LOGINShare
บทที่ 1200
Last Updated:
2024-11-28 17:00:01Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1201
ภายในระยะเวลาอันสั้น หยุนเจิงคิดหลายวิธีทำลายด่านหลอกลวงเปิดประตูเมืองเอย ใช้น้ำท่วมไฟเผาเอย หยุนเจิงทยอยคิดหนึ่งรอบแต่ล้วนไม่ค่อยได้ผลหากภายในด่านเทียนฉงมีกำแพงเมืองเล็กโอบล้อมรอบประตูเมือง การหลอกลวงเปิดประตูเมือง ก็ไร้ความหมายน้ำท่วม บริเรณแถวนี้ไม่มีแม่น้ำเผาไฟ ต้องอาศัยทิศทางลมมากเกินไปผืนดินแคบๆ ระหว่างภูเขาสองลูกนี้ มีแต่ผีที่รู้ว่าลมจะเปลี่ยนทิศเมื่อใดดีไม่ดี ลมเปลี่ยนทิศ พวกเขาก็ต้องติดร่างแหไปด้วยส่งคนฉวยโอกาสตอนกลางคืนปืนกำแพงเมืองหรือ?ดูเหมือนจะไม่สมเหตุสมผลด่านประเภทนี้ ตอนกลางคืนล้วนจุดไฟสว่างไสวโดยรอบบริเวณกำแพงเมืองส่งคนมากไป คนของพวกเขายังไม่ทันเข้าใกล้ เกรงว่าคนถูกพบตัวแล้วส่งคนน้อยไป ต่อให้ปีนกำแพงเมืองได้อย่างราบรื่น ก็แค่ส่งคนไปตามเท่านั้นให้ตายสิ ค่อนข้างลำบาก!หยุนเจิงกลัดกลุ้ม จากนั้นก็คว้าดวงตาพันลี้จากในมือฉินชีหู่มองสำรวจอย่างละเอียดเรียนแบบเติ่งอ้ายลอบบุกอิมเป๋ง?ในสมองหยุนเจิงผุดความคิดนี้ขึ้นมาแต่ว่า เขาก็ล้มเลิกความคิดไร้สาระนี้อย่างรวดเร็วพวกเขาแม้แผนที่ของดินแดนโฉวฉื่อยังไม่มีด้วยซ้ำ เล่นด้ายคนสัตว์หรือ!ต่อให้มีแผนที่
Last Updated : 2024-11-28องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1202
เห็นท่าท่างหน้านิ่วคิ้วขมวดของหยุนเจิง เมี่ยวอินหัวเราะอย่างจนปัญญา จากนั้นก็เดินทางนั่งลงข้างกายหยุนเจิง กล่าวเกลี้ยกล่อม “หากเรื่องนี้ไม่อาจทำได้ ก็อย่าทำให้ตัวเองลำบากเลย”“ข้ารู้”หยุนเจิงผ่อนคลายหัวคิ้ว “ดูสถานการณ์ก่อนเถอะ! หากไม่ได้จริงๆ ก็ช่าง!”บางเรื่อง เดิมก็ไม่อาจฝืนบังคับเขาไม่ถึงขั้นหัวรั้นต้องไปสู้ตายกับเถี่ยฉงที่ด่านเทียนฉงให้ได้“ในเมื่อเจ้าล้วนคิดเช่นนี้แล้ว ก็เลือกทำหน้ามุ้ยได้แล้ว”เมี่ยวอินหัวเราะ จงใจเปลี่ยนประเด็น “เมื่อก่อนข้าไม่รู้ โฉวฉื่อมีคนมากมายล้วนชื่อสกุลคล้ายกันกับต้าเฉียนพวกเรา!”“มีสิ่งใดน่าประหลาดใจ”หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อยกล่าว “ไม่เพียงโฉวฉื่อ แคว้นต้าเย่ว์และชนเผ่าโม่ซีก็มีคนที่ชื่อสกุลคล้ายกับต้าเฉียน...”โฉวฉื่อเดิมก็เป็นแคว้นที่มีชนกลุ่มน้อยผสมเข้าด้วยกันราชวงศ์ต้ายงซึ่งเป็นบรรพบุรุษของต้าเฉียนก็เจริญรุ่งเรืองมาระยะหนึ่งเช่นกันบรรพบุรุษของเป่ยหวน ครั้งหนึ่งเขาถูกขับไล่ไปทางเหนือของทะเลทรายเหลืองโดยราชวงศ์ต้ายงที่รุ่งเรืองอำนาจตอนที่ราชวงศ์ต้ายงเรืองอำนาจสูงสุด ส่วนหนึ่งของชนเผ่าโม่ซีก็เป็นของราชวงศ์ต้ายงต่อมาอำนาจของราชวงศ์ต้ายงเส
Last Updated : 2024-11-28องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1203
