บทที่ 1202

เห็นท่าท่างหน้านิ่วคิ้วขมวดของหยุนเจิง เมี่ยวอินหัวเราะอย่างจนปัญญา จากนั้นก็เดินทางนั่งลงข้างกายหยุนเจิง กล่าวเกลี้ยกล่อม “หากเรื่องนี้ไม่อาจทำได้ ก็อย่าทำให้ตัวเองลำบากเลย”

“ข้ารู้”

หยุนเจิงผ่อนคลายหัวคิ้ว “ดูสถานการณ์ก่อนเถอะ! หากไม่ได้จริงๆ ก็ช่าง!”

บางเรื่อง เดิมก็ไม่อาจฝืนบังคับ

เขาไม่ถึงขั้นหัวรั้นต้องไปสู้ตายกับเถี่ยฉงที่ด่านเทียนฉงให้ได้

“ในเมื่อเจ้าล้วนคิดเช่นนี้แล้ว ก็เลือกทำหน้ามุ้ยได้แล้ว”

เมี่ยวอินหัวเราะ จงใจเปลี่ยนประเด็น “เมื่อก่อนข้าไม่รู้ โฉวฉื่อมีคนมากมายล้วนชื่อสกุลคล้ายกันกับต้าเฉียนพวกเรา!”

“มีสิ่งใดน่าประหลาดใจ”

หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อยกล่าว “ไม่เพียงโฉวฉื่อ แคว้นต้าเย่ว์และชนเผ่าโม่ซีก็มีคนที่ชื่อสกุลคล้ายกับต้าเฉียน...”

โฉวฉื่อเดิมก็เป็นแคว้นที่มีชนกลุ่มน้อยผสมเข้าด้วยกัน

ราชวงศ์ต้ายงซึ่งเป็นบรรพบุรุษของต้าเฉียนก็เจริญรุ่งเรืองมาระยะหนึ่งเช่นกัน

บรรพบุรุษของเป่ยหวน ครั้งหนึ่งเขาถูกขับไล่ไปทางเหนือของทะเลทรายเหลืองโดยราชวงศ์ต้ายงที่รุ่งเรืองอำนาจ

ตอนที่ราชวงศ์ต้ายงเรืองอำนาจสูงสุด ส่วนหนึ่งของชนเผ่าโม่ซีก็เป็นของราชวงศ์ต้ายง

ต่อมาอำนาจของราชวงศ์ต้ายงเส