนั้นล้วนถูกพวกเขากำจัดหมดแล้วพวกเขาทำตามคำสั่งหยุนเจิง เหลือรอดชีวิตไว้สองสามคน“พวกเจ้ามีคนบาดเจ็บหรือไม่?”หยุนเจิงถาม“ไม่มี”นับรบภ