หยุนเจิงเพ็งมอง คนผู้นั้นก็คือทหารคุ้มกันอาซือน่าไปยังด่านเทียนฉง“เหตุใดมีแค่เจ้าคนเดียว?”หยุนเจิงสายตาเย็นชาจ้องทหารคุ้มกันผู้นี้ “พวกอาซือน่าเล่า?”“ท่านอ๋อง...”ทหารคุ้มกันร้องไห้แล้วคุกเขาเสียงดึงกึก “ขอร้องท่านอ๋องล้างแค้นให้พวกเรา...”ล้างแค้น?หยุนเจิงใจเต้นรัว ตะโกนถามด้วยใบหน้าเย็นกระด้าง “เถี่ยสงฆ่าพวกอาซือน่าแล้ว?”ทหารคุ้มกันพยักหน้า ร้องไห้กล่าว “เถี่ยสงฆ่าพวกเขาหมดแล้ว เอาหัวของพวกเขาแขวนไว้ที่กำแพงเมืองด่านเทียนฉง เหลือข้าน้อยคนเดียวกลับมานำคำพูดมอบให้ท่านอ๋อง...”“ทำพูดใด?”หยุนเจิงถามหน้าดำคร่ำเคร่งทหารคุ้มกันมองหยุนเจิงอย่างระมัดระวัง กล่าวตะกุกตะกัก “เถี่ยสงบอกว่า เขาไม่มีทางจำนนต่อท่านอ๋อง หากท่านอ๋องมี...ความกล้า ก็มาเอาศีรษะของเขาที่ด่านเทียนฉง...”“ผายลมสิ!”ฉินชีหู่โมโหเดือดดาล “รอให้พวกเราตีโฉวฉือแตก จะต้องตัดหัวสุนัขของเถี่ยสงมาเป็นกระโถน!”ฉินชีหู่โมโหเกรี้ยวกราดอาซือน่าคือทูตพิเศษของหยุนเจิงบอกได้ว่าระหว่างสองทัพทำศึกไม่ประหารทูตเถี่ยสงคนธรรมดา นึกไม่ถึงจะกล้าฆ่าอาซือน่าและทหารคุ้มกันของเขาโดยตรง แล้วยังส่งคนฝากข้อความให้หยุนเจิงด้วยเ
Last Updated : 2024-11-29องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1204
หยุนเจิงครุ่นคิดเงียบๆ ตอบกลับ “ข้าค่อยคิดดูอีกครั้ง!”คิดดู?ฉินชีหู่มองหยุนเจิงด้วยความงงงวยเป็นเช่นนี้แล้ว ยังมีสิ่งใดต้องคิด?ตอนนี้ ใช้วีธีลอบส่งทหารโจมตีด่านเทียนฉง น่าจะไม่มีโอกาสแล้วหวังให้กษัตริย์โฉวฉื่อสงสัยเถี่ยสง บังคับให้เถี่ยสงจำเป็นต้องยอมจำนนหยุนเจิง ดูเหมือนจะไม่มีความหวังแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ ยึดด้านเทียนฉงแทบกลายเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยหยุนเจิงต้องคิดจะตีด่านเทียนฉง?หยุนเจิงไม่พูดจา เพียงแค่ครุ่นคิดเงียบๆฉินชีหู่แอบกังวล ส่งสายตาให้เมี่ยวอินเงียบๆ เป็นสัญญาณบอกให้เมี่ยวอินเกลี้ยกล่อมหยุนเจิงตอนนี้เขากลัวว่าหยุนเจิงจะต้องการสู้ตายกับด่านเทียนฉงต่อให้หยุนเจิงไม่ใช้กำลังโจมตีด่านเทียนฉง เพียงแค่ส่งกองทัพข่มขวัญเถี่ยสง ตราบใดที่ยึดด่านเทียนฉงไม่ได้ พวกเขาล้วนเสียเปรียบถึงบ้านป้าแล้วถึงเช่นไร ทหารและม้ามากมายเช่นนี้ก็ต้องบริโภคเสบียงอาหารจำนวนมหาศาลเผชิญกับสายตาฉินชีหู่ เมี่ยวอินส่ายหน้าเบาๆ ให้เขา บ่งบอกว่านางไม่อยากรบกวนหยุนเจิงหยุนเจิงไม่ยอมก็ดี กล่ำกลืนความโกรธนี้ลงไปก็ช่าง ล้วนรอให้หยุนเจิงคิดเสร็จแล้วค่อยว่ากันตอนนี้พวกเขาไปห้าม เป็นเพี
Last Updated : 2024-11-29องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1205
“เจ้าชื่ออะไร?”หยุนเจิงถามทหาร“อู...อูต๋า...”ทหารไม่กล้าสบตาหยุนเจิง ก้มหน้าต่ำ ตอบด้วยความระมัดระวัง“อูต่าใช่หรือไม่?”หยุนเจิงจ้องอูต๋า “ตอนนี้ เจ้าฆ่าพี่น้องด้วยมือตัวเองแล้ว เจ้ามีเพียงสองทางเลือก ทำงานแทนข้า รอสร้างความดีความชอบใหญ่ ไม่มีปัญหาที่จะได้รับตำแหน่งนายพล หรือไม่ รอให้เถี่ยสงรู้เรื่องที่เจ้าทำ ตัดศีรษะเจ้าต่อหน้าสาธารณะชน ให้ครอบครัวเจ้ากลายเป็นทาส! บอกมา เจ้าคิดจะเลือกเช่นไร?”อูต๋ามองหยุนเจิงด้วยความตัวสั่น ลังเลชั่วครู่ สุดท้ายก็คุกเข่า กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ “ข้าน้อย ยินดีทำทุกอย่างเพื่อท่านอ๋อง...”หยุนเจิงบอกว่าให้เขาสองทางเลือก แต่เดิมทีเขาก็ไม่มีโอกาสเลือกตอนที่เขาฆ่าหกคนที่เหลือ เขาก็ไม่มีทางเลือกแล้ว“ดีมาก!”หยุนเจิงพยักหน้าอย่างพอใจ “ยินดีกับเจ้าด้วย เจ้าเลือกได้ถูกต้องแล้ว! เอาล่ะ เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ!”กล่าวจบ หยุนเจิงก็ส่งสายตาให้องครักษ์ข้างกายหลังจากอูต๋าถูกพาไปแล้ว ฉินชีหู่ถามอย่างทนรอไม่ไหว “น้องชาย เจ้าคิดทำสิ่งใดกันแน่?”หยุนเจิงสายตาฉาบด้วยความเย็นชา กล่าวเสียงเฉียบ “ยึดด่านเทียนฉง!”“อะไรนะ?”เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง ฉินชีหู
Last Updated : 2024-11-29องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1206
“แน่นอนเพื่อได้อาวุธและชุดเกราะของพวกเขา!”หยุนเจิงกล่าวยิ้มเล็กน้อย “พวกเราทางนี้มีอาวุธชุดเกราะของโฉวฉือเกือบสองร้อยชุด ขโมยอาวุธและชุดเกราะของโฉวฉื่อ ก็สามารถได้อาวุธชุดเกราะสาม สี่ร้อยตัวออกมา...”สาม สี่ร้อยคิด บางทีอาจมีประโยชน์ไม่มากสำหรับการยึดด่านเทียนฉงแต่หากสามารถแทรกซึมเข้าไปในด่านเทียนฉงได้ ย่อมมีโอกาสเผาเสบียงอาหารของกองทหารประจำการด่านเทียนฉงแน่นอนต่อให้เส้นทางนี้ไม่ได้ผล หลายร้อยคนก็สามารถแทรกซึมเข้าสู่ดินแดนโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ได้ หาโอกาสกำจัดทหารของแคว้นต้าเย่ว์บางส่วน ยุแยงความสัมพันธ์แคว้นต้าเย่ว์และโฉวฉื่อหากสามารถทำให้พวกเขาจากแสดงละครเป็นสู้กันจริงขึ้นมา เช่นนั้นก็ดีมากเลย“วิธีนี้ไม่เลวเลย”ฉินชีหู่จิ๊จ๊ะริมฝีปาก “แต่ปัญหาคือ แผนการนี้ไม่จำเป็นต้องได้ผลลัพธ์ตามที่เจ้าต้องการ! พวกเราโยกย้ายกองทัพใหญ่มา หากทั้งยึดด่านเทียนฉงไม่ได้ พวกเราก็เท่ากลับทรมานเสียเปล่าแล้ว...”ความคิดของหยุนเจิงนั้นดีแต่ความคิดนี้ไม่จำเป็นต้องใช้ได้ผลจริง!ไม่ว่าเผาเสบียงหรือยุแยงต้าเย่ว์และโฉวฉื่อเปิดศึก ล้วนต้องอาศัยดวงหากหยุนเจิงดวงไม่ดี หลายร้อยคนนี้ดีไม่ดีก็เท่ากับ
Last Updated : 2024-11-29องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1207
ป้อมปราการ ก็ต้องทำให้เหมือนป้อมปราการแค่ทำจำลองเท่านั้น ไหนเลยต้องลำบากเช่นนั้น?“เหตุใดเจ้าตัดสินใจให้พวกเราสร้างป้อมปราการที่นั่น ทัพศัตรูจะเป็นฝ่ายบุกหรือ?”ฉินชีหู่ยังไม่เข้าใจ “ทัพศัตรูไม่บุกมา ถ่วงเวลากับพวกเรา พวกเราจะทำเช่นไรได้?”เมี่ยวอินพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง คล้ายกับเห็นด้วยกับคำพูดของฉินชีหู่มาก“……”หยุนเจิงใบหน้าดำอึมครึมมองทั้งสองคน “ข้าอยากจะแยกสมองของพวกเจ้าสองคนออก แล้วนำสมองของตัวเองยัดเข้าไปจริงๆ!”ตอนนั้นที่เมืองจักรพรรดิ เมี่ยวอินคิดยากตามเขาไปเข้าร่วมการฝึกซ้อมศิลปะการต่อสู้หนานย่วน ยังบอกว่านางเคยอ่านหนังสือการรบมาก่อนท่าทางเมี่ยวอินตอนนี้ ที่ใดเหมือนคนเคยอ่านหนังสือการรบคำถามง่ายดายเช่นนี้ นางก็พยักหน้าเห็นด้วย?เปลี่ยนเป็นอวี๋ซื่อจง ตู๋กูเช่อหรือพวกต่งกังพวกเขาคนใดคนหนึ่ง พวกเราสามารถเขาใจความหมายของเขาได้ในชั่วพริบตาคาดว่า แม้แต่เยี่ยจื่อยังสามารถเส้นทางคดเคี้ยวในเรื่องนี้ได้“เดิมทีก็เช่นอยู่แล้ว!”เมี่ยวอินถูกหยุนเจิงมองจนรู้สึกเก้อเขิน “ทัพศัตรูไม่เคลื่อนไหว เจ้าสามารถโยกย้ายทัพศัตรูไม่ได้?”“ข้าเดิมทีก็กำลังโยกย้ายพวกเขา!”หยุนเจิง
Last Updated : 2024-11-29องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1208
ความจริง เดิมทีแม่น้ำซัวเล่ยก็มีแหล่งน้ำทว่า หากต้องได้แหล่งน้ำของแม่น้ำซัวเลย ต้องหาสถานที่ขุดเจาะลงไป ไม่ได้สะสวดสบายเหมือนทะเลสาบเทพธิดายืนยันว่ามีแหล่งน้ำใกล้บริเวณนั้น หยุนเจิงดีใจมาก สั่งทหารคุ้มกันทันที “เจ้ารีบกลับไปถ่ายทอดคำสั่งของข้าให้จู่หลู่ สั่งจู่หลู่กบไประดมชาสเผ่าฟังคำสั่ง ชาย หญิง เด็ก ชราได้ทั้งหมด!”ทหารคุ้มกันชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็ถามอย่างระมัดระวัง “ท่านอ๋อง หากหัวหน้าถามข้าน้อย เหตุใดต้องระดมชาวเผ่าเหล่านี้ ข้าน้อยควรตอบเช่นไร?”หยุนเจิงขี้เกียจอธิบาย ตอบโดยตรง “ข้าทดสอบเขาและเป่ยหมัวถัว!”“ขอรับ!”ทหารคุ้มกันไม่กล้าถามมากหยุนเจิงสั่งคนให้อาหารแห้งและม้าหนึ่งตัวกับทหารคุ้มกัน ให้ทหารคุ้มกันนำคำสั่งของเขาส่งถึงจู่หลู่โดยเร็วที่สุด“เจ้าไม่วางใจจู่หลู่?”ทหารคุ้มกันจากไปแล้ว เมี่ยวอินจึงเอ่ยปากถาม“นิดหน่อยกระมัง!”หยุนเจิงพยักหน้าเบาๆ “หากจู่หลู่นำถามการสร้างป้อมปราการที่แม่น้ำซัวเล่ยเผยแพร่ออกไป ทหารและเสบียงของพวกเรายังไปไม่ถึงตำแหน่ง ทัพศัตรูเกรงว่าคงบุกโจมตีมาแล้ว!”“มันก็จริง”เมี่ยวอินพยักหน้าเบาๆ ภายในใจรู้สึกเลื่อมใสหยุนเจิงละเอียดรอบครอบ
Last Updated : 2024-11-29
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1390
“จะใช้เงินมากมายขนาดไหนกัน?” “ก็เยอะจริงพ่ะย่ะค่ะ แม้แต่ลูกเองยังไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกใช้เงินไปมากขนาดนี้” หยุนเจิงทำหน้ามุ่ยเหมือนคนมีทุกข์ จนเยี่ยจื่อที่อยู่ข้างๆ แทบอยากจะตีเขา เจ้าคนนี้นี่! พูดเกินจริงก็ต้องมีขอบเขตบ้างสิ! เสด็จพ่ออย่างไรก็เป็นถึงกษัตริย์ แม้จะไม่ทราบรายละเอียดว่าการสร้างเมืองใช้เงินเท่าไร แต่ก็น่าจะพอรู้คร่าวๆ อยู่บ้าง สิบล้านตำลึงขึ้นไป เขากล้าพูดออกมาได้อย่างไร? นี่มันก็เหมือนกับการโกหกเสด็จพ่ออย่างโจ่งแจ้งเลยไม่ใช่หรือ? “พอแล้ว อย่ามาทำตัวพล่ามเป็นคนจนให้ข้าฟังเลย!” จักรพรรดิเหวินเหลือบมองหยุนเจิงด้วยหางตา “ข้าไม่ได้อยากได้เงินของเจ้าหรือธุรกิจทำเงินของเจ้า! และเจ้าก็อย่าหวังจะได้สักตำลึงจากข้าเลย ท้องพระคลังตอนนี้ไม่มีเงินให้เจ้าแล้ว!” พล่ามว่าจนหรือ? เขาอยากพล่ามว่าจนนักหรือ! ในปีนี้ ต้าเฉียนก็ถือว่าเจอภัยพิบัติไม่น้อย ใช้เงินไปเหมือนน้ำไหล ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสะสมจากหลายปีที่ผ่านมา ราชสำนักคงอดอยากไปแล้ว! “ก็ได้ๆ!” หยุนเจิงพยักหน้ารับหลายครั้ง ในใจโล่งอกอย่างยิ่ง เขายังกลัวว่าเสด็จพ่อจะมาที่นี่เพื่อมารีดไถ โดยเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1389
วันถัดมา จักรพรรดิเหวินที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางก็ตื่นสายเล็กน้อย หลังจากรับประทานอาหารเช้าอย่างง่ายๆ จักรพรรดิเหวินก็ให้ทุกคนพาเดินสำรวจในเล่ออาน จักรพรรดิเหวินไม่ได้เปิดเผยฐานะตนเอง ไม่ได้พาผู้ติดตามมากมาย และยังปลอมตัวเล็กน้อยเพื่อเลี่ยงความยุ่งยาก หลังจากเดินสำรวจรอบเมือง จักรพรรดิเหวินก็ค่อนข้างพอใจ ระหว่างเดินบนถนนในเมือง จักรพรรดิเหวินก็ย่อตัวลงดูอะไรบางอย่าง “นี่มันอะไรหรือ?” จักรพรรดิเหวินชี้ไปที่ปูนระหว่างก้อนอิฐสองก้อนแล้วถาม “นี่คือปูนซีเมนต์” หยุนเจิงอธิบาย “มันทำหน้าที่เหมือนกาวข้าวเหนียว แต่มีความแข็งแรงกว่าเล็กน้อย และหาง่ายกว่า ไม่เปลืองข้าว แค่ปริมาณการผลิตยังน้อยอยู่” “สิ่งนี้ใช้ได้ทีเดียว!” จักรพรรดิเหวินลุกขึ้นช้าๆ “เจ้าเคยคิดจะขายปูนซีเมนต์นี้ไปพื้นที่เขตในหรือไม่?” “นั่นคงยากหน่อย” หยุนเจิงส่ายหัว “ซั่วเป่ยยังขาดปูนนี้มาก จะเอาไปขายที่เขตในได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้ส่วนใหญ่ใช้ในงานของราชสำนัก ชาวบ้านทั่วไปไม่จำเป็นต้องใช้” “เช่นนั้น มันเทศล่ะ?” จักรพรรดิเหวินมองหยุนเจิงด้วยรอยยิ้ม “ข้าได้ยินมาว่ามันเทศในซั่วเป่ยป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1388
“ห้ะ?” หยุนเจิงเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง แทบไม่เชื่อหูตัวเอง “วางใจเถอะ ข้ารู้ขอบเขตดี” จักรพรรดิเหวินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่เป็นช่วงสำคัญที่เจ้าจะรวบรวมใจชาวเป่ยหวน แม้ข้าจะอยากไปบวงสรวงฟ้าดินที่เขาเทพหมาป่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา ข้าเข้าใจดี” “เสด็จพ่อ นี่ไม่ใช่เรื่องของขอบเขตหรือไม่ขอบเขตนะพ่ะย่ะค่ะ!” หยุนเจิงคร่ำครวญแทบล้มประดาตาย “เสด็จพ่อจะไปเยือนวังหลวงเป่ยหวน เรื่องนั้นไม่มีปัญหา แต่เสด็จพ่อคิดดูเถิด หากเสด็จพ่อไป ลูกคงต้องนำทัพสักหมื่นสองหมื่นนายเพื่อคุ้มครองเสด็จพ่อใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ? ทัพหมื่นสองหมื่นนาย เดินทางหน้าหนาว ต้องขนเสบียงและเสื้อผ้ากันหนาวแค่ไหน? ไปกลับอย่างไรเสียก็ต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองเดือนใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ?” นี่ยังไม่รวมว่าต้องออกเดินทางจากค่ายใหญ่เขาห่านป่าหวนกลับ! หากออกเดินทางจากที่อื่น เวลาก็ยิ่งนานกว่านี้! นี่เป็นการเดินทางของฮ่องเต้นะ! จะให้เดินทางเร่งด่วนตลอดทางก็ไม่ได้! ต่อให้เสด็จพ่ออยากไปจริง ก็ควรรอเวลาที่เหมาะสมกว่านี้! “สักสองเดือนก็สักสองเดือนเถอะ!” จักรพรรดิเหวินกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “อย่างไรเสีย เจ้าก็ไม่จัดงานแต่งกับเจียเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1387
จักรพรรดิเหวินหยุดครู่หนึ่ง ก่อนถ่ายทอดคำที่จักรพรรดิพระองค์ก่อนเคยกล่าวไว้ให้หยุนเจิงฟัง ผู้เลี้ยงแกะในมือนั้น ต้องมีผืนดิน หมาป่า แกะ และสุนัข! ผืนดิน คือกฎเกณฑ์ ขีดเส้นจำกัดไว้เป็นคอก หมาป่าคือภัยคุกคาม บอกฝูงแกะว่าอย่าได้วิ่งพล่าน ในพื้นที่ที่ขีดเส้นให้เท่านั้นจึงจะปลอดภัยจากหมาป่า แกะ คือหัวหน้าฝูง ขณะเลี้ยง หากควบคุมหัวหน้าฝูงได้ ฝูงแกะก็จะไม่หลงทาง สุนัขช่วยต้อนฝูงแกะ นำแกะที่ไม่เชื่อฟังกลับเข้าฝูง เมื่อได้ฟังคำพูดของจักรพรรดิเหวิน หยุนเจิงก็อดไม่ได้ที่จะตระหนักในทันที ไม่ต้องสงสัยเลยว่า จางฮว๋ายก็คือหัวหน้าฝูงแกะตัวนั้น ไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิพระองค์ก่อนหรือเสด็จพ่อ ต่างก็ต้องการหัวหน้าฝูงตัวนี้เพื่อควบคุมฝูงแกะ ผ่านไปครู่หนึ่ง หยุนเจิงก็เอ่ยถามอีกครั้งว่า “เสด็จพ่อคงไม่ได้คิดจะส่งเกาซื่อเจินมาให้ลูกเป็นหัวหน้าฝูงใช่ไหม?” “เจ้าคิดว่าเกาซื่อเจินมีความสามารถจะเป็นหัวหน้าฝูงหรือ?” จักรพรรดิเหวินเผยรอยยิ้มเหยียดหยาม กล่าวอย่างมีนัยว่า “หัวหน้าฝูงไม่ใช่ว่าใครจะเป็นได้!” เช่นนี้เองหรือ? หยุนเจิงครุ่นคิดอยู่ในใจ จริงแท้ เกาซื่อเจินไม่มีความสามาร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1386
คนเราไม่ใช่หญ้าหรือไม้ ใครเลยจะไร้ซึ่งความรู้สึก? แต่ตราบใดที่ขึ้นนั่งบนบัลลังก์จักรพรรดิ หลายเรื่องก็จะมิอาจทำตามใจตนได้อีก เมื่อได้ขึ้นครองราชย์ ไม่ว่าเจ้าจะมีสถานะอื่นใดมากมาย สถานะแรกของเจ้าก็คือจักรพรรดิ! “ความจริง ลูกไม่ได้คิดถึงตำแหน่งนั้นมากมายเลยพ่ะย่ะค่ะ” หยุนเจิงกล่าวอย่างจริงจัง “ก็เพราะลูกเข้าใจสิ่งที่เสด็จพ่อพูด ลูกถึงไม่อยาก…” “เจ้าคิดว่าตอนนี้ยังเป็นเรื่องที่เจ้าเลือกเองได้หรือ?” จักรพรรดิเหวินตัดคำพูดของหยุนเจิงทันที “หากเจ้าไม่ขึ้นครองราชย์ แล้วผู้คนภายใต้บังคับบัญชาของเจ้าจะเป็นเช่นไร? บรรดาแม่ทัพผู้สร้างผลงานยิ่งใหญ่เหล่านี้ ใครเล่าจะทำให้พวกเขารู้สึกวางใจได้ นอกจากเจ้า?” เพราะผลงานสูงจนสั่นคลอนพระราชอำนาจใช่หรือไม่? หยุนเจิงยิ้มอย่างจนปัญญา ในข้อนี้ เขาเองก็เห็นด้วย นับแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีแม่ทัพมากมายที่สร้างผลงานยิ่งใหญ่แต่ต้องจบชีวิตอย่างน่าเศร้า เพียงเมื่อพวกเขาสิ้นชีวิต จักรพรรดิจึงจะวางใจได้ ไม่ฉะนั้น เมื่อแม่ทัพผู้เกรียงไกรส่งเสียงเรียก ใครเล่าจะไม่เกรงกลัว? “เรื่องในวันข้างหน้า ไว้ค่อยว่ากันเถิดพ่ะย่ะค่ะ!” หยุนเจิงไ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1385
หยุนเจิงเล่าเรื่องนี้กินเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ระหว่างนั้น จักรพรรดิเหวินแทบไม่พูดแทรก เพียงแต่ทานหม้อไฟร้อนๆ พร้อมจิบสุราไปพลาง จนกระทั่งหยุนเจิงพูดจบ จักรพรรดิเหวินจึงวางตะเกียบลง พร้อมมองหยุนเจิงตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าสงสัย “เสด็จพ่อ มองลูกเช่นนี้ทำไม?” หยุนเจิงถูกมองจนขนลุก ในใจแอบคิดว่า หรือว่าตาแก่คนนี้จะมีแผนร้ายอีกแล้ว “ใครสอนเรื่องพวกนี้ให้เจ้า?” จักรพรรดิเหวินมีสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย “อย่ามาอ้างว่าหนังสือแปลกประหลาดเล่มนั้นสอนเจ้า ข้าไม่เชื่อว่าหนังสือจะมีเรื่องพวกนี้!” ศาสตร์แห่งจักรพรรดิ! นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะเรียนรู้จากหนังสือได้ และอาจารย์ก็ไม่สามารถสอนเรื่องพวกนี้ กระทั่งองค์ชายส่วนใหญ่ยังไม่มีโอกาสได้ศึกษาเรื่องศาสตร์แห่งจักรพรรดิอย่างลึกซึ้ง แล้วหยุนเจิงที่เคยใช้เวลาอยู่แต่ในจวนปี้ปัวนั้น ใครกันที่สอนเรื่องพวกนี้ให้เขา? หรือว่าเขาจะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้เอง? หยุนเจิงหัวเราะเบาๆ “เมื่อก่อนลูกไม่มีอะไรทำ ก็มักอ่านพงศาวดารบ่อยๆ เรื่องพวกนี้ลูกเรียนรู้มาจากพงศาวดาร” “ไร้สาระ!” จักรพรรดิเหวินตอบกลับอย่างไม่สุภาพ “หากเรียนรู้เรื่อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1384
จากทางใต้จนถึงซั่วเป่ยระยะทางไกลถึงเพียงนี้ ระหว่างทางไม่มีความช่วยเหลือจากทางการ หรือทางการไม่อนุญาตให้ผ่าน เหล่าผู้ประสบภัยแม้จะมีปีกบิน ก็ใช่ว่าจะบินมาถึงซั่วเป่ยได้ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้าเลย ทั้งหมดเป็นเรื่องที่พี่สามของเจ้าจัดการ” จักรพรรดิเหวินหัวเราะเยาะตนเองเบาๆ “พอเถอะ อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้อีก! เจ้าพูดวกไปวนมานานนักแล้ว มีข้ออ้างอะไรที่ดีกว่านี้หรือไม่?” ยังจะพูดถึงเรื่องนี้อีกหรือ? เรื่องนี้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยหรือไร? หยุนเจิงในใจเต็มไปด้วยความอึดอัด จึงไม่อยากแต่งเรื่องอ้างใดๆ อีก กล่าวตรงๆ ว่า “ลูกไม่ปิดบังเสด็จพ่อแล้ว ลูกไม่อยากจัดพิธีสมรสกับเจียเหยาเลยสักนิด! ลูกคิดว่าลูกกับเจียเหยาแค่มีสถานะเป็นสามีภรรยาก็เพียงพอแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องจัดงานสมรสใหญ่โตให้เปลืองแรงและสิ้นเปลืองทรัพย์สินหรอก” จักรพรรดิเหวินหรี่ตาลงเล็กน้อย สีหน้าดูไม่สบอารมณ์ มองหยุนเจิงพร้อมกล่าวว่า “ข้าลำบากวุ่นวายเตรียมงานมานานถึงเพียงนี้ แม้แต่ปีใหม่ยังไม่ได้อยู่ฉลองในเมืองหลวง แต่ต้องมาเตรียมงานสมรสให้เจ้า หากเจ้าไม่จัดพิธีสมรส ข้าก็คงกลายเป็นคนหน้าไม่อายแล้ว! เจ้าลองพูดดูสิ ว
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1383
จักรพรรดิเหวินให้เวลาหยุนเจิงคิดเหตุผลมาแก้ตัวอย่างเต็มที่ พระองค์เองก็ค่อยๆ ลิ้มรสอาหารอย่างไม่รีบร้อน “เนื้อนี้ค่อนข้างเหนียวไปหน่อย” จักรพรรดิเหวินเคี้ยวเนื้อในปากแล้วกลืนลงไป จากนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ดูท่าว่าข้าจะแก่แล้วจริงๆ ฟันของข้าไม่เหมือนเดิมแล้ว” “……” หยุนเจิงหน้ามืด หัวเราะอย่างขื่นขมพลางมองไปที่จักรพรรดิเหวิน “ลูกจะให้คนไปหาในเมืองดูดีไหมพ่ะย่ะค่ะ ว่ามีลูกวัวอยู่บ้างหรือเปล่า แล้วให้พวกเขาเชือดมันสดๆ เอาเนื้อมาถวาย?” เหนียวอะไรกัน! ไม่ใช่ว่ากำลังอ้อมค้อมจะบอกว่าตนเองโตพอที่จะไม่ฟังคำสั่งแล้วหรือไร? จักรพรรดิเหวินหยุดมือเล็กน้อย ก่อนจะมองหยุนเจิงด้วยสายตาทั้งขบขันและหงุดหงิด “เจ้าตั้งใจจะยั่วข้าใช่ไหม?” “มิบังอาจพ่ะย่ะค่ะ!” หยุนเจิงส่ายหัวพร้อมยิ้ม “เสด็จพ่อเสด็จมาไกลถึงเพียงนี้ ลูกจะไม่รับรองเสด็จพ่ออย่างดีได้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” “ช่างเถอะ! ข้าไม่กล้าสั่งให้เจ้าเชือดลูกวัวเพื่อมารับรองข้าหรอก” จักรพรรดิเหวินเอ่ยอย่างเรียบๆ “วัวเป็นรากฐานของเกษตรกรรม รอให้ลูกวัวโตแล้วใช้มันไถนาเพื่อประโยชน์ของราษฎรจะดีกว่า!” แค่นี้ก็จบแล้วไม่ใช่หรื
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1382
บัดนี้ ในห้องเหลือเพียงพวกเขาสี่คนแล้วจักรพรรดิเหวินหันไปมองเมี่ยวอินอีกครั้ง “เจ้าคือเมี่ยวอินใช่หรือไม่? ข้าจำได้ว่า ข้าได้มีพระราชโองการแต่งตั้งเจ้าเป็นชายารองของเจ้าหกแล้วไม่ใช่หรือ? เมื่อเห็นข้าแล้ว เหตุใดเจ้าจึงไม่เรียกเสด็จพ่อสักคำ?” เมี่ยวอินค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองจักรพรรดิเหวินด้วยสีหน้าซับซ้อน “หากพระองค์เป็นหญิงสาวธรรมดาเฉกเช่นหม่อมฉัน พระองค์จะสามารถเรียกคำว่าเสด็จพ่อออกมาจากปากได้หรือเพคะ?” “ก็คงยากที่จะพูดออกมา” จักรพรรดิเหวินไม่ได้โกรธ “ข้าได้สั่งประหารครอบครัวของเจ้า แต่ข้าก็ได้ประหารลูกชายของตัวเองเช่นกัน!” “แม้ข้าจะเสียใจ แต่ข้าจะไม่ยอมรับผิดต่อเจ้า และจะไม่ร้องขอการให้อภัยจากเจ้า!” “ข้ายังคงยืนยันคำเดิม ไม่ว่ารัชทายาทองค์ก่อนจะถูกใส่ร้ายจนต้องก่อกบฏหรือไม่ แต่ตราบใดที่เขาชักธงขึ้นแล้ว เรื่องนี้ย่อมไม่มีทางย้อนกลับไปได้!” “ข้าเป็นผู้นำครอบครัว แต่เหนือสิ่งอื่นใด ข้าคือกษัตริย์ของแผ่นดินนี้!” คำพูดของจักรพรรดิเหวินหนักแน่นดุจหินผา แม้แต่เขาเองก็ไม่คิดว่าเมื่อมาถึง สิ่งแรกที่เขาต้องเผชิญคือเรื่องของเมี่ยวอิน “ใช่เพคะ!” เมี่ยวอินยิ้มเจื่อน “ห
You may also like